“มาแล้วจ้ะ มาแล้ว คุณชายสามเย่มาแล้วจ้ะ”ฉู่หลิงเอ๋อทำหน้าตื่นเต้นดีใจ ถึงแม้เธอจะพยายามเก็บเสียงให้เบาที่สุด แต่น้ำเสียงที่ตื่นเต้นดีใจกลับเก็บไม่อยู่
เธอรอมานานแสนนานคิดว่าคุณชายสามเย่จะไม่มีซะแล้ว ตอนนี้คุณชายสามเย่ปรากฏตัวเสียที เธอก็เบาใจได้สักที
หากวันนี้คุณชายสามเย่ไม่มา แผนการของจื่อโม่ก็ไม่อาจดำเนินการได้ งั้นเธอก็ไม่ได้ดูช็อตเด็ดแล้วสิ
ไม่มีอะไรขัดขวางเธอดูความคึกคักได้
“จื่อโม ตกลงผมจะทำยังไงครับ？ตอนนี้ผมบอกน้าได้หรือยังจ๊ะ？ไม่งั้นน้าก็ไม่รู้ว่าควรร่วมมือกับผมยังไง”ฉู่หลิงเอ๋อมองไปยังถังจื่อโม่ด้วยดวงตาทอประกายแสงแห่งความตื่นเต้นดีใจ ถึงเวลานี้แล้ว จื่อโม่คงปิดบังเธอไม่ได้แล้วมั้ง？
“อันที่จริงผมก็ไม่ได้มีแผนการละเอียดเป็นพิเศษครับ”ถังจื่อโม่ย้ายสายตาตามเย่ซือเฉิน จนเย่ซือเฉินขึ้นมายังชั้นสอง
สมาคมประมูลหงเยว่จัดเตรียมสถานที่งานประมูลไว้สองชั้น ซึ่งชั้นแรกเป็นห้องโถงที่กว้างและโล่ง ส่วนชั้นสองเป็นห้องส่วนตัววีไอพี เตรียมไว้สำหรับแขกที่มีฐานะพิเศษ
สาเหตุที่ฉู่หลิงเอ๋อได้สิทธิพิเศษเป็นห้องวีไอพีด้วย เป็นเพราะวันนี้เธอมาในสองสถานะ สถานะแรกคือเป็นตัวแทนตระกูลฉู่ของพวกเขา
สถานะที่สองคือเป็นตัวแทนบริษัทเว้ยคังกรุ้ป พูดให้ตรงหน่อยก็คือเป็นตัวแทนของมู่หรงดัวหยาง ซึ่งมู่หรงดัวหยางจะสานงานต่อในบริษัทเว้ยคังกรุ้ปแล้ว ช่วงนี้จึงมีธุระต้องจัดการมากเป็นพิเศษ ตอนที่เขาได้รับการ์ดเชิญร่วมงานประมูล ฉู่หลิงเอ๋อก็อยู่ด้วย อย่างไรเสียฉู่หลิงเอ๋อก็จะมาอยู่แล้ว เขาจึงให้ฉู่หลิงเอ๋อมาแทนทั้งสองสถานะเลย
และสถานะของคุณชายสามเย่ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
หัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็อยู่ในห้องวีไอพีชั้นสอง ซึ่งห้องของหัวหน้าน้อยอยู่ระหว่างห้องของฉู่หลิงเอ๋อกับคุณชายสามเย่พอดี
เพราะเป็นงานประมูล ดังนั้นจึงไม่ได้ปิดด้านหน้าของห้องวีไอพี เพียงแต่ด้านหน้ามีม่านลูกปัด ได้ยินมาว่าคุณภาพลูกปัดทุกเม็ดอยู่ในระดับพรีเมี่ยม ลำพังม่านในห้องวีไอพีแค่ห้องเดียวก็มีมูลค่าสูงลิ่ว
สามารถมองผ่านม่านลูกปัดแล้วเห็นภาพด้านนอกอย่างชัดเจน ทว่าด้านนอกกลับไม่เห็นภาพด้านใน และห้องวีไอพีที่ติดกันสามห้องจึงมองจากด้านนอกไม่เห็นเช่นกัน
