บทที่97สุดยอดของความเลว（5）
เย่ซือชวนประโยคนี้พูดตรงยิ่งกว่าเวินลั่วฉิง ยิ่งชัดเจน คำของเขาที่ว่า ‘ตอบสนองใหญ่ขนาดนี้’ที่เน้นถึงการเปลี่ยนแปลงของเฉียววี่หนานเมื่อครู่
ในตอนนี้คำพูดของเย่ซือชวนสามารถพูดได้ว่าเป็นพระเจ้าที่มาช่วยเวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงเงยขึ้นไป มองเขา นี่เขาไม่ได้ตั้งใจ หรือว่า……
“พี่วี่หนานตอบสนองแบบนี้ คนไม่รู้จะคิดได้ว่าระหว่างพี่วี่หนานกับมู่หรงดัวหยางเคยมีความสัมพันธ์อะไรกันมาก่อนนะครับ”เย่ซือชวนยิ้ม ทันใดนั้นก็พูดต่อ ความหมายของคำพูดนี้ชัดเจนยิ่งขึ้น
ครั้งนี้ ไม่ใช่แค่สีหน้าเฉียววี่หนานจะแย่ แม้แต่สีหน้าท่านหญิงเย่ก็เปลี่ยนไปนิดๆ
แต่ว่าเย่ซือเฉินเหมือนเดิม ไม่มีอะไรผิดปกติ
เวินลั่วฉิงยกคิ้วขึ้นนิดๆ นี่เย่ซือชวนจงใจก่อเรื่องเหรอ？
ในใจเฉียววี่หนานช็อก แต่ว่าเธอควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ไว และยังคิดวิธีที่ถูกต้องได้ไวอีกด้วย
เฉียววี่หนานมองเวินลั่วฉิง ยิ้มบางๆ：“ฉันกับอาจารย์มู่หรง？เราแค่เป็นอาจารย์กับศิษย์ ฉันไม่ได้โชคดีแบบคุณเวิน คุณเวินกับอาจารย์มู่หรงเป็นความสัมพันธ์ตั้งแต่เล็กจนโต อาจารย์มู่หรงปฏิบัติกับคุณเวินไม่เหมือนกับทุกคนอยู่แล้ว ฉันจำได้ว่าตอนนั้นอาจารย์มู่หรงสอนแค่เราห้องเดียว เวลาของอาจารย์มู่หรงมีค่ามาก ตอนนั้นผู้อำนวยการโรงเรียนขอร้องถึงได้อาจารย์มู่หรงไปสอนแทนที่โรงเรียน แต่ว่าอาจารย์มู่หรงตอบรับไปได้แค่อาทิตย์ละสองคาบ”
“แต่ว่าต่อมาจู่ๆอาจารย์มู่หรงกลับลงสอนห้องใหม่ด้วยตัวเอง รับผิดชอบวิชาออกแบบทั้งหมดของห้องใหม่ด้วยตัวเอง ดูจากเวลาแล้ว ตอนนั้นน่าจะเป็นช่วงที่คุณเวินเข้าเรียนพอดีนะคะ อาจารย์มู่หรงลงสอนเองก็น่าจะเป็นห้องของคุณเวินใช่ไหมคะ？ที่จริงอาจารย์มู่หรงเป็นแค่อาจารย์พิเศษของโรงเรียน ทีแรกยืนยันว่ารับได้แค่หนึ่งปี แต่ได้ยินว่าจนถึงตอนนี้อาจารย์มู่หรงก็ยังอยู่ที่โรงเรียน ตอนนี้อาจารย์มู่หรงก็ยังสอนห้องคุณเวินสินะคะ？”
ไม่พูดไม่ได้ เฉียววี่หนานตอบสนองได้ไวจริง ประโยคนี้ย้ายความสนใจของทุกคนได้อย่างสำเร็จ
ผลักเวินลั่วฉิงเข้าไปที่การวิจารณ์ของผู้คนอย่างร้ายแรงอีกครั้ง！！
