แม้กระทั่งถังไป๋เชียนก็ไม่พบแล้ว?
“ครับแ แบบนี้แหละครับ” เลขาหลิวตัดสินจ่าจะเป็นคนดีให้ถึงที่สุด ดังนั้น เรื่องที่เกินมาอื่นๆ เขายืนหยัดที่จะไม่พูด
เขารู้สึกว่าเพื่อท่านประธานและคุณหญิง เขาเองก็กังวลใจมากจริงๆ
“อื้ม” คุณชายสามเย่ได้ยินการตอบกลับที่แน่ชัดของเลขาหลิวแล้ว ก็ตอบกลับด้วยเสียงเบา หากมองอย่างละเอียด จะเห็นว่า ตรงมุมปากของคุณชายสามเย่มีรอยยิ้มแฝงอยู่
ถือว่าเธอยังมีจิตใจ!! ยังรู้ว่าต้องเป็นห่วงเขา
“ท่านประธาน ผมออกไปก่อนนะครับ ตอนคุณหญิงมา ผมจะมาบอกคุณ……” เลขาหลิวเห็นท่าทีของท่านประธานบริษัทตัวเองแล้ว ถือว่ายกภูเขาออกจากอกแล้วจริงๆ
ในตอนที่เลขาหลิวออกมาจากที่ทำงานของคุณชายสามเย่ ก็เจอจี้หซีพอดี
“รองประธานจี้ คุณมาได้อย่างไรครับ?” นานมากแล้วที่เลขาหลิวไม่เจอจี้หซีที่บริษัท มีความแปลกใจเล็กน้อย
“อื้ม ฉันมาคุยเรื่องงานกับพี่ชายสาม” จี้หซีตอบกลับไปหนึ่งประโยค ไม่รอให้เลขาหลิวดึงสติกลับมาได้ ก็ผลักประตูห้องทำงานออก เดินเข้าไปแล้ว
เลขาหลิว “……”
รองประธานจี้ไม่มาเช้าๆ ไม่มาสายๆ ทำไมถึงดันมาเวลานี้ล่ะ
คงจะไม่ทำเสียเรื่องหรอกมั้ง?
เลขาหลิวมีความกังวล แต่ว่าเขาก็ไม่สามารถเข้ามาไล่รองประธานจี้ออก
“นายมาได้ยังไง?” ในห้องทำงาน คุณชายสามเย่เห็นจี้หซีเข้ามา ก็อึ้งเล็กน้อย
“มีชายสาม มีเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษากับนายหน่อย” จี้หซีจับเอกสารไว้กองหนึ่ง เดินมายังข้างหน้าของคุณชายสามเย่
คุณชายสามเย่นึกได้ว่า เลขาหลิวบอกกับเวินลั่วฉิงว่าเขาไม่สบาย ไม่สบายก็ไม่ได้เป็นผลกระทบต่อการที่เขาทำงาน ดังนั้น คุณชายสามเย่รู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นต้องห้ามทำอะไร
ในเมื่อจี้หซีมาหาเขาที่บริษัทด้วยตัวเอง ต้องเป็นเรื่องสำคัญแน่นอน
ขณะนี้ เวินลั่วฉิงกำลังตรงมาที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป และในขณะนี้ จู่ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เวินลั่วฉิงมองดูเบอร์โทรศัพท์ จากนั้นก็รีบรับ
“ฉิงฉิง ฉันดูรายการถ่ายทอดสดแล้ว เรื่องของคุณลุงเธอ?” โทรศัพท์นั้นเห่อถงถงเป็นคนโทรมา ข่าวของถังหยุนเฉิงแพร่ไปทั้งประเทศในตอนนี้ แน่นอนว่าเห่อถงถงก็เห็นแล้ว
“ตอนนี้ยังพูดยาก” เวินลั่วฉิงไม่ได้เผยอะไรมากมาย ไม่ใช่เพราะเธอไม่เชื่อใจเห่อถงถง แต่ว่าแผนการของเธอมีคนรู้ยิ่งน้อยยิ่งดี แม้กระทั่งถังหลินและเย่ซือเฉินเธอก็ไม่ได้บอก
“เธออยู่ที่ไหน? ยุ่งอยู่หรือเปล่า หากไม่ยุ่ง เราหาสถานที่หนึ่งไปนั่งคุยกัน” เห่อถงถงฟังออกถึงความกดดันในน้ำเสียงของเวินลั่วฉิง รู้ว่าเธอช่วยอะไรไม่ได้ แต่หวังว่าจะสามารถแย่งเบาความกดดันของเวินลั่วฉิงได้
