ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 848 เขามีลูกสาวหนึ่งคน (4)

“อืม นายพูดถูก ลูกสาวของผมกับเธอต้องดีที่สุดอยู่แล้ว”บัดนี้ซ่างกวนหงไม่ได้สังเกตถึงความละอายใจของผู้ดูแลจ้งเลย แต่เกิดความสุขจากคำพูดของผู้ดูแลจ้งแทน

น้ำเสียงทะนงตนในตอนนี้ เหมือนหัวหน้าในอดีตที่มีความโอหังอวดดีเป็นที่ประจักษ์แก่ผู้คนแล้ว

“ใช่ครับ ลูกของหัวหน้ากับคุณนายต้องดีที่สุดครับ”ผู้ดูแลจ้งเห็นหัวหน้าเป็นดังนี้ อันนี้จึงก็รู้สึกสงสาร เพราะเรื่องลูกมันโผล่ออกมาจากสมองเพียงเพื่อต้องการปลอบใจหัวหน้าเท่านั้น

แต่ตอนนี้วิธีนี้ใช้ได้ผล ผู้ดูแลจ้งจึงต้องใช้ต่อ

“หัวหน้าครับ ตอนนี้คุณต้องดูแลสุขภาพให้ดีๆนะครับ ไม่งั้นตอนเจอเจ้าหญิงน้อย เจ้าหญิงน้อยเห็นคุณแล้วจะเสียใจได้ค่ะ”ผู้ดูแลจ้งใช้เจ้าหญิงน้อยเป็นแรงปลอบใจหัวหน้าต่อ ผู้ดูแลจ้งพบว่าเรื่องเจ้าหญิงน้อยยิ่งพูดยิ่งลื่นไหล เหมือนจะมีจริงๆเสียอย่างนั้น

พูดหลายๆรอบจนแม้แต่เขาก็เชื่อว่ามีเจ้าหญิงน้อยจริงๆเสียแล้ว

เจ้าหญิงน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขา？！

แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว！！

เฮ้ย แต่เสียดาย ได้แค่จินตนาการเท่านั้น！

ตอนนี้กระทั่งเงาคุณนายยังหาไม่เจอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจ้าหญิงน้อยเลย

ทว่าซ่างกวนหงกลับเอาจริง พยักหน้าเห็นด้วยอย่างหาชมยาก：“ใช่ ผมต้องรักษาสุขภาพให้ดี”

ผู้ดูแลจ้งเห็นเขาเป็นเช่นนี้ก็ทั้งเศร้าใจทั้งสงสาร หลายปีมานี้หัวหน้าลำบากจริงๆ อ้างว้างจริงๆ เวลายี่สิบห้าปียาวนานมากๆ มันได้ทำลายความฝันทุกอย่างของหัวหน้าทิ้งหมดแล้ว

บัดนี้ความหวังริบหรี่อันห่างไกลของหัวหน้า ถึงกลับเหมือนแสงสว่างที่ให้หัวหน้ายึดเหนี่ยวส่วนสุดท้าย

“อะจ้ง นายไปหา ไปหาเร็ว”ไม่รู้เพราะเหตุใด จู่ๆซ่างกวนหงก็ตื่นเต้นขึ้นมา ราวกับมีลูกสาวหนึ่งคนจริงๆ

ผู้ดูแลจ้งอึ้ง เขาติดตามหัวหน้าตอนอายุสิบกว่าปี หัวหน้าเป็นคนสุขุมใจเย็นมาโดยตลอด เขาไม่ค่อยเห็นหัวหน้าตื่นเต้นมากขนาดนี้มาก่อน

ยี่สิบห้าปีก่อนหาตัวคุณนายไม่เจอ หัวหน้าร้อนรน เจ็บปวด แต่ไม่เคยตื่นเต้นอย่างนี้มาก่อน

และหลายปีมานี้ตามหาตัวคุณนายไม่พบ เวลายิ่งนาน หัวหน้าก็ยิ่งเงียบเหงา ปกติหัวหน้าพูดน้อยมาก ยิ่งแทบจะไม่เคยเผยอารมณ์อะไรเลย

ตอนนี้หัวหน้าทำตัวเหมือนภรรยาเพิ่งคลอดลูกชายออกมา ทำให้เขาช็อกจริงๆ

เมื่อกี้เขาแค่พูดไปงั้นๆ สำหรับเรื่องของเจ้าหญิงน้อยมันมีจริงๆ

เขารับได้หากหัวหน้าถือเป็นความหวัง แต่ตอนนี้หัวหน้าเอาจริงเอาจังขนาดนี้ ทำให้เขาไม่รู้จะกู้สถานการณ์อย่างไรดี？

ให้เขาไปหาเจ้าหญิงน้อยกลับมาจากที่ไหน？

หาเจ้าหญิงน้อยยากกว่าหาคุณนายเสียอีก หากมีเจ้าหญิงน้อยจริง คงต้องมีความเกี่ยวพันทางสายเลือดกับหัวหน้า ซึ่งไม่อาจปลอมแปลงเรื่องสายเลือดได้เลย

ดังนั้นเขาคิดจะหาใครสักคนมาสวมรอยก็ไม่ได้

ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าขุดหลุมให้ตัวเองชัดๆ ฝังตัวเองทั้งเป็นเลยละ

แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าถึงได้ตื่นเต้นเพียงนี้？

“หัวหน้าครับ อะเหลียงไปตามหาคุณนายแล้วครับ เมื่อหาตัวคุณนายเจอก็ต้องเจอตัวเจ้าหญิงน้อยด้วยแหล่ะครับ”ผู้ดูแลจ้งทำใจทำร้ายหัวหน้าในเวลานี้ไม่ได้ ดังนั้นเวลาที่พูดคำนี้จึงอ้อมค้อมเป็นอย่างยิ่ง

ทว่าผู้ดูแลจ้งพูดถูก หาคุณนายเจอก็จะหาเจ้าหญิงน้อยเจอ แน่นอนต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขการมีตัวตนจริงๆของเจ้าหญิงน้อยด้วย

“ไม่ ไปหาลูกสาวของผม”แต่หลายปีมานี้ซ่างกวนหงที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยออกความคิดเห็ฯ บัดนี้กลับหนักแน่นเป็นพิเศษ

ผู้ดูแลจ้งเห็นหัวหน้าก็ต้องอึ้ง ทำไมหัวหน้าถึงมั่นใจว่าต้องเป็นเจ้าหญิง？

ระหว่างนั้นเกิดอะไรขึ้นเขาก็ไม่อาจรู้ได้เลย？

แต่เรื่องเจ้าหญิงน้อยเขาแค่พูดพล่อยๆเท่านั้นเอง？

“หลายปีมานี้เธออาจจะแต่งงานกับคนอื่นแล้ว หากเธอแต่งงานแล้วจริงๆก็จะอยู่บ้านปรนนิบัติสามีกับเลี้ยงดูลูก คงไม่ออกไปไหนบ่อยๆ แต่ถ้าหากพวกเรามีลูกสาวจริงๆ คำนวณดูก็มีอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว คนอายุยี่สิบสี่ปีน่าจะเรียนอยู่หรือเพิ่งทำงาน อะจ้งให้คนไปหาตามนี้เลย”ซ่างกวนหงยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น ไม่รู้เพราะเหตุใด ได้ยินอะจ้งพูดถึงความเป็นไปได้นี้ สมองของเขาก็เหมือนมีรากความคิดเช่นนี้เกิดขึ้น ซึ่งความคิดนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ราวกับมีเสียงบอกเขาว่า เขามีลูกสาวจริงๆ

อีกทั้งความคิดนี้ยิ่งดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งบ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆ บ้าคลั่งจนทำให้เขาเชื่อว่าเป็นความจริง

