นี่มันพิสูจน์แล้วว่าคนนั้นคือพ่อของเธอไม่ใช่เหรอ？
ทำไมยังต้องพิสูจน์อีกเหรอ？
คนคนนั้นไม่เชื่อเธอเหรอ？
ยังไม่ยอมรับเธออีกเหรอ？
เฉิงโหรวโหรวยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ ตอนแรกไม่ได้ควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ดี จากนั้นน้ำตาก็ไหลลงมาอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะหยดลงมาบนแขนที่เธอยื่นออกไป
อะเหลียงเห็นแขนของเธอมีน้ำหยดลงมาไม่หยุด ก่อนจะขมวดคิ้วแน่น จากนั้นก็มองไปหาเฉิงโหรวโหรว ผู้หญิงคนนี้จะอ่อนแอเกินไปหรือเปล่านะ？
ยังจะมาร้องไห้อีก？
แน่นอน ว่าถ้าเกิดเฉิงโหรวโหรวคนนี้ไม่มีปัญหาอะไรตั้งแต่แรก ถ้าเกิดเฉิงโหรวโหรวใสซื่อ เธอไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ และการที่จะรู้สึกน้อยใจก็คงไม่แปลกอะไร
ถึงแม้ว่าผลของการตรวจดีเอ็นเอจะออกมาแล้ว จะให้เธอทำอีกครั้ง มันไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ
ถ้าเกิดเธอไม่พอใจ หรือน้อยใจก็สามารถบอกออกมาได้ แต่ว่าเธอกลับไม่พูดอะไรเลย แต่กลับร้องไห้ออกมาคนเดียว
ในสถานการณ์แบบนั้น ถ้าเกิดเฉิงโหรวโหรวฝืนสักหน่อย ก็จะปฏิเสธการตรวจดีเอ็นเออีกครั้ง หรือเฉิงโหรวโหรวจะพูดความไม่พอใจออกมา อะเหลียงก็จะได้เห็นเธออยู่ในสายตาสักหน่อย
แต่ว่าปฏิกิริยาทั้งสองอย่างนั้น เธอกลับไม่มีอะไรเลย
เธอกลับใช้วิธีที่อ่อนแอ และทำให้คนดูถูกได้ง่ายที่สุด
“คุณเฉิงเจ็บปวดมากเลยใช่ไหม ทนอีกหน่อยนะ” ลุงเหลียงคิดว่าถึงแม้ว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ก็ไม่สามารถทำให้ลำบากใจได้มาก
ลุงเหลียงคิดว่าเธอเหมือนกับลูกสาวของหัวหน้า ดังนั้นเลยอยากจะให้เธอดูสูงส่ง แต่ว่าถ้าเป็นเด็กสาวปกติธรรมดา ลุงเหลียงคงจะไม่ได้คาดหวังอะไรแบบนี้
“ไม่ ไม่เป็นไร ไม่เจ็บปวดเท่าไหร่หรอก” ปากของเฉิงโหรวโหรวบอกว่าไม่เป็นไร บอกว่าไม่เจ็บ แต่ว่าน้ำตากลับไหลลงมาหนักกว่าเดิม
ลุงเหลียงถอนหายใจเบาๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
“พวกคุณเบาหน่อยนะ” เจ้าเก้าเดินไปข้างหน้า ก่อนจะสั่งพนักงานเบาๆ นี่อาจจะเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ คนพวกนี้เองก็ไม่รู้จักระวังหน่อย
“คุณหนูเจ้าเก้า ไม่เป็นไรนะ ขอบคุณ” เฉิงโหรวโหรวมองเจ้าเก้าด้วยความซึ้งใจ อาจจะอยากยิ้มให้ แต่ว่าหน้าเธอยังมีน้ำตาอยู่ในตอนนั้น ดูไปแล้วคงแปลกๆ ไปสักหน่อย
ผู้ดูแลจ้งมองไปทางหัวหน้าของตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อเห็นหัวหน้าของตัวเองนั้นไม่ได้มีอารมณ์เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย ผู้ดูแลจ้งเลยถอนหายใจออกเล็กน้อย
ผู้ดูแลจ้งคิดว่าหัวหน้าจะต้องมั่นใจแล้วว่าผลการตรวจดีเอ็นเอที่จะออกมานั้นจะไม่เหมือนกับเมื่อวาน ดังนั้นเลยไม่ได้สนใจว่าคุณเฉิงนั้นเป็นคนอย่างไรอีกเลยแม้แต่น้อย
นอกจากจะมองเฉิงโหรวโหรวด้วยความตกใจในตอนแรกแล้ว ผู้ดูแลจ้งเห็นปฏิกิริยาต่างๆ ของเฉิงโหรวโหรวแล้ว ก็ไม่ได้คิดว่าเฉิงโหรวโหรวจะเป็นลูกสาวของหัวหน้าไปไม่ได้แน่นอน
ตอนแรก ซ่างกวนหงเคยทำการตรวจดีเอ็นเอไปแล้ว เขาไม่ทำก็ได้ แต่ว่าหลังจากที่เฉิงโหรวโหรวเจาะเลือดเสร็จ เขาเองก็เดินไป ก่อนจะให้พนักงานตรวจดีเอ็นเอช่วยเขาเจาะเลือดด้วยเหมือนกัน
พนักงานตรวจดีเอ็นเอมือสั่นในตอนแรก เลยทำเข็มตกลงบนโต๊ะ
เมื่อเจาะเลือดให้หัวหน้าใหญ่ เขาก็มือสั่น มันจะเจาะพลาดเหมือนเมื่อครู่ไหมนะ ถ้าเกิดเขาเจาะพลาด จะต้องถูกหัวหน้าฉีกเป็นชิ้นๆ แน่นอน
เขากลัวจังเลย！！
ผู้ดูแลจ้งเห็นท่าทางของหัวหน้าของตัวเอง ก็แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก หัวหน้าอยากจะให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ โดยที่ไม่เกิดความผิดพลาดอะไร มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
หัวหน้าทำทุกอย่างอย่างรอบคอบมาตลอด เพราะไม่อยากให้เกิดความผิดพลาดอะไรเลย
พนักงานตรวจดีเอ็นเอเปลี่ยนเข็มใหม่อีกครั้ง ก่อนจะพยายามควบคุมมือของตัวเอง หัวใจนั้นสั่นกลัวเป็นอย่างมาก เมื่อเจาะลงไป ยังเจาเพลาดจริงๆ ด้วย
มุมปากของลุงเหลียงนั้นกระตุกเล็กน้อย เหมือนจะไม่มีฝีมือจริงๆ เขาเข้ามาทำงานในด้านการตรวจดีเอ็นเอนี้ได้อย่างไรกันนะ？
แต่ว่า คนในห้องตรวจดีเอ็นเอไม่ค่อยได้เจาะเลือดด้วยตัวเองอยู่แล้ว ยกเว้นคนที่มาตรวจดีเอ็นเอจะเป็นคนที่ตัวเองพามาเอง
“หัวหน้า ฉัน……” พนักงานตรวจดีเอ็นเอสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันไปมองซ่างกวนหง： “ฉันมือสั่น”
“อือ มองออก” ซ่างกวนหงไม่มีสีหน้าเปลี่ยนไป เพียงแต่พยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น
พนักงานตรวจดีเอ็นเออึ้ง เขาหมายความว่าเขามือสั่น อยากจะเปลี่ยนคน แต่ว่าเมื่อหัวหน้าพูดแบบนี้ เขาเลยไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร
อีกอย่างถ้าเกิดเปลี่ยนเป็นคนอื่น คนอื่นเองก็คงตื่นเต้นไม่แพ้กัน และก็คงกลัวด้วย เพราะนี่คือหัวหน้า
คนอย่างพวกเขา ปกติไม่มีโอกาสได้เจอหัวหน้าด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้กลับต้องมาเจาะเลือดให้หัวหน้า ใครจะไม่ตื่นเต้นบ้าง？ใครจะไม่กลัวบ้าง？
ดังนั้น เลยให้เขามาทำก็แล้วกัน
พนักงานตรวจดีเอ็นเออาจจะรู้สึกเหมือนกล้าที่จะเสี่ยงดู ครั้งนี้มือเลยไม่ได้สั่นเท่าครั้งก่อน เลยเจาะเลือดได้อย่างราบรื่น
เมื่อพนักงานตรวจดีเอ็นเอเจาะเลือดเสร็จ ก็หยิบตัวอย่างเลือดออกไปสองอัน ก่อนจะส่งให้พนักงานตรวจดีเอ็นเอคนอื่นที่รออยู่
เครื่องมือการตรวจดีเอ็นเอเอามาอยู่ตรงนี้ ดังนั้นในตอนนี้เลยได้ตรวจดีเอ็นเออย่างจริงจัง แล้วก็มีคนดูอยู่มากมาย แถมยังเป็นคนที่สำคัญไม่น้อยเลยด้วย
ฝีมือขององค์กรโกสต์ซิตี้นั้นก้าวหน้ามา แต่การตรวจดีเอ็นเอก็ยังต้องใช้เวลาไม่น้อย แต่ก็ไม่มีใครกลับไปก่อน ขนาดหัวหน้ายังมาดูด้วยตัวเอง ใครจะกล้าพูดว่าอยากจะขอไปก่อน
แต่ว่า ทุกคนที่อยู่ในสนามนั้นอยากจะเห็นผลการตรวจดีเอ็นเอออกมาตั้งแต่ตอนแรก
มีคนดูอยู่มากมายขนาดนี้ ไม่มีทางทำของปลอมออกมาได้แน่นอน
ตั้งแต่เจาะเลือดให้เฉิงโหรวโหรว ก็เอาเลือดไปตรวจสอบ ทุกคนต่างดูอยู่ เลยไม่สามารถตรวจให้ผิดพลาดได้
ตอนนี้ได้แต่รอผลตรวจดีเอ็นเอออกมา
พนักงานตรวจดีเอ็นเอรีบด้วยความตึงเครียด คนอื่นๆ เองก็รออย่างเงียบๆ
อะเหลียงให้คนเตรียมอาหารว่างและน้ำชา เพราะจะให้คนอื่นรอโดยไม่มีอะไรให้ไม่ได้
แน่นอน ว่าหัวหน้าเองก็อยู่ที่นี่ ไม่มีใครกล้าเล่นโทรศัพท์เลย ขนาดคุณชายหานยังนั่งรออย่างเป็นระเบียบ และดื่มน้ำชา กับกินของหวาน
หลังจากที่เฉิงโหรวโหรวเจาะเลือดเสร็จ ก็ไม่ได้เข้าไปใกล้ซ่างกวนหง และมองออกว่าเฉิงโหรวโหรวนั้นออกจะโทษซ่างกวนหงเล็กน้อย
เฉิงโหรวโหรวนั่นห่างจากซ่างกวนหงค่อนข้างมาก แต่เฉิงโหรวโหรวมองมาทางซ่างกวนหงไม่น้อยเลย เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่พูดออกมา และมีท่าทางกลัวด้วยเล็กน้อย
ผู้ดูแลจ้งส่ายหัวเล็กน้อย คุณเฉิงคนนี้อย่าให้ได้เป็นลูกสาวของหัวหน้าเลย ไม่อย่างนั้นหัวหน้าอาจจะผิดหวังได้
แน่นอน ว่าเขาเองก็ต้องผิดหวังเหมือนกัน
ถึงลูกสาวของหัวหน้าจะไม่ใช่คุณหนูใหญ่ตระกูลถัง แต่ก็ขออย่าให้เป็นแบบนี้เลย
เพราะว่าเฉิงโหรวโหรวนั้นนั่งอยู่คนเดียว ลุงเหลียงเลยให้คนเตรียมของว่างไว้ให้ด้านหน้าเฉิงโหรวโหรว
แต่ว่าเฉิงโหรวโหรวไม่ได้ไปหยิบของว่างด้วยตัวเองเลย เจ้าเก้าเห็นว่าเธอตึงเครียด เลยส่งให้เธอหนึ่งชิ้น
ทุกคนพบว่า ท่าทีของเฉิงโหรวโหรวในตอนนั้น ดูเหมือนกับหัวหน้าเป็นอย่างมาก ตอนแรกที่ดูหน้าตาและท่าทีที่เหมือน ตอนนี้เฉิงโหรวโหรวกลัวเล็กน้อย เลยดูไม่มีท่าทีนั้นแล้ว และไม่ต้องพูดถึงความสง่างามอะไรเลย
