ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 881 หัวหน้าอยากเจอเธอ (1)

“หัวหน้าสำนักงานฉิง……” คุณตำรวจอู๋รู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาทันที เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาจึงได้แต่จำใจ

“เกิดอะไรขึ้น?” หัวหน้าสำนักงานฉิงเห็นคุณตำรวจอู๋ สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นทันที

“หัวหน้าสำนักงานฉิงครับ พวกเรามีคดีอยู่คดีหนึ่ง ซึ่งประธานเวินถือว่าเป็นญาติของผู้ตาย พวกเราติดต่อญาติสายตรงคนอื่น ๆ ของผู้ตายไม่ได้เลยครับ ดังนั้นเลยต้องรบกวนให้ประธานเวินมาจัดการ” คุณตำรวจอู๋รู้สึกว่ามีเหงื่อเย็น ๆ ไหลออกมาจากหน้าผากในวันที่อากาศร้อนระอุ เขาในตอนนี้รู้สึกประหม่าและกังวลใจจริง ๆ

เขากลัวว่าหัวหน้าสำนักงานฉิงจะไม่พอใจขึ้นมาแล้วลงโทษเขา เขาทำงานหนักอยู่ในสถานีตำรวจมาครึ่งชีวิต จึงไม่อยากเสียงานไป เขายังมีพ่อแม่มีลูกที่ต้องดูแลอีก เขายังต้องเลี้ยงดูครอบครัว

“คดีนี้ปิดไปหรือยัง?” สำหรับเรื่องงาน หัวหน้าสำนักงานฉิงนั้นจริงจังและเข้มงวดมาก

“เดิมทีพวกเราตั้งใจจะปิดคดีแล้วครับ แต่ประธานเวินเพิ่งได้เบาะแสที่สำคัญมา ดังนั้นจึงอาจจะต้องพิจารณาคดีนี้ใหม่อีกครั้ง” คุณตำรวจอู๋ในตอนนี้ไม่กล้าประมาทเลยแม้แต่น้อย เดิมทีสรุปคดีว่าเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ แต่ตอนนี้มีโอกาสเป็นไปได้สูงมากว่าถูกฆาตกรรม

“ถือว่าพวกนายโชคดีไปนะ” น้ำเสียงของหัวหน้าสำนักงานฉิงฟังดูเหมือนอิจฉาเล็กน้อย : “สิ่งที่พี่สะใภ้สามพูดน่ะไม่มีทางผิดพลาดหรอก ไปตรวจสอบตามที่พี่สะใภ้สามบอกแล้วกัน”

“ครับ ครับ” คุณตำรวจอู๋พยักหน้าหงึก ๆ เรื่องนี้ต่อให้หัวหน้าสำนักงานฉิงไม่ออกปากสั่ง พวกเขาก็ต้องไปสืบตามเบาะแสที่ได้มาอยู่แล้ว

แน่นอนว่าเมื่อหัวหน้าสำนักงานฉิงเอ่ยปาก พวกเขาก็ยิ่งต้องระมัดระวังรอบคอบให้มากยิ่งขึ้น

“เอ๊ะ เมื่อครู่นี้ที่เหล่าหลี่พูดถึงญาติที่คอยเจ้ากี้เจ้าการชี้นิ้วสั่งไม่ได้หมายถึงพี่สะใภ้สามของฉันหรอกไม่ไหม?” หัวหน้าสำนักงานฉิงจู่ ๆ ก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เรื่องที่เป็นปัญหาในตอนแรก

“ที่เหล่าหลี่พูดถึงก็คือประธานเวินนั่นแหละครับ” คุณตำรวจอู๋ไม่ได้ปิดบัง เรื่องนี้เมื่อครู่มีคนเห็นตั้งมากมาย ปิดบังอะไรไม่ได้อยู่แล้ว อีกอย่างหัวหน้าสำนักงานฉิงก็เป็นคนฉลาด เขาจึงไม่สามารถปิดบังหัวหน้าสำนักงานฉิงได้

เหล่าหลี่ในตอนนี้เหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้นมาแล้ว เพียงแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมญาติคนนั้นถึงได้กลายเป็นพี่สะใภ้สามของหัวหน้าสำนักงานฉิงไปได้?

และหัวหน้าสำนักงานฉิงให้ความเคารพยำเกรงกับพี่สะใภ้สามคนนี้มากเป็นพิเศษอีกด้วย

หัวหน้าสำนักงานฉิงหันขวับไปมองเหล่าหลี่ แล้วยื่นขาออกไปถีบเหล่าหลี่หนึ่งครั้ง : “ไอบ้านี่ แกกล้าสงสัยความสามารถในการสืบสวนของพี่สะใภ้สามเหรอ? ตอนที่พี่สะใภ้สามคลี่คลายคดีได้แกยังไม่รู้อยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ”

จะว่าไปแล้ว เหล่าหลี่อายุแก่กว่าเวินลั่วฉิงหลายปีมาก สิ่งที่หัวหน้าสำนักงานฉิงพูดมานั้นจึงไม่สมเหตุสมผลเลย แต่บางครั้งอายุก็ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสามารถของคนเรา

หัวหน้าสำนักงานฉิงสั่งงานอีกนิดหน่อย จากนั้นก็ปิดวิดีโอคอลไป

ทางนั้นปิดวิดีโอคอลไปแล้ว ขณะที่คนทางนี้ต่างมองไปยังเวินลั่วฉิง สายตาแต่ละคนดูเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

มีทั้งมองด้วยความเคารพ ยิ่งไปกว่านั้นคือมองด้วยความยกย่องนับถือ ผู้เชี่ยวชาญ! ผู้เชี่ยวชาญอยู่ข้าง ๆ นี่เอง พวกเขามีตาแต่หามีแววไม่!!

“ประธานเวินวางใจเถอะครับ คดีนี้พวกเราต้องตรวจสอบอย่างแน่ชัดแน่นอน รอให้สืบสวนคดีนี้เสร็จ พวกเราจะแจ้งผลให้หัวหน้าสำนักงานฉิงทราบโดยตรง ประธานเวินจะได้ไม่ต้องมาถึงที่นี่ด้วยตัวเอง” ก่อนหน้านี้คุณตำรวจอู๋ก็เคารพเวินลั่วฉิงเป็นอย่างมากอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ยิ่งสำรวมมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว

เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรมาก เพราะนี่ไม่ใช่คดีที่ซับซ้อนอะไรนัก เมื่อเธอพบเบาะแสแล้ว ต่อไปทางฝ่ายตำรวจคงสามารถสืบสวนได้อย่างแน่นอน

เจ้าหน้าที่ทุกคนในสำนักงานเมื่อส่งเวินลั่วฉิงกลับไปแล้วก็กลับเข้ามาพร้อมกัน

“ไอหยา ผมจำได้แล้ว เธอก็คือเวินลั่วฉิง” หลังจากที่เวินลั่วฉิงกลับไป เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งก็ตบหัวตัวเอง แล้วอุทานออกมา

“เฮ้ย พวกเรารู้อยู่แล้วว่าเธอคือเวินลั่วฉิง ตอนที่เธอมาก็ได้แจ้งชื่อแล้วนี่” คนอื่น ๆ ในสำนักงานมองตำรวจคนนั้นด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจ

“ไม่ใช่ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ผมหมายถึงเธอคือคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน คนที่เคยแต่งงานกับคุณชายสามเย่ แล้วก็หย่าร้างกันไป” ตำรวจผู้น้อยคนนั้นเผชิญหน้ากับสายตาดูถูกของทุกคนแล้วอธิบายให้พวกเขาฟัง

ทุกคนต่างพากันอึ้งไป ถึงแม้พวกเขาอ่านข่าวซุบซิบน้อยมาก แต่เรื่องนั้นก็ถือเป็นเรื่องใหญ่มาก ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในสำนักงานพวกเขาได้เคยพูดคุยถึงเรื่องนี้กันด้วย ดังนั้นจึงมีคนที่รู้เรื่องนี้อยู่บ้าง

“เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด คุณชายสามเย่ไม่ใช่คนที่จะแต่งงานกับใครง่าย ๆ โดยไม่ดูหัวนอนปลายเท้า!!” มีคนถอนหายใจออกมาเบา ๆ แสดงความคิดเห็นตัวเองออกมา

“อืม” คนอื่น ๆ ต่างพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ผู้หญิงแบบนั้นต่อให้อยู่ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่ก็ดูโดดเด่นมากเลยทีเดียว

“ประธานเวิน คุณ คุณ?” เมื่อออกจากสถานีตำรวจแล้วผู้จัดการหลิวยังคงตั้งสติไม่ค่อยได้ เลยพูดติดอ่างอยู่บ้าง : “วันนี้ผมได้ตามประธานเวินออกมาถือว่าได้เปิดหูเปิดตาจริง ๆ”

ได้ติดตามประธานที่เก่งแบบนี้ เขารู้สึกภาคภูมิใจมากเหลือเกิน!

