ตอนที่82 แผนของคุณชายสาม
เขาเคยเห็นสัญลักษณ์เหล่านั้นมาก่อน! เขาเคยเห็นมันกับพี่ใหญ่มาก่อน!
หล่อนมีความสัมพันธ์อย่างไรกับพี่ใหญ่กันแน่
สัญลักษณ์เหล่านี้เรียบง่ายมาก ประเมินได้ว่าคล้ายคลึงกับลายมือของเวินลั่วฉิงมาก
“พี่สาม เป็นอย่างไรบ้าง สังเกตเห็นอะไรบ้างรึเปล่า” คุณชายห้ากระพริบตาเบาๆ ปฏิกิริยานี้ดูเหมือนว่าพี่สามจะพบเห็นอะไรบางอย่าง
เย่ซือเฉินไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่เธอยกกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา ก่อนที่จะถามอะไรบางอย่าง “รู้ไหมว่าพี่ใหญ่จะกลับมาเมื่อไหร่”
“เรื่องนี้ผมจะไปรู้ได้อย่างไร ผมแค่รู้ว่าพี่ใหญ่ก็มีสถานะพิเศษ จะทำอะไรก็เป็นความลับตลอด” คุณชายห้าฉิงตกใจเล็กน้อย พี่สามคำถามนี้ถามได้แบบ…
คำถามเมื่อครู่คุณชายห้าฉิงไม่ได้ไล่บี้ถามต่อ เพราะเขารู้ว่าถ้าหากว่าเขาไล่ถามต่อไป พี่สามก็จะไม่ตอบ
“หลังจากที่พี่ใหญ่กลับมา ไว้นัดพี่ใหญ่ออกมาดื่มเหล้ากัน” เย่ซือเฉินเบ้ปาก น้ำเสียงฟังแล้วไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไร
“พี่สาม พี่จะทำอะไรพี่ใหญ่รึ” แต่ว่า คุณชายห้าฉิงเป็นหัวหน้าตำรวจ ปฏิภาณไหวพริบทางด้านตำรวจนั้นไม่ใช่ธรรมดาทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องทางนี้
ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่พี่ใหญ่ส่งมา แต่ว่าเป็นคนที่พี่สามตามหาตัวมานานหลายปีแล้ว ความคิดที่ซ่อนเร้นของพี่สาม เขามองมันออกโดยชัดแจ้ง
“พี่สามวางใจ พอพี่ใหญ่กลับมาเมื่อไหร่ ผมจะนัดพี่ใหญ่ออกมา” สีหน้าคุณชายห้าฉิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น พี่ใหญ่และพี่สามทั้งสองล้วนเป็นระดับจิ้งจอกพันปี คนหนึ่งก็เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว อีกคนก็ร้ายลึกใช่ย่อย
แค่เพียง ไม่รู้ว่าพี่สามความจริงแล้วคิดที่จะทำอะไรกันแน่
แต่ว่าละครฉากนี้ต้องสนุกแน่ มีสีสันแน่นอน! จะพลาดการแสดงที่หาดูได้ยากในรอบพันปีอย่างนี้ไปได้อย่างไร
ดังนั้น เรื่องนี้เขาจะต้องจัดการอย่างเหมาะสม
เย่ซือเฉินกวาดตามองเขารอบหนึ่ง เขาไม่ได้พูดอะไรมาก ก่อนจะหันกายจากไป
ตอนที่เย่ซือเฉินกลับถึงคฤหาสน์ เวินลั่วฉิงหลับไปแล้ว เย่ซือเฉินยืนอยู่หน้าเตียง จ้องมองคนที่หลับเหมือนตายอยู่บนเตียง ปากเค้าก็งุ้มงอขึ้น หลับแล้วจริงๆรึ
ความสามารถในการแกล้งหลับของเธอ เขาได้รับบทเรียนมาแล้ว คืนวันเหล่านี้ เธอแกล้งหลับหลอกเขามาโดยตลอด
อยากรู้ว่าเธอแกล้งหลับรึเปล่า เขามีวิธีดีๆที่จะพิสูจน์
มุมปากเย่ซือเฉินค่อยๆกางออก ช่วงเวลาถัดไป เขาก็พุ่งตรงขึ้นเตียงไป…
ที่จริงเวินลั่วฉิงยังไม่หลับ พอเธอได้ยินเสียงเขากลับมา จึงตั้งใจแกล้งทำเป็นหลับ เดิมทีเธอคิดว่าเขาเห็นเธอ ‘หลับ’ แล้วก็จะออกไปตามปกติ ไม่คิดว่าเขาจะ…ขึ้นมาบนเตียงเธอจริงๆ
เวินลั่วฉิงใจหวิว แต่ว่าเธอก็ขยับไม่ได้ และก็ไม่กล้าขยับ เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอยากจะทำอะไร
เวินลั่วฉิงกำลังคิดว่า ลมหายใจอันอบอุ่นกำลังแผ่กระจายบนใบหน้าเธอ ลมหายใจนั้น ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
ณ ตอนนี้ แม้ว่าเวินลั่วฉิงจะปิดตาอยู่แต่ว่าเธอก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขารึ เขาคิดจะจูบเธอรึ
มีอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าหัวใจเธออยู่ๆก็เต้นแรงขึ้น เธอคิดว่าน่าจะเพราะเขาทำให้เธอตกใจ
ช่วงเวลาต่อมา มือเขาก็โอบรอบเอวเธอเอาไว้ เวินลั่วฉิงแอบอ้าปากค้าง เธอรู้ว่าตอนนี้เขากำลังจ้องมองใบหน้าเธออยู่ในระยะห่างไม่ถึงสิบเซนติเมตร
ดังนั้น ความผิดสังเกตแม้เพียงเล็กน้อยก็คงไม่น่าหลุดรอดสายตาเขาไปได้
เธอฝืนอดทนไม่ขยับเขยื้อน และไม่กล้าแสดงความผิดปกติใดบนใบหน้า แม้แต่การหายใจเธอยังต้องรักษาให้อยู่ในระดับเดียวกับก่อนหน้า
เธอคิดว่า เขาไม่น่าจะทดสอบเธอหรอก เขาไม่น่าคิดจะทำอะไรเธอเลยด้วยซ้ำ
แต่ว่า ณ ตอนนี้ ฝ่ามือของเขากำลังสัมผัสเธอ นิ้วของเขาก็ลูบผิวของเธออยู่ สัมผัสของเขาเบามาก อีกทั้งยังอ่อนนุ่ม แต่ว่าการสัมผัสเช่นนี้ก็ทำให้เกิดประกายไฟ ค่อยๆกระตุ้นเร่งเร้าที่ผิวเธอทีละนิด นั่นยิ่งเร้าอารมณ์ความรู้สึกของเธอ
ความรู้สึกนั้นช่างแปลก ช่าง…
เวินลั่วฉิงรู้ว่าเขาตั้งใจ ถ้าหากว่าเธอยังแกล้งหลับต่อไป ถ้ายังปล่อยให้เขาทำต่อไปไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เวินลั่วฉิงแอบครางออกมาเบาๆ อาศัยช่วงจังหวะที่สามารถลืมตาได้ลืมตาขึ้น หน้าเขาแทบจะแนบชิดใบหน้าเธอ สมบูรณ์ไร้ที่ติ ช่างมีเสน่ห์เย้ายวน
แต่ว่าตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่มีกะจิตกะใจคิดชื่นชม เธอแค่อยากจะรู้เขาคิดจะทำอะไรกันแน่
“ว่าไง ไม่แกล้งหลับแล้วรึ” เธอลืมตามอง มุมปากของเย่ซือเฉินโค้งงอขึ้นมา
แกล้งต่อไม่ไหวแล้วล่ะสิ เยี่ยม!
เวินลั่วฉิงจ้องเขา ไม่พูดจา หลับตาลงอย่างตระหนักรู้ สีหน้าเต็มไปด้วยความสับสน ถ้าหากว่าจะต้องลืมตาขึ้น จะแกล้งเนียนต่อไปหรือว่าจะพอแค่นี้ดี
เธอรู้ดีถึงอันตรายของเขา ดังนั้นต่อหน้าเขา เธอจึงต้องระวังทุกฝีเก้า
เย่ซือเฉินเมื่อเห็นเธอแบบนี้ อยู่ๆก็ยิ้มขึ้น ตอนนี้ดูเธอจะหงุดหงิดแล้ว นาทีต่อมา มือของเขาซึ่งหยุดนิ่งก็ขยับขึ้นอีกในทันที ขยับไปทีละน้อยโดยแม่นยำ
แกล้งเรอะ ลองแกล้งต่อไปต่อหน้าเขาดูสิ!
เขาอยากดูสักที ว่าจะแกล้งไปได้อีกสักกี่น้ำ
เขาแต่งเธอกลับมา เขาแต่งงานกับเธอแล้ว นั่นก็หมายความว่าเธอเป็นภรรยาเขาตลอดไป ดังนั้น เรื่องที่สามีภรรยาควรจะทำกัน พวกเขาก็ควรที่จะทำด้วย
ดังนั้น ทั้งหมดนี้เย่ซือเฉินจึงทำไปโดยธรรมชาติไม่ได้คิดอะไร
เวินลั่วฉิงนิ่งไปอยู่ครู่หนึ่ง ด้วยการกระทำอันเย้าแหย่ของเขานั้น ทำเอาร่างเธอสั่นไปทั้งตัว
เธอคิดว่าเธอ ‘ตื่น’ ขึ้นมาแล้ว ไม่แกล้งหลับอีกต่อไปแล้ว นั่นจะทำให้เขาเลิกแกล้งเธอได้ ไม่คาดคิดเขายิ่งกระเซ้าเย้าแหย่เธอยิ่งกว่าเดิม เอาจิงใช่มั๊ย จริงใช่มั๊ย….
จะว่าไปแล้ว พวกเขาก็เป็นสามีภรรยากัน มีใบทะเบียนสมรสตามกฎหมาย ดังนั้นถ้าหากว่าเขาทำอะไรเธอขึ้นมาจริง นั่นก็เป็นไปตามกฎหมายนะ
ข้อตกลงของพวกเขาเขียนเอาไว้ชัด ไม่สามารถบีบบังคับให้อีกฝ่ายทำหน้าที่ของภรรยาหรือสามีได้ ใช้กำลังบีบบังคับ ไม่ได้อย่างแน่นอน
ถ้าหากว่าการแต่งงานของพวกเขาเป็นเพราะเรื่องแต่ก่อน เธอก็สามารถปฏิเสธได้ แต่ว่าตอนนี้เธอเองก็สงสัยว่าเย่ซือเฉินคือผู้ชายเมื่อห้าปีก่อนหรือไม่ นั่นก็เป็นไปได้ว่าที่เขาแต่งงานกับเธอก็เพื่อที่จะสืบเรื่องเมื่อห้าปีก่อน
เวินลั่วฉิงไม่แน่ใจว่าเขาใช้วิธีนี้เพื่อสืบอยู่รึเปล่า
แต่ว่า เวินลั่วฉิงรู้ดี ถ้าหากว่าเขาคือผู้ชายเมื่อห้าปีก่อนจริง เกิดถูกจับได้ขึ้นมา เธอไม่อยากนึกถึงผลที่จะตามมา
และยังลูกน้อยทั้งสองของเธออีก! ถ้าหากว่าลูกทั้งสองถูกจับได้ขึ้นมาล่ะก็ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“คืนนี้เราจะมาทำให้ห้องหอของเราให้ผลิบานกัน…” ขณะที่เวินลั่วฉิงคิด เสียงของเขาก็ดังขึ้น เสียงเขาเพราะมาก เหมือนกับสนามแม่เหล็ก เสียงทุ้มต่ำลงยิ่งฟังยิ่งน่าดึงดูด
เวินลั่วฉิงจ้องเขา เห็นใบหน้าเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ริมฝีปากบางอันเซ็กซี่ค่อยๆใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ…
