บทที่ 6: ทั้งหมดมันเป็นแผน!
“อึก!”
“ท…ท่านพี่คะ ?”
“ไม่เป็นไร ๆ ฮ่า ๆ”
เมื่อเห็นสายตาอันเต็มไปด้วยความห่วงใยของอลิเซีย โรเอลก็ยักไหล่พร้อมกับหัวเราะกลบเกลื่อน เขามองไปยังด้านบนศีรษะของเธอ เนื่องจากอายุของพวกเขานั้นห่างกันสองปี อลิเซียจึงเตี้ยกว่าเขาครึ่งศีรษะทำให้แถบอินเตอร์เฟซ ‘แต้มความสนใจ +1000’ จึงแทบจะติดอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าของหนุ่มน้อย
โอ้ พระเจ้า! 1,000 แต้มความสนใจ! ตัวเลขสี่หลัก สุดยอด!
โรเอลกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งอยู่ในใจ หากทำได้เด็กชายก็อยากจะออกไปเต้นรำเพื่อเฉลิมฉลองในทันทีทันใด ดูเหมือนว่าสัญลักษณ์แห่งความรุ่งโรจน์จะมีบทบาทอย่างมากในคราวนี้
อย่างไรก็ตาม มันก็ยังยากที่จะเชื่อว่าเขาจะได้รับแต้มความสนใจมากถึงตัวเลขสี่หลักเช่นนี้ เพียงแค่ป้อนอาหารให้กับอลิเซียหนึ่งช้อนเท่านั้น นี่มันได้แต้มความสนใจมากกว่าของแอนนาก่อนหน้านี้เสียอีก!
ดวงตาสีทองของเด็กชายหันไปมองที่อลิเซียอีกครั้ง คราวนี้นอกจากความสงสารแล้วดวงตาของเขายังเปี่ยมไปด้วยความสุขอีกด้วย
การได้รับความรักความชอบจากอลิเซียไม่เพียงแต่จะช่วยให้โรเอลสามารถหลีกเลี่ยงเดธแฟล็กในอนาคตได้เท่านั้น แต่ยังช่วยให้เขาได้แต้มความสนใจเพิ่มมาด้วย! นี่มันการปาหินก้อนเดียวได้นกสองตัวชัด ๆ!
“มากินอีกคำหนึ่งสิ อ้าม” โรเอลป้อนเธออีกคำ
“งับ” คราวนี้เธอทำตามอย่างว่าง่าย
แต้มความสนใจ +50!
“อลิเซีย บีทรูทนี้อร่อยมากลองชิมสิ” เขาป้อนบีทรูทไปอีกคำ
“ไม่เป็นไรค่… งับ” อลิเซียยังไม่ทันที่จะพูดจบ บีทรูทก็เข้ามาอยู่ในปากของเธอเป็นที่เรียบร้อย
แต้มความสนใจ +70!
“ลองนี่ด้วยน้ำส้มที่เข้ากันได้ดีกับไวน์สูตรพิเศษ ไวเคานต์รอสมอบมันให้กับท่านพ่อของเรา มันมีความหวานละมุนลิ้นมาก ๆ เลยนะ” โรเอลหันมาแนะนำของหวานบ้าง ทุกครั้งที่อลิเซียทานอาหารที่เขาแนะนำ แต้มความสนใจก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“อึก อึก …ท่านพี่ น้ำส้มนี่หวานจริง ๆ!” สาวน้อยยิ้มแก้มปริ
“ใช่ไหมล่ะ ฉันเองก็คิดว่ามันอร่อยเหมือนกัน” เขาพูดยิ้มๆพร้อมกับปรายตามองเหนือหัวของเธอ
แต้มความสนใจ +100!
ราวกับว่าสวิตช์บางอย่างภายในตัวโรเอลถูกเปิดขึ้น เมื่อเขาเห็นว่าตัวเลขนั้นยังคงโผล่ขึ้นมาเหนือหัวของอลิเซียเรื่อย ๆ เด็กชายก็ได้เข้าสู่โหมดพี่ชายแสนดีผู้คอยเอาอกเอาใจน้องสาว สั่งให้คนรับใช้นำเอาอาหารน่าอร่อยทุกอย่างที่ตนคิดได้ในคฤหาสน์ออกมาที่นี่
“เอาช็อคโกแลตที่นายอำเภอไรอันส่งมาให้ฉันสำหรับวันเกิดในปีนี้มาสิ”
“เอาขนมรสนมที่ท่านพ่อให้ฉันมาที่นี่ด้วย” เขาอยากได้อีก เอามาเยอะ ๆ เลยยิ่งดี โรเอลคิดในใจ
เร็วเข้า เอาทุกอย่างมาที่นี่ให้หมดเลย!
แอนนาที่ยืนอยู่ด้านหลังพวกเขาทั้งสองคนจ้องมองโรเอลด้วยสายตาอันสับสน นายน้อยผู้อารมณ์ร้ายและเห็นแก่ตัวสุดๆ และยากจะรับมือ จู่ ๆ ก็บอกให้เธอนำสิ่งดี ๆ ทั้งหมดที่เขาซ่อนไว้ออกมา เพื่อแบ่งปันอย่างไม่ย่อท้อ
แม้แต่รอยัลมาการองที่เด็กชายโปรดปราน ก็ยังถูกป้อนเข้าปากของอลิเซีย ราวกับเขาเกรงว่าเธอจะไม่อิ่มมากพอ
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? นายน้อยชอบน้องสาวบุญธรรมคนใหม่มากขนาดนี้เลยเหรอ?
มันช่างไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย ความสัมพันธ์ของพวกเขาดำเนินไปอย่างรวดเร็วขนาดนี้ได้อย่างไรกัน…หรืออาจเป็นไปได้ว่า…
ดวงตาของแอนนาเบิกกว้างขึ้น เมื่อสาวใช้มองไปยังสองพี่น้องผู้น่ารักตรงหน้า เธอก็นึกถึงความจริงบางอย่างออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
หืม แบบนั้นเองหรอกเหรอ? เป็นเพราะความงามของอลิเซียสินะ
เมื่อมองไปยังเด็กหญิงผมสีเงินผู้ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ริมฝีปากของแอนนาก็เผยรอยยิ้มกริ่มแบบผู้ใหญ่รู้เท่าทันเด็ก
นี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไมในตอนที่นายน้อยได้พบกับอลิเซียเป็นครั้งแรก เขาถึงได้ทำตัวไม่ถูก ปรากฎว่าโรเอลนั้นได้ตกหลุมรักอลิเซียตัวน้อยตั้งแต่แรกเห็น! เด็กสมัยนี้ช่างโตเร็วจริง ๆ!
แอนนาวางมือลงบนแก้มแดงระเรื่อของเธออย่างเพ้อฝัน จินตนาการของสาวใช้โลดแล่นไปในทิศทางที่ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ แต่ไม่นานนักหญิงสาวก็ต้องหลุดออกจากห้วงความคิดพลางมองไปยังเด็ก ๆ ตัวน้อยทั้งสองคนตรงหน้าด้วยความกังวล
แม้ว่าเธอจะดีใจที่เห็นว่าทั้งสองคนนั้นเข้ากันได้ดี แต่น่าเสียดายที่อลิเซียนั้นเป็นเพียงลูกสาวจากตระกูลบารอน ด้วยภูมิหลังดังกล่าว มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่อลิเซียจะแต่งงานเข้าตระกูลมาร์ควิส…
เดี๋ยวก่อนไม่ถูกต้อง!