ตอนนั้นทุกคนต่างมองไปที่เวินลั่วฉิง รวมทั้งเย่ซือเฉิน สายตาเย่ซือเฉินมีความเยือกเย็นและลมแฝงไว้
เวินลั่วฉิงยิ้ม อยากจะพูด ตอนนี้เอง โทรศัพท์เธอก็ดัง
เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์ พอเห็นเบอร์ที่ปรากฏบนหน้าจอ เธอก็แอบหายใจ
มู่หรงดัวหยางโทรหาเธอในตอนนี้？เกิดะอะไรขึ้น？
เวินลั่วฉิง คิดถึงเรื่องที่ก่อนหน้านี้เธอเอาผมของเย่ซือเฉินไปให้มู่หรงดัวหยางตรวจดีเอ็นเอ เธอกลัวว่ามู่หรงดัวหยางโทรมาเพราะเรื่องนี้ ดังนั้น ตอนนี้ เวินลั่วฉิงเลยลังเล
“เป็นสายของอาจารย์มู่หรง ทำไมคุณเวินไม่รับ？”เฉียววี่หนานมองเห็นชื่อมู่หรงดัวหยางสี่ตัวนั้นที่ปรากฎบนหน้าจอโทรศัพท์เวินลั่วฉิง มุมปากอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ดูเหมือนพระเจ้าจะช่วยเธอแล้ว
สายตาเย่ซือเฉินหม่นลงหน่อยๆ
“สายนี้โทรมาได้บังเอิญจัง”สายตาเย่ซือชวนก็มีประกายของรอยยิ้ม มือของเขายื่นไป กดรับแทนเวินลั่วฉิงและยังกดโหมดแฮนด์ฟรีให้ด้วย
สายตาของเวินลั่วฉิงหรี่ลง จากความสามารถเธอแล้ว หากอยากจะหยุดเย่ซือชวนก็ไม่มีปัญหา แต่เธอรู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ เธอไม่สามารถ บุ่มบ่ามได้
และสายนี้ เธอจะต้องรับ
“มู่หรงดัวหยาง คุณยังจะกล้าโทรหาฉันอีก หมายความว่าไง？”พอปลายสายรับโทรศัพท์ เวินลั่วฉิงก็พูดไปอย่างไม่พอใจ
เธอรู้ว่าคำนี้จะต้องทำให้เย่ซือเฉินสงสัย แต่ก็ดีกว่าให้มู่หรงดัวหยางพูดเรื่องดีเอ็นเอขึ้นมาก่อน
สายตาของเย่ซือเฉินหม่นลงไปอย่างลึกซึ้ง
“……”ปลายสายเงียบไปครู่ จากนั้นก็มีเสียงหญิงสาวเข้ามา：“ฉิงฉิง ฉันเอง”
“คุณน้ามู่หรง？”เวินลั่วฉิงตะลึง คาดไม่ถึงหน่อยๆ กลับแอบถอนหายใจ ในเมื่อเป็นคุณน้ามู่หรง เธอก็ไม่ต้องกังวลแล้ว
แต่ว่าคุณน้ามู่หรงทำไมใช้โทรศัพท์ของมู่หรงดัวหยางโทรหาเธอนะ？ทำให้เธอกังวลไปฟรีๆ
“ทำไม？เจ้าบ้าดัวหยางนั่นรังแกหนูอีกแล้วเหรอ？บอกป้ามา ป้าจะจัดการให้เอง”มู่หรงหยิงหยิงเปลี่ยนบทสนทนา เสียงมีความไม่พอใจแฝง
“ป้าคะ ทีแรกป้าให้หนูไปเรียนออกแบบ จากนั้นก็บังคับมู่หรงดัวหยางมาสอนหนู สุดท้ายเขาก็เลยแก้แค้นหนูค่ะ ที่จริงปีที่แล้วหนูจะต้องเรียนจบแล้ว แต่ว่าตอนนี้เขาก็ไม่ให้หนูจบสักที”เวินลั่วฉิงก็จัดการทำเรื่องได้อย่างดี ฟ้องได้อย่างเป็นธรรมชาติ และแน่นอน ว่าการฟ้องของเวินลั่วฉิงตอนนี้ก็อธิบายคำถามของเฉียววี่หนานได้พอดี
