ตอนที่88 เขาคือพ่อของเด็ก!
เวินลั่วฉิงลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก การตรวจสอบดีเอ็นเอนี้เธอไม่วางใจให้คนอื่นทำให้ อีกอย่างเรื่องนี้เธอก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้ ให้มู่หรงดัวหยางทำให้นั่นแหละเหมาะสมที่สุด
“ทดสอบพ่อลูกรึ ใครกับใครน่ะ” เสียงมู่หรงดัวหยางที่ปลายสายฟังดูจริงจังขึ้น เดิมทีเขาคิดว่าเธอต้องการตรวจสอบสำหรับคดีอะไร ไม่คิดว่าเธอจะให้เขาทำการตรวจสอบความเป็นพ่อลูก
ตรวจสอบความเป็นพ่อลูกรึ!!
“ไว้ฉันไปถึงก่อนค่อยคุยกัน” เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรมาก เธอรู้ว่าการที่ให้มู่หรงดัวหยางช่วยในครั้งนี้ เธอปกปิดเขาไม่ได้อย่างแน่นอน และมีเรื่องบางอย่างที่คุยทางโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยสะดวก
เวินลั่วฉิงวางสายไป และออกไปกับผมที่บรรจุเก็บไว้เป็นอย่างดี
เย่ซือเฉินออกจากคฤหาสน์ไปก็ตรงไปยังบริษัท เขาเปิดอีเมล์ฉบับใหม่ในห้องทำงาน
ในอีเมล์มีเอกสารสองฉบับ
ฉบับแรกนั้นเกี่ยวกับเวินลั่วฉิง ส่วนอีกฉบับเกี่ยวกับนักจิตวิทยาMrs Tang
เอกสารเกี่ยวกับเวินลั่วฉิงนั้นละเอียดมาก ตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนที่เธอได้รับการรักษาโรคที่ประเทศM พอเธออาการดีขึ้นก็ได้ศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยประเทศM ในอีเมล์นั้นบันทึกไว้อย่างชัดเจน
ในเอกสารเกี่ยวกับเวินลั่วฉิงเมื่อห้าปีก่อนไม่เพียงแต่บันทึกไว้อย่างละเอียดและแม่นยำเท่านั้น แม้กระทั่งรายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของเธอ ตลอดห้าปีมานี้ ทั้งเรื่องใหญ่เรื่องเล็กที่เกิดขึ้นกับเธอตลอดระยะเวลาช่วงนี้ได้ถูกรายงานไว้โดยละเอียด
ละเอียดจนแทบไม่เห็นช่องโหว่เลยแม้แต่น้อย ละเอียดจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้มีเรื่องใดหลบซ่อนได้อีก จากเอกสารนี้มองไม่เห็นเลยว่าเวินลั่วฉิงจะมีชีวิตที่ต่างไปจากนี้ได้อย่างไร
ห้าปีก่อนที่เวินลั่วฉิงออกไปจากเมืองจิ๋น ปีแรกเธออยู่ที่สถาบันบำบัดเพื่อรักษาอาการ ชีวิตประจำวันของเธอเมื่อห้าปีก่อนเหมือนกับที่เย่ซือเฉินให้คนสืบมา
หนึ่งปีสามเดือนต่อมา อาการเธอดีขึ้น จึงเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย
จากการตรวจสอบเอกสาร เวินลั่วฉิงเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยในสาขาวิชาศิลปะการออกแบบ
ผลการเรียนในมหาวิทยาลัยของเธอก็เหมือนกับแต่ก่อน ไม่มีความเห็นใดพิเศษ ตามข้อมูลแล้ว จนกระทั่งช่วงก่อนหน้านี้ที่เธอกลับมายังเมืองจิ๋น เธอก็ยังไม่ได้รับใบประกาศจบการศึกษา