แอนนาผู้คิดไปตามอำเภอใจว่าความรักนั้นกำลังจะจบลงด้วยโศกนาฏกรรม ทันใดนั้นเองก็นึกถึงอีกปัจจัยที่เธอได้ละเลยไป นั่นก็คือวิกฤตที่ตระกูลแอสคาร์ดต้องเผชิญกับการไม่มีลูกหลานสืบสกุล
แม้ว่าตระกูลแอสคาร์ดจะเป็นตระกูลเชื้อสายขุนนางที่มีชื่อเสียงและมีประวัติศาสตร์มายาวนาน ทว่าอัตราการเกิดผู้สืบทอดนั้นกลับไม่ดีติดต่อกันมาหลายชั่วอายุคน ส่งผลให้ มาร์ควิส คาร์เตอร์ และ โรเอล ลูกชายคนเดียวของเขา เป็นเพียงสองคนที่หลงเหลืออยู่ในสายเลือด
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ จึงเป็นเรื่องไม่ฉลาดเท่าไหร่ หากโรเอลจะขอแต่งงานทางการเมืองกับตระกูลอื่น ๆ
เหตุผลนั้นง่ายมาก – หากอีกฝ่ายละโมบต้องการเพียงความมั่งคั่ง พวกเขาก็จะอยู่ในสถานะอันเปราะบาง
อย่างที่ทราบกันดีว่า โรเอล นั้นเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลแอสคาร์ดแต่เพียงผู้เดียว ซึ่งหมายความว่าเขาจะต้องสืบทอดตำแหน่งต่อจาก มาร์ควิส คาร์เตอร์
หากขุนนางคนใดต้องการความมั่งคั่งและอำนาจของตระกูลแอสคาร์ด พวกเขาก็จะหยิบยื่นบุตรสาวของตนออกมาให้แต่งงานกับโรเอล จากนั้นก็หาโอกาสกำจัดเขาทิ้งทีหลัง เพื่อให้ตระกูลแอสคาร์ดถูกทิ้งไว้โดยไม่มีผู้สืบทอด และทรัพย์สมบัติทั้งหมดก็จะตกสู่ภรรยาของโรเอล
การกระทำที่เลวทรามเช่นนี้เคยเกิดขึ้นแล้วหลายครั้งในประวัติศาสตร์กับตระกูลชนชั้นสูงที่มีสมาชิกเพียงไม่กี่คนในเชื้อสายของพวกเขา แม้ว่าการกระทำดังกล่าวจะเป็นที่รังเกียจในแวดวงของชนชั้นสูง แต่หากไม่มีหลักฐานมากพอที่จะตัดสินว่าเป็นผู้ร้ายก็ไม่มีใครทำอะไรได้ ซึ่งแน่นอนว่าผู้กระทำผิดก็คงไม่โง่พอที่จะทิ้งหลักฐานเอาไว้เบื้องหลัง
ดังนั้นหากมองจากมุมมองดังกล่าว อลิเซียน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่ามาก แม้ว่าเด็กหญิงจะมีเชื้อสายที่ต่ำกว่า แต่อยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบ เนื่องจากความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างตระกูลแอสคาร์ด และตระกูลของบารอนซิลเวอร์แอซที่สืบเชื้อสายมา จึงทำให้ตระกูลแอสคาร์ดมีความเข้าใจภูมิหลังของเธอเป็นอย่างดี
ตราบใดที่เด็กน้อยทั้งสองคนสามารถปลูกฝังความรู้สึกรักใคร่ที่มีต่อกันได้ตั้งแต่ยังเด็ก อลิเซียก็น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในฐานะภรรยาของโรเอล!
บางทีสาเหตุที่ท่านผู้นำตระกูลคนปัจจุบันออกไปจัดการกับเรื่องเร่งด่วนบางอย่าง ก็อาจเป็นส่วนหนึ่งของแผนเพื่อสร้างโอกาสให้นายน้อยได้ใกล้ชิดกับนายหญิงอลิเซียด้วยเช่นกัน
หรือก็คืออลิเซียนั้นได้รับการยอมรับโดยมาร์ควิส คาร์เตอร์ให้เป็นว่าที่ภรรยาในอนาคตของโรเอล!
แม้ว่าอาจจะมีข้อให้เคลือบแคลงใจบ้างอย่างการที่ตัวตนของอลิเซียนั้นอยู่ที่นี่ในฐานะลูกบุญธรรมของตระกูลแอสคาร์ด ทว่านั่นไม่ได้ก่อให้เกิดปัญหาแต่อย่างใด สิ่งที่พวกเขาต้องทำมีเพียงแค่ส่งอลิเซียออกไปเป็นลูกบุญธรรมของตระกูลอื่น ก่อนที่โรเอลจะแต่งงานกับเธอให้กลับเข้ามาในตระกูลแอสคาร์ดก็เท่านั้นเอง
แอนนามองไปยังอลิเซียด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย เธอรู้สึกเหมือนตัวเองสามารถมองผ่านเนื้อผ้าอันซับซ้อนของแวดวงขุนนางไปจนถึงความจริง แต่สิ่งที่สาวใช้ไม่รู้เลยก็คือ ทั้งหมดที่เธอเพิ่งคิดขึ้นมาไม่ได้อยู่ในความคิดของโรเอลเลย
ที่โรเอลคิดได้ในตอนนี้มีเพียงเรื่องของแต้มความสนใจที่โผล่ขึ้นมาเหนือหัวของอลิเซียเท่านั้น
ได้รับแต้มความสนใจ +60!
