บทที่92 คุณชายสามเย่อยู่เป็นจริงๆ！
แต่ว่าตอนนี้เจอแล้ว งั้นก็สามารถคิดบางบัญชีได้แล้วสิ
ถ้าเธอจำไม่ผิดล่ะก็ ปีนี้เฉียววี่หนานน่าจะยี่สิบเจ็ดสินะ？ยี่สิบเจ็ดแล้วแต่ยังไม่แต่งงานอีก？
นี่มันน่าควรแก่การพิจารณาอย่างระมัดระวัง เวินลั่วฉิงดูท่าทางของเฉียววี่หนานที่มองเย่ซือเฉิน ในใจก็แอบยิ้มเบาๆ
เฉียววี่หนานชอบเย่ซือเฉินมาก แต่ว่ากลับปกปิดไว้ ดูๆแล้ว ระหว่างทั้งสองคนแล้วน่าจะไม่มีความรักหนุ่มสาวอะไรทั้งนั้น อย่างน้อยเย่ซือเฉินก็ไม่คิดอะไรเลย ไม่งั้นเฉียววี่หนานก็คงไม่ปกปิด
เย่ซือเฉินไม่รู้สึกเหมือนเฉียววี่หนานน่าจะเพราะเหตุผลอื่น
งั้นแบบนี้ ละครเรื่องนี้ก็น่าสนุกสิ！！
เวินลั่วฉิงย้ายสายตามองไปที่เย่ซือเฉิน มองเห็นว่าตอนนี้เย่ซือเฉินก็กำลังมองไปที่เฉียววี่หนานพอดี เวินลั่วฉิงออกแรงดึงบนแขนเย่ซือเฉิน
เย่ซือเฉินขมวดคิ้วหน่อยๆ หัวหน้ามา มองเวินลั่วฉิงอย่างสงสัยนิดๆ อยู่ๆเธอมาดึงเขาทำไม？
แต่ว่า เย่ซือเฉินมองไป กลับมองเห็นเวินลั่วฉิงจ้องเขาเขม็งในตอนนี้
“เป็นอะไรไป？”เย่ซือเฉินงง เมื่อสักครู่ยังดีๆอยู่ ทำไมจู่ๆก็โกรธได้
“โกรธเหรอ？”สายตาของเย่ซือเฉินเป็นประกายนิดๆ ที่จริงจนถึงตอนนี้ เขายังคงมั่นใจว่าเธอก็คือผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อนคนนั้น มั่นใจว่าเธอก็คือผู้หญิงคนนั้นที่หลุดหายไปจากมือเขาอีกครั้งที่สถานีตำรวจเมื่อหลายวันก่อน ดังนั้นพูดตามเหตุผลแล้ว เธอจะโกรธง่ายขนาดนี้ไม่ได้
แต่ว่า ตอนนี้เธอโกรธจริง และยังโกรธมาก โกรธสุดๆ
“สรุปเป็นอะไรกันแน่เนี่ย？”เป็นครั้งแรกที่เย่ซือเฉินเห็นเธอโกรธ เขาพบว่าตอนที่เธอโกรธน่ารัก แน่นอนว่า ภรรยาเขาโกรธ เขาก็ต้องรู้เหตุผลให้ได้
ไม่ว่าเธอจะโกรธจริงหรือว่าล้อเล่น！
แน่นอนว่าแบบนี้ คาวมสนใจทุกอย่างของเย่ซือเฉินอยู่ที่เวินลั่วฉิง ส่วนเฉียววี่หนานที่อยู่ตรงหน้าเขา เย่ซือเฉินกลับไม่มองสักนิด
เฉียววี่หนานเห็นความสนใจทุกอย่างของเย่ซือเฉินอยู่ที่ตัวเวินลั่วฉิง ไม่มองเธอเลยสักนิดก็อึ้งไปทันที
ไม่ เธอไม่เชื่อว่ายัยน่าเกลียด ยัยโง่นี่จะสามารถแย่งความสนใจของเธอไปได้
“ครั้งแรกที่ฉันมาบ้านพวกคุณก็ถูกติดอยู่ที่หนาประตูนี้เลยเหรอ พวกคุณคิดว่าจะคุยไปถึงไหนเนี่ย？”เวินลั่วฉิงแก้มป่อง ตาโตจ้องไปที่เย่ซือเฉิน ใช้การแสดงออกที่ตรงไปตรงมาและเวอร์เพื่อแสดงว่าเธอโกรธมาก
เย่ซือเฉินอึ้ง ถูกติดอยู่ที่หน้าประตู？！จิตใต้สำนึกของสายตาเย่ซือเฉินอยากมองไปที่เฉียววี่หนาน
“มองอะไร มองอีกจะควักลูกตา”ตอนที่สายตาของเย่ซือเฉินจะมองไปที่เฉียววี่หนานนั้นเอง ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงก็พูดออกมาอย่างไม่พอใจ
ประโยคนี้เวินลั่วฉิงไม่ได้เอ่ยชื่อ ไม่รู้ว่าเธอพูดถึงเฉียววี่หนานหรือว่าเย่ซือเฉิน
แต่ว่า ตอนนี้เย่ซือเฉินกลับมั่นใจได้เองว่าเวินลั่วฉิงหมายถึงเขา
สายตาของเย่ซือเฉินที่จะมองไปที่เฉียววี่หนานก็หันกลับมา แล้วมองไปที่เวินลั่วฉิงอีกครั้ง
สองสามคนในห้องโถงได้ยินประโยคนี้ของเวินลั่วฉิง ก็ตะลึง พวกเขาเข้าใจเย่ซือเฉิน ไม่มีใครกล้าพูดกับเย่ซือเฉินขนาดนี้ พวกเขาคิดว่าจะมีฉากต่อไปให้น่าดูแล้ว
ในใจเฉียววี่หนานแอบยิ้มอย่างเย็นชา ผู้หญิงคนนี้หาเรื่องอยากตายเอง โทษใครไม่ได้
แต่ว่า ทำให้ทุกคนแปลกใจก็คือเย่ซือเฉินไม่โกรธ
“ทำไม？หึงเหรอ？”เย่ซือเฉินมองไปที่เวินลั่วฉิง ตาทั้งคู่เป็นประกาย ตอนที่พูด ที่จริงเขาไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
จากการแสดงออกของเวินลั่วฉิงเมื่อก่อนนั้น เขายากที่จะเชื่อว่าเธอจะหึง
แต่ว่าท่าทางของเธอแบบนี้ชัดเจนว่าหึง ตอนนี้เธอแสดงออกได้ชัดเจนมาก
เฉียววี่หนานตะลึง เวินลั่วฉิงทำแบบนี้กับเขา เขาไม่ใช่แค่ไม่โกรธ แต่ยังพูดง้อเวินลั่วฉิง ……อย่างอ่อนโยนด้วย？
ถูกแล้ว ก็คือง้ออยู่？
นี่ใช่เย่ซือเฉินที่เธอรู้จักไหม？
เวินลั่วฉิงน่าเกลียดขนาดนี้ และยังโง่อีก ทำไม？ทำไม？
“หึ”แต่ว่าเวินลั่วฉิงยังไม่พอใจ และยังทำหน้าเหมือนถูกเหยียบจมูก
เฉียววี่หนานมอง โกรธจนจะอ้วกออกมาเป็นเลือด เธออดทนสุดๆ ถึงได้ควบคุมตัวเองให้ไม่แสดงท่าทีผิดปกติออกมา
เย่ซือเฉิน：“……”
เย่ซือเฉินมองไปที่เวินลั่วฉิง สายตาสั่นนิดๆ แบบนี้คือหึงจริงๆ
“คุณนี่”ต่อมา มุมปากเย่ซือเฉินก็ยกขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขายื่นมือไปลูบที่หัวของเวินลั่วฉิง การกระทำนั้นใกล้ชิดกันมาก เต็มไปด้วยความรักเป็นพิเศษ ทำให้คนตายได้ อือ ทำให้เฉียววี่หนานตายได้
ทุกคนมองก็อึ้งไป เฉียววี่หนานก็อึ้ง นี่มันอะไรกันเนี่ย？
เย่ซือเฉินยิ้มจริงเหรอ？ยิ้มจริงๆ？