“ทำไม? เธอไม่ต้องอยู่กับผู้ชายของเธอหรอ?” เวินลั่วฉิงแกล้งเธอด้วยความพูดครึ่งจริงครึ่งเท็จ จริงๆ แล้วตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่ได้เร่งรีบ เธอกดทับอารมณ์อยู่ แค่ไม่อยากพูดอะไรที่ข้างนอกมากมาย
“จี้หซีพึ่งไปที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับคุณชายสามเย่” เห่อถงถงในตอนนี้มั่นใจแล้วว่าจะคบกับจี้หซี ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ต้องปกปิดแล้ว
เวินลั่วฉิงแกล้งแซว เธอก็สามารถยอมรับทุกอย่างได้
“เธอบอกว่าจี้หซีไปที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป? ไปเมื่อไหร่?” เวินลั่วฉิงอึ้งไปสักพัก แล้วถามไปประโยคหนึ่งทันที
“ไปสักพักแล้ว เมื่อกี้ฉันส่งข้อความให้เขา เขาบอกว่ากำลังคุยกับคุณชายสามเย่เรื่องงานอยู่” เห่อถงถงไม่ได้รู้เรื่อง ได้แต่ตอบกลับคำถามของเวินลั่วฉิง
“เธอบอกว่าตอนนี้จี้หซีกำลังคุยเรื่องงานกับเย่ซือเฉินอยู่” เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว เย่ซือเฉินโรคกระเพาะอาการกำเริบไม่ใช่หรอ? สลบแล้วไม่ใช่หรอ?
ทำไมถึงคุยเรื่องงานกับจี้หซีอยู่ล่ะ?
“จี้หซีพูดมาแบบนี้ ทำไมหรอ?” เห่อถงถงฟังออกถึงความผิดปกติในน้ำเสียงของเวินลั่วฉิง อดถามไปประโยคหนึ่งไม่ได้
“ไม่ค่อยถูก เมื่อกี้เลขาหลิวโทรมาบอกฉันว่า เย่ซือเฉินโรคกระเพาะกำเริบ สลบไปแล้ว” เวินลั่วฉิงนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ที่เลขาหลิวโทรหาเธอ แววตาก็หรี่ขึ้นทันที
“ห๊ะ? ไม่หรอกมั้ง? เมื่อกี้จี้หซียังพูดเลยว่าเขากำลังคุยงานกับคุณชายสามเย่อยู่ หากคุณชายสามเย่สลบไปแล้วจริงๆ เขาต้องส่งคุณชายสามเย่ไปที่โรงพยาบาลแน่นอน? ไม่มีเวลาส่งข้อความให้ฉันแล้ว” เห่อถงถงเชื่อใจจี้หซีมาก เธอรู้ว่าจี้หซีไม่มีทางโกหกเธอ
เวินลั่วฉิงเม้มที่ปาก ทันใดนั้นไม่ได้พูดอะไร
“หรือว่า ฉันลองโทรหาจี้หซีถามสถานการณ์ดูหน่อยไหม? หากคุณชายสามเย่สลบไปแล้วจริงๆ คงจะไปโรงพยาบาลแล้วมั้ง? เดี๋ยวฉันลองถามดู เออย่าเข้าใจผิดนะ” เห่อถงถงไม่ได้ยินเสียงของเวินลั่วฉิง มีความกังวลเล็กน้อย
“อื้ม แต่ไม่ต้องพูดถึงว่าฉันพูดกับเธอ” ในตอนที่เวินลั่วฉิงพูดประโยคนี้ แววตาของเธอเปล่งประกายขึ้นทันที
“ได้” เห่อถงถงเข้าใจความหมายของเธอ รีบตอบตกลงทันที
หลังจากวางสายจากเวินลั่วฉิงแล้ว เห่อถงถงก็รีบโทรเบอร์ของจี้หซีออกไป
“ทำไม? คิดถึงฉันแล้วหรอ?” จี้หซีรับโทรศัพท์โวยความเร็ว เสียงของเขามีรอยยิ้มแฝงอยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน
ผู้หญิงของเขาในวันนี้มีความติดเขาเป็นพิเศษ เมื่อกี้ส่งข้อความให้เขา ตอนนี้ก็โทรหาเขา
ความรู้สึกแบบนี้ ดีมากจริงๆ!!