“หมายความว่ายังไง？อะไรที่เรียกว่าไม่มีแผนการที่ละเอียด？”ฉู่หลิงเอ๋อมองถังจื่อโม่ พลางเบิกตากว้าง วันนี้เธอมาเพื่อดูสีสันโดยเฉพาะ เธอตั้งความหวังไว้กับจื่อโม่สูงมาก
ตอนนี้จื่อโม่บอกเธอว่าไม่มีแผน？
“ที่นี่คือสมาคมประมูลหงเยว่ทำอะไรส่งเดชไม่ได้ครับ สิ่งเดียวที่ทำได้คือประมูลซื้อของครับ”ถังจื่อโม่กวาดสายตามองชั้นล่างหนึ่งครั้ง เมื่อวานหลังจากที่เขากลับถึงบ้าน เขาค้นข้อมูลของสมาคมประมูลหงเยว่อย่างละเอียดแล้ว
สมาคมประมูลหงเยว่ไม่ใช่แหล่งประมูลธรรมดา ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมาสมาคมประมูลหงเยว่ไม่เคยทำอะไรผิดพลาดมาก่อน หลายสิบปีมานี้ ไม่มีใครกล้าก่อเรื่องในสมาคมประมูลหงเยว่สักคน เห็นได้ชัดว่าเจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่ไม่ธรรมดาเอาเสียเลย
เขาอยากทดสอบเย่ซือเฉิน แต่ก็ไม่อยากก่อความวุ่นวาย ช่วงนี้คุณแม่เจอปัญหาเยอะพอแล้ว
เขาช่วยคุณแม่ไม่ได้ แต่ก็ไม่มีทางก่อเรื่องให้คุณแม่หัวปวดเพิ่มเด็ดขาด
“ผมพูดถูก”ฉู่หลิงเอ๋อชะงัก พลางเบ้ปาก ถึงแม้จะไม่เต็มใจ ทว่าเธอก็รู้ว่ากับบางเรื่อง จะทำอะไรส่งเดชไม่ได้
“แล้วผมคิดจะทำอะไรครับ？”ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าถึงแม้ถังจื่อโม่ต้องสำรวมการกระทำ แต่ในเมื่อพวกเขามากันแล้วคงไม่อยู่เฉยๆหรอก ต้องทำอะไรสักอย่างแน่ๆ
ละครวันนี้คงไม่ได้ตื่นตาตื่นใจอย่างที่เธอคิดแล้ว แต่ก็ต้องมีสีสันไม่น้อย
จื่อโม่ของเธอไม่เคยทำให้เธอผิดหวังมาก่อน
“มาที่นี่ก็ต้องประมูลซื้อของสิครับ”ถังจื่อโม่ละสายตากลับมา พลางยิ้มอย่างสดใสเป็นพิเศษ ทำเรื่องอื่นไม่ได้ งั้นก็ต้องประมูลซื้อของไง
“ประมูลซื้อยังไง？”ดวงตาฉู่หลิงเอ๋อเปล่งประกาย“ประมูลแข่งกับคุณชายสามเย่เหรอ？”
สำหรับเรื่องซุกซนอย่างนี้ ฉู่หลิงเอ๋อตอบสนองไวมากอยู่แล้ว เธอจึงเข้าใจความหมายของถังจื่อโม่ทันที
ถังจื่อโม่มองทิศทางห้องวีไอพีของเย่ซือเฉิน แน่นอนเขามองอย่างนี้ก็แค่เห็นมุมผนังห้องเท่านั้น ไม่เห็นการเคลื่อนไหวด้านในเลยสักนิด
“น้าทายถูกแล้วจริงๆด้วย”ฉู่หลิงเอ๋อไม่รอให้ถังจื่อโม่ตอบ เธอเห็นการตอบสนองของถังจื่อโม่ก็รู้ว่าตัวเองเดาถูกแล้ว
