“ฉันกำลังซื้อของอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า” เห่อถงถงได้รับคำตอบที่อยากได้แล้ว จึงไม่ได้ถามอะไรมากมายต่อ
“ได้ ชอบอะไรก็ซื้อเลย ไม่ต้องประหยัดเงินให้ฉัน เดี๋ยวฉันคุยเสร็จแล้วไปหาเธอ” จี้หซีพอใจมาก เขาชอบซื้อของกับผู้หญิงมากที่สุดแล้ว
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าสีหน้าของคุณชายสามเย่แย่ลง จู่ๆเขาก็นึกถึงวันนั้นที่เวินลั่วฉิงพูดถึงเหตุผลของการที่ผู้ชายยอมใช้เงินซื้อดอกไม้ให้ผู้หญิงตอนอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า
ขณะนี้ คุณชายสามเย่ยิ่งรู้สึกว่าจี้หซีรกตาไปใหญ่
เขาตัดสินใจจะลุกขึ้น ถีบคนแล้ว
โชคดีที่ เวลานี้จี้หซีวางโทรศัพท์พอดี
คุณชายสามเย่ทนแล้วทนอีก แล้วก็นั่งลง
เห่อถงถงวางสายของจี้หซีแล้วโทรหาเวินลั่วฉิงต่อ
“ฉิงฉิง เมื่อกี้ฉันโทรหาจี้หซีแล้ว จี้หซีบอกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาอยู่กับคุณชายสามเย่ตลอดเวลา……” ความหมายนี้ของเห่อถงถงสามารถพูดได้เลยว่าชัดเจนแล้ว
“ได้ ฉันรู้แล้ว” เวินลั่วฉิงตอบกลับด้วยเสียงเบา ริมฝีปากยิ้มโค้ง
เวินลั่วฉิงรู้ว่า จี้หซีไม่มีทางโกหกเห่อถงถงแน่นอน จี้หซีบอกว่ากำลังคุยเรื่องงานกับเย่ซือเฉินอยู่ งั้นแสดงว่าเย่ซือเฉินไม่ได้สลบ
ดังนั้น เลขาหลิวบอกว่าเย่ซือเฉินโรคกระเพาะกำเริบ สลบไป เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเป็นเรื่องปลอม
เลขาหลิวกำลังโกหกเธอ！
ทำไมเลขาหลิวถึงโกหกเธอ? เลขาหลิวมีความกล้าที่จะโกหกเธอ?
เวินลั่วฉิงหรี่ตาขึ้นมา จากนั้นก็โทรเบอร์เวินลั่วฉิงออกไป
“คุณหญิง คุณมาถึงหรือยังครับ” เลขาหลิวได้รับโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงแล้ว ก็รีบลุกขึ้น หรือว่าคุณหญิงมาถึงแล้ว?
“ยัง ทางนี้ยังมีเรื่องเล็กน้อยที่ต้องจัดการ” จริงๆ แล้วเวินลั่วฉิงกำลังอยู่บนทางไปตึกใหญ่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว เกือบจะถึงแล้ว เธอกะพริบตา “เลขาหลิว ท่านประธานของนายล่ะ?”
“คุณหญิง ท่านประธานอยู่ในห้องทำงานครับ” เลขาหลิวอึ้งไปเลย ในตอนที่ตอบประโยคนี้ แววตาของเขามองไปทางห้องทำงานของคุณชายสามเย่ทันที
ประตูใหญ่ห้องทำงานปิดแน่น รองประธานจี้ยังไม่ออกมา
“เขาฟื้นหรือยัง? ทางฉันมีเรื่องสำคัญมากเลย หากเขาฟื้นแล้ว ฉันก็ไม่ไปแล้ว” จริงๆ ตอนนี้เวินลั่วฉิงจะถึงตึกใหญ่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว เขาตั้งใจพูดกับเลขาหลิวแบบนี้
“คุณหญิง ท่านประธานยังไม่ฟื้นเลยครับ คุณหญิงรีบมาเถอะครับ?” เลขาหลิวกลัวว่าเวินลั่วฉิงจะไม่มา หากเวินลั่วฉิงไม่มา งั้นทางของท่านประธานก็คงจะระเบิดแล้ว
ตอนนี้เลขาหลิวกำลังคิดอยู่ว่า ไม่ว่ายังไง ก็ต้องให้คุณหญิงเข้ามา
“เขาไม่ฟื้นเลยหรอ?” เวินลั่วฉิงทำเป็นถามไปประโยคหนึ่ง
“อื้ม ไม่เลย” เพื่อที่จะให้เวินลั่วฉิงรีบมา เลขาหลิวได้แต่หน้าด้านสร้างเรื่องต่อ
เฮ้อ เขาง่ายมากหรอ?
“ได้ ฉันรู้แล้ว” เวินลั่วฉิงยิ้มที่มุมปากรอยโค้งที่เหมือนยิ้มแต่ก็เหมือนไม่ได้ยิ้ม
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า เลขาหลิวกำลังพูดโกหก ก่อนหน้านี้เธอได้ยินว่าเย่ซือเฉินสลบไป ตอนนั้นกระวนกระวายมาก จึงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติอื่นๆ
แต่ว่าขณะนี้ เธอโทรหาก็เพื่อที่จะตรวจสอบ
ถึงแม้ว่าเลขาหลิวถือว่าปกปิดได้ไม่ยา แต่ว่าเธอก็ยังฟังออกถึงความตื่นเต้นของเลขาหลิว แล้วก็ความกระวนกระวาย
ดังนั้น เธอมั่นใจว่าเลขาหลิวกำลังพูดโกหก
แต่ว่า เธอไม่สามารถแน่ใจว่านี่เป็นความคิดของเลขาหลิว?
หรือว่าความคิดของเย่ซือเฉิน?
แต่ว่า หากไม่ใช่เพราะเย่ซือเฉินเห็นด้วย เลขาหลิวคงไม่กล้าทำแบบนี้หรอกมั้ง?!
แววตาของเวินลั่วฉิงค่อยๆ หรี่ตาขึ้น จริงๆ แล้วอีกสิบห้านาทีก็จะถึงตึกใหญ่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว
ได้ข่าวว่าเย่ซือเฉินสลบไป เธอให้คนอื่นรอไว้ รีบมา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องปลอม
ได้ ดีมาก
“ลุงคะ กลับหัว กลับไปค่ะ” เวินลั่วฉิงสุดหายใจลึก จากนั้นก็พูดกับลุงขับรถไปประโยคหนึ่ง คนทางนั้นยังรอเธออยู่ ในเมื่อเย่ซือเฉินไม่ได้เป็นอะไร เธอก็ไม่ดีที่จะให้คนอื่นรออยู่ตลอดเวลา
“นี่ใกล้จะถึงแล้ว” ลุงขับรถได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง รู้สึกแปลก นี่ใกล้จะถึงแล้ว ทำไมถึงกลับหัวกลับไปล่ะ
“กลับหัว กลับไปค่ะ” เวินลั่วฉิงไม่ได้อธิบาย แค่พูดคำพูดเมื่อกี้ซ้ำ
ตอนนั้น เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าถูกสะกดรอยตาม ลงจากรถ ก็ให้คนขับรถของตระกูลถังหลับไปแล้ว เพราะว่ารถของตระกูลถังสะดุดตามากเกินไป
เลขาหลิวบอกว่าเย่ซือเฉินสลบไป เธอจึงนั่งรถแท็กซี่มา
ในห้องทำงานของคุณชายสามเย่ จี้หซีคุยงานจบแล้ว จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเห่อถงถง “ถงถง เรื่องของฉันคุยเรียบร้อยแล้ว ฉันไปหาเธอตอนนี้เลย เธอส่งตำแหน่งที่ตั้งของเธอในตอนนี้ให้ฉันหน่อย”
เย่ซือเฉิน “……”
ยังถงถงอีก? เลี่ยนไม่เลี่ยนเนี่ย?