หลังจากที่แม่ของเย่ซือเฉินจากไป เย่ซือเฉินอยู่ต่อหน้าคนในครอบครัวไม่เคยยิ้ม เพราะว่าตอนนั้นเฉียววี่หนานเคยช่วยแม่ของเย่ซือเฉิน และยังเคยช่วยเย่ซือเฉินด้วย ดังนั้นเย่ซือเฉินเลยพิเศษกับเธอหน่อย แต่ว่าหลายปีมานี้เฉียววี่หนานก็ไม่เคยเห็นเขายิ้มต่อหน้าเธอมาก่อน
ยิ้มนิดๆก็ไม่เคย ไม่ต้องพูดถึงรอยยิ้มที่ออกมาจากใจอย่างปกปิดไม่อยู่เหมือนตอนนี้
อีกอย่างตอนนี้ท่าทีที่เวินลั่วฉิงทำกับเขาก็ไม่ดี ทำไมเขา？ทำไมต้องยิ้มด้วย？
เฉียววี่หนานไม่พอใจ ไม่พอใจที่สุด ตอนนี้เธอแอบกัดฟันด้วยความแค้น มืออยากจะฉีกเวินลั่วฉิงอย่างทนไม่ไหว
ทำไมเวินลั่วฉิง？ทำไม？
“นี่มันน่าหึงตรงไหนล่ะ วี่หนานเป็นแขก ……”เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเฉียววี่หนาน ดังนั้นก็เลยไม่เห็นท่าทีผิดปกติของเฉียววี่หนาน ตอนนี้เขาแค่อยากอธิบายกับภรรยาให้ชัดเจน
“วี่หนาน？”เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา จงใจทำเสียงสูง อย่างมีความหมายมาก
เย่ซือเฉินไม่ได้สังเกตเห็นท่าทีผิดปกติของเฉียววี่หนาน แต่เวินลั่วฉิงกลับสังเกตเห็น ในใจเวินลั่วฉิงแอบขำเฉียววี่หนานโกรธแล้ว？รับไม่ได้แล้วเหรอ？
ละครเพิ่งจะเล่น ฉากดีๆยังมาไม่ถึงเลย！！
เฉียววี่หนานรอก่อน เดี๋ยวก็รู้！！
เย่ซือเฉิน：“……”
“คุณเฉียว……”คุณชายสามเย่เป็นคนแบบไหน？สมองเปลี่ยนไวเหลือเกิน แต่ตอบสนองได้ไวกว่า จู่ๆก็เข้าใจความหมายของภรรยาตัวเอง ต่อมาเปลี่ยนการเรียก จากวี่หนานเปลี่ยนเป็นคุณเฉียว
คุณชายสามเย่เรียกเปลี่ยนไปอย่างไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรแบบนี้！！
เวินลั่วฉิงขำ คุณชายสามเย่อยู่เป็นจริงๆ ยังร่วมแสดงด้วยอย่างไม่เลว เธอพอใจอย่างมาก
เฉียววี่หนานกลับอึ้งไป ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ยากที่จะมองไปที่เย่ซือเฉิน เธอไม่อยากจะเชื่อ และก็ไม่สามารถเชื่อได้ แค่เพราะประโยคเหมือนสายลมพัดผ่านไปแค่นี้ของเวินลั่วฉิง เย่ซือเฉินก็เรียกเธอเปลี่ยนไปเลย
และยังเปลี่ยนเป็นคุณเฉียว？
คุณเฉียว？เรียกแบบนี้เจ็บแทงเข้าไปลึกๆในหัวใจเฉียววี่หนาน แทงทุกเส้นประสาทของเธอจนเจ็บ
เธอไม่กล้าจะเชื่อ และก็ไม่มีทางรับทุกอย่างนี้ได้
แต่ว่าเฉียววี่หนานไม่รู้ ว่านี่แค่เริ่มต้น เวินลั่วฉิงไม่ได้ทำแค่นี้แน่
