ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 837 การเดทที่น่าหวาดกลัว (1)

“พี่ชายใหญ่ พี่รออีกแป๊บ ฉันจะเสร็จแล้ว” ได้ยินว่าเจ้าชายใหญ่จะให้คนมาเปิดประตู หลินเป้ยก็รีบพูดห้ามเอาไว้

“นายทำอะไรอยู่กันแน่? แค่เปิดประตูยุ่งยากขนาดนั้นเลยหรอ? รีบเปิดประตู นายไม่เปิดอีกฉันจะเรียกคนแล้ว” ได้ยินเสียงข่มขู่ของเจ้าชายใหญ่อีกครั้ง

“ไม่ได้ ห้ามเรียกคนมา” หลินเป้ยสูดหายใจใหญ่ คำพูดนี้ของเธอน้ำเสียงค่อนข้างอ่อน อีกอย่างเธอก็อยู่ในห้องน้ำอีก

น้ำเสียงระดับนี้ของเธอ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเจ้าชายใหญ่ที่อยู่ข้างนอกไม่ได้ยิน แต่ว่าถังหลินที่อยู่ในห้องแน่นอนว่าได้ยินแล้ว

ถังหลินลุกขึ้น เดินไปยังข้างนอกห้อง และในตอนที่เจ้าชายใหญ่กำลังจะไปเรียกคน ก็เปิดประตูห้อง

เจ้าชายใหญ่เห็นว่าในที่สุดห้องก็เปิดแล้ว รีบกันมามอง ในตอนที่เห็นถังหลิน ก็อึ้งไปเลย “ทำไมถึงเป็นนาย? นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? หลินเป้ยล่ะ?”

ถังหลินไม่ได้ตอบคำถามของเขา แค่ยืนอยู่หน้าประตู มือพิงอยู่ที่ประตู เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่ได้มีความหมายที่จะให้เจ้าชายใหญ่เข้ามา

“ถังหลิน ทำไมนายถึงอยู่ในห้องของหลินเป้ย? นายรีบอธิบายให้ฉันจะดีที่สุด?” เจ้าชายใหญ่มองดูถังหลิน แววตาคู่หนึ่งหรี่ตาขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจน มีกลิ่นอายความอันตรายเพิ่มขึ้น

“ผมจำเป็นต้องให้คำอธิบายอะไรกับคุณครับ?” ถังหลินไม่ได้สนใจความโกรธของเขา แค่ตอบกลับไปแบบนี้หนึ่งประโยค

เขาจำเป็นต้องให้คำอธิบายกับเจ้าชายใหญ่หรอ?!

“หลีก ให้ฉันเข้าไป” สีหน้าของเจ้าชายใหญ่ดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัดเจน จากนั้นก็ใช้แรงผลักประตูออก อยากจะผลักประตูเข้าไป

แต่ว่า เจ้าชายใหญ่ผลักไปทีหนึ่ง แต่กลับผลักไม่ออก ถังหลินเห็นว่าเหมือนแค่จับประตูไว้เบาๆ เหมือนว่าไม่ได้ใช้แรงอะไร แต่เจ้าชายใหญ่กลับผลักประตูไม่ออก

“ถังหลิน นายหมายความว่าอะไร?” ภายในแววตาที่หรี่ตาขึ้นของเจ้าชายใหญ่มีความเย็นชาแฝงอยู่ “นี่คือห้องของหลินเป้ย คุณห้ามผมไว้? อยากจะทำอะไร?”

ขณะนี้ แน่นอนว่าหลินเป้ยที่อยู่ในห้องน้ำจะได้ยินเสียงคุยของทั้งสองแล้ว เธอคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะไปเปิดประตู

แต่ว่าเธอกลับไม่สามารถไม่ยอมรับได้เลยว่า ถังหลินเปิดประตูในขณะนี้ จึงจะห้ามพี่ใหญ่ให้ไปเรียกคนมา จึงจะช่วยความอันตรายที่อาจจะทำให้เธอเปิดเผยตัวตนออกไป

หากพี่ชายใหญ่ไปเรียกให้คนมาเปิดประตูจริงๆ หากถึงเวลานั้นเธอยังทำไม่เสร็จ ถูกคนนอกเห็นเข้า เธอก็อาจจะเปิดเผยตัวตนแล้ว งั้นก็ยิ่งลำบากเข้าไปใหญ่แล้ว

