ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 100 คืนนี้ผมไม่ปล่อยคุณแน่

“ความสัมพันธ์ของพวกคุณกลับมาดีตั้งแต่ตอนไหน?”เสียงทุ้มของซางหลินจุนดังอยู่ในหูของเธอ “บอกมาเถอะ เฉินเฉียวตกลงคุณมีแผนอะไร” อยากสร้างความสัมพันธ์สามีภรรยากับเขาอีกครั้งหรอ ”

ถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ

ผมไม่ยอมใบหน้าของ ซังหลินจวินไม่เคยจริงจังเท่านี้มาก่อน

ท่าทางเขาแบบนั้น

เฉินเฉียวเงยหน้าขึ้นมองเขา “คุณเป็นอะไรกับฉัน? มีสิทธิ์อะไรมาห้าม? ”

สายตาซังหลินจวินหรี่ลงนิ้วยาวๆของยาวๆแตะบนริมฝีปากของเธอและท่าทางเขาก็อันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ “ เฉินเฉียวคุณชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อย กำลังทดสอบความอดทนของผมอยู่หรอ?”

“ฉันไม่ได้จะทดสอบอะไรคุณ คุณอยากมาแตะต้องตัวฉัน”

“แต่คุณกำลังยั่วผม!”สายตาของซังหลินจวินจับจ้องไปที่ริมฝีปากของเธอ “เขาจูบคุณหรือเปล่า”

เฉินเฉียว เงยหน้าขึ้นและพบกับดวงตาที่เหมือนวังวนของเขาเธออยู่ในอารมณ์ที่ซับซ้อนอธิบายไม่ถูก

แต่นิ่งเฉย

“ จูบยังไง?”เสียงของเขาผสมกับความกลั้น เสียงเบาลงเรื่อย ๆ “จูบแบบดูดดื่ม หรือแค่แตะๆ”

“ โย่วอีบอกคุณหรอ”

“ นอกจากจูบแล้วยังมีอะไรมากกว่านี้อีกไหม”เขาไม่สนใจคำถามของเธอเพียงแค่ถามต่อไป

สายตาของเธอสบเข้ากับริมฝีปากสีแดงสดและปลายนิ้วของเธอก็ถูเบา ๆ ที่นั่น

เขาไม่ใช่คนที่จะสติแตกง่ายๆ ตั้งแต่สิบขวบก็เริ่มไปมาหาสู่กับผู้ใหญ่ เขาเริ่มฝึกการควบคุมอารมณ์มาตั้งนานแล้ว การอดกลั้นเป็นเรื่องพื้นฐาน

อย่างไรก็ตามผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาทำให้เขาสูญเสียการควบคุมได้ง่ายๆ

เฉินเฉียวรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยและเงยหน้าขึ้นมองเขา “ประธานซังตอนนี้คุณถามฉันในฐานะอะไร?”

ทันทีที่คำพูดของเธอออกมาความกดอากาศรอบตัวเธอก็ลดลงหลายองศา

ผู้ชายคนนี้ไม่ว่าจะเป็นสายตาหรือลมหายใจของเขาทั้งหมดมีแรงกดดันแฝงอยู่

“เฉินเฉียว สงสัยผมอดทนกับคุณมากเกินไป”เขากระซิบราวกับว่าเขาหมดความอดทนจู่ๆมือของเขาก็ดึงเธอเข้ามาใกล้เขามากขึ้น เฉินเฉียวพยายามดิ้นรนและเขาก็จูบที่ริมฝีปากของเธออย่างหนักหน่วง

เขาโกรธอย่าจริงจัง

จูบนี้ทั้งหนักหน่วงทั้งเร่าร้อน เหมือนกับว่าระบายอารมณ์ที่อยู่ในใจอีกทั้งราวกับว่าจะไปแทนที่ผู้ชายอีกคน

