ตอนที่84 ภรรยาคอยผมอยู่ที่บ้าน!
เธอเพิ่งจะวางสายจากรุ่นพี่ พี่ใหญ่ก็โทรมาอีก
จะบังเอิญอะไรขนาดนั้น หรือว่า…
เย่ซือเฉินมองไปยังโทรศัพท์ในมือ เขาไม่ได้รับ นัยน์ตาคู่นั้นดูขรึมขึ้นหลายส่วน ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
เวินลั่วฉิงจ้องเขา รู้สึกแปลกๆ
โทรศัพท์ดังอยู่นาน ขณะที่สายกำลังจะตัดไป เย่ซือเฉินก็กดปุ่มรับสาย
“พี่ใหญ่”
เขาใช้โทนเสียงปกติ ไม่ได้ผิดสังเกตใดๆ
“คืนนี้ผมกลับมาแล้ว อยากเจอกันไหม” เสียงชายหนุ่มที่ปลายสายนั้นยังคงนิ่งและมั่นคงเหมือนเคย
“ตอนนี้รึ” เย่ซือเฉินขมวดคิ้วน้อยๆ ดวงตาทั้งคู่หันไปมองเวินลั่วฉิงอีกครั้ง
“พรุ่งนี้ผมก็จะไปแล้ว ไม่รู้ครั้งหน้าจะกลับมาเมื่อไหร่” ชายที่ปลายสายให้คำอธิบายซึ่งเป็นเรื่องหาได้ยากนัก
นัยน์ตาเย่ซือเฉินเป็นประกาย พี่ใหญ่ถนอมคำพูดดุจทองคำ เขาไม่ค่อยจะอธิบายอะไรให้ใครฟัง ทำไมวันนี้ถึงได้…
“ได้ ที่ไหน” น้ำเสียงเย่ซือเฉินจริงจังขึ้นมา สายตาที่เดิมมองไปที่เวินลั่วฉิงตอนนี้ก็ค่อยรวบกลับมา นัยน์ตาเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้
“บ้านคุณชายห้าฉิง” ชายที่ปลายสายพูดจบก็วางไป
เย่ซือเฉินวางสาย พร้อมกับเงยหน้ามองเวินลั่วฉิง ริมฝีปากเขาขยับเล็กน้อย ราวกับต้องการจะพูดอะไร แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูด จนที่สุดเขาก็หันกายจากไป
“พี่ใหญ่ ผู้หญิงที่พี่ส่งตัวมาคนนั้นที่แท้หล่อนเป็นใครกันแน่ หล่อนร้ายกาจจริง!” หมิงเจ๋อยู่ในคอก คุณชายห้าฉินเห็นถังหลินวางสายไป เขาก็หัวเราะขึ้นมาเบาๆ คุณชายห้าฉิงก่อนนี้ก็เคยคิดสงสัยเหมือนกัน ยิ่งเรื่องนี้ไปเกี่ยวพันไปถึงพี่สามด้วย
ถังหลินจ้องเขาปราดหนึ่ง และไม่ได้ตอบคำ
“พี่ใหญ่ พี่สามสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นผู้หญิงที่The Kerry Center Hotelเมื่อห้าปีก่อน” คุณชายห้าฉิงไม่ยอมง่ายๆ เขายังพยายามแซะ เขารู้ว่าพี่ใหญ่คงไม่ตอบเขาแน่ แต่ใครจะรู้เขาอาจจะได้เบาะแสบางอย่างจากปฏิกิริยาของพี่ใหญ่ก็เป็นได้
ถังหลินขยับถ้วยชาในมือเล็กน้อย ดวงตาทั้งคู่เหลือบขึ้น ก็เห็นว่าคุณชายห้าฉิง ท่าทางเฉยๆ ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมอะไรนัก
“พี่ใหญ่ ว่าไง” แต่ว่าเขาก็สัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของคุณชายห้าฉิง “พี่ใหญ่ ผมพูดอะไรผิดไปรึเปล่า”
ถังหลิน ไม่ได้ตอบคำถามเขา ก็แค่นัยน์ตาทั้งคู่มากระจุกรวมกัน
คุณชายห้าฉิงแอบถอนใจ เมื่อครู่เขาเห็นผิดไปรึเปล่า ครู่ ขณะหนึ่ง คุณชายห้าฉิงไม่กล้าพูดพล่ามอีกแล้ว
เย่ซือเฉินนั้นไวมาก ไม่นานเขาก็มาถึงแล้ว
“พี่สาม พี่นี่ไวมาก” คุณชายห้าฉิงเห็นเย่ซือเฉินมาถึง ตาทั้งคู่ก็เป็นประกาย พี่สามเหยียบมิดมาตลอดทางเลยใช่ไหมเนี่ย!
เย่ซือเฉินไม่ตอบ เขาเดินเข้าห้องไป และนั่งลงตรงหน้าถังหลิน
เย่ซือเฉินมองถังหลิน เขาไม่ได้เอ่ยปากถาม แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีคำถามมากมายอยู่ในใจ
คุณชายห้าฉิงดูจากสถานการณ์แล้ว เขาก็ไม่กล้าพูดพล่ามอะไรอีก
“ซือเฉิน เรารู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว” ขณะนั้น ถังหลินก็พูดขึ้นมาก่อน แค่ประโยคธรรมดาง่ายๆ แต่ความหมายนั้นลึกนัก
คุณชายห้าฉิงนิ่งไป พี่ใหญ่สมกับที่ได้เป็นพี่ใหญ่จริงๆ ตอนนี้คำพูดของพี่ใหญ่เพียงแค่ประโยคเดียว กลับเหมือนคำนับพันนับหมื่นคำ
พวกเขาโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็ก เข้าอกเข้าใจกัน เชื่อใจกัน เป็นพี่น้องกันมานานขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ
เย่ซือเฉินกระพริบตา พี่ใหญ่ไม่เคยเอ่ยปากขึ้นก่อน ประโยคนี้วันนี้ของพี่ใหญ่ เขารู้ว่าไม่จำเป็นต้องพูดถึงมันอีกแล้ว
ถังหลินยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้น ดื่มให้แก่เย่ซือเฉิน โดยไม่พูดอะไร ความหมายนั้นชัดเจน
เย่ซือเฉินมองเขา เขาไม่ได้ยกแก้วขึ้นอยู่ครู่หนึ่ง ถังหลินได้แต่ยกแก้วและจ้องเขาไว้ และไม่ได้เร่งเร้า
คุณชายห้าฉิงยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้ส่งเสียงอะไรทั้งนั้น ทั้งที่เงียบได้ยากมาก
หลังจากนั้นไม่นาน เย่ซือเฉินก็ยกแก้วตรงหน้าขึ้น และชนให้กับถังหลิน ก่อนจะดื่มจนหมด
มุมปากของถังหลินยกสูงขึ้น ก่อนที่จะดื่มหมดเช่นเดียวกัน
“มา มา เราสามคนพี่น้องวันนี้ไม่เมาไม่กลับ” คุณชายห้าฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดื่มเหล้าแล้ว ก็หมดเรื่อง ไม่มีเรื่องอะไรระหว่างพี่น้องเราที่แก้ไขไม่ได้
“ใครจะไม่เมาไม่กลับไปกับคุณด้วย เมียผมยังรอผมอยู่ที่บ้าน” ขณะที่เย่ซือเฉินพูดคำนี้ ดวงตาทั้งคู่ของเขาจ้องไปที่ถังหลิน เขาหวังว่าจะเห็นอะไรบางอย่างจากสีหน้าถังหลิน
แน่นอนว่า คำพูดพวกนี้เย่ซือเฉินตั้งใจพูดขึ้นมาให้บางคนได้ยิน
ถังหลินสายตากระจ่างชัด ท่าทีไม่เปลี่ยน แม้แต่ความโค้งของริมฝีปากก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์!
“ผมว่า พี่สาม คุณ คุณ คุณใช่พี่สามรึเปล่า” คุณชายห้าฉิงรู้สึกสับสน นี่ใช่พี่สามจริงรึเปล่า
พี่สามพูดจาแบบนี้ด้วยหรอ อย่างกับใครปลอมตัวมาเป็นพี่สาม!
“ตอนที่ผมออกมา เมียผมกำชับบอกว่าไม่ให้ดื่มเยอะ” มุมปากเย่ซือเฉินยกขึ้นเล็กน้อย การแสดงออกนั้นนุ่มนวลขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ตอนนี้ดวงตาคุณชายสามเย่มีความอบอุ่นปรากฏขึ้น ราวกับว่าทั้งคู่มีความรักกันอย่างลึกซึ้ง
ถังหลินจ้องมองเขา และไม่ได้พูดอะไร
“จริงรึเป่า เวินลั่วฉิงนี่หรอจะกล้ามาคุมพี่สาม ถ้าหล่อนไม่โง่ก็บ้าแล้วล่ะมั๊ง” ตอนนี้คุณชายห้าฉิงตกใจมาก เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเวินลั่วฉิงจะกล้ายุ่งเรื่องของพี่สาม
คุณชายสามเย่ค่อยๆหันไปทางคุณชายห้าฉิง ความอ่อนโยนนั้นหายวับไป หลงเหลือเพียงหน้านิ่งๆเห็นแล้วเย็นวาบ
สายตาถังหลินหันไปทางคุณชายห้าฉิง แม้ว่าการแสดงออกของเขาจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง สายตายังคงเมินเฉิน แต่ว่าในนั้นมีบางอย่างที่เด่นชัด!