“ความคิดนี้ไม่เลวเลย ไม่เลวเลย เดี๋ยวของที่ต้องตาคุณชายสามเย่ พวกเราแย่งมาให้หมด”แววตาฉู่หลิงเอ๋อเจือความตื่นเต้นดีใจอีกครั้ง แย่งวัตถุโบราณแข่งกับคุณชายสามเย่ แค่คิดก็มันแล้ว
“แต่ผมมีเงินขนาดนั้นเหรอจ๊ะ？”หลังจากฉู่หลิงเอ๋อตื่นเต้นแล้ว ในที่สุดก็นึกถึงปัญหานี้ขึ้นมา
“จื่อโม่สุดที่รัก วันนี้ผมเตรียมเงินมาเท่าไหร่จ๊ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อจ้องมองถังจื่อโม่ แววตาที่ตื่นเต้นระคนความประจบประแจงหลายส่วน เธออยากรู้จริงๆว่าวันนี้จื่อโม่พกเงินมาเท่าไหร่？
เธอคิดว่าต้องเตรียมมาเยอะแน่ ไม่งั้นคงไม่มีความมั่นใจไปแย่งซื้อของกับคุณชายสามเย่หรอก
ของที่ต้องตาคุณชายสามเย่ ราคาคงไม่ใช่ย่อย และจื่อโม่จะแย่งซื้อกับคุณ่าชายสามเย่ ดังนั้นราคาก็จะยิ่งสูงขึ้นอีก
ดังนั้น ไม่มีเงินไม่ได้ เงินน้อยก็ไม่ได้เด็ดขาด
“ผมไม่ได้เอาเงินมาสักบาทครับ”สายตาของถังจื่อโม่ค่อยๆหันมามองฉู่หลิงเอ๋อช้าๆ พลางตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน
เดิมทีฉู่หลิงเอ๋อกำลังเท้าคางมองเขาอยู่ เมื่อได้ยินคำพูดของเขา มือก็อ่อนจนคางเกือบทุบใส่โต๊ะ “จื่อโม่ที่รักจ้ะ ไม่ใช่มั้งลูก？ผมไมเอาเงินมาสักบาท แต่ยังคิดจะแย่งของกับคุณชายสามเย่？”
เวลานี้ฉู่หลิงเอ๋อตกตะลึงมาก เกือบกระโดดขึ้นมา แต่โชคดีที่เธอมีไหวพริบเร็ว รีบระงับความวู่วามของตัวเอง
ทว่าเวลานี้แววตาที่เธอมองถังจื่อโม่นั้นสับสนและซับซ้อน จื่อโม่ของเธอไม่ได้เอาเงินมาสักบาทก็กล้าแข่งประมูลกับคุณชายสามเย่？
จื่อโม่กำลังคิดอะไรอยู่？
“จื่อโม่ที่รัก การประมูลมีกฎเกณฑ์นะจ๊ะ ของที่ผมประมูลมาได้ต้องจ่ายเงินนะซึ่งกฎของสมาคมประมูลหงเยว่เข้มงวดมาก หากผมไม่จ่ายเงินจะออกจากสมาคมประมูลหงเยว่ไม่ได้นะจ๊ะ”ฉู่หลิงเอ๋อจำเป็นต้องเตือนถังจื่อโม่ ถึงแม้เธออยากดูฉากเด็ด แต่เธอก็ต้องคำนึกถึงความปลอดภัยของจื่อโม่ด้วย
ถ้าเกิดจื่อโม่ถูกสมาคมประมูลหงเยว่กักตัวขึ้นมาจะทำยังไง？
“น้าขอบอกผมตรงๆเลยนะ น้าแค่มาดูความคึกคัก ไม่คิดจะประมูลของ เลยไม่ได้เตรียมเงินมาเยอะ”ที่ฉู่หลิงเอ๋อแตกตื่นเพราะเธอเองก็ไม่ได้เตรียมเงินมามากเช่นกัน