ส่วนข้อมูลเกี่ยวกับMrs Tangนั้นน้อยมาก มีแค่เพียงไฟล์ไม่กี่ไฟล์ที่เธอทำในสองปีนี้ ไฟล์ที่เธอทำนั้นงดงามมาก แต่นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีข้อมูลอื่นใดเกี่ยวกับเธอเลย รวมถึงภูมิหลังของเธอก็ไม่มีใครรู้อะไรทั้งสิ้น
หลังจากที่เย่ซือเฉินดูเอกสารทั้งสองฉบับเสร็จเรียบร้อยแล้ว มุมปากเขาก็แสดงออกถึงความนิ่งเฉย
ทำงานที่เป็นความลับได้มาถึงตรงนี้ แม้กระทั่งคนของเขาก็ตรวจสอบไม่ได้ แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องที่คนทั่วไปจะทำได้
ดูจากเอกสารทั้งสองฉบับแล้ว เวินลั่วฉิงและMrs Tangไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆกัน หนึ่งนั้นเปิดเผยหมดจด อีกหนึ่งกลับปิดมิดชิดไม่รั่วไหลแม้กระทั่งหยดน้ำ
ปิดมิดชิดไม่รั่วไหลแม้กระทั่งหยดน้ำไม่ว่า แต่เย่ซือเฉินมั่นใจได้ ว่าข้อมูลเวินลั่วฉิงที่ไม่มีอะไรปิดบังต้องไม่ใช่ความจริงทั้งหมดอย่างแน่นอน
เย่ซือเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และกดโทรออก
“พี่ใหญ่ เอกสารที่พี่อยากได้ผมส่งไปให้พี่แล้ว ที่ตรวจสอบได้พวกเราก็ทำหมดแล้ว” ผู้ชายที่ปลายสายรู้ว่าเย่ซือเฉินโทรมาเพราะเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงออกปากเอ่ยขึ้นก่อนไม่รอให้เย่ซือเฉินกล่าวอะไร
“ตรวจสอบทีว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” นัยน์ตาเย่ซือเฉินหรี่ลง เสียงอันเคร่งเครียดทำเอาคนตกอกตกใจ
“…” ที่ปลายสายนั้นนิ่งเงียบไปอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะปรับโทนเสียง “พี่ใหญ่ พี่สงสัยว่าที่พวกเราตรวจสอบมานั้นผิดพลาดรึ มีคนจงใจปล่อยข่าวปลอมให้พวกเรารึเปล่า”
“แต่ว่า เรื่องMrs Tang พวกเราตรวจสอบอย่างไรก็ไม่พบ สำหรับคุณเวินนั้นดูเหมือนจะเห็นชัดๆอยู่แล้ว ว่าไม่มีอะไรน่าสงสัย”
“แต่ว่าความเห็นชัดๆนี่แหละที่น่าสงสัย” มุมปากเย่ซือเฉินค่อยโค้งงอขึ้น รอยยิ้มนั้นน่ากลัวจนดูน่าขนลุก “ไปตรวจสอบซะ”
เขามั่นใจหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าข้อมูลนี้มีบางอย่างผิดพลาด ว่าใครกัน ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
“ครับ” ชายที่ปลายสายลดเสียงลง เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามอย่างไม่แน่ใจ “พี่ใหญ่ Mrs Tangก็คือคนที่คุณชายถังหามาให้ ระหว่างพวกเขาน่าจะมีความสัมพันธ์บางอย่าง ต้องการตรวจสอบคุณชายถังด้วยหรือไม่”
“อะไรที่ต้องตรวจสอบก็ตรวจสอบ” เย่ซือเฉินหรี่ตาและยิ้มอย่างเคร่งขรึม เรื่องนี้พี่ใหญ่เลือกที่จะเก็บเป็นความลับ แต่ว่าเขาก็แสดงท่าทีให้พี่ใหญ่เห็นอย่างชัดเจนแล้ว ว่าเรื่องนี้ต้องตรวจสอบให้กระจ่างชัด ดังนั้น เรื่องที่ต้องตรวจสอบก็ต้องตรวจสอบ ไม่ว่าจะเป็นใคร ไม่ว่าเรื่องอะไร!