ได้รับแต้มความสนใจ +75!
ได้รับแต้มความสนใจ +110!
ได้รับแต้มความสนใจ +95 …
โรเอลรู้สึกราวกับว่าตนกำลังดูตู้เอทีเอ็มที่ยิงธนบัตรออกมาในอากาศ แต้มความสนใจของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนเกินกว่า 2,000 แต้มภายในช่วงเวลาสั้น ๆ
อย่างไรก็ตาม “หากกินมากเกินไปจะลิ้มรสของอร่อยไม่ได้อีก” มันจึงเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยฉลาดสำหรับเขาเท่าไหร่หากจะเร่งรีบหาแต้มเพิ่มในตอนนี้
เมื่อเทียบกับการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในตอนแรก แต้มความสนใจที่อยู่เหนือหัวของอลิเซียนั้นเพิ่มขึ้นน้อยลงเรื่อย ๆ และโรเอลก็รู้เหตุผลเบื้องหลังนั้นอย่างชัดเจน
“ท…ท่านพี่ หนูกินไม่ไหวแล้วค่ะ” อลิเซียเอ่ยขึ้น ตอนนี้ในท้องเธอไม่มีที่ว่างให้ของอร่อย ๆ พวกนี้เข้าไปได้อีกแล้ว
ด้วยการเลี้ยงอาหารอันโอชะและของหวานมากมาย เด็กสาวผมสีเงินจึงได้แต่ลูบท้องของเธอพลางพูดออกมาด้วยความลำบากใจ
เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ โรเอลรู้ดีว่าควรจะหยุดสิ่งต่าง ๆ ลงตรงนี้ เขาพอใจมากแล้วสำหรับการได้รับแต้มความสนใจมากกว่า 2,000 แต้มในอาหารมื้อเดียว อีกอย่างตอนนี้อลิเซียก็กินอาหารมากเกินไปแล้วด้วย
เด็กชายจึงพูดขึ้นว่า “ในเมื่ออลิเซียอิ่มแล้วก็จบงานเลี้ยงอาหารกลางวันกันเถอะ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอยังไม่สามารถใช้ส้อมและมีดได้อย่างถูกต้อง นับแต่นี้เป็นต้นไปจะต้องมารับประทานอาหารร่วมกับฉัน”
“อา? จะดีจริง ๆ เหรอคะ? มันจะไม่เป็นการรบกวนท่านพี่เกินไปหรอกเหรอคะ …” เด็กสาวเอ่ยขึ้นอย่างเกรงใจ
“หืม? เธอไม่ชอบความคิดนี้รึ?”
“ไม่! ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ! หนูแค่เกรงว่ามันจะลำบากท่านพี่จนเกินไป…” อลิเซียรีบแก้ตัวอย่างร้อนรน เพราะกลัวพี่ชายจะเข้าใจเธอผิด
“มันไม่มีปัญหาหรอก เธอเป็นน้องสาวของฉัน มันคือสิ่งที่ฉันควรทำในฐานะพี่ชาย เธอไม่จำเป็นต้องกังวลไป” โรเอลพูดด้วยท่าทางจริงจัง ใครที่ไม่เห็นด้วยได้มีเรื่องกับเราแน่!
คำพูดนั้นของเขาทำให้หัวใจที่ด้านชาของอลิเซียอบอุ่นขึ้นมาทันที
การโบกมือของโรเอลได้ปัดเป่าความไม่สบายใจสุดท้ายในใจของอลิเซียออกไป เด็กสาวผมสีเงินยิ้มพร้อมกับรอยแดงระเรื่อเล็กน้อยบนใบหน้า มีตัวเลขปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเธออีกครั้ง
แต้มความสนใจ +500!
โอ้ว! อลิเซียเธอเป็นนางฟ้ารึไง? ตอนนี้ฉันรักเธอมากเลยจริง ๆ!