หลินเป้ยฟังออกว่าถังหลินในขณะนี้ตั้งแต่ห้ามเข้าชายใหญ่ไว้ ดังนั้น การกระทำของเธอเร็วขึ้นอย่างไม่หยุด

แต่ว่า ขณะนี้เธอเร่งรีบเกินไป ดังนั้นจึงรัดได้ไม่ค่อยถนัด แต่ว่า ดีที่ในที่สุดเธอก็รัดเรียบร้อยแล้ว อย่างน้อยก็สวมชุดนอน ดูจากข้างนอกแล้วไม่ได้ผิดปกติอะไร

หลินเป้ยตรวจสอบตัวเองกับกระจก ไม่ได้เห็นช่องโหว่อะไร จึงจะผลักประตูห้องน้ำออก เดินออกไป

“พี่ชายใหญ่ พี่ทำอะไร?” หลินเป้ยเดินไปยังข้างนอกห้องเลย มองไปทางเจ้าชายใหญ่ เธอขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“หลินเป้ย ทำไมถังหลินถึงมาอยู่ที่ห้องของนาย? เขายังห้ามฉันไว้ ไม่ให้ฉันเข้ามา เกิดอะไรขึ้น?” เจ้าชายใหญ่เห็นหลินเป้ยที่เดินมา เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอึ้งไปเลย

“เพราะว่าเมื่อคืนฉันนัดกับนักข่าวไว้ เรื่องที่ช่วยคุณถังยืนยันความบริสุทธิ์ของเขา ดังนั้นเช้าวันนี้คุณถังก็มาขอบคุณฉัน” หลินเป้ยทำการอธิบายก่อนว่าทำไมถังหลินถึงอยู่ในห้องของเธอ

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า การอธิบายในตอนนี้ของหลินเป้ยสมเหตุสมผลมาก

“ง่ายขนาดนี้เลย?” แต่ว่า เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเจ้าชายใหญ่ไม่เชื่อ บนใบหน้าของเขายังมีความสงสัยอยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน

“ไม่เช่นนั้นล่ะ?” หลินเป้ยเงยหน้าขึ้น มองไปทางเจ้าชายใหญ่อีกครั้ง เขายักคิ้วเล็กน้อย “ไม่เช่นนั้นพี่ชายใหญ่คิดว่ายังไงมีเรื่องอะไรอีก?”

“แต่ว่า เมื่อคืนนายกำลังพูดโกหก……” เจ้าชายใหญ่พูดถึงข่าวที่เขาเห็นในวันนี้ แววตาคู่หนึ่งค่อยๆ หรี่ตาขึ้น

“พี่ชายใหญ่ เรื่องนี้ต่างก็ไม่สำคัญ ตอนนี้ เรื่องของคุณถังจัดการเรียบร้อยแล้ว พวกเราสามารถกลับไปได้แล้ว” ขณะนี้ หลินเป้ยแค่อยากจะรีบกลับไป ออกจากที่นี่ ห่างไกลจากถังหลิน

ถังหลินได้ยินคำพูดของเขาแล้ว แววตาประกายขึ้นทันที แอบยิ้มที่มุมปาก เธออยากจะจากไปแบบนี้ เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้

“จะไม่เล่นอีกสองสามวันหรอ?” ตอนแรกเจ้าชายใหญ่สงสัยว่าระหว่างหลินเป้ยและถังหลินมีเรื่องที่ไม่สามารถบอกกับคนอื่นได้ ตอนนี้เห็นหลินเป้ยรีบจะจากไปแบบนี้ เขารู้สึกว่าเขาน่าจะคิดมากเกินไปแล้ว

หากหลินเป้ยมีอะไรกับถังหลินจริงๆ คงจะไม่รีบจากไปแบบนี้หรอกมั้ง?

