เพราะว่าหลายปีมานี้เขาเห็นอะไรมามากมาย แน่นอนว่าเขาเองก็รู้สึกกับมันไม่น้อยเลย
โจ่งแจ้งหรือลับๆ ？จะดีหรือร้าย？หัวหน้าน้อยไม่เคยเรื่องมาก ขอแค่ใช้ได้ก็พอแล้ว ดังนั้น บางทีอาจจะทำให้ป้องกันอะไรไม่ได้เลยล่ะ
แถมหัวหน้าน้อยคนนี้นอกจากหัวหน้าแล้วก็ไม่กลัวใครเลย
เมื่อครู่เขาพลั้งไปใช่ไหมนะ？
ผู้ดูแลจ้งปิดปาก โดยที่ไม่กล้าพูดอะไรอีก ห้องโถงก็เงียบลงอีกครั้ง
การตรวจดีเอ็นเอใกล้จะจบลงแล้ว ผลเองก็ใกล้จะออกมาแล้วเช่นกัน ทุกคนต่างมีอารมณ์สับสนมากในตอนนี้
ไป๋หยิงร้อนใจมากในตอนนี้ เธอรู้ว่าเฉิงโหรวโหรวจะถูกเจ้าเก้าพาไปตั้งแต่แรกแล้ว นี่มันกำลังจะหมดวันแล้ว แต่ก็ยังไม่มีข่าวคราวอะไรออกมา
ถ้าเกิดเมื่อวานไม่ได้เจอหัวหน้าน้อย เธอจะต้องคิดว่าหัวหน้ายอมรับเฉิงโหรวโหรวแล้วอย่างแน่นอน แล้วทุกอย่างก็จะราบรื่น แล้วก็จะมีดีใจมากอย่างแน่นอน
แต่ว่าคำพูดของหัวหน้าน้อยเมื่อวานนั้นมันชัดเจนมาก ว่าหัวหน้าพาเฉิงโหรวโหรวกลับไปก็เพื่อตรวจดีเอ็นเออีกครั้ง นับๆ เวลาแล้วผลก็ใกล้จะออกมาแล้วล่ะ
เวลาค่อยๆ ผ่านไป เธอก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อวานหลังจากที่เธอออกไปจากหัวหน้าน้อยแล้ว ก็มาหาเจิ้งฉง แน่นอนว่าเธอไม่ได้บอกเรื่องจริงกับเจิ้งฉง เธอบอกเจิ้งฉงเพียงว่าผลการตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้ว เจ้าเก้าจะพาเฉิงโหรวโหรวกลับไป
ด้วยความสามารถของเจิ้งฉงแน่นอนว่าไม่มีทางได้รู้เรื่องของหัวหน้า แถมการตรวจดีเอ็นเอนั้นเจ้าเก้าไม่รู้มาก่อนเลย ดังนั้นเจิ้งฉงเลยไม่รู้ข่าวคราวอะไรเลย
ดังนั้นเจิ้งฉงเลยคิดว่าแผนมันราบรื่นมาก แล้วก็มีความสุขมากอีกด้วย
“เป็นอะไรเหรอ？ทำไมคุณดูมีท่าทีไม่นิ่งเลยล่ะ？” เจิ้งฉงมองไป๋หยิงพลางขมวดคิ้วเบาๆ พลางสงสัยในใจไม่น้อยเลย
“ฉันรีบไม่ใช่เหรอ？เจ้าเก้าต้องพาเฉิงโหรวโหรวกลับไปตอนเช้า แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวคราวอะไรเลย และไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ด้วย？” ไป๋หยิงถอนหายใจเบาๆ แต่ก็ไม่ได้บอกเรื่องจริงๆ กับเจิ้งฉง
จากนั้นเธอเลยไปหาเจิ้งฉง เพราะอยากจะให้เจิ้งฉงปกป้อง แน่นอนว่าคิดเอาไว้แล้วว่าถ้าตรวจเจออะไรขึ้นมา เธอจะได้โยนเรื่องนี้ให้กับเจิ้งฉงได้
ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็เป็นความคิดของเจิ้งฉงแต่แรกอยู่แล้ว
“ไม่มีข่าวคราวอะไรก็ถือว่าน่าจะเป็นข่าวดี หัวหน้าหาลูกสาวตัวเองกลับมาได้ไม่ง่ายเลย แน่นอนว่าต้องจัดงานเลี้ยงสักหน่อย” เจิ้งฉงไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น เลยคิดเอาไว้อย่างสวยงาม
ไป๋หยิงเบ้ปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร ถ้าเกิดเธอไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น แน่นอนว่าจะคิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้……
ไป๋หยิงก้มหน้าลงในตอนนี้ ดังนั้นเจิ้งฉงเลยไม่ได้เห็นว่าใบหน้าของเธอมันเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
“จริงสิ คุณสามารถควบคุมผู้หญิงคนนั้นได้เหรอ？เธอจะเชื่อฟังพวกเรางั้นเหรอ？” เจิ้งฉงยังต้องเตรียมเรื่องสิ่งที่สำคัญมากที่สุดของเขา สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาคือการที่ผู้หญิงคนนั้นต้องเชื่อฟังพวกเขา
“ไม่มีปัญหาหรอก ฉันจัดการเอาไว้หมดแล้ว” ไป๋หยิงถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะกดความกลัวเอาไว้ในใจ
“เป็นแบบนั้นก็ดี” เจิ้งฉงยิ้มขึ้นมา ด้วยความพอใจ： “เธอเป็นลูกสาวของหัวหน้า แล้วองค์กรโกสต์ซิตี้ทั้งหมดก็จะเป็นของเธอ ขอเพียงแค่เธอเชื่อฟังพวกเรา จากนี้พวกเราจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ”
เจิ้งฉงจัดการองค์กรโกสต์ซิตี้ของเมืองA เขารู้อำนาจและอิทธิพลขององค์กรโกสต์ซิตี้เป็นอย่างดีว่ามันแข็งแกร่งมากขนาดไหน
เพียงแค่ลูกสาวของหัวหน้าเชื่อฟังเขา จากนี้ก็จะไม่มีเรื่องที่เขาจะทำไม่ได้แล้วล่ะ
ไป๋หยิงมองเขา แต่ไม่ได้พูดอะไร ถึงแม้ว่าเธอจะปกปิดความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ แต่ว่ามันก็ได้แสดงออกมานิดหน่อยแล้ว
แต่ว่าเจิ้งฉงไม่ได้คิดอะไรมากมาย เขาคิดว่าไป๋หยิงกังวลว่าจะไม่ได้ผลประโยชน์อะไรหลังจากเรื่องนี้จบ
เจิ้งฉงยื่นมือออกมาก่อนจะโอบไป๋หยิงเอาไว้ ก่อนจะจูบบนใบหน้าของเธอหลายครั้ง： “คุณลงแรงไปมากที่สุดในครั้งนี้ คุณวางใจเถอะ ฉันไม่ทำให้คุณต้องเสียอะไรหรอก จากนี้คุณอยากได้อะไรฉันจะหามาให้ คุณอยากทำอะไรก็ทำเลย คุณอยากแก้แค้นใครก็ทำเลย”
ความในใจของไป๋หยิงนั้น เจิ้งฉงรู้เป็นอย่างดี เขาดีใจเป็นอย่างมาก เลยปลอบเธอเล็กน้อย แต่ขอเพียงแค่ลูกสาวของหัวหน้าเชื่อฟังเขา ของพวกนี้เขาก็ตอบรับให้กับไป๋หยิงได้อย่างแน่นอน
ถึงอย่างไรเบื้องหลังของเขาก็เป็นองค์กรโกสต์ซิตี้เองทั้งนั้น
ไม่ว่าจะเป็นตระกูลถัง ตระกูลเย่ หรือถังฉิ้นเอ๋อ เขาคงจะไม่ต้องสนใจอะไรแล้ว
คำพูดของเจิ้งฉงนั้นไม่ได้ปลอบไป๋หยิงอยู่เลย มันมีแต่จะทำให้ไป๋หยิงยิ่งหนักใจขึ้นไปอีก ผลการตรวจดีเอ็นเอกำลังจะออกมาอีกครั้งแล้ว ไม่รู้ว่าหัวหน้าน้อยคนนั้นจะเอาเธอออกเหมือนกับที่พูดเมื่อวานหรือเปล่า
ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นจริงๆ หัวหน้าจะให้คนมาจับเธอหรือเปล่า？
เธอรู้ว่าถ้าเกิดหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้อยากจะจับเธอ เธอคงหนีไปไหนไม่ได้แน่นอน และไม่มีทางซ่อนตัวได้ด้วย ดังนั้นเธอเลยมาหาเจิ้งฉง
เดี๋ยวถ้าเกิดหัวหน้าน้อยผลักเธอออกมาจริงๆ เธอเองก็จะเอาเจิ้งฉงออกมาเหมือนกัน ถึงตาย เธอก็ต้องลากคนอื่นไปตายด้วยเหมือนกัน
ไป๋หยิงคิดแบบนี้ เลยมีความเคร่งขรึมอยู่บนหน้าไม่น้อยเลย
“ทำไมเหรอ？คิดอะไรอยู่เหรอ？” เจิ้งฉงกอดเธอเอาไว้ ก่อนจะเห็นใบหน้าที่ดูโหดร้ายของเธอ ปกติเขาชอบความโหดร้ายของเธอมากนะ แต่ว่านั่นเป็นตอนที่เธอช่วยเขาแก้แค้นคนอื่นต่างหาก
ในตอนนี้เจิ้งฉงเห็นความโหดร้ายของไป๋หยิง ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกระแวงขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดจะทำอะไรเขาอยู่หรือเปล่า？
“ไม่เป็นไรนะ คุณเพิ่งบอกว่าหลังจากนี้ฉันอยากจะแก้แค้นใครก็ได้ ฉันก็คิดวิธีแก้แค้นขึ้นมาได้” ไป๋หยิงตกใจ ในตอนนี้ เธอไม่มีทางบอกเรื่องจริงกับเจิ้งฉงอย่างแน่นอน
เรื่องที่เธอจะแก้แค้นนั้นเธอไม่เคยปิดบังเจิ้งฉงเลย ดังนั้นเมื่อเธอพูดแบบนี้ เจิ้งฉงเองก็เชื่อเหมือนกัน
“คุณวางใจเถอะ มีองค์กรโกสต์ซิตี้อยู่ทั้งที คุณอยากจะแก้แค้นอย่างไร ก็ไม่มีใครห้ามคุณได้อยู่แล้ว” เจิ้งฉงเองมือมาจับตัวของเธออย่างเต็มไม้เต็มมือ ก่อนจะปลอบประโลม และกลับมีความผยองมากขึ้น
“ขอเพียงแค่คุณอยู่ข้างกายฉัน ฉันก็จะรับประกันประโยชน์ที่คุณจะไม่มีวันใช้หมดเลยล่ะ” เจิ้งฉงคิดว่าจากนี้ยังต้องใช้เธออยู่ ถึงแม้ว่าไป๋หยิงจะเป็นคนหาลูกสาวของหัวหน้ามา แล้วปกติไป๋หยิงเองก็มีความคิดมากมาย หน้าตาก็ดี การมีผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างกาย จะมีประโยชน์ไม่น้อยเลยล่ะ
“โอเค” ไป๋หยิงยักหน้าตอบเล็กน้อย ทั้งสองต่างระแวงกันและกัน และต่างมีแผนของตัวเอง
“นี่ก็ดึกแล้ว คุณอยู่เป็นเพื่อนฉันนะ” เจิ้งฉงดีใจมากในตอนนี้ และก็สนใจมากอีกด้วย เขากอดไป๋หยิงเอาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะกัดไปที่คอเธออย่างเต็มแรง
เจิ้งฉงกัดอย่างไม่ออมแรง ไป๋หยิงเจ็บจนดึงออกมา
เธอร้อนใจเป็นอย่างมาก และแน่นอนว่าไม่อยากจะอยู่กับเจิ้งฉง อีกอย่างการกระทำเพื่อทำร้ายคนอื่นของเจิ้งฉงนั้น แค่คิดเธอก็กลัวแล้ว แต่ว่าเธอต้องใช้เจิ้งฉงในตอนนี้ เลยไม่กล้าปฏิเสธเจิ้งฉงไปตรงๆ
อีกด้าน ในที่สุดผลการตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้ว
มีคนหนึ่งถือผลการตรวจดีเอ็นเอก่อนจะเดินมาที่ด้านหน้าของซ่างกวนหง： “หัวหน้า ผลออกมาแล้ว”
