“จากนั้นล่ะ？”ถังหลินหรี่ตามองเธอ สุดลึกของแววตามีกลิ่นอายภัยอันตรายหลายส่วน
รักษาความลับของเธอ ไม่เปิดเผยสถานะที่แท้จริงของเธอ？
“จากนั้น ถังหลินคุณเป็นคุณถังต่อไป ฉันเป็นเจ้าชายน้อยต่อไป เรื่องคืนนั้นเป็นเพียงอุบัติเหตุ พวกเราถือซะว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นก็แล้วกัน”บัดนี้หลินเป้ยไม่ได้เครียดขนาดนั้น เธอรู้สึกว่าเงื่อนไขเช่นนี้ ถังหลินต้องยินดีให้ความร่วมมือเป็นแน่ ต้องยินดีรับปากแน่ๆ
“ถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น？”แววตาถังหลินกลายเป็นเย็นเยียบชั่วพริบตา ส่วนลึกของแววตามีกลิ่นอายอันตรายแผ่กระจายออกมา
“ผมจำได้ว่าคืนนั้นคุณยังขโมยของของผมอีก？ดังนั้น ที่คุณเข้าห้องผมคืนนั้นก็เพื่อขโมยของใช่ไหม？”บัดนี้สีหน้าถังหลินเคร่งขรึมมาก น้ำเสียงเย็นชามาก ไม่รู้เพราะเหตุใด ตอนที่ได้ยินเธอพูดคำว่า ถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หัวใจของเขาก็รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก
เดิมที เขาตั้งมั่นว่าจะขอเธอแต่งงาน
เขาเอาเธอแล้ว ต้องแสดงความรับผิดชอบ แต่เขาคาดไม่ถึงว่าเธอจะบอกว่า คือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น？
ดี ดีเยี่ยม！！
เธอคิดจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาจะไม่ให้เธอสมหวังสักอย่าง
หลินเป้ยชะงัก ขมวดคิ้วเล็กน้อย มุมปากขยับ คิดอยากอธิบาย แต่ครุ่นคิดดูแล้ว เธอก็ระงับความรู้สึกไว้ ในเมื่อขาเข้าใจผิด เช่นนั้นก็ปล่อยให้เขาเข้าใจผิดต่อเถอะ เข้าใจผิดก็ดี
ไม่เช่นนั้นเธอก็อธิบายยากในเวลาอันสั้นนี้……
“ยังมีอีก ที่คุณเขียนข้อความทิ้งไว้บนร่างกายผมสองตัว บัญชีนี้จะคิดยังไง？”ถังหลินแอบกัดฟัน นึกถึงเช้าวันนี้ที่เขาตื่นมา แล้วเห็นตัวหนังสือสองตัวอยู่บนท้องของเขา ตอนนี้เขาก็อยากบีบคอเธอให้ตายมากๆ
หลินเป้ยกะพริบตาปริบๆ ตอนนั้นเธอโมโหมากเกินไป ตอนนั้นเธอแทบอยากจะฆ่าเขาทิ้ง แต่เธอรู้ว่าฆ่าเขาไม่ได้ ดังนั้นตอนตื่นมา เพื่อระบายความคับแค้นใจ เธอจึงเขียนบนร่างกายเขาสองคำว่า――คนกาก
เธอรู้สึกว่าสองคำนี้เหมาะกับเขายิ่งนัก！！
แน่นอน ตอนนี้หลินเป้ยพูดอย่างนี้ต่อหน้าเขาไม่ได้ บัดนี้ถังหลินกำลังโกรธอย่างเห็นได้ชัด หากเธอยังใช้น้ำมันไปราดบนกองไฟ ผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น เธอไม่กล้าคิดเลย
“ดังนั้น คุณรู้สึกว่าระหว่างเรา ยังถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อีกไหม？”ถังหลินเห็นเธอไม่พูด สีหน้าก็ค่อยๆดีขึ้น แต่เสียงยังคงเย็นเยียบ ยังคงน่ากลัวเช่นเดิม
หลินเป้ยเห็นท่าทางของถังหลิน ยังคงเลือกที่จะไม่พูด เธอรู้ว่าทางที่ดีตอนนี้อย่าได้ทำให้เขาโกรธเป็นอันขาด เขาพูดอะไรก็ต้องเป็นอย่างนั้น
