ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 101 ทำให้เธอหลงทำให้เธอคลั่งไคล้

ซังหลินจวินไม่ได้ปิดบังอะไร รับโทรศัพท์ตรงๆ

เสียงอันอ่อนโยนของเถียนเถียดังขึ้นในรถม้า“ หลินจวินคุณกลัยจีนแล้วหรอ?”

อืม

“ฉันคิดว่าคุณจะอยู่ที่นี่หนึ่งเดือนทำไมคุณถึงกลับไปอย่างกะทันหัน”

“มีธุระนิดหน่อย”

อ๋อ งั้นไม่รบกวนคุณแล้ว “เสียงของเถียนเถียนอันอ่อนโยนดังก้องในรถ“ ตะกี้ฉันไปหาพวกคนที่ทำโอทีจิ้งจือบอกว่าคุณประเทศไปแล้วฉันเลยโทรมาถาม คงไม่ว่าฉันเรื่องมากหรอกนะ ”

ไม่หรอกเขามักจะตอบสั้น ๆ

“ งั้นแค่นี้ก่อนนะ”

อืม

เถียนเถียนไม่พูดอะไรและวางสาย

เฉินเฉียวพิงหน้าต่างและไม่ได้ถามอะไรเลยและซังหลินจวินก็ไม่ได้พูดอะไร

ระหว่างทางพวกเขาสองคนเข้าใจโดยปริยายและไม่ได้พูดอะไร

โทรศัพท์มือถือของเฉินเฉียวดังขึ้นและเธอก็รับสายเสียงของซังโย่วอีดังมาจากโทรศัพท์ “พี่เฉียวดึกป่านนี้แล้วทำไมพี่ยังไม่กลับอีก”

“ฉันกลับดึกหน่อยนะ คุณให้น้าฉยงฉยงสอนการบ้านไปก่อนนะ”

“ ดึกขนาดไหน”เมื่อซังโย่วอีคิดถึงหน้าที่ที่พ่อเขามอบหมายให้ ก็เริ่มถามทันที: “พี่เฉียวพี่ไปเดทกับสามีอีกแล้วหรอ?”

“……เปล่า”

“ งั้นพี่กำลังเดทกับผู้ชายคนอื่นหรอ”

สายตาเฉินเฉียวมองไปที่ด้านข้าง แต่ไม่กี่วิก็หันกลับ”อืม” ตอบด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ

“ พี่เฉียวกลับมาเร็วๆเถอะ ผมคิดถึงพี่”ซังโย่วอีออดอ้อนผ่านโทรศัพท์ “ผมไม่อยากให้น้าฉยงฉยงสอน ผมอยากให้พี่สอน”

เฉินเฉียวรู้ว่าเด็กคนนี้ในหัวคิดแผนอะไรอยู่

ตั้งแต่ปู้อี้เฉินมาในวันนั้นเขาก็เกาะติดกับเธอแน่นมากขึ้น พอดึกหน่อยเข้าจะตามโทรจิกเพราะกลัวว่าเธอจะออกไปเดทกับปู้อี้เฉิน ดังนั้นเธอจึงจงใจหลบเขาในมื้อค่ำในคืนนี้

ในขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างมือใหญ่ๆยื่นออกมาอย่างเงียบ ๆ และหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอไป

เด็กน้อยยังคงพึมพำอย่างน่าสงสารในโทรศัพท์: “พี่เฉียว ผมจะรอพี่กลับมาถึงจะเริ่มทำการบ้านนะ”

“ ไม่ต้องรอแล้ว คืนนี้เธอไม่กลับบ้าน”

เฉินเฉียวใจเต้น หันหน้าไปก็เห็นสีหน้าอันเรียบเฉยของซังหลินจวิน

“พ่อ! ตอนนี้พ่ออยู่กับพี่เฉียวหรอ? “เมื่อซังโย่วอีได้ยินเสียงเขา ทั้งตะลึงทั้งดีใจ ไม่ใช้น้ำเสียงออดอ้อนเหมือนตะกี้อีกต่อไป

อืม เดี๋ยวเหล่าฟู่ไปรับกลับจิ้งหย่วน ”

“โอเค พี่เฉียวอยู่กับพ่อผมก็ไม่ห่วงแล้ว”

“รอที่หย่าย่วนเดี๋ยวเหล่าฟู่มารับ”ซังหลินจวินวางสายแล้วส่งโทรศัพท์ให้เธอ

เมื่อเฉินเฉียวยื่นมือไปรับโทรศัพท์ทั้งสองก็มองหน้ากัน

นิ้วของเธอสัมผัสกับปลายนิ้วของเขาและความร้อนรุ่มแล่นไปทั่วผิวของกันและกัน เธองอนิ้วและหันมองออกไปนอกหน้าต่าง

ทุกอย่างยังไม่เริ่มต้นบรรยกาศในรถดูแปลกๆ

แม้แต่อากาศรอบๆก็ร้อนขึ้น

ซังหลินจวินขับรถตรงไปที่จอดรถของโรงแรมเอ็มจากนั้นขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุด

ชั้นบนสุดเป็นห้องประธานสำหรับเขา เขาสแกนนิ้วและผลักประตูเข้าไป

เฉินเฉียวยืนอยู่ที่ประตูสักพัก

ซังหลินจวินหันกลับมาเน็คไทที่คอของเขาถูกปลดออกและกระดุมเสื้อเชิ้ต 2 เม็ดถูกปลดกระดุมออกเขามองเธอจากหัวจรดเท้า“ เสียใจเหรอ?”

เฉินเฉียวยังไม่ได้ตอบก็รับรู้ถึงความร้อนที่ข้อมือของเธอ ในเวลาต่อมาเธอถูกดึงเข้าไปในห้อง

จากนั้น “ปัง -” ประตูก็ปิดลงอย่างแรง

เธอถูกดันติดประตู

ซังหลินจวินวางมือข้างหนึ่งไว้ข้างตัวเธอและแนบเธอไว้ระหว่างหน้าอกของเขากับแผงประตู ตัณหาพุ่งออกมาจากข้างในดวงตาเขา“ ถึงจะเสียใจตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว”

พอพูดจบเขาก็จูบแบบหนักหน่วงที่ริมฝีปากของเธอ

จูบนี้ราวกับพายุและเหมือนตาข่ายขนาดใหญ่ ซังหลินจวินเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ถูกปล่อยออกจากกรงในขณะนี้

เขากดเธอแนบประตูและจูบเธออย่างดุเดือด

ในห้องเปิดไฟสว่างมาก

ในอากาศไอรักที่ร้อนแรงกำลังแผดเผา ความขัดแย้งในใจของเฉินเฉียวความทุกข์ทรมานและความรู้สึกอับอายที่ไม่อาจอธิบายได้กำลังโจมตีเธอ

เป็นครั้งแรกจริงๆ ถึงแม้ว่าฉันจะเคยแกล้งเขาหลายครั้งก่อนหน้านี้ แต่ความรู้สึกที่ต้องพลีกายให้นั้นแตกต่างจากความรู้สึกก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

ความสบายประกอบด้วยความสับสนทำอะไรไม่ถูก

ทุกความสุขที่เข้ามาใกล้มันซ่อนความเศร้าไว้

หลังจากนี้เธอกับผู้ชายคนนี้ …จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก …

เธอนุ่มนวลและมีเสน่ห์ในแสงไฟ ท่าทางที่ทำอะไรไม่ถูกทำให้เธอดูเหมือนกระต่ายสีขาวที่นุ่มนวล

แต่มันทำให้ผู้คนอยากจะรักเธอ

ครอบครองเธอ.

พิชิตเธอ

ซังหลินจวินรู้สึกเพียงว่าความปรารถนาอันร้อนแรงที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในร่างกายของเขาทำให้ส่วนล่างของเขาบวมจนปวดอย่างรุนแรง

ภายใต้การจูบอันเร่าร้อนริมฝีปากที่แดงและบวมของเธอดูเหมือนเชอร์รี่ที่น่าหลงไหล

ุด้วยกลิ่นหอมหวานของไวน์แดงซางหลินจุนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้จูบแล้วก็จูบอีก

น่าตลกสิ้นดี

เขากลายเป็นเด็กตั้งแต่เมื่อไหร่?

ด้วยความทรมารจากตัณหาