“ไปบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปเหรอครับ？ไปหาคุณชายสามเย่เหรอครับ？วันนี้จะไปดักซุ่มรอที่บริษัทหรือครับ？”คนขับรถเสี่ยวหลิวยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พวกเขาจะไปดักซุ่มรอคุณชายสามเย่หรอกหรือ？
เด็กน้อยถังจื่อโม่ไม่ได้ตอบ พี่ชายไม่ตอบถังจื่อซีก็ไม่มีทางตอบอยู่แล้ว
พี่ชายบอกว่าแผนการของพวกเขาจะให้คนอื่นรู้ไม่ได้เชียว
มันเป็นความลับระหว่างเธอกับพี่ชาย
ทว่าลุงเสี่ยวหลิวพูดไม่ถูก เธอไม่ได้ไปดักซุ่มรอคุณพ่อ เธอไปหาคุณพ่อต่างหาก ไปทำความรู้จักกับคุณพ่อ
นั่นเป็นพ่อของเธอนะ เธอมีความจำเป็นต้องดักรอด้วยหรือ？
เธอวางแผนจะเซอร์ไพรส์คุณพ่อ เป็นเซอร์ไพรส์ใหญ่มากๆ！！
อืม คุณพ่อเห็นเธอ คงต้องเซอร์ไพรส์หนักมากแน่ๆ！
เมื่อถึงบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ถังจื่อโม่ไม่ได้ลงจากรถ แค่กำชับข้างหูถังจื่อซีไม่กี่ประโยค จากนั้นก็ให้เด็กน้อยถังจื่อซีลงจากรถ
“คุณชายน้อยไม่เข้าไปหรือครับ？”เสี่ยวหลิวเห็นถังจื่อซีลงไปคนเดียว พลางรู้สึกเหลือเชื่อและรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย：“คุณหนูจะเป็นอะไรไหมครับ？”
“ที่นี่คือบริษัทพ่อหนูนะครับ หนูมาหาพ่อจะเกิดเรื่องอะไรได้คะ？”ถังจื่อซีรีบตอบหนึ่งประโยค เสร็จแล้วก็รีบกระโดดลงจากรถ
ถังจื่อซีลงจากรถก็เดินเข้าไปภายในบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปโดยตรง
ครั้งก่อนเธอกับพี่ชายเคยมาบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปแล้ว แต่ตอนนี้คุณน้าหน้าเคาน์เตอร์เปลี่ยนแล้ว ซึ่งอีกฝ่ายไม่รู้จักเธอ
ถังจื่อซีรู้ว่าอยากพบคุณพ่อในบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป จำเป็นต้องนัดหมายล่วงหน้า ซึ่งเธอไม่ได้นัด พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ไม่ยอมให้เธอเข้าไปแน่ๆ
ถังจื่อซีกำลังคิดหาวิธีให้คุณน้าประจำเคาน์เตอร์ปล่อยเธอเข้าไป และในเวลานี้นี่เอง จู่ๆเธอก็เห็นเลขาหลิวที่ลงมาชั้นล่างพอดี
ดวงตาถังจื่อซีเปล่งประกาย รีบวิ่งไปหาเลขาหลิว ยืนขวางตรงหน้าเลขาหลิว
เลขาหลิวก้มหน้ามองถังจื่อซีด้วยความมึนงง：“เจ้าหญิงน้อย ทำไมหนูอยู่ที่นี่ล่ะ？”
ทำไมจู่ๆเจ้าหญิงน้อยถึงมาที่บริษัทได้ล่ะ？
นี่มันเกิดอะไรขึ้น？
เขาชื่นชอบเจ้าหญิงน้อยจริงๆ ตอนแรกคิดว่าเจ้าหญิงน้อยอาจเป็นลูกสาวของท่านประธาน แต่เมื่อผ่านการตรวจสอบก็พิสูจน์แล้วว่าเจ้าหญิงน้อยไม่ใช่ลูกสาวของท่านประธาน
เขารู้ว่าหลังจากท่านประธานรู้ผลเช่นนี้แล้วก็ผิดหวังและทุกข์ใจมาก
ดังนั้นเมื่อเลขาหลิวได้เห็นถังจื่อซีในเวลานี้ อารมณ์จึงซับซ้อนเล็กน้อย