จากนั้น คุณชายสามเย่ก็ได้ยินโทรศัพท์ของจี้หซีมีเสียงข้อความดังขึ้น
จี้หซีมองไปหนึ่งที บนใบหน้ามีรอยยิ้มเบิกบาน “ได้ ฉันได้รับแล้ว รีบไปเลย รอฉันนะ”
จี้หซีออกจากห้องทำงานไปแล้ว ไม่ได้มองคุณชายสามเย่อีก
คุณชายสามเย่ “……”
ทำไมถึงรู้สึกว่าแฟนของคนอื่นต่างก็เชื่อฟังมากเลย?
แฟนของคนอื่นเรียกปุ๊บถึงปั๊บ สามารถหาตัวได้ตลอดเวลา
แฟนของคนอื่นต่างก็ติดคนเป็นพิเศษ ยังสามารถตรวจเช็กอีกด้วย
เขาล่ะ?
คุณชายสามเย่นึกถึงว่าเลขาหลิวบอกว่าเวินลั่วฉิงตอบตกลงจะมาพบเขา
เธอน่าจะใกล้ถึงแล้วแหละมั้ง?
อื้ม รอเธอถึงแล้ว เขาก็จะพาเธอไปที่ห้างสรรพสินค้า ไปซื้อของ
จี้หซีมีอะไรให้น่าอวด เขาก็มีผู้หญิง เขายังมีลูกสาวที่น่ารักอีกด้วย
จี้หซีมีลูกสาวไหม? เฮอะ！！
หลังจากที่จี้หซีจากไปแล้ว ทั้งห้องทำงานก็เหลือแค่คุณชายสามเย่คนเดียว คุณชายสามเย่รอเวินลั่วฉิงอยู่ที่ห้องทำงาน รู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามาก
เขารอไปครึ่งชั่วโมง เวินลั่วฉิงก็ยังไม่มา
เขารอไปอีกครึ่งชั่วโมง เวินลั่วฉิงก็ยังไม่มี
สีหน้าของคุณชายสามเย่ค่อยเปลี่ยนไป ตั้งแต่ที่เลขาหลิวโทรหาเขาจนถึงตอนนี้ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่งแล้ว เธอก็ยังไม่มา?
ก่อนหน้านี้ที่เธอโทรหาเขา สามารถฟังออกได้ว่าเธออยู่ในเมืองอย่างเห็นได้ชัดเจน
ในเมื่ออยู่ในเมือง หนึ่งชั่วโมงครึ่งก็ควรจะถึงตึกใหญ่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้วมั้ง?
ดังนั้น เธอไม่ได้คิดที่จะมาเลยตั้งแต่แรก?
เขาไม่รู้ว่าเลขาหลิวโทรหาเธอยังไง แต่ว่า……
ขณะนี้ สีหน้าของคุณชายสามเย่ค่อยๆ แย่ลง
ขณะนี้ เลขาหลิวที่อยู่ข้างนอกยิ่งกระวนกระวายร้อนรนไปใหญ่
คุณหญิงพูดแล้วแท้ๆ ว่าจะรีบมา ทำไมถึงยังไม่มาล่ะ?
ผ่านไปนานขนาดนี้ ตามหลักควรจะถึงตั้งนานแล้ว
ท่านประธานคงจะรอไม่ไหวแล้ว！！
เลขาหลิวในขณะนี้ถึงขั้นไม่กล้าเข้าไปในห้องทำงานของเท่าประธานเลย เขากลัวว่าท่านประธานจะตีเขาตาย
เลขาหลิวหยิบโทรศัพท์ออกมา อยากจะโทรหาเวินลั่วฉิงอีกครั้ง โทรศัพท์ยังไม่ทันโทรออกไป ก็เห็นคุณชายสามเย่เดินออกมาจากห้องทำงานแล้ว
เลขาหลิวตกใจมาก รีบเก็บโทรศัพท์ทันที เห็นว่าท่านประธานของบริษัทตัวเองยังไม่ได้เห็นอะไร จึงจะค่อยๆ โล่งอก
แต่ว่าสีหน้าของท่านประธานบริษัทตัวเองแย่มาก แย่มากจริงๆ