เขาเป็นคนที่สามารถควบคุมอารมณ์ได้คนหนึ่ง อย่างน้อยเฉินเฉียวก็ไม่เคยเห็นเขาโกรธจริงๆจังๆ แต่ครั้งนี้ เธอรู้สึกถึงโทสะของเขาจริงๆ

เฉินเฉียวรู้สึกเจ็บผลักเขาแต่ก็ผลักออกไม่ออก เปิดริมฝีปากแล้วกัด

ซังหลินจวินถูกด้วยความเจ็บปวดเขาถอยหลังไปหนึ่งก้าว จากนั้นก่อนที่เฉินเฉียวจะขยับ เขาก็อุ้มเธอไปที่รถแล้ว

เขาเปิดประตูฝั่งด้านหน้าข้างคนขับ อุ้มเธอขึ้นไป

เฉินเฉียวจะดิ้นลงจากรถแต่ว่าติดร่างสูงๆของซังหลินจวินที่ประตู เขายืนอยู่นอกรถมือหนึ่งจับหลังคา เอินตัวไปหาเธอ“ คุณอยากให้ผมใช้ท่าไหน” ผมข้ามน้ำข้ามทะเลกลับมา คืนนี้ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่! ”

ไม่รู้ว่าอายหรือว่ารำคาญ เฉินเฉียวหน้าแดงระเรื่อ เธอหยิบกระเป๋าขว้างไปที่เขา “ใครอยากทำกับคุณ!” ซังหลินจวินไอคนเลว! ”

ซังหลินจวินดึงเข็มขัดนิรภัยและคาดให้เธอ

ทันทีที่เขาติดเข็มขัดเฉินเฉียวก็กำลังจะปลดออก ซังหลินจวินใช้มือกดเธอไว้ “ถ้าขืนคุณยังขัดขืน งั้นพวกเราก็ทำมันในรถนี่แหละ”

“คุณ -“เฉินเฉียวโกรธ

“รถคันนี้มีพื้นที่กว้างขวางและเหมาะสำหรับกีฬาประเภทต่างๆ”มีหมอกบาง ๆ ในดวงตาของเขา

เฉินเฉียวรู้ดีว่าเขาขู่ ไม่ได้ล้อเล่น

เธอก็ล้มเลิกความคิดที่จะขัดขืน นั่งจ้องเขา“คุณอยากได้ฉันมากนักหรือไง

คุณถามอะไรไร้สาระ ผมแสดงออกออกจะชัดเจน ไม่ได้ปิดบังอะไร”

เขาเป็นผู้ชายที่ซื่อสัตย์มากจริงๆ

สายตาที่ร้อนแรงทำให้เฉินเฉียวรู้สึกว่าตอนนี้เธอเกือบจะโดนเขาเขมือบแล้ว

เธอเลียริมฝีปากล่างของเธอทำท่าทางสงบเสงี่ยมและพูดว่า: “ตอนนี้คุณสนใจฉันมาก หรือเป็นเพราะว่าคุณยังไม่ได้ฉัน”

“คุณอ่านใจผมอยู่หรอ”

“คนส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้”เฉินเฉียวหันหน้าไปและมองไปที่เขา “ตอนยังไม่ได้ก็พยายามที่จะทำให้ได้มา พอได้จริงๆแล้วก็เบื่อสุดท้ายก็ตกกระป๋อง

ซังหลินจวินไม่ได้ยอมรับ และก็ไม่ได้ปฏิเสธแค่มองลึกลงไปในสายตาเธอ“คุณคิดว่าอยู่กับผมแล้วจะตกกระป๋องหรอ?”

ไม่เฉินเฉียวตอบอย่างเด็ดขาด

เขาหัวเราะเบา ๆ “ มั่นใจเหรอ?”

“ ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองอับอาย”ขนตายาวๆของเฉินเฉียว กระพือปีก เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ซังหลินจวินและแสงจากแสงยามค่ำคืนที่อยู่เหนือศีรษะของเธอก็ตกลงมาในดวงตาของเธอ ดวงตาของเธอดูเหมือนประดับไปด้วยดวงดาว “ ถ้าคุณต้องการฉันจริงๆ ฉันก็จะยกตัวเองให้ แต่คุณต้องสัญญากับฉันอย่างหนึ่ง ”

-ว่ามา

“ จากนี้ไปคุณก็อยู่ส่วนคุณ ฉันก็อยู่ส่วนฉัน”เฉินเฉียวกำเข็มขัดนิรภัยไว้ในมือและเกร็งเล็กน้อย : “อย่าพยายามเข้ามาในชีวิตของฉัน และอย่าลากฉันเข้าไปในชีวิตของคุณ ถือซะว่าช่วงเวลานี้ของพวกเราเป็นแค่ความฝัน ”

ความฝัน…..

ช่างเป็นความฝันที่ดี!

ดวงตาของซังหลินจวินเย็นชา“ คุณนี่หยิ่งจริงๆเลยนะ!”

เฉินเฉียวพยักหน้ากลั้นความเจ็บปวด“ ประธานซังจะตกลงหรือไม่”

เขาจ้องมองเธออย่างหนักจากนั้นก็ประคองหลังศีรษะของเธอและเงยหน้าขึ้น เขาจูบริมฝีปากของเธออย่างแรง จูบดังกล่าวเป็นเหมือนการประกาศ เขาละออกแล้วกระซิบ: “ผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ทำไมจะไม่ตกลงล่ะ”

หลังจากนั้นประตูก็ปิดดัง”ปัง -”

เขาอ้อมไปที่นั่งคนขับ แล้วรถก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉากถนนด้านนอกผ่านตาไปเรื่อยๆและเฉินเฉียวก็อยู่ในความสับสน

เธอนึกถึงชีวิตแต่งงานของเธอกับปู้อี้เฉิน

แม้ว่าเธอจะรู้สึกละอายที่จะยอมรับว่าแม้ในการแต่งงานเธอมักจะตราหน้าว่าตัวเองเป็น “เหยื่อ” แต่ลึก ๆ แล้วเธอไม่สามารถโกหกตัวเองได้ – ไม่ว่าเธอจะหลอกตัวเองอย่างไรเธอก็ยังคงเป็นมือที่สามระหว่างปู้อี้เฉินกับโหยวจิ้งหลี เธอถูกเกลียดชังและดูถูกเพราะเธอถูกบีบให้อยู่ในโลกของคนสองคนที่ไม่ได้เป็นของเธอ

เธอกลายเป็นส่วนเกิน

แต่ตอนนี้เธอตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันระหว่างซ่างหลินจุกกับเถียนเถียน

ท้ายที่สุดคนที่น่าอายก็คือเธอ

เฉินเฉียวคิดอย่างเศร้า ๆ

ในรถโทรศัพท์มือถือของซังหลินจวินสั่น เฉินเฉียวมองไปที่หน้าจอโดยไม่รู้ตัวเห็นคำว่า “เถียนเถียน” กระพริบบนหน้าจอ

เธอโทรมา.

เฉินเฉียวรู้สึกอึดอัดและปรับท่าทางการนั่งของเธอโดยไม่รู้ตัว

ท่านประธานที่รัก

ท่านประธานที่รัก

เฉินเฉียวต้องมานอนกับผู้ชายลึกลับคนหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่รู้ ชื่อหรืออาชีพของเขา และไม่รู้เลยว่าเขานั้นได้แต่งานมาแล้ว แต่เขามักจะมาช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความอับอายอยู่เสมอ อะไรนะ!!! ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่เธอคิด แต่เขาเป็นถึงซังหลินจวินที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเป่ยเฉิง และมีข่าวลือมาว่า ชายผู้มีอำนาจคนนี้ทั้งได้ผ่านการแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง และมีลูกแล้วอีกด้วย และมีข่าวลือกอีกว่าชายคนนี้มีนิสัยเย็นชา………….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset