บทที่94สุดยอดของความเลว（2）
เวินลั่วฉิงพูดประโยคนี้ และยังมองไปที่คุณปู่เย่อย่างไม่พอใจด้วย งั้นก็หมายความชัดเจน——คุณปู่เย่เพิ่งบอกว่าเธอน่าเกลียด บอกว่าเธอโง่ ตั้งใจใส่ร้ายเธอ？
ได้ยินประโยคนี้ของเวินลั่วฉิง ในตอนนี้เอง ทุกอย่างก็เงียบอีกครั้ง！！
“ฟู่ แค่ก แค่ก……” เย่ซือชวนที่นั่งอีกฝั่งไม่พูดอะไรมาตลอด ที่จริงคิดว่าจะรอชมฉากดีๆพอได้ยินเวินลั่วฉิงพูดแบบนี้ ชาที่เขาเพิ่งดื่มลงไปก็พ่นออกมา เกือบจะสำลักตาย
ห่า ห่า ห่า！！
เขาเพิ่งได้ยินว่าอะไร？เธอพูดอะไร？คุณปู่จงใจใส่ร้ายเธอ？
คำพูดของคุณปู่น่ะความจริงต่างหาก ประโยคไหน？คำไหน？จงใจใส่ร้ายเธอ？
แม่เอ๊ย！！
วันนี้เขาเปิดโลกอย่างมาก คนหน้าด้านที่เขาเคยเจอ ยังไม่เคยเจอคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน！！
ไม่ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ว่าหน้าด้าน แต่โง่！ โง่จริง！！
เธอไม่เข้าใจที่คนอื่นพูด！！
พี่ชายแต่งงานกับคนโง่แบบนี้กลับมาหมายความว่าไง？
ถ้าเป็นเพราะจะแย่งสมบัติ พี่ชายก็โง่ไปแล้ว？
คุณปู่เย่ก็ตกตะลึงมาก คำเมื่อกี้เขาด่าชัดไปขนาดนั้น ผู้หญิงคนนี้ยังไม่เข้าใจอีก？งั้นเขาก็ด่าฟรีเหรอ？
คุณปู่เย่รู้สึกเหมือนปล่อยหมัดไปที่ฝ้าย ออกแรงมากแล้ว สุดท้ายก็ไม่มีเสียงออกมา！！
รู้สึกไม่ดีมาก
ตอนที่คุณปู่เย่ได้สติคืนมา ก็ถอนหายใจเบาๆ และส่ายหัวอย่างไร้แรง จากนั้นก็มองไปที่เฉียววี่หนานอย่างมีความหวัง
ใครจะไปรู้หลายปีมานี้คุณชายสามเย่ ข้างกายไม่เคยมีสาวไหน และยังปฏิบัติต่อเฉียววี่หนานอย่างพิเศษด้วย เพราะว่าเฉียววี่หนานเคยช่วยแม่ของเขา ยังเคยช่วยเขา
ท่านหญิงเย่พอใจเฉียววี่หนานมาเสมอ เฉียววี่หนานสวยใจกว้าง อ่อนโยนใส่ใจ เข้าใจผู้อื่น และยังมีพรสวรรค์พิเศษอีกเฉียววี่หนานเป็นนักออกแบบที่มีพรสวรรค์
ท่านหญิงเย่คิดมาตลอดว่าเย่ซือเฉินจะแต่งงานกับเฉียววี่หนาน ในเมื่อไม่มีผู้หญิงที่ทำให้เขาใจเต้นได้ สำหรับเขาแล้วเฉียววี่หนานที่ถือว่าพิเศษนั้น แน่นอนว่าน่าจะเป็นผู้สมัครแค่คนเดียว
เมื่อเร็วๆนี้พวกเขาพยายามให้เย่ซือเฉินแต่งงาน แต่ว่าก็อยากให้เย่ซือเฉินรีบเอาเฉียววี่หนานแต่งคืนกลับมา
แต่ว่าพวกเขาคิดไม่ถึงจะมีคนออกมาขวางด้วย อีกอย่างคนนี้ก็ยังเหลือทนแบบนี้ ไม่ใช่แค่หน้าตาแย่ แต่ยังโง่ ผู้หญิงแบบนี้จะเข้าประตูของตระกูลเย่พวกเขาได้อย่างไร？
ไม่พวกเขาไม่ยอมแน่！พวกเขาจะต้องหาทางให้เย่ซือเฉินกับผู้หญิงน่าเกลียดคนนั้นเลิกกันแน่ จากนั้นค่อยแต่งกับเฉียววี่หนาน
ท่านหญิงเย่มองไปที่เย่ซือเฉิน เธอไม่รู้ว่าเย่ซือเฉินคิดยังไงกันแน่？
ตอนนี้เย่ซือเฉินปกป้องผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจน แต่ว่าท่านหญิงเย่ไม่เชื่อว่าจะจริง
ท่านหญิงเย่เชื่อว่าหลานชายเธอที่ดีที่สุดไม่มีทางชอบผู้หญิงแบบนั้น
แต่ว่าตอนนี้เย่ซือเฉินกำลังมองไปที่เวินลั่วฉิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความรักอย่างลึกซึ้ง
ทันใดนั้นท่านหญิงเย่ก็รู้สึกว่าบาดตาเป็นพิเศษ หายใจไม่ออกที่หน้าอก ไม่สบายเป็นพิเศษ
แต่ว่าในตอนนี้ เย่ซือเฉินก็มองไปที่เวินลั่วฉิงแล้วพูดอย่างจริงจัง：“อือ พวกเขาอิจฉาคุณ ก็เลยจงใจใส่ร้ายคุณ ไม่ต้องสนใจพวกเขา”
คำนี้ของเย่ซือเฉินชัดเจนว่าตอบกลับประโยคนั้นของเวินลั่วฉิง เข้าข้างกันอย่างไร้รอยต่อเสียจริง
“แค่ก แค่ก แค่ก……”เย่ซือชวนที่เพิ่งจะดีขึ้นก็สำลักอีกครั้ง ครั้งนี้เขาสำลักน้ำลายตัวเอง
ห่า นี่มันน่ากลัวซะยิ่งกว่าน่ากลัว！！
หรือว่า วันนี้เขาเย่ซือชวนจะสำลักตาย？หรือว่าตกใจตาย？
หรือว่าพี่ชายแต่งกับคนโง่ พี่ชายก็เลยโง่ตาม？
เขาขี้ขลาด พวกเขาอย่าทำให้เขาตกใจแบบนี้ได้ไหม？
หุ้นของตระกูลเย่เขาไม่เอาไม่ได้เหรอ？
ที่จริงเขาก็ไม่อยากได้ เขาอยากเป็นแค่คุณชายสองที่โรแมนติกอย่างสบายใจ ดื่มเหล้าทุกวัน เด็ดดอกไม้ สะกิดหญ้า สบายจะตาย
แน่นอน ได้ยินประโยคนี้ของเย่ซือเฉิน ตกใจไม่ใช่มีแค่เย่ซือชวน
คุณปู่เย่กับท่านหญิงเย่ต่างก็มองเย่ซือเฉินอย่างยากที่จะเชื่อ ไม่กล้าเชื่อว่าเขาจะพูดอย่างนี้ออกมา
เฉียววี่หนานก็อึ้งไป
เวินลั่วฉิงก็ตกใจเช่นกัน เธอคิดว่าเย่ซือเฉินโง่จริงๆที่ร่วมมือกับฉากนี้ของเธอ
ไม่ เย่ซือเฉินไม่ใช่แค่เพื่อให้ความร่วมมือกับเธอ ที่จริงเย่ซือเฉินแต่งกับเธอก็เพื่อทำให้คุณปู่เย่ดู ตอนนี้แสดงความรักต่อหน้าคุณปู่เย่ก็เป็นความตั้งใจเดิมของเย่ซือเฉิน
แต่ว่า แบบนี้ ฉากนี้เยี่ยมเกินไป เย่ซือเฉินพอใจ เธอก็พอใจ
“ซือเฉิน มาดูนี่ นี่วี่หนานตั้งใจออกแบบให้ฉันเลย เตรียมพิเศษเพื่องานฉลองครบรอบเจ็ดสิบปีของฉัน”พอท่านหญิงเย่ได้สติคืนมา ก็อยากให้เปลี่ยนความสนใจของเย่ซือเฉิน
