“ผู้ดูแลจ้ง เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ?” อะเหลียงเพิ่งเคยเห็นท่าทางแบบนี้ของผู้ดูแลจ้งเป็นครั้งแรก เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นงั้นเหรอ? !
“เฮ้อ” ผู้ดูแลจ้งถอนหายใจออกมาเบา ๆ : “คราวก่อนสงสัยว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอาจจะเป็นลูกสาวของหัวหน้าไม่ใช่เหรอ? หัวหน้าเลยบอกว่าอยากเจอกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ผมเลยไปหาเบอร์โทรศัพท์ของคุณหนูมา แล้วโทรไปหาเธอ แต่เธอตัดสายทิ้ง จากนั้นก็ไม่สนใจผมอีกเลย ผมเลยส่งข้อความไปหาเธอ แต่เธอก็ยังไม่เชื่อผม ต่อมาผมไปหาเธอที่บ้านถัง เธอดันมีธุระไปประเทศ M จากนั้นผมก็ไปที่บ้านถังอีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่พบคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเลย”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ผู้ดูแลจ้งก็รู้สึกสะเทือนใจมาก เขาเป็นถึงผู้ดูแลที่มากความสามารถขององค์กรโกสต์ซิตี้แต่อยากพบคนสักคนหนึ่งกลับไม่สามารถพบได้ ไปพูดกับใครใครเขาจะเชื่อ?
แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่เชื่อเลย!!
อะเหลียงนิ่งอึ้งไป เขาคิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่ทันรู้ผลหัวหน้าก็อยากเจอกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเสียแล้ว
หัวหน้าจะเหมือนกับเขาหรือเปล่านะ ที่ค่อนข้างถูกชะตากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง
แต่ว่า เมื่ออะเหลียงนึกถึงผลตรวจดีเอ็นเอที่อยู่ในมือตัวเอง ก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาเล็กน้อย
“ถังหยุนเฉิงเกิดเรื่องขึ้นที่เมืองไห่ช่วงนี้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังน่าจะจัดการเรื่องของถังหยุนเฉิงอยู่” อะเหลียงพูดถึงเรื่องถังหยุนเฉิงขึ้นมา เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ด้วย ไม่รู้หัวหน้าจะรู้หรือยัง?
“ผมก็ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นกับถังหยุนเฉิงที่เมืองไห่แล้ว หัวหน้าให้ดูว่าจะช่วยเหลืออะไรได้บ้างไหม แต่ถังหยุนเฉิงเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น คนในองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเราก็ไม่กล้าออกหน้าเท่าไหร่ เกรงว่าหากทำพลาด จะยิ่งทำให้สื่อโจมตีว่าใช้อำนาจรังแกคนอื่น เรื่องของถังหยุนเฉิงยากที่จะแก้ไขจริง ๆ จัดการอะไรได้ยากมาก ไม่รู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะมีวิธีช่วยหรือเปล่า?” เรื่องของถังหยุนเฉิงถูกแชร์ว่อนโซเชียล ผู้ดูแลจ้งจึงรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ผู้ดูแลจ้งไม่รู้ว่าเรื่องของถังหยุนเฉิงมีคนขององค์กรโกสต์ซิตี้เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
“สองวันมานี้ผมได้ไปที่บ้านถังมา บ้านถังตอนนี้เข้มงวดกวดขันมาก แขกที่มาต่างถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าไป หลายวันมานี้ผมไปหลายครั้งมาก แต่ประจวบเหมาะกับช่วงที่ถังหยุนเฉิงเกิดเรื่องขึ้นพอดี พ่อบ้านอาวุโสของบ้านถังเริ่มมองผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ดังนั้นผมจึงไม่ได้พบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเลย เวลาอย่างนี้ผมก็ไม่กล้าเฝ้าอยู่หน้าบ้านถัง หากถูกจับได้ คงอธิบายได้ยาก” ผู้ดูแลจ้งพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก็รู้สึกหดหู่ : “หัวหน้าอยากพบหน้าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังสักครั้ง อยากดูให้แน่ใจว่าเธอเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเราหรือเปล่า คุณว่าทำไมมันถึงได้ยากเย็นแบบนี้ล่ะ?”
“เรื่องของลูกสาวหัวหน้า มีเบาะแสใหม่แล้วครับ” อะเหลียงได้ยินที่ผู้ดูแลจ้งพูด ก็กะพริบตาเล็กน้อย เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าพูดคุยกับผู้ดูแลจ้งเพียงแค่ประโยคเดียว กลับโยงไปถึงเรื่องอื่นมากมายขนาดนี้
ก่อนหน้านี้เขามั่นใจอย่างน้อยแปดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ตอนนี้กลับมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นมา
“เบาะแสใหม่? เบาะแสอะไร?” ผู้ดูแลจ้งอึ้งเล็กน้อย เบาะแสใหม่ที่ว่าหมายความว่ายังไง? ไม่ใช่ควรจะมีความคืบหน้าหรอกเหรอ?
อะเหลียงเอาผลตรวจดีเอ็นเอออกมา แล้วยื่นให้ผู้ดูแลจ้ง
ผู้ดูแลจ้งเอาไปดู เมื่อเห็นว่าเป็นผลตรวจดีเอ็นเอก็ตาลุกวาวทันที : “คุณได้ผลตรวจมาแล้วเหรอ? คุณยืนยันได้แล้วว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรา? นี่มันดีมากเลยนะ!!”
ผู้ดูแลจ้งในตอนนี้ดีใจและตื่นเต้นมาก : “นี่เป็นข่าวดี มีผลตรวจนี่แล้ว หัวหน้าอยากเจอกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ไม่ใช่สิ หัวหน้าอยากเจอกับเจ้าหญิงของพวกเราก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้องเหมาะสมแล้ว ไม่ต้องวุ่นวายอีกแล้ว”
ผู้ดูแลจ้งคิดถึงจุดนี้ก็ยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีก
“นี่ไม่ใช่ของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังครับ” อะเหลียงเห็นผู้ดูแลจ้งดีใจขนาดนี้ก็ไม่อยากทำให้สะเทือนใจ แต่เขาจำเป็นต้องอธิบาย
“ไม่ใช่ของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง? หมายความว่ายังไง?” ผู้ดูแลจ้งรู้สึกสับสน ความตื่นเต้นดีใจบนใบหน้าได้หายไปหมดแล้ว ตอนนี้เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมากจนดูแปลกไปเล็กน้อย
“อะเหลียง คุณไม่ได้กำลังล้อผมเล่นใช่ไหม?” ผู้ดูแลจ้งคิดว่าเขาอาจจะอายุมากเกินไปแล้วจริง ๆ ถึงได้อ่อนแอลงขนาดนี้
“ผมบอกหัวหน้าไปแล้ว หัวหน้าก็ยอมรับแล้วด้วย อะเหลียงตอนนี้คุณอยากบอกอะไรผมกันแน่?” สีหน้าของผู้ดูแลจ้งยากจะคาดเดามากยิ่งขึ้นไปอีก
“ผมก็คิดไม่ถึงว่าจะมีผลลัพธ์อย่างนี้ แต่ในเมื่อผลตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้ว ผมก็ต้องรายงานให้หัวหน้าทราบ” เดิมทีอะเหลียงก็รู้สึกหนักใจอยู่แล้ว เมื่อมาได้ยินว่าหัวหน้าอยากพบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง อะเหลียงในตอนนี้ก็ยิ่งรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
ผู้ดูแลจ้งขมวดคิ้วเล็กน้อย เขานึกถึงปฏิกิริยาของหัวหน้าในวันนั้นที่เขาบอกกับหัวหน้าว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอาจจะเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้
ตอนนั้นถึงแม้หัวหน้าจะเก็บอาการ แต่เขาก็สามารถรับรู้ได้ว่าตอนนั้นหัวหน้าตื่นเต้นมาก และหัวหน้าก็ได้เอ่ยปากบอกว่าอยากพบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังขึ้นมาทันที
นี่แสดงให้เห็นว่าหัวหน้าเห็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถังครั้งแรกก็ยอมรับในตัวเธอทันที!!
