ถังไป๋เชียนนั้นไม่เหมือนกัน ถังไป๋เชียนคือรุ่นพี่ของเธอ หลายปีมานี้ เธออยู่แต่กับถังไป๋เชียน อีกอย่างจื่อซีบ้านเขาก็พูดแล้วว่า เธอและถังไป๋เชียนเกือบจะแต่งงานกันแล้ว
ดังนั้น ตามความหมายของเจ้าหญิงน้อยบ้านเขาก็คือ ให้เขาไปเฝ้าไว้
ปกติแล้วคุณชายสามเย่จะเงียบสงบมากๆ แต่พอพบเจอกับเรื่องแบบนี้ คุณชายสามเย่ก็หลุดการควบคุม ราวกับเจ้าเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งเลย หึงขึ้นมาแล้วสามารถเลี่ยนให้คนตายเลย
ผู้ชายหึงขึ้นมาแล้วไม่มีเหตุผลแน่นอน ยิ่งไม่ต้องพูดว่าปกติจะเย็นชาและเงียบสงบขนาดไหน
แม้กระทั่งเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องคุณชายสามเย่ยังหึงได้ ยิ่งไปกว่านั้นคือเรื่องนี้เป็นข่าวที่เจ้าหญิงน้อยของบ้านเขา สายลับน้อยของข่าวนำมาฟ้องร้องให้เขา
คุณชายสามเย่ในขณะนี้ยังสามารถเงียบสงบได้อีก?
แบบนั้นแหละถึงจะเรียกว่ามีพิรุธ
“นายยุ่งของนายเลย ไม่ต้องมาแล้ว” เวินลั่วฉิงดูเวลาแล้ว เธอรู้เรื่องของเย่โป๋เหวินที่อยู่ในโรงพยาบาลรักษา ไม่อยากจะรบกวนเขา
“เธอจะไปไหน?” คุณชายสามเย่แอบสูดหายใจลึก ถามไปอีกหนึ่งประโยค ขณะนี้เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเสียงของเขาดีขึ้นไม่น้อย ไม่ว่ายังไงก็ต้องหาตัวเธอให้เจอก่อนค่อยพูดกันอีกที
เวินลั่วฉิงพึ่งตอบ จู่ๆ ก็รู้สึกได้ว่ามีคนกำลังตามมา เวินลั่วฉิงหรี่ตาขึ้น เธอมองไปยังสถานการณ์รอบๆ จากนั้นก็แสดงบอกให้คนขับรถจอดรถตรงหน้าห้างสรรพสินค้า
คนขับรถออกมาจากค่ายทหาร เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ารู้ตัวแล้ว ดังนั้น จึงไม่ได้พูดอะไร ทำตามความหมายของเธอจอดรถให้ดีก็พอแล้ว
“ทางฉันยังมีธุระอีก ไม่คุยกับนายก่อนแล้ว ฉันวางก่อนนะ” เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าคนที่ตามเธอมาคือใคร เวลานี้ก็ไม่สะดวกที่จะพูดกับเย่ซือเฉินมากมาย ดังนั้นจึงวางสายไปแล้ว
“เธอมีเรื่องสำคัญอะไร? เธอจะไปทำอะไร?” คุณชายสามเย่รู้ ได้ยินเธอจะรีบวางสาย ก็หรี่ตาขึ้น
เวินลั่วฉิงในขณะนี้ลงจากรถแล้ว นอกห้างสรรพสินค้ามีคนมากมาย ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ แน่นอนว่าไม่ดีที่จะพูดมาก
เมื่อกี้เธอถูกคนสะกดรอยตาม ดังนั้นเธอในตอนนี้ยิ่งระมัดระวังเข้าไปใหญ่ ถึงแม้ว่าเธอจะเลือกลงจากรถแล้ว แต่กลับไม่กล้ารับรองว่าคำพูดที่เธอพูดจะไม่ถูกคนอื่นแอบฟัง
และเรื่องในวันนี้ก็สำคัญมากๆ เธอแอบติดต่อคนนั้นมาที่นี่ เพราะว่าเรื่องของถังหยุนเฉิง ดังนั้น ห้ามมีการรั่วไหลเด็ดขาด
สำหรับเย่ซือเฉินแล้วแน่นอนว่าเธอเชื่อถือเขา แต่ว่าเธอกลัวว่าโทรศัพท์ที่เธอคุยกับเย่ซือเฉินจะถูกคนแอบฟัง
“ไม่พูดก่อนนะ ฉันวางสายแล้ว” แววตาของเวินลั่วฉิงมองไปยังรอบๆ สี่ด้าน จากนั้นก็รีบพูดไปประโยคหนึ่งกับเย่ซือเฉิน แล้ววางสายไป
เย่ซือเฉินโทรหาเธอตอนนี้ น่าจะไม่มีเรื่องสำคัญอะไรเป็นพิเศษ เธอไปจัดการเรื่องหลักของเธอก่อนดีกว่า
ในห้องทำงาน คุณชายสามเย่มองดูสายที่ถูกตัดทิ้ง แววตาคู่หนึ่งก็หรี่ตาขึ้นมา สีหน้าที่ดูแย่อยู่แล้วในตอนแรกขณะนี้ดีดูแย่ยิ่งกว่าเดิมราวกับว่าสามารถหยดหมึกดำลงมาได้เลย
คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะวางสายเขา?
วางสายเขาไปแบบนี้เลย?
เขาได้ยินเสียงที่เธอลงจากรถ นี่เธอไปถึงสถานที่นัดแล้ว? เธอกำลังจะพบเจอกับถังไป๋เชียนเร็วๆ นี้แล้ว? ดังนั้นเธอจึงวางสายของเขา?
วินาทีนี้ คุณชายสามเย่มีความวู่วามที่อยากจะฆ่าคน!!
อื้ม ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าคน
อยากจะฆ่าถังไป๋เชียน
ผู้ชายที่กำลังหึงอยู่ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะสามารถพูดได้!!
และในขณะนี้ เลขาหลิวก็ได้เปิดประตูห้องทำงานพอดี เดินเข้ามา เห็นท่าทางของท่านประธานบริษัทตัวเองแล้ว เลขาหลิวตกใจจนทั้งตัวสั่นไปหมด
เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมถึงรู้สึกว่าสีหน้าของท่านประธานเหมือนกำลังจะกินคนเลย?
หากรู้ว่าสถานการณ์ในห้องทำงานเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ตีเขาให้ตาย เขาก็จะไม่ขึ้นมา
เขาออกไปตอนนี้ยังทันไหม?
ยังทันไหม?
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า ไม่ทันแล้ว ขณะนี้ ท่านประธานของบริษัทเขาเงยหน้าขึ้น มองไปทางเขา แววตาที่เย็นชาไปถึงกระดูกมีความยากจะฆ่าคนที่ไม่ได้ปกปิดไว้
ทันใดนั้น เลขาหลิวรู้สึกเพียงแค่ว่าทั้งตัวแข็งทื่อไปหมด ไม่สามารถขยับได้เลย
เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เลขาหลิวอยากจะถาม แต่ว่าขยับริมฝีปากไปไม่กี่ที กลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ
และในขณะนี้ โทรศัพท์บนโต๊ะของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้น
แววตาของเย่ซือเฉินเปล่งประกายขึ้นด้วยความรวดเร็ว มือลงไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะทันที เขาน่าจะอยากจะกดปุ่มรับฟัง และกลับกดผิดเป็นปุ่มลำโพง
“คุณพ่อ หาคุณแม่เจอหรือยังคะ?” เสียงของเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีดังผ่านมา อ่อนหวาน อ่อนโยน ฟังแล้วสบายหูเป็นพิเศษ
สีหน้าของคุณชายสามเย่ก็ดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน
เลขาหลิวแอบถอนหายใจเบาๆ อันตรายมาก อันตรายมาก โทรศัพท์ของเจ้าหญิงน้อยโทรมาได้ทันเวลาพอดี
แต่ว่าเจ้าหญิงน้อยถามท่านประธานว่าหาคุณหญิงเจอหรือยัง? หมายความว่าอะไร?