เธอกลัวว่าจื่อโม่ประมูลขายเยอะจนเธอจ่ายไม่ไหว
“ไม่เป็นไรครับ คุณน้าไม่ต้องจ่ายครับ มีคนจ่ายให้ครับ”ถังจื่อโม่กลับใจเย็นสุดๆ เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมการไว้แล้ว
“จื่อโม่สุดที่รัก ผมจะทำยังไงกันแน่จ๊ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่มีเลศนัย“ผมบอกว่ามีคนจ่าย？เป็นใคร？หรือจะเรียกคุณชายถังมาจ่าย？”
เวลานี้ฉู่หลิงเอ๋อนึกถึงแต่ถังหลิน ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าถังหลินมีเงินเยอะมาก ด้วยทรัพย์สินของถังหลินของประมูลในสมาคมประมูลหงเยว่ไม่กี่ชิ้น ไม่ทำให้เขาขนหน้าแข้งร่วงอยู่แล้ว
“ผมไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณแม่เลยครับ แล้วจะบอกคุณลุงได้ยังไงครับ อีกอย่างเงินของคุณลุงจะมาใช้ในสถานที่อย่างนี้ไม่ได้ครับ”ถังจื่อโม่กวาดสายตามองฉู่หลิงเอ๋อแวบหนึ่ง ถึงแม้เขาจะอายุน้อย แต่หลายๆเรื่องกลับคิดได้รอบคอบมาก
เขารู้ว่าสถานะของตระกูลถังพิเศษ สถานะของถังหลินก็พิเศษ ถึงแม้ถังหลินจะร่ำรวย แต่ก็ใช้ในงานอย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด หากแพร่ข่าวออกไปจะส่งผลกระทบต่อถังหลินต่อตระกูลถังได้
“ใช่ ใช่ ผมพูดถูกมากจ้ะ สถานที่แบบนี้ถังหลินออกหน้าแทนไม่ได้”ฉู่หลิงเอ๋อรีบพยักหน้าหงึกๆ“แต่นอกจากถังหลินแล้วยังมีใครช่วยพวกเราจ่ายแทนได้ล่ะ คนทั่วไปไม่มีความสามารถอย่างนี้นี่จ้ะ”
“หรือผมจะใช้เงินของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปจ๊ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อเลิกคิ้ว“แต่ไม่ถูกนี่ มีคนรู้ว่าคุณหนูถังเป็นประธานบริษัทเวินซื่อกรุ้ปไม่มาก เรื่องนี้ยังเปิดเผยสู่สาธารณะไม่ได้นี่？”
“คุณน้าไม่ต้องทายไปเรื่อยแล้วครับ ถึงเวลาคุณน้าก็รู้เองครับ ต่อจากนี้พวกเราแค่ประมูลของก็พอแล้วครับ”ถังจื่อโม่แทรกการคาดเดาของเธอ พลางยิ้มอย่างสดใสมากขึ้น จากนั้นก็เสริมหนึ่งประโยคว่า “ประมูลยิ่งเยอะยิ่งดีครับ”
“ประมูลยิ่งเยอะยิ่งดีเหรอ？”ฉู่หลิงเอ๋อตกตะลึงอีกครั้ง“จื่อโม่สุดที่รักจ้ะ สมาคมประมูลหงเยว่ไม่ใช่แหล่งประมูลทั่วไปนะจ๊ะ ของในสมาคมประมูลหงเยว่ราคาแพงมากนะ ที่ผมว่ายิ่งเยอะยิ่งดีเป็นทฤษฎีแบบไหนกันจ๊ะ？”