ฉะนั้น เธอเลือกนิ่งเงียบอย่างชาญฉลาด
ดังคาด สีหน้าของถังหลินดีขึ้นไม่น้อย ไม่ได้น่ากลัวเฉกเช่นเมื่อสักครู่อีกต่อไป หลินเป้ยแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก
“ไป กลับห้อง บัญชีนี้พวกเราค่อยๆคิด”ทว่า แม้ถังหลินไม่ได้โกรธแล้ว แต่เวลานี้ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอไปแต่อย่างใด
ถังหลินเก็บผ้ารัดสเตย์ของเธอ จากนั้นมือข้างหนึ่งของเขาโอบกอดเธอไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ไปเปิดประตูห้องน้ำ
หลินเป้ยตะลึงงัน เขา เขาคิดจะทำอะไร？
เขากอดเธอออกไปแบบนี้ หากมีคนพบเข้า ไม่รู้จะเข้าใจผิดไปถึงไหน
ดวงตาหลินเป้ยเป็นประกาย ใช่แล้ว เธอแกล้งเมาได้นี่ เธอดื่มเบียร์จนเมา ถังหลินเลยส่งเธอเข้าห้อง แค่นี้ก็สิ้นเรื่องแล้ว
ดังนั้น วินาทีที่ถังหลินเปิดประตูได้ หลินเป้ยก็พิงอยู่ที่ตัวเขา ทำท่าทางกำลังเมาอยู่
ถังหลินเห็นการตอบสนองของเธอในชั่วพริบตานี้ เขาก็ชะงัก จากนั้นก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ฉลาดไม่เบา ไหวพริบก็ยอดเยี่ยมมาก
ในเมื่อเธอทำเช่นนี้ เขาก็ยินดีให้ความร่วมมือ มีเรื่องอะไร รอให้ถึงห้องก่อนแล้วค่อยสะสางกัน
ถังหลินโอบกอดหลินเป้ย มือข้างหนึ่งปิดบังด้านหน้าเธอพอดี ปิดบังในส่วนที่อาจถูกคนอื่นล่วงรู้ความลับได้
พวกเขาเพิ่งออกจากห้องน้ำ ก็เห็นบอดี้การ์ดของเจ้าชายใหญ่เดินมาพอดี คงเป็นเพราะหลินเป้ยออกมานาน ทำให้เจ้าชายใหญ่เป็นห่วง
ดังนั้นจึงสั่งให้บอดี้การ์ดมาดู
เจ้าชายใหญ่เป็นห่วงหลินเป้ยมากจริงๆ！！
เชอะ！ถังหลินเปล่งเสียงเย็นอยู่ในใจ
บอดี้การ์ดเห็นถังหลินประคองหลินเป้ยออกมาก็ตะลึง ดวงตาทั้งคู่จ้องไปยังหลินเป้ย พลางถามด้วยความตกใจ：“เจ้าชายน้อยครับท่านเป็นอะไรหรือครับ？”
หลินเป้ยได้ยินเสียงบอดี้การ์ด หัวใจก็เต้นระรัว คิดอยากเงยหน้าขึ้นมา
เธอคิดว่าถังหลินคงไม่ทำตัวกำเริบเสิบสานต่อหน้าบอดี้การ์ด หรือเธออาจจะใช้โอกาสนี้สลัดถังหลินทิ้ง
ถังหลินมองหน้าเธอแวบหนึ่ง แววตาก็เจือความข่มขู่อย่างเด่นชัด
หลินเป้ยแอบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ คำพูดมาถึงปลายลิ้น เธอก็ต้องกล้ำกลืนเข้าไป จากนั้นก็แกล้งเมาแล้วพิงอยู่บนบ่าถังหลินต่อ
ถังหลินพอใจมาก แอบยิ้มอยู่ในใจ บางครั้งผู้หญิงคนนี้ก็รู้กาลเทศะเสียจริงๆ
“บอกคุณหยวนกับเจ้าชายใหญ่ว่า เจ้าชายน้อยดื่มมากไป ผมส่งเจ้าชายน้อยกลับเข้าห้อง”ถังหลินเงยหน้าพูดกับบอดี้การ์ดหนึ่งประโยค！！
ในใจหลินเป้ยนั้นปฏิเสธอยู่ เธอไม่อยากกลับเข้าห้องพร้อมกับถังหลินเพียงลำพัง
แต่เธอจนปัญญา
ดังนั้น ตอนนี้เธอได้แต่กลับห้องพักแล้วล่ะ
ใช่ เธอจำเป็นต้องกลับไปยังห้องพัก แต่ถังหลินอยากจะเข้าห้องของเธอ……
หลินเป้ยที่พิงอยู่บนบ่าของถังหลิน มุมปากพลันยกโค้งขึ้น