“หัวหน้า？”ผู้ดูแลจ้งอึ้งจนเอ๋อไปเลย เขาที่ช่างพูดช่างจากลับพูดอะไรไม่ออกไปถนัด

เขารู้สึกเหมือนหัวหน้าจะถูกเวทมนตร์ ความคิดของหัวหน้าเลอะเลือนหรือเปล่า เลอะเลือนจนแยกแยะระหว่างความจริงกับความฝันไม่ออก？

ทว่าตอนนี้ท่าทางของหัวหน้าไม่เหมือนคนสติฟั่นเฟือน ทางกลับกันเวลานี้หัวหน้าดูมีสติมากเป็นพิเศษ เขาไม่ได้เห็นหัวหน้ามีสติสัมปชัญญะมาหลายปีแล้ว

“ทำไม？”ซ่างกวนหงมองผู้ดูแลจ้งด้วยแววตาสว่างไสว ไม่มีความว้าวุ่นเลยสักนิด ตอนนี้เขาไม่เข้าใจการตอบสนองของผู้ดูแลจ้งเล็กน้อย

“ทำไมหัวหน้าถึงมั่นใจว่าเป็นเจ้าหญิงน้อย？ทำไมไม่ใช่เจ้าชายล่ะครับ？”ผู้ดูแลจ้งแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก บัดนี้เขามีความประหลาดใจมากมาย

แต่เขาบอกหัวหน้าตรงๆไม่ได้ว่าเขาแค่พูดไปเรื่อย เห็นหัวหน้ารอคอยด้วยความหวังเช่นนี้ เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจหัวหน้าโดยการบอกความจริงเลย

ดังนั้นผู้ดูแลจ้งใช้วิธีอ้อมค้อมเตือนหัวหน้าของตน เตือนว่าหัวหน้าควรตั้งสติเพื่อเผชิญหน้ากับเรื่องนี้

เพราะเป็นเรื่องที่ไม่อาจมั่นใจได้

ซ่างกวนหงหัวเราะกะทันหัน เป็นเสียงหัวเราะที่อ่อนโยนและเบานุ่มมาก：“ต้องเป็นลูกสาว เหมือนเธอ”

ซ่างกวนหงพูดแบบมั่นใจสุดๆ ไม่ได้ลังเลสักนิด และแววตาของเขาไม่ได้มองอย่างเลื่อนลอยอีกต่อไป แต่เป็นความตั้งมั่นที่เปี่ยมไปด้วยความสุขมาบดบังแทน

ผู้ดูแลจ้งไม่เข้าใจจริงๆว่าความตั้งมั่นของหัวหน้าตนได้มาจากไหน หรือเพราะว่าประโยคของเขา？

ทว่าหัวหน้าไม่ใช่คนขาดสติยั้งคิด โดยเฉพาะกับเรื่องพวกนี้หัวหน้ามักจะละเอียดรอบคอบ ไม่มีทางพูดส่งเดชเป็นอันขาด

หรือหัวหน้ามีลางสังหรณ์？หรือหัวหน้ารับรู้การมีตัวตนของเจ้าหญิงน้อยได้？

ดวงตาผู้ดูแลจ้งเปล่งประกาย ถึงแม้พูดแล้วจะเหมือนแฟนตาซีมาก เกินขอบเขตความจริงมาก ทว่าในใจผู้ดูแลจ้งกลับมีความหวังเพิ่มขึ้นหลายส่วน

หัวหน้ารับดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ตอนอายุยี่สิบปี ระยะเวลาสั้นๆเพียงห้าปี เขาได้ตั้งยุทธศาสตร์ที่น่าทึ่งไว้มากมาย ในแต่ละครั้งที่หัวหน้าตัดสินใจมันดูแล้วช่างเหนือคาด บางครั้งก็สวนทางกับกฎทั่วไป ทุกครั้งที่ต้องปฏิบัติหลังตัดสินใจก็ยากลำบากมาก อันตรายมากเป็นพิเศษ

แต่สุดท้ายทุกการตัดสินใจของหัวหน้าก็ประสบความสำเร็จเสมอ ไม่งั้นหัวหน้าคงไม่อาจขยายอำนาจเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าตัวภายในเวลาสั้นๆห้าปีได้หรอก