“ครับ ผมทราบแล้ว” เมื่อได้รับคำสั่งที่ชัดเจน คนที่ปลายสายก็ลอบถอนหายใจ
หลังจากที่เย่ซือเฉินวางสาย เขาก็ดูเอกสารทั้งสองนั้นอีกครั้ง เขากระพริบตาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มจางๆในดวงตา
“การตรวจนี้เกี่ยวข้องกับเด็กน้อยทั้งสองคนนั่น” ที่ศูนย์การตรวจสอบ มู่หรงดัวหยางรับเส้นผมจากเวินลั่วฉิงไป เขาถามโดยมิได้มีข้อสงสัย แน่นอนว่าต้องเป็นเช่นนั้น เวินลั่วฉิงต้องการทำการตรวจสอบพ่อลูกแน่นอนว่าต้องเกี่ยวกับเด็กสองคนนั้นแน่
“ใช่” เวินลั่วฉิงไม่ได้ปิดบัง และไม่ได้หลบซ่อนอะไร เพราะว่าเธอยังไม่ได้เอาเส้นผมของลูก มู่หรงดัวหยางมีข้อมูลดีเอ็นเอของลูกน้อยของเธอทั้งหมดครบถ้วน สามารถดึงข้อมูลออกมาตรวจสอบได้โดยตรง
“ถ้าอย่างนั้นเส้นผมนี้เป็นของใครกันล่ะ” สำหรับคำตอบนี้ มู่หรงดัวหยางเองก็ไม่ได้คิดอะไร เขาแค่อยากรู้ถึงเจ้าของผมที่เวินลั่วฉิงนำมาเท่านั้น
ห้าปีแล้ว เป็นเวลาห้าปีแล้วที่เวินลั่วฉิงไม่ได้ทำการตรวจสอบอะไรเลยเกี่ยวกับสถานะความเป็นพ่อของลูกของเด็กน้อยทั้งสอง ทำไมอยู่ๆถึงได้มาทำการตรวจสอบสถานะพ่อลูกเอาตอนนี้
“เย่ซือเฉิน” สำหรับคำถามนี้เวินลั่วฉิงไม่ได้มีอะไรปิดบัง เพราะว่าเธอเข้าใจมู่หรงดัวหยาง เขาขี้สงสัยมาก ถ้าหากว่าเธอไม่บอกเขา เขาคงไม่ตรวจสอบให้เธอแน่
เธอไม่ต้องการทำเรื่องให้วุ่นวายมากเกินไป
“ใครนะ น้องลั่วฉิงบอกว่าใครนะ” มู่หรงดัวหยางเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างรวดเร็ว ดวงตาทั้งคู่เบิกโต “ประธานเย่ซือเฉินแห่งบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปอย่างนั้นรึ”
ณ วินาทีนั้น มู่หรงดัวหยางรู้สึกเหมือนว่าหูตัวเองกำลังมีปัญหา เขารู้สึกเหมือนว่าเขากำลังหูเพี้ยน
สายตาเขาทั้งคู่จ้องไปยังเวินลั่วฉิง รอให้เวินลั่วฉิงตอบ
เวินลั่วฉิงมองเขาแวบหนึ่ง และไม่ได้พูดอะไร
มู่หรงดัวหยางรู้ว่าตัวเองเดาถูกแน่
มู่หรงดัวหยางแอบพ่นลมออกมาเบาๆ ประธานเย่ซือเฉินแห่งบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปรึ ผู้ชายคนนี้เป็นอย่างกับเทพในเมืองจิ๋น
ไม่ ไม่ใช่แค่ในเมืองจิ๋น คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่ว่ามู่หรงดัวหยางรู้ดี หลายแห่งบนบนโลกนี้ล้วนแต่พากันติดตามเย่ซือเฉิน
ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ธรรมดาธรรมดานะ
ขนาดพี่ใหญ่เองยัง…
ลั่วฉิงไปมีความสัมพันธ์กับเย่ซือเฉินได้อย่างไรกัน ไม่สิ น่าจะพูดว่าเจ้าเด็กน้อยสองคนนั้นไปมีความสัมพันธ์กับเย่ซือเฉินได้อย่างไรกัน
เย่ซือเฉินเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดเจ้าตัวน้อยทั้งสองหรือนี่
มันเป็นไปได้อย่างไร เรื่องนี้เป็นไปได้อย่างไร
“พี่ใหญ่รู้เรื่องนี้รึเปล่า” สีหน้ามู่หรงดัวหยางเปลี่ยนไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะถามประโยคนี้
มู่หรงดัวหยางรู้ว่าเรื่องนี้สำคัญมาก สำคัญสำคัญมากมาก