โรเอลรู้สึกปลาบปลื้มกับแต้มก้อนสุดท้ายที่เขาได้รับ ก่อนจะกล่าวคำอำลากับอลิเซีย จากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายกันเดินออกจากห้องอาหารไป ด้วยเรื่องในคราวนี้ การปฏิบัติของเหล่าคนรับใช้ที่มีต่อเธอจึงดีขึ้นกว่าเดิมมาก
“นายหญิงอลิเซียโปรดระวังด้วยค่ะ”
เนื่องจากความสูงของอลิเซียนั้นเตี้ยกว่าโรเอลมาก เก้าอี้ในห้องอาหารจึงสูงเกินไปสำหรับเธอ ทำให้เท้าของเด็กสาวไม่สามารถเอื้อมถึงพื้นได้ ทันทีที่เธอกำลังจะกระโดดลงจากเก้าอี้ สาวใช้สามคนก็รีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อพยุงเธอเอาไว้
ทัศนคติของพวกเขาที่มีต่ออลิเซียนั้นเป็นมิตรมากขึ้น ตอนนี้พวกเขาปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพในฐานะลูกสาวของตระกูลมาร์ควิสจริง ๆ แล้ว
“กรุณาจับมือของดิฉัน”
“ระวังด้วยค่ะ”
อลิเซียได้รับการปฏิบัติราวกับตุ๊กตาอันบอบบาง เหล่าคนรับใช้ต่างช่วยกันพยุงสาวน้อยลงจากเก้าอี้อย่างระมัดระวัง เธอครุ่นคิดถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของคนรับใช้เหล่านี้ ก่อนที่จะหันไปมองโรเอลด้วยความรู้สึกขอบคุณ
แต้มความสนใจ +500!
“ขอบคุณค่ะ ท่านพี่”
“หืม? ไม่เป็นไรหรอกน่า แล้วไว้เจอกันใหม่ช่วงมื้อค่ำนะ” โรเอลเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจด้วยรอยยิ้มอบอุ่น พร้อมกับนัดหมายเวลาเธออีกครั้ง
“อ๊ะ! ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
อลิเซียยกกระโปรงขึ้นเล็กน้อยอย่างสุภาพพร้อมโค้งตัว ก่อนจะเดินออกจากห้องอาหารไป
หลังจากที่น้องสาวบุญธรรมออกไปแล้ว โรเอลก็กลับไปทานอาหารของตนเองต่อ เขาจดจ่อกับการป้อนอาหารอลิเซียและแต้มความสนใจมากเกินไป จนไม่ได้กินอะไรลงท้องเลย
“หืม? แต้มความสนใจอีก 500 แต้มมาจากไหนกัน? ” โรเอลพึมพำพลางเคี้ยวสเต็กเนื้อแกะของเขาอย่างเอร็ดอร่อย
เมื่อได้รับแต้มความสนใจเพิ่มมาอีก 500 จึงทำให้ยอดทั้งหมดในวันนี้โรเอลได้แต้มความสนใจไปกว่า 3000 แต้มแล้ว
ความจริงที่ว่าโรเอลสามารถได้รับแต้มความสนใจมากมายภายในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง ถือเป็นข่าวดีสำหรับทั้งตนและตระกูลแอสคาร์ด ยิ่งเขาได้รับแต้มความสนใจมากเท่าไหร่ โอกาสที่ตระกูลแอสคาร์ดจะตกต่ำก็ลดลงมากขึ้นเท่านั้น โอกาสที่จะกลายเป็นวายร้ายของเกมนี้เองก็เช่นกัน
หลังจากการเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่ ก็ถึงเวลาแล้วที่จะก้าวเข้าสู่ขั้นตอนต่อไป นั่นก็คือการลองใช้ร้านแลกเปลี่ยนแต้มความสนใจ เพื่อดูว่าเขาจะสามารถซื้อสินค้าดี ๆ ได้จริง ๆ หรือไม่
มิฉะนั้นหากเกิดข้อผิดพลาดกับร้านแลกเปลี่ยนแต้มความสนใจหลังจากเก็บแต้มความสนใจได้หลายแสนแต้ม มันคงจะเป็นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่แน่
เพื่อความปลอดภัยควรทดลองใช้มันดูก่อนสักครั้ง
เมื่อตัดสินใจได้แล้วโรเอลจึงหันมาเปิดอินเตอร์เฟซของร้านแลกเปลี่ยนแต้มความสนใจ