“ใครมากับหนู？”เลขาหลิวเห็นถังจื่อซีคนเดียว พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย เจ้าหญิงน้อยเด็กขนาดนี้ ผู้ปกครองของเธอยังปล่อยให้เธอวิ่งไปเรื่อยคนเดียวอย่างนี้
“หนูมาหาแดดดี้ค่ะ คุณอาพาหนูไปหาแดดดี้นะคะ”เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีมองเขา แววตาฉายแสงระยิบระยับ ใบหน้าตื่นเต้นดีใจวันนี้เธอจะมานับพ่ออย่างเป็นทางการ
อืม ทางการมาก ทางการสุดๆ！！
ครั้งนี้จะไม่ให้ผิดพลาดเด็ดขาด
พี่ชายอุตส่าห์วางแผนซะดิบดี
เลขาหลิวอึ้ง สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย หาพ่อ？พ่อที่เจ้าหญิงน้อยเอ่ยถึงคือใคร？
หากยังสืบเรื่องไม่กระจ่าง เลขาหลิวคงให้ตัวเองมีความเพ้อฝันได้บ้าง แต่ตอนนี้ความจริงยืนยันว่าเจ้าหญิงน้อยไม่ใช่ลูกสาวของท่านประธานแล้ว
งั้นเจ้าหญิงน้อยมาหาพ่อที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป มาหาใครกันแน่？
เขาสืบได้ความแค่ว่าแม่ของเจ้าหญิงน้อยคือเห่อถงถง สืบรู้ว่าเห่อถงถงมีลูกโดยที่ไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นจึงไม่มีข้อมูลของพ่อเด็ก
“หนูบอกว่ามาสิว่าพ่อหนูเป็นใคร？”เลขาหลิวจูงถังจื่อซีมาอีกด้าน พลางถามเสียงต่ำ เลขาหลิวอยากลองถามดูว่าจะได้ข้อมูลจากปากเจ้าหญิงน้อยหรือไม่
ถึงแม้จะพิสูจน์ได้แล้วว่าเจ้าหญิงน้อยไม่ใช่ลูกสาวของท่านประธาน แต่เขาก็ชื่นชอบเจ้าหญิงน้อยจริงๆ และอยากรู้ว่าใครคือพ่อของเจ้าหญิงน้อย？
“แดดดี้ของหนูก็คือประธานของพวกอาไง”ถังจื่อซีมองเขาด้วยใบหน้าจริงจัง จริงจังจนทำให้คนไม่อาจเกิดความสงสัยได้
เลขาหลิว：“……”
เลขาหลิวแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก เขาก็หวังว่าจะเป็นผลเช่นนี้เหมือนกัน แต่ความจริงพิสูจน์แล้วว่าไม่ใช่ ไม่อาจใช้คำพูดของเด็กใสซื่อมาหลอกลวงตัวเองได้
แถมเรื่องนี้ยังสะเทือนจิตใจท่านประธานอย่างใหญ่หลวง เมื่อคืนเขาเห็นท่านประธานหดหู่ทุกข์ใจมากับตา อีกทั้งยังเห็นท่าทางสิ้นหวังอีกด้วย
ถ้าไม่ใช่ยังมีคุณนาย เขาเกรงว่าท่านประธานคงเผชิญหน้าไม่ไหวแล้ว
บางครั้ง เมื่อมีความหวัง ต่อมาก็รู้ว่าดีใจเปล่าๆ เพราะไม่ใช่ความจริง ซึ่งมันจะยิ่งทำให้ผิดหวังกว่าเดิม เขาไม่อยากให้ท่านประธานพบเจอเรื่องราวที่ทำร้ายจิตใจอีก
แต่เขาก็ไม่อยากให้เจ้าหญิงน้อยผิดหวังเช่นกัน โดยเฉพาะตอนสบตาของเจ้าหญิงที่เปี่ยมไปด้วยความรอคอยด้วยความหวัง สุดท้ายเลขาหลิวก็ใจอ่อน：“ทำไมหนูถึงคิดว่าท่านประธานคือพ่อของหนูล่ะ？”