หรือว่าคุณหญิงหายตัวไปแล้ว?!
ถึงว่าล่ะเมื่อกี้ท่านประธานน่ากลัวขนาดนี้ หน้าตาเหมือนจะฆ่าคนเลย
สมองของเลขาหลิวนึกถึงสถานการณ์ต่างๆ แต่ต่างก็ไม่สมเหตุสมผล หากคุณหญิงหายตัวไปจริงๆ ท่านประธานคงไม่นั่งอยู่ในห้องทำงานแบบนี้หรอก
“ยัง” คุณชายสามเย่คิดไม่ถึงว่าในไม่ช้าเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีก็โทรมาอีกครั้ง เมื่อกี้เขาพึ่งโทรหาเวินลั่วฉิงไป จากนั้นเวินลั่วฉิงยังวางสายเขาอีกด้วย
“คุณพ่อไม่ได้โทรหาคุณแม่หรอคะ?” เสียงของเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีแฝงความสงสัยเล็กๆ อยู่
“โทรแล้ว” คุณชายสามเย่สูดหายใจลึก เสียงดูหนักแน่นอย่างเห็นได้ชัดเจน ยังมีความรู้สึกอึดอัดอีกด้วย พอนึกถึงเรื่องที่เวินลั่วฉิงวางสายเมื่อกี้ ในใจของเขาก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นพิเศษ
“ดังนั้น คุณแม่ไม่ได้สนใจคุณพ่อ หรือว่าไปเดทกับคุณลุงถังแล้ว?” เจ้าเด็กถังจื่อซีหยุดพูดไปสักพัก จากนั้นคำพูดที่พูดออกมาก็น่าตกใจมาก
เจ้าเด็กถังจื่อซีอาจจะฟังออกถึงความไม่พอใจของคุณชายสามเย่แล้ว ดังนั้นจึงเดาออกแล้ว
เลขาหลิว “……”
อะไรนะ?!
เขาได้ยินอะไรไป?!
คุณหญิงไปเดทแล้ว?
อีกอย่างยังไม่สนใจท่านประธานอีกด้วย!!
ถึงว่าล่ะเมื่อกี้ท่านประธานถึงได้มีสีหน้าที่อยากจะฆ่าคน!!
คุณลุงถังที่เจ้าหญิงน้อยพูดถึงคือใคร?
เลขาหลิวรู้สึกว่าไม่ว่าคุณลุงถังคนนี้จะเป็นใคร เวลาต่อมาจุดจบของคุณลุงถังคนนี้ต้องแย่มากแน่ๆ แย่มากแน่!
กล้าไปแอบเดทกับคุณหญิงของบ้านเขา?
ไม่เอาชีวิตแล้วจริงๆ!!
“เฮ้อ หนูรู้ หนูรู้ว่าจะเป็นแบบนี้” คุณชายสามเย่ไม่ได้ตอบ เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีจึงพูดเองเออเองไปประโยคหนึ่ง “หนูบอกแล้ว ความสัมพันธ์ของคุณแม่และคุณลุงถังดีมาโดยตลอด คุณพ่อ หากพ่อไม่พยายาม มีความเป็นไปได้ที่จะแพ้ให้คุณลุงถัง”
“หากคุณแม่แต่งงานกับคุณลุงถังแล้ว คุณพ่อก็จะเสียงลูกสาวที่ทั้งน่ารักและสวยคนนี้ไป” ถังจื่อซีพูดกระตุ้นคุณชายสามเย่แต่ก็ไม่ลืมที่จะชมตัวเอง
คุณชายสามเย่ “……”
เขาเริ่มรู้สึกเจ็บใจอีกครั้ง คำพูดทุกคำของเจ้าหญิงน้อยบ้านเขาทำไมล้วนแต่แทงใจดำเขาสุดเลย?!
เจ้าน่ารักที่พูดกันไว้ล่ะ?!