เย่ซือชวนได้ยินประโยคนี้ของเวินลั่วฉิง มุมปากก็ยกขึ้นแรงๆ เรื่องนี้เกรงว่าจะไม่ใช่ความผิดของมู่หรงดัวหยางหรอก？เกรงว่าจะเป็นเพราะเธอเองที่โง่ไป คะแนนไม่ผ่าน ก็เลยไม่ผ่านสินะ？
ใบหน้าของเฉียววี่หนานกับท่านหญิงเย่ต่างเยาะเย้ยและดูถูก คุณปู่เย่ก็ทำเสียงในลำคอ พวกเขาคิดว่าเวินลั่วฉิงโง่จริงๆ
เธอโง่เองแล้วยังมีหน้าไปโทษคนอื่นอีก？ยังมีหน้าไปฟ้องแม่ของมู่หรงดัวหยาง？นั่นแม่แท้ๆของมู่หรงดัวหยางเชียว
“จริงเหรอ？เจ้าเด็กบ้านี่บ้าหรือเปล่า ไม่ให้ใบจบหนูได้？ฉิงฉิงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเรื่องนี้ป้าจัดการให้หนูเอง ป้าจะรีบให้เขาให้ใบจบหนูสักที”แต่ว่า คำที่มู่หรงหยิงหยิงพูดต่อมา กลับทำให้ทุกคนที่รอดูอย่างคึกคักต่างคาดไม่ถึง
“อือ ป้าดีกับหนูที่สุดเลยค่ะ”เวินลั่วฉิงยิ้มหวาน เธอเข้าใจมู่หรงหยิงหยิง ดังนั้นเลยไม่ตกใจคำตอบนี้
“อือ รอหนูเรียนจบ ป้าก็สามารถวางแผนงานแต่งเรื่องสำคัญของหนูได้แล้ว”จากนั้น มู่หรงหยิงหยิงก็พูดเสริมอย่างดีใจ ชัดเจนว่านี่คือจุดสำคัญขอมู่หรงหยิงหยิง
สายตาเย่ซือเฉินมองไปที่เวินลั่วฉิง ทำให้เวินลั่วฉิงรู้สึกกดดันหนัก
“ป้าคะ หนูแต่งงาน？”เวินลั่วฉิงแอบหายใจเข้า ที่จริงเรื่องนี้เธอไม่อยากให้คนจำนวนมากรู้ แต่จากสถานการณ์นี้แล้ว ใต้สายตาที่กดดันของเย่ซือเฉิน เธอไม่พูดไม่ได้
“หนูพูดอะไร？หนูแต่งงานแล้วเหรอ？กับใคร？”ที่ปลายสาย จู่ๆเสียงของมู่หรงหยิงหยิงก็สูง เสียงนั้นชัดเจน ดูเหมือนว่าถูกกระตุ้นอย่างแรง
“เย่ซือเฉิน”เวินลั่วฉิงมองไปที่เย่ซือเฉิน แล้วรีบตอบ
มุมปากเย่ซือเฉินยกขึ้น ดูพอใจคำตอบของเธออย่างมาก
“หนูหมายถึงใคร？เย่ซือเฉิน？ประธานคนนั้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปเหรอ？”เสียงของมู่หรงหยิงหยิงเหมือนจะสูงขึ้นอีก เธอหยุดไปแป๊บหนึ่ง แล้วจู่ๆก็พูดเสริม：“เย่ซือเฉินเหมือนจะสามสิบกว่าใช่ไหม？”
สายตาเวินลั่วฉิงเป็นประกาย ทันใดนั้นก็เหมือนมีลางสังหรณ์ไม่ดี เกี่ยวกับคุณน้ามู่หรง เธอน่าจะเข้าใจมากไป
จากที่เธอเข้าใจคุณน้ามู่หรงเป็นอย่างดี เกรงว่าคำพูดต่อไปของคุณน้ามู่หรงจะทำให้คนตกใจได้