“เขาเป็นแดดดี้ของหนูอยู่ตั้งแต่แรกแล้วนี่นา？”เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีมองเขา พลางกล่าวน้ำเสียงแน่วแน่สุดๆ มันไม่ใช่เธอคิดว่าสักหน่อย
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
“แล้วแม่ของหนูคือใครล่ะ？”ดวงตาเลขาหลิวกะพริบปริบๆ อันที่จริงคำถามนี้ถึงจะเป็นคำถามที่สำคัญที่สุด ขอแค่รู้คำถามนี้ คำตอบก็จะออกมาเอง
เพียงแต่ต่อมาเลขาหลิวก็แอบหัวเราะเยาะตัวเองไม่ได้ เขาสืบได้ความว่าแม่ของเด็กผู้หญิงคนนี้คือเห่อถงถงแล้วแท้ๆ เขายังตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบอะไรอีก？
ถังจื่อซีเงยหน้ามองเขา ไม่ได้ตอบ เพียงแต่แววตาแสดงความหมายอย่างชัดเจนว่า——คุณอาโง่จัง！
“หนูจะพบแดดดี้ อาพาหนูไปหาแดดดี้ที”ถังจื่อซีไม่อยากคุยกับคนโง่ พูดไปเขาก็ไม่เข้าใจ เธออยากพบพ่อ จากนั้นก็พูดกับคุณพ่อ
เลขาหลิวเห็นเจ้าหญิงน้อยไม่มีทีท่าจะบอก แต่เขารู้คำตอบแต่แรกแล้ว ไม่จำเป็นต้องถามให้มากความ เมื่อกี้เขาแค่เลอะเลือนไปชั่ววูบเท่านั้น
เลขาหลิวแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก มองถังจื่อซีพร้อมกับใช้เสียงที่เขาสามารถทำให้อ่อนโยนที่สุด：“ท่านประธานกำลังประชุมอยู่ครับ”
“งั้นคุณอาพาหนูไปห้องทำงานส่วนตัวแดดดี้สิ หนูรออยู่ตรงนั้นก็ได้”เจ้าหญิงน้อยแสดงให้เห็นว่าเป็นคนรู้ความ เธอไม่รบกวนเวลาทำงานของคุณพ่อ
เลขาหลิว：“……”
นาทีนี้ เลขาหลิวไม่รู้ว่าควรพูดเช่นไรดี เจ้าหญิงน้อยน่ารักขนาดนี้ รู้ความขนาดนี้ เขาปฏิเสธไม่ลงจริงๆ
ทว่าเมื่อเขานึกถึงภาพท่านประธานเมื่อคืน เขากลัวว่าท่านประธานเห็นเจ้าหญิงน้อยแล้วจะยิ่งเสียใจ ยิ่งทุกข์ใจกว่าเดิม
เขาเกรงว่าจะกระทบกระเทือนจิตใจท่านประธาน
ดังนั้นเขารับปากเจ้าหญิงน้อยไม่ได้
“คุณอาไม่อยากพาหนูไปหาแดดดี้หรือคะ？”เจ้าหญิงน้อยมองเลขาหลิวด้วยใบหน้าขมขื่นที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม ปากน้อยเบะขึ้น คล้ายกับใกล้จะร้องไห้ขึ้นมา
“อา……”เลขาหลิวมองท่าทางเสียใจของเจ้าหญิงน้อยก็เริ่มว้าวุ่น เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจเจ้าหญิงน้อยจริงๆ ไม่อยากจริงๆ
ทำให้เจ้าหญิงน้อยเสียใจแล้วเขาจะปวดใจได้ จะรู้สึกอยู่ไม่เป็นสุข รู้สึกว่าเป็นความผิดอย่างหนึ่ง
ทว่า เขาไม่สนใจประธานเพราะเจ้าหญิงน้อยไม่ได้
ถังจื่อซีเป็นเด็กที่ฉลาดมากคนหนึ่ง เคยฝึกสังเกตสีหน้าคนกับเวินลั่วฉิงตั้งแต่เล็ก จึงรู้สึกเวลานี้เลขาหลิวกำลังลังเลเด้วยความอึดอัดใจ
ดังนั้นเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีจึงตัดสินใจงัดท่าไม้ตายออกมาใช้
เมื่อเธอสำแดงท่าไม้ตายออกมา จะไม่มีใครต้านทานได้เป็นอันขาด