“นายอยู่ไหน?” เห่อถงถงไม่ได้พูดอะไรมาก รีบถามไปประโยคหนึ่ง
“ฉันยังอยู่ที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป คุยเรื่องงานกับพี่ชายสามอยู่ ทำไมหรอ? นี่เธอโทรมาเช็กหรอ?” ถูกเธอถามหาความเคลื่อนไหว จี้หซีไม่ได้มีความไม่พอใจอะไร แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากลับเพิ่มขึ้น
คุณชายสามเย่ได้ยินเสียงของจี้หซีแล้ว เงยหน้าขึ้น มองไปทางจี้หซีหนึ่งที
ผู้หญิงของจี้หซีโทรมาเช็กด้วย?
ทำไมผู้หญิงของเขาถึงไม่เคยโทรมาเช็กเขาเลย?
จู่ๆ คุณชายสามเย่ก็เริ่มรู้สึกอารมณ์ไม่ดี
“ทำไม? ฉันขอโทรเช็กหน่อยไม่ได้หรอ?” เห่อถงถงได้ยินว่าคุณชายสามเย่ไม่ได้เป็นอะไร ก็แอบถอนหายใจ เธอนึกถึงคำพูดของเวินลั่วฉิง กลัวว่าจี้หซีจะมองออกถึงความผิดปกติ จึงตั้งใจพูดแบบนั้นไปหนึ่งประโยค
“ได้ ได้ ฉันยอมให้เธอโทรเช็กฉันตลอดเวลาเลย” จี้หซียิ้มดีใจใหญ่ “ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงฉัน กังวลฉัน ดังนั้น ฉันดีใจ”
ผู้หญิงของเขาเป็นห่วงเขา กังวลเขา จึงได้เช็กเขา เขาจะไม่ดีใจหรอ?
คุณชายสามเย่ยิ่งอารมณ์ไม่ดี จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าจี้หซีในตอนนี้รกตาเป็นพิเศษ เขาอยากจะถีบจี้หซีออกไป
เหอะ มาอวดอะไร?!
มีอะไรให้น่าอวด?
ก็แค่แฟนไม่ใช่หรอ?
เหมือนว่าคนอื่นไม่มีแฟนเลย！
เขาก็มี! เขาก็มี!!
แต่ว่า ผู้หญิงของเขากลับไม่เคยโทรเช็กเลย!
ปกติก็น้อยมากที่จะโทรหาเขา
เมื่อกี้ยังไปเดทกับคนอื่นอีก?
คุณชายสามเย่เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของจี้หซีแล้ว อยากจะถีบคนจริงๆ
“นายคุยงานกับคุณชายสามเย่ตลอดเวลาเลยหรอ?” เห่อถงถงที่อยู่อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ไม่ได้เห็นความไม่พอใจของคุณชายสามเย่ เขามาช่วยเวินลั่วฉิงแอบฟังข่าว
ดังนั้น ต้องฟังให้ชัดเจน ห้ามมีข้อผิดพลาดใดๆ
“ใช่หรอ เรื่องนี้ค่อนข้างยุ่งยาก ดังนั้นฉันจึงคุยกับพี่ชายสามค่อนข้างนาน แต่ว่าจะคุยเสร็จแล้ว เธออยู่ไหน? ฉันคุยเสร็จแล้วไปหาเธอ” จี้หซีไม่ได้มีความสงสัยอื่น สำหรับเธอ ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็ไม่ปิดบัง