เวินลั่วฉิงยิ้มออกมา ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาดูแลบริษัทเวินซื่อกรุ๊ป ผู้จัดการหลิวก็คอยสนับสนุนเธอมาเสมอ เธอจึงรู้สึกประทับใจในตัวผู้จัดการหลิวคนนี้มาตลอด

“ผู้จัดการหลิว ผลประกอบการของบริษัทในเดือนนี้ถือว่าดีทีเดียว คุณลองคำนวณดูนะ แล้วแจกโบนัสให้กับพนักงานในบริษัททุกคน” เวินลั่วฉิงนึกถึงงบการเงินที่ได้ดูก่อนหน้านี้ เธอจึงคิดว่าจำเป็นต้องให้รางวัลพนักงานในบริษัทสักหน่อย

ผู้จัดการหลิวได้ยินว่าจะแจกโบนัส ดวงตาก็เป็นประกายทันที : “ประธานเวินครับ แจกตามเกณฑ์ไหนครับ?”

“ยึดตามเกณฑ์ที่แจกโบนัสประจำปีแล้วกัน” เวินลั่วฉิงตอบโดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย

“ห๊ะ? อ้อ ครับ” ผู้จัดการหลิวรู้สึกอึ้ง ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นดวงตาก็เป็นประกายมากยิ่งขึ้น

ยึดตามเกณฑ์โบนัสประจำปี! สุดยอดไปเลย!!

ท่านประธานของพวกเขาช่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรเหลือเกิน ใช่ไหมนะ? !

นี่สิคือเจ้านายที่ดีที่นึกถึงลูกน้องด้วยใจจริง

ได้ทำงานให้กับเจ้านายแบบนี้ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลใจอีกแล้ว

ขณะนั้นเอง ในห้องหนังสือที่มีซ่างกวนหงกำลังวาดภาพเหมือนอยู่ ผู้ดูแลจ้งก็ได้ผลักประตูออกแล้วเดินเข้ามา

ถ้าเป็นปกติ ซ่างกวนหงคงไม่มีปฏิกิริยาอะไร เพราะแต่ไหนแต่ไรมาเวลาเขาวาดภาพ ไม่เคยมีเรื่องใด ๆ มารบกวนเขาได้

แต่ตอนนี้เมื่อผู้ดูแลจ้งเข้ามา ซ่างกวนหงก็หยุดวาดภาพทันที ดวงตาคู่นั้นหันไปมองผู้ดูแลจ้งอย่างรวดเร็ว : “มีข่าวบ้างหรือยัง?”

ผู้ดูแลจ้งรู้ดีว่าที่หัวหน้าถามหมายถึงเรื่องของเจ้าหญิงหัวหน้าใจร้อนเกินไปแล้ว นี่เพิ่งวันเดียวเอง ไม่เร็วขนาดนั้นหรอก

แต่ว่าผู้ดูแลจ้งก็ทนเห็นหัวหน้าผิดหวังไม่ได้ เลยคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยพูดว่า : “อะเหลียงบอกว่ามีคนที่เขาสงสัยอยู่คนหนึ่ง”

“ใคร?” ซ่างกวนหงได้ยินที่ผู้ดูแลจ้งพูด สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที สีหน้าท่าทางดูตื่นเต้นมาก ความสามารถของอะเหลียงนั้นเขารู้ดี คนที่อะเหลียงเพ่งเล็งไว้แปดสิบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ไม่มีทางผิดพลาด

“เป็นคุณหนูใหญ่ที่ตระกูลถังเพิ่งให้การยอมรับครับ ชื่อว่าถังฉิ้นเอ๋อ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญาวิทยา ฉลาดมาก สวยมาก และเก่งมากครับ” ผู้ดูแลจ้งใช้คำว่ามากถึงสามคำติด เพียงพอที่จะยืนยันได้ว่าเขามั่นใจในตัวของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง

ต่อให้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขา แต่ก็เป็นคนที่เก่งกาจมากคนหนึ่ง ถ้าหากว่าเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาขึ้นมาจริง ๆ ก็คงจะดีมากเลยล่ะ

ดวงตาของซ่างกวนหงมองไปยังภาพเหมือนที่อยู่ตรงหน้า อาการดูเหม่อลอยเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ จู่ ๆ ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายขึ้นมา จากนั้นก็หันไปมองผู้ดูแลจ้งอย่างรวดเร็ว : “ฉันอยากเจอเธอสักหน่อย”