ความสนใจของเย่ซือเฉินอยู่ที่ตัวเวินลั่วฉิงตลอด เธอเห็นแล้วไม่สบายใจ
เธอต้องเอาความสนใจของเย่ซือเฉินย้ายกลับมาที่ตัววี่หนาน ให้เย่ซือเฉินมองเห็นความดีของวี่หนาน
ท่านหญิงเย่พูดไปก็หยิบภาพมาหนึ่งใบด้วย วางตรงโต๊ะด้านหน้าเย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิง
สายตาของเวินลั่วฉิงมองไปที่รูปนั้น ในใจแอบยิ้มเยาะ แบบนี้เธอรู้จัก เป็นหนึ่งในแบบที่เธอวาดไว้ปีนั้นเอง
เฉียววี่หนานนี่จริงๆเลย เธอวาดเองอีกใบไม่ได้หรือไง？
แม้แต่เอามาให้ท่านหญิงเย่ยังต้องใช้แบบร่างของเธอ
แต่ว่า ออกแบบใบนี้เป็นผลงานของเธอเมื่อสี่ปีก่อน แต่ว่ามาดูตอนนี้ ก็ยังคงทันสมัยและหรูหราไฮโซ
มู่หรงดัวหยางเคยพูด เธอมีพรสวรรค์ด้านการออกแบบ เหมือนว่าเธอเกิดมาก็มีพรสวรรค์นี้ติดตัว
มู่หรงดัวหยางพูด พรสวรรค์การออกแบบของเธอ เปรียบได้กับเจ้าเมืองเมืองสุ่ยหยุน
ตามที่ว่า ตอนที่เจ้าเมืองเมืองสุ่ยหยุนคนนั้นแปดขวบ ผลงานที่ออกแบบมาก็ได้รางวัลแชมป์ระดับโลก
แต่ว่าการออกแบบไม่ใช่อาชีพของเจ้าเมืองเมืองสุ่ยหยุนคนนั้น ก็แค่เป็นงานอดิเรกของเขา วาดไปเล่นๆ
ไม่มีใครไม่รู้จักเมืองสุ่ยหยุน ไม่มีใครไม่รู้ว่ามีอยู่ มันเป็นกลุ่มที่ลึกลับ อำนาจของเขาทรงพลังมากจนทำให้คุณจินตนาการไม่ออก
ในฐานะเจ้าเมืองของเมืองสุ่ยหยุน ก็ไม่มีเวลาออกแบบอย่างจริงจัง เวลางานอดิเรกก็ไม่เยอะ สรุปคือเจ้าเมืองคนนั้นมีผลงานแค่สามชิ้น แต่ทุกภาพต่างทำให้ผู้คนทึ่ง ทำให้คนช็อค
เจ้าเมืองคนนั้นเป็นบุคคลในตำนาน ตอนนั้นพูดได้ว่ามีชื่อเสียงไปทั่วโลก ไม่ใช่แค่ผลงานออกแบบของเขา แต่ก็เพราะว่าหลังจากเขาเป็นเจ้าเมืองเมืองสุ่ยหยุนก็ประสบความสำเร็จ
แต่ว่า ยี่สิบกว่าปีก่อน จู่ๆเจ้าเมืองคนนี้ก็หายสาบสูญ ไม่ปรากฏตัวอีก！
เธอไม่สามารถเทียบเจ้าเมืองของเมืองสุ่ยหยุนท่านนั้นได้เลย เธอคิดว่ามู่หรงดัวหยางเวอร์ไป แต่ว่าตอนนั้นพอเธอเรียนออกแบบแล้ว ตอนที่เธออยู่กับลูกสองคนที่นอนหลับอยู่เงียบๆนั้น รูปออกแบบพวกนั้นก็วาดออกมาได้เอง
เวินลั่วฉิงมองไปที่ท่านหญิงเย่ที่ถือรูปออกแบบของเธอตรงหน้าอีกครั้ง พูดตรงๆ ตอนแรกภาพนี้คือภาพที่เธอภูมิใจมากที่สุดในผลงานออกแบบ มุมปากของเวินลั่วฉิงก็ยกขึ้นนิดๆ……