“พี่ชายใหญ่ ภายในประเทศยังมีเรื่องราวอีกมากมายรอให้พี่ไปจัดการ” แววตาของหลินเป้ยเปล่งประกายขึ้น คำพูดประโยคนี้ของเธอชัดเจนมากๆ แล้ว

พวกเขาควรกลับไปแล้ว อีกอย่างยิ่งเร็วยิ่งดี

“ก็ถูก” เจ้าชายใหญ่ตอบกลับ “ภายในประเทศมีเรื่องอีกมากมายที่รอให้ฉันกลับไปจัดการ แต่ว่าจะรีบแค่ไหน ก็ไม่รีบในเวลานี้ วันนี้พวกเราสามารถเล่นสนุกๆ วันหนึ่ง พรุ่งนี้ค่อยกลับไป”

หลินเป้ยในตอนนี้แค่อยากจะรีบจากไปตอนนี้ แต่ว่าคำพูดนี้ของเจ้าชายใหญ่ก็ชัดเจนมากๆแล้ว เธอก็ไม่ดีที่จะพูดมาก

ก็แค่เวลาหนึ่งวัน น่าจะไม่มีอะไรหรอกมั้ง?

อีกอย่าง เธอจำเป็นต้องหาวิธีให้ถังหลินยกเลิกความคิดที่จะสู่ขอเธอ

แต่ว่าดูจากความหมายของถังหลินแล้วเหมือนว่าจะตัดสินใจแล้ว ดังนั้นหลินเป้ยรู้ อยากจะให้ถังหลินเปลี่ยนใจอาจจะยาก

แต่ว่า จะยากแค่ไหนเธอก็จำเป็นต้องทำ

หลังจากที่เจ้าชายใหญ่และถังหลินจากไป หลินเป้ยนั่งอยู่ในห้องคนเดียว จู่ๆ ก็ถึงออกถึงวิธีที่สามารถทำให้ถังหลินเปลี่ยนใจได้

ในตอนบ่าย หลินเป้ยบอกว่าไม่ได้พักผ่อนดีๆ ขออยู่พักผ่อนต่อที่ห้อง ดังนั้นไม่ได้ออกไป

ในช่วงเวลาตอนเย็น หลินเป้ยหาเบอร์โทรศัพท์ของเย่ซือเฉินเจอ จากนั้นก็โทรหาเย่ซือเฉิน

“ฮัลโหล ใคร?” โทรศัพท์ดังไปหลายรอบมาก ทางเย่ซือเฉินจึงจะรับ เสียงของเขามีความเย็นชาเป็นปกติ

“คุณเย่ สวัสดีครับ ผมคือเจ้าชายน้อยของประเทศD” หลินเป้ยทำการแนะนำตัวเองก่อน

“เจ้าชายน้อยประเทศD? มีเรื่องอะไรครับ?” เย่ซือเฉินนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ที่เจ้าชายน้อยประเทศDช่วยถังหลินยืนยันความบริสุทธิ์ น้ำเสียงก็ไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นแล้ว

“คุณเย่ พวกเราสามารถพบกันหน่อยได้ไหมครับ? ผมมีเรื่องยางอย่างอยากจะคุยกับคุณ” หลินเป้ยพูดคำเชิญออกมาด้วยความเกรงใจ

“คุยกับผม? เจ้าชายน้อยมีอะไรให้คุยกับผมครับ?” เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว เจ้าชายน้อยจะมีอะไรมาคุยกับเขา?

เจ้าชายน้อยน่าจะไปคุยไปถังหลิน

ในตอนที่เย่ซือเฉินพูดประโยคนี้ เงยหน้าขึ้น มองไปทางเวินลั่วฉิงที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา

เมื่อกี้ฉิงฉิงบอกเขาว่า เจ้าชายน้อยคนนั้นน่าจะเป็นผู้หญิง ผู้หญิงคนหนึ่งนัดเขาออกไปคุย แน่นอนว่าเขาไม่ตอบตกลงอยู่แล้ว

อีกอย่าง เขากับเจ้าชายน้อยก็ไม่มีอะไรให้คุย

แต่ว่ารูปปากของเวินลั่วฉิงกลับพูดกับเขาว่า “ตอบตกลงเธอ”

พูดตามความจริง เวินลั่วฉิงอยากเจอเจ้าชายน้อยคนนี้มาก อยากทำความเข้าใจให้ชัดเจนว่าระหว่างเจ้าชายน้อยกับถังหลินเกิดเรื่องอะไรขึ้น