เวินลั่วฉิงมองไปทางผู้หญิงชุดแดง ขยับริมฝีปากเล็กน้อย พูดออกมาทีละประโยคว่า “หากผู้อาวุโสคนหนึ่งที่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับคุณมาคุกเข่าต่อหน้าคุณ ให้คุณทิ้งสามีทิ้งลูก คุณจะตอบตกลงไหม?”
“บ้าบอ ทำไมฉันต้องตอบตกลง มีสิทธิ์อะไรให้ฉันตกลง?” สีหน้าของผู้หญิงเปลี่ยนไปทันที คงจะนึกถึงสถานการณ์แบบนั้นในตอนที่เกิดขึ้นบนตัวของตัวเอง ทันใดนั้นหน้าก็แดงกระหน่ำ “หากมีคนมาบังคับฉัน ฉันจะสาปแช่งให้ทั้งบ้านของเขาตายเลย”
มีสิทธิ์อะไรมาบังคับให้เธอทิ้งสามีทิ้งลูก? มีสิทธิ์อะไร?
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหญิงชุดแดงคนนี้เป็นคนที่อารมณ์ร้อน
เวินลั่วฉิงยิ้ม สีหน้ายังคงเงียบสงบเหมือนเดิม “ใช่แล้ว งั้นทำไมฉันถึงต้องตอบตกลงด้วย?”
คุณย่าเย่ในขณะนี้กำลังบังคับให้เธอทิ้งสามีและทิ้งลูกจริงๆ ！！
เรื่องเดียวกันพอเกิดขึ้นในบนตัวของผู้อื่น ไม่สามารถที่จะรู้สึกเหมือนกันได้ มีเพียงแต่ในตอนที่เกิดขึ้นบนตัวของตัวเอง จึงจะสามารถรับรู้ได้
คำพูดของเวินลั่วฉิงพึ่งพูดจบ ในพื้นที่ต่างก็เงียบสงบกันหมด คนที่กล่าวโทษเวินลั่วฉิงเมื่อกี้ต่างก็เงียบสงบกันไปหมด ทันใดนั้นเริ่มมีความไม่ค่อยโอเค
หลังจากที่หญิงชุดแดงดึงสติกลับมาแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนเลย เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ามีความรำคาญเพิ่มมากขึ้น และมีความรู้สึกผิด หญิงชุดแดงเป็นคนที่นิสัยตรงไปตรงมา ไม่ได้อ้อมค้อม พูดขอโทษกับเวินลั่วฉิงไปตรงๆ เลย “ขอโทษนะ”
“ทิ้งสามีทิ้งลูก? เธอมีลูกหรอ? เธอไม่สามารถมีลูกได้เลยด้วยซ้ำ เอาลูกมาจากไหน? เวินลั่วฉิง อย่ามาพูดมั่วๆ ให้คนอื่นฟัง นี่เธอพูดโดยไร้เหตุผลชัดๆ นี่เธอกำลังจะบีบบังคับให้ผ้าอาวุโสเราทั้งสองให้ไปตายชัดๆ นี่เธออยากจะบังคับให้ฉันคุกเข่าด้วยอีกหรอ?” คุณปู่เย่เห็นสถานการณ์ที่คุณย่าเย่พลิกกลับมาเริ่มเสียการควบคุม จึงรีบออกมาควบคุมสถานการณ์
เขารู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ห้ามให้เวินลั่วฉิงพลิกตัวเด็ดขาด ต้องกดทับเวินลั่วฉิงเอาไว้ ขอแค่กดทับเวินลั่วฉิงให้ตาย เป้าหมายของพวกเขาจึงจะไปถึงเป้า
เวินลั่วฉิงมองไปทางคุณย่าเย่ แววตาดูเย็นชาลงเยอะมาก ตอนแรกเธออยากจะเหลือความรู้สึกและหน้าไว้ให้ ไม่ว่ายังไงแล้ว พวกเราก็เป็นผู้อาวุโสของเย่ซือเฉิน
แต่ว่าตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอผิดไปแล้ว เธอยิ่งถอย คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ก็ยิ่งได้คืบจะเอาศอก
การถอยของเธอไม่ได้แรกมากับความเงียบสงบ แต่กลับกันยิ่งทำให้คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ได้คืบจะเอาศอกและทำให้เรื่องราวแย่ไปใหญ่
ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นทำไมเธอถึงต้องถอยอีกล่ะ
ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่กับเย่ซือเฉิน ก็ไม่สามารถรับการดูถูกได้ตลอด เธอไม่สามารถยอมรับความลำบากใจแบบนั้นได้
อีกอย่างเธอยังมีลูกอีกสองคน หากลูกทั้งสองมาเห็นสถานการณ์ในวันนี้ ยังไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะคิดยังไง
ดังนั้น เรื่องราวจำเป็นต้องจัดการ ต้องเริ่มจัดการตั้งแต่ต้น ไม่เพียงแต่ต้องจัดการกับปัญหาในวันนี้ ยิ่งต้องป้องกันกับเรื่องนี้จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
“คุณปู่เย่ หลังจากที่ของตระกูลกู้ครั้งที่แล้ว คุณปู่น่าจะรู้ว่าหนูเป็นคนยังไง? คุณคิดว่าหากยังวุ่นวายแบบนี้ต่อจะเกิดผลยังไง?” ในเมื่อไม่จำเป็นต้องเหลือหน้าให้แล้ว เวินลั่วฉิงก็พูดตรงๆ ไปเลย
สีหน้าของคุณปู่เย่เปลี่ยนไป เวินลั่วฉิงคือคนแบบไหน? สำหรับจุดนี้ถึงแม้ว่าคุณปู่เย่ไม่อยากจะยอมรับ แต่กลับไม่สามารถไม่ยอมรับได้ เวินลั่วฉิงไม่ได้โง่เง่าเหมือนที่คนภายนอกพูดคุยกันแน่นอน
เวินลั่วฉิงไม่เพียงแต่ไม่โง่ และยังฉลาดมากอีกด้วย ไม่ เวินลั่วฉิงไม่เพียงแต่ฉลาด ยังวางแผนเก่ง แต่ละก้าวชัดเจนได้เปรียบมาก
อยู่ในบ้านของตระกูลกู้ เธอปลอมตัวเป็นคนอ่อนแอแล้ววางแผนตอนมีโอกาส ทำเอากู้เจิ้งซินถูกดูถูกโดยไม่ออมมือเลย ภายใต้การโมโหของคุณปู่กู้ยังสามารถที่จะถอยตัวออกไปได้
ต่อมา เธอได้ช่วยเย่ซือเฉินรับหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปจากมือเขาทั้งหมดโดยไม่มีการส่งเสียงใดๆ ตอนนั้นพวกเขาได้เห็นถึงความกระวนกระวายของเย่ซือเฉินที่อยู่ภายนอก
แต่ว่าหลังจากที่คิดแล้ว เรื่องนี้ต่างก็เป็นเวินลั่วฉิงที่ขุดหลุมให้เขา และตอนนั้นเขาก็ได้โดดลงในหลุมของเวินลั่วฉิงโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ
ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา จริงๆ แล้วเขาก็เคยคิดว่าจะยอมรับเธอ ผู้หญิงที่ฉลาดแบบนี้นั้นสามารถช่วยเหลือเย่ซือเฉินได้ แต่ว่าเธอไม่สามารถมีลูกได้ แค่จุดง่ายๆ จุดนี้ตระกูลเย่ก็ไม่สามารถยอมได้แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นคือตอนนี้ก็มีคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังแล้ว เขาก็ยิ่งยอมรับเวินลั่วฉิงไม่ได้แล้ว
ไม่ว่าจะความฉลาด ความสามารถ คุณหนูใหญ่ตระกูลถังล้วนแต่ท็อปที่สุด ระหว่างผู้หญิงนี้ตรงจะไม่มีใครสามารถเทียบได้ ไม่ว่าจะภายนอก คุณหนูใหญ่ตระกูลถังล้วนแต่อยู่ในอันดับหนึ่ง
ไม่ว่าจะชาติตระกูล คนที่จะสามารถเทียบกับตระกูลถังได้นั้นมีไม่น้อย
เวินลั่วฉิงเทียบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง? นั่นคนหนึ่งคือบนฟ้า อีกคนคือใต้ดิน ไม่สามารถเปรียบเทียบได้เลย
“นี่เธอหมายความว่าอะไร? นี่เธอกำลังขู่ฉัน?” สีหน้าของคุณปู่เย่ดูแย่ลง น้ำเสียงก็ยิ่งแย่ลงไปใหญ่
“ไม่ ฉันไม่มีทางขู่คุณ ฉันแค่บอกคุณ เรื่องที่ฉันอยากจะทำ ไม่มีใครสามารถคัดค้านได้ เรื่องที่ฉันไม่อยากทำ ก็ไม่มีใครสามารถมาบังคับให้ฉันทำได้” สิ่งที่เวินลั่วฉิงพูดคือความจริง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอด นี่เป็นกฎเกณฑ์ที่เธอคุ้นชิน
“เวินลั่วฉิง เธอบ้าอะไร? เธอมีสิทธิ์อะไร? เธอมีทุนอะไรมาบ้าบอแบบนี้? สิทธิ์ที่เย่ซือเฉินช่วยบริษัทเวินซื่อกรุ๊ปไว้หรอ?” คุณปู่เย่โมโหจนเกือบจะกระโดดขึ้นมา เวินลั่วฉิงอยากจะโหดร้ายต่อหน้าเขา?
เวินลั่วฉิงมีสิทธิ์อะไร?
ก็เพราะว่าตระกูลเย่ของพวกเขามีเงินไงล่ะ
“ฉิงฉิงบ้านเราพูดอะไรผิดไป? ฉิงฉิงก็แค่พูดตามความจริง ทุกคนต่างก็มีความยืนหยัดของตัวเอง ทุกคนต่างก็มีกฎเกณฑ์ของตัวเอง ทุกคนต่างก็มีชีวิตที่ตัวเองต้องการ ทำไมถึงต้องเปลี่ยนแปลงเพื่อผู้อื่น มีสิทธิ์อะไรมาถูกพวกคุณบีบบังคับแบบนี้?” ในที่สุดเห่อถงถงก็หาเสียงของตัวเองเจอ พูดโมโหกับคุณปู่เย่กลับไปอีกครั้ง
“คุณถามว่าฉิงฉิงบ้านฉันมีสิทธิ์อะไร? คุณถามฉิงฉิงบ้านฉันมีสิทธิ์อะไร? งั้นฉันขอบอกคุณนะ ฉิงฉิงบ้านฉันเนี่ยบ้าบอมากๆ จริงๆ สิทธิ์นี้ไม่จำเป็นต้องให้ผู้อื่นมาให้ ฉิงฉิงบ้านเรามีเอง” เห่อถงถงในขณะนี้ถึงขั้นอยากจะพูดเรื่องของเวินลั่วฉิงออกมาทั้งหมด
สำหรับคำพูดพวกนี้ แน่นอนว่าคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ไม่เชื่ออยู่แล้ว
“ฉันรู้ ฉิงฉิงคือคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน และก็คือท่านประธานของบริษัทเวินซื่อกรุ๊ป ตอนนี้บริษัทเวินซื่อกรุ๊ปได้ผ่านพ้นภัยวิกฤตมาแล้ว เพราะว่าซือเฉินได้ลงเงินกับบริษัทเวินซื่อกรุ๊ปจำนวนมาก บริษัทเวินซื่อกรุ๊ปพลิกแพลงมาในทั้งที่ดีทั้งหมด ตามการพัฒนาในตอนนี้ บริษัทเวินซื่อกรุ๊ปต้องยิ่งอยู่ยิ่งดีขึ้นแน่นอนฉิงฉิงที่เป็นท่านประธานของบริษัทเวินซื่อกรุ๊ป แน่นอนว่าสถานะไม่เหมือนกันอยู่แล้ว” แววตาของคุณย่าเย่เปล่งประกายขึ้น รีบพูดตอบรับไปประโยคหนึ่ง
คำพูดนี้ของคุณย่าเย่ช่างจิตใจโหดร้ายมาก กำลังเผยแพร่ว่าจริงๆ แล้วสิ่งที่เวินลั่วฉิงได้รับในตอนนี้คืออำนาจของตระกูลเย่พวกเขาแบบอ้อมๆ ไม่มีเงินของตระกูลเย่ ก็ไม่มีบริษัทเวินซื่อกรุ๊ป ไม่มีบริษัทเวินซื่อกรุ๊ป เวินลั่วฉิงในตอนนี้ก็ไม่ใช่อะไรเลย
ขณะนี้ เย่ซือเฉินได้ตามมาแล้ว รถของเขาจอดอยู่ตรงหน้าที่ไม่ไกลจากบริษัทเวินซื่อกรุ๊ป
ส่วนถังจื่อซีและถังจื่อโม่ก็มาถึงแล้ว ไม่ว่ายังไงแล้วทักษะการขับรถของคนขับรถเสี่ยวหลิวก็ไม่แย่จริงๆ ฉะนั้น ไม่ได้ช้าไปจากเย่ซือเฉินมากนัก
วันนี้ทุกคนต่างก็พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว สิ่งที่ควรจะมา ไม่ควรจะมา ต่างก็มาได้พอดีแล้ว
ต่อมา……