ตอนนี้ถ้าพวกเขาเข้าไปบอกหัวหน้าว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่เจ้าหญิงของพวกเขา หัวหน้าจะผิดหวังหรือเปล่า? ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ เขาคงไม่บอกหัวหน้าก่อนหรอก
“ก่อนหน้านี้ ผมก็แค่สงสัย แต่ตอนนี้ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้ว ก็ต้องบอกให้หัวหน้าทราบ” อะเหลียงเข้าใจความรู้สึกของผู้ดูแลจ้ง ที่จริงเขาก็กังวลว่าหัวหน้าจะผิดหวัง อย่าว่าแต่หัวหน้าเลย ตอนที่เขาเห็นผลตรวจเมื่อครู่นี้ เขาเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน
“เข้าไปเถอะ” ผู้ดูแลจ้งถอนหายใจเบา ๆ อะเหลียงพูดถูก ผลตรวจออกมาแล้ว ยังไงก็ต้องบอกให้หัวหน้ารับรู้ ถ้าหากเด็กสาวคนนี้เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของหัวหน้า หัวหน้าต้องชอบเธอแน่นอน
ถึงตอนนั้น หัวหน้าก็คงไม่รู้สึกผิดหวังนักหรอก
ตอนที่ผู้ดูแลจ้งพาอะเหลียงเข้าไปในห้อง ซ่างกวนหงกำลังวาดภาพเหมือนอยู่
“หัวหน้าครับ อะเหลียงมาครับ” ผู้ดูแลจ้งมองแวบหนึ่ง ก็กะพริบตาเล็กน้อย หลายวันมานี้หัวหน้าเอาแต่วาดภาพไม่หยุด แต่ผู้ดูแลจ้งพบว่าหัวหน้าแตกต่างจากเมื่อก่อนแล้ว โดยเฉพาะตั้งแต่คืนนั้นที่เขาบอกเรื่องเกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังให้หัวหน้าทราบ หัวหน้าก็ดูไม่เงียบเหงาเหมือนกับเมื่อก่อนอีกเลย ในแววตาของหัวหน้าดูสว่างสดใส เหมือนเป็นแสงสว่างแห่งการรอคอย
ซ่างกวนหงหยุดชะงักลง อาจเป็นเพราะหยุดลงอย่างกะทันหันไปหน่อย พู่กันที่อยู่ในมือเขาหยุดนิ่งลงบนภาพวาด จึงทำให้เป็นรอยเปื้อนขึ้นมา แต่ซ่างกวนหงที่คลั่งไคล้ในการวาดรูปมาโดยตลอดในตอนนี้กลับไม่สนใจรอยเปื้อนนั้น แต่กลับหันไปมองอะเหลียงอย่างรวดเร็ว : “รู้ผลแล้วเหรอ?”
ถ้าหากตั้งใจฟังให้ดี จะรู้ว่าน้ำเสียงของเขาในตอนนี้สั่นเครือเล็กน้อย เป็นเพราะตื่นเต้น เป็นเพราะประหม่า หรืออาจจะเป็นเพราะความกลัว
“เป็นเธอใช่ไหม?” ซ่างกวนหงมองอะเหลียง แสงแห่งการรอคอยในแววตาเขาตอนนี้ยิ่งเปล่งประกายมากขึ้น
ถึงแม้เขาจะไม่ได้อธิบายตรง ๆ แต่ผู้ดูแลจ้งกับอะเหลียงก็รู้ดีว่าเขาหมายถึงใคร
