ท่านปู่ถังไล่เขา เขาไม่ได้โกรธท่านปู่ถังเลย เขาโกรธตัวเองที่ไม่คลี่คลายปัญหาพวกนี้แต่เนิ่นๆ โกรธที่ทำให้ฉิงฉิงต้องอัดอั้นตันใจ
“ค่ะ ระวังระหว่างเดินทางด้วย”เวินลั่วฉิงพยักหน้าช้าๆ แต่ไหนแต่ไรเธอก็เป็นคนฉลาดเฉลียวและช่างสังเกต จึงเข้าใจว่าเรื่องน่าจะเป็นลักษณะไหน เมื่อท่านปู่ถังไล่คนขึ้นมา เห็นทีครั้งนี้คุณปู่เย่จะเกินไปจริงๆ
“คุณ คุณโกรธเพราะเรื่องเมื่อวานซืนเหรอ？”หลังจากเย่ซือเฉินออกไป ท่านย่าถังก็ได้สติหันไปมองท่านปู่ถังด้วยใบหน้าสงสัยหลายส่วน
เมื่อวานซืนท่าทางของคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ทำให้ท่านโกรธเล็กน้อย แต่ไม่มากนัก ท่านรู้นิสัยตาเฒ่าตระกูลเย่ดี ดังนั้นพวกเขาทำอย่างนั้นก็เป็นเรื่องปกติ
ตอนที่ท่านเห็นเย่ซือเฉินก็แค่ส่งเสียง ฮึ เท่านั้น ไม่ได้โกรธอะไรเลย
เรื่องนั้นท่านยังไม่โกรธเลย การตอบสนองของสามีตัวเองปกติเหรอ？
“ภายหลังเกิดเรื่องอีกใช่ไหม？”ท่านย่าถังกะพริบตาเร็วๆ ท่านรู้จักสามีของตัวเองดี ดังนั้นจึงคาดเดาไม่ยาก
“โอเค ไม่มีอะไรหรอก ตอนนี้หยุนเฉิงพ้นจากมลทินแล้ว เป็นเรื่องที่น่าดีใจ พวกเราเตรียมตัวต้อนรับหยุนเฉิงกลับมาเถอะ”ท่านปู่ถังไม่ได้พูดอะไรมาก คำพูดของคุณปู่เย่วันนั้น เขาฟังก็โกรธมากแล้ว จึงไม่อยากให้ภรรยาต้องมารับฟังอีก
ท่านย่าถังเม้มปากเล็กน้อย เมื่อครุ่นคิดดูแล้ว สุดท้ายก็ไม่ได้ถาม แค่หัวเราะออกมา “คุณพูดถูก ปัญหาของหยุนเฉิงจบแล้ว เป็นเรื่องที่น่าดีใจที่สุด”
“เหมียวเหมียวไปที่สนามบินรับหยุนเฉิงแล้ว ฉันจะเป็นคนเตรียมของเอง วันนี้พวกเราต้องฉลองกันหน่อยแล้ว”ท่านย่าถังรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องไปโมโหกับคนประเภทนั้น
“อืม ควรฉลองจริงๆ”อันที่จริงท่านปู่ถังไม่ได้โกรธเพราะเรื่องวันนั้นอีกแล้ว ท่านเพียงกังวลว่าฉิงฉิงแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่แล้วต้องทนความขมขื่น วันนี้จึงแสดงท่าทีเช่นนั้นกับเย่ซือเฉิน
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้หยุนเฉิงหลุดพ้นจากปัญหาแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณปู่เย่จะรู้สึกเช่นไร
วันนั้นคุณปู่เย่ด่าท่าน คงจะคิดไม่ถึงว่าเรื่องของหยุนเฉิงจะสะสางเร็วเพียงนี้
ตอนนี้ความจริงปรากฏ ถังหยุนเฉิงจึงโด่งดังไปไกล สื่อสารมวลชนต่างรายงานข่าวถังหยุนเฉิงช่วยเด็กผู้หญิงเป็นกรณีพิเศษ
ถังหยุนเฉิงทำความดี แต่กลับถูกใส่ร้าย การเปรียบเทียบที่เผ็ดร้อนเช่นนี้ คุณงามความดีจึงยิ่งเป็นที่ประจักษ์มากขึ้น
เมื่อเป็นเช่นนี้ ชื่อเสียงของถังหยุนเฉิงโด่งดังกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย
“หัวหน้าครับ คลี่คลายปัญหาที่ถังหยุนเฉิงพบเจอสำเร็จแล้วครับ คลี่คลายหมดแล้วครับ ซึ่งไม่เพียงแต่แก้ปัญหาได้ ชื่อเสียงของถังหยุนเฉิงยังกระจายในวงกว้างเพิ่มขึ้นอีกด้วยครับ”ผู้ดูแลจ้งรายงานข่าวให้แก่หัวหน้าตัวเองด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“อืม”ซ่างกวนหงขานรับเสียงเบา เห็นเป็นการตอบสนองที่เรียบเฉย แต่มุมปากของเขากลับยกขึ้นเป็นรูปเรเดียน พลางเผยเสียงหัวเราะเบาๆออกมา
“คุณหนูถังเก่งจริงๆครับ”ผู้ดูแลจ้งเห็นการปฏิกิริยาของหัวหน้าตัวเองก็อดยิ้มไม่ได้
ซ่างกวางหงหันหน้าไปมองผู้ดูแลจ้งแวบหนึ่ง
“หัวหน้าครับ ในเมื่อแก้ปัญหาของถังหยุนเฉิงได้แล้ว งั้นผมไปเชิญคุณหนูถังมาช่วยพวกเราสืบเรื่องตรวจดีเอ็นเอนะครับ？”ผู้ดูแลจ้งเผยรอยยิ้มประจบยามที่มองหัวหน้าของตน เขารู้ว่าหัวหน้าต้องอยากเจอหน้าคุณหนูถังโดยเร็ว
เขาในฐานะผู้ดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ ต้องช่วยหัวหน้าให้สมปรารถนาอยู่แล้ว แน่นอนเขาก็อยากเจอหน้าคุณหนูถังด้วย
หากสามารถหาโอกาสนำเส้นผมของคุณหนูถังไปตรวจดีเอ็นเอก็คงจะดีไม่น้อย
“อืม นายไปจัดการเลย”ซ่างกวนหงตอบอย่างตรงไปตรงมาและเด็ดขาด เขาทำอะไรก็มักเป็นอย่างนี้เสมอมา
อยากทำอะไรก็ไปทำ
“ครับ ครับ ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยครับ”ผู้ดูแลจ้งเอ่ยคำว่า ครับติดต่อกันถึงสามคำ เห็นได้ว่าเขาตื่นเต้นเพียงใด
และคฤหาสน์อีกหลังหนึ่ง หัวหน้าน้อยก็ดูข่าวของถังหยุนเฉิงด้วย “เธอแก้ไขปัญหาถังหยุนเฉิงได้จริงๆ！”
คนทั่วไปคิดว่าถังหยุนเฉิงเจอทางตันแล้ว ซึ่งเขาเองก็คิดเช่นนั้น ดังนั้นเขารู้สึกเสียใจภายหลังมาโดยตลอด คาดไม่ถึงว่าเธอจะแก้ไขได้จริงๆ
“หัวหน้าน้อย คุณหนูถังเก่งจริงๆครับ”อะเฉียงเสริมอย่างเหมาะสมหนึ่งประโยค
หัวหน้าน้อยมองอะเฉียงแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร
ทว่าเวลานี้อารมณ์ของหัวหน้าน้อยกลับสับสนซับซ้อนยิ่งนัก
เขาไม่ค่อยเชื่อความสามารถของเพศหญิงสักเท่าไหร่ ทว่าคุณหนูถังกลับทำให้เขาเหนือความคาดหมาย
“ผมจะเจอหน้าเธอ”ทันใดนั้นหัวหน้าน้อยก็ลั่นวาจานี้ออกมา
“หัวหน้าน้อยครับ พวกเราไม่แกว่งเท้าหาเสี้ยนในเวลานี้ได้ไหมครับ？หัวหน้ายังโกรธท่านอยู่นะครับ หากท่านไปพบหน้าคุณหนูถังเวลานี้ หากหัวหน้ารู้ ถึงเวลาจะ……”อะเฉียงรู้สึกว่าช่วงนี้หัวหน้าน้อยทำเรื่องเลยเถิดมากไปแล้ว หากไม่ห้ามปรามหน่อยคงไม่ไหวแน่
“ผมจำได้ว่าพรุ่งนี้มีงานประมูล เย่ซือเฉินก็เข้าร่วม ไม่แน่ว่าเธออาจจะไปร่วมด้วย นายไปหาการ์ดเชิญมาให้ผมด้วย ผมจะลองไปเสี่ยงดวงดู”ช่วงนี้หัวหน้าน้อยไม่เพียงแต่สืบเรื่องของคุณหนูถังเท่านั้น ยังถือโอกาสสืบเรื่องอขงเย่ซือเฉินด้วย ดังนั้นจึงรู้ว่าคืนพรุ่งนี้เย่ซือเฉินจะไปร่วมงานประมูลที่หนึ่ง
เย่ซือเฉินเป็นแฟนหนุ่มของเธอ ไม่แน่ว่าเธออาจจะไปร่วมด้วย งั้นเขาก็จะไปร่วมสนุกด้วยคน
อะเฉียงอึ้งจนตามไม่ทัน ปกติหัวหน้าน้อยเป็นคนไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน ไม่คำนึกถึงสิ่งใด ตอนนี้กลับใช้มาตรการอ้อมค้อม？
ฝนจะตกเป็นสีแดงแล้วใช่ไหม？
“นายยังยืนซื่ออยู่ทำไม ยังไม่รีบไปอีก”หัวหน้าน้อยเห็นเขาไม่ขยับ จึงถีบเขาหนึ่งครั้ง
“ครับ ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ”อะเฉียงรีบตอบ หัวหน้าน้อยที่รู้จักใช้มาตรการอ้อมค้อมคงไม่สู้ให้ถึงที่สุดเหมือนเมื่อก่อนแล้วมั้ง？
ถังหยุนเฉิงมีเรื่องต้องสะสางที่เมืองไห่เยอะ ดังนั้นวันนั้นถังหยุนเฉิงจึงไม่ได้กลับบ้าน
งานถังหลินก็หนักเพราะเรื่องนี้ไม่น้อย ถังหยุนเฉิงไม่ได้กลับมา ถังหลินก็เช่นกัน
เฟิ่งเหมียวเหมียวรอถึงตีหนึ่งกว่า พอเที่ยวบินสุดท้ายจากเมืองไห่มาถึง เธอก็ไม่รอถังหยุนเฉิงแล้ว กลับบ้านเองคนเดียว
ทว่า วันที่สอง ฟ้ายังไม่ทันสว่าง เฟิ่งเหมียวเหมียวก็ไปที่สนามบินอีกครั้ง
แต่ถังหยุนเฉิงก็ยังไม่กลับมา เพราะหลังจากจัดการคดีของถังหยุนเฉิงเสร็จ หัวหน้ากงเกรงว่าจะพลอยทำให้เขาเดือดร้อนไปด้วย ดังนั้นหัวหน้ากงจึงกลับเมือง A แล้วมอบหมายงานทั้งหมดให้ถังหยุนเฉิงเป็นคนทำแทน
คืนนี้ มีงานประมูลอันยิ่งใหญ่เกิดขึ้นในเมืองA ผู้ถูกรับเชิญล้วนเป็นผู้มีเงินทอง อำนาจ ฐานะ ชื่อเสียงกันทั้งหมด
เดิมทีฉู่หลิงเอ๋อก็มีการ์ดเชิญอยู่แล้ว เธอคิดจะพาจื่อโม่เข้าไป จึงเป็นเรื่องที่แสนจะง่ายดาย เพราะถังจื่อโม่มีแผนการ ดังนั้นฉู่หลิงเอ๋อจึงพาถังจื่อโม่เข้าไปแต่เช้า
หัวหน้าน้อยแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้อยากได้การ์ดเชิญของงานประมูลก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร หัวหน้าน้อยชอบร่วมงานครึกครื้นอยู่ล้วดังนั้นจึงไปถึงในงานตั้งนานแล้ว
เย่ซือเฉินเป็นแขกรับเชิญ เขาไปช้าหน่อย ตอนที่เขาไปถึง งานประมูลก็ใกล้จะเริ่มแล้ว
ตำแหน่งที่ฉู่หลิงเอ๋อกับถังจื่อโม่อยู่ดีเป็นพิเศษ ดังนั้นเย่ซือเฉินเข้ามา ถังจื่อโม่ก็เห็นทันที
ถังจื่อโม่มองเย่ซือเฉิน ดวงตาพลันกะพริบปริบๆ
“มาแล้วจ้ะ มาแล้ว คุณชายสามเย่มาแล้วจ้ะ”ฉู่หลิงเอ๋อทำหน้าตื่นเต้นดีใจ ถึงแม้เธอจะพยายามเก็บเสียงให้เบาที่สุด แต่น้ำเสียงที่ตื่นเต้นดีใจกลับเก็บไม่อยู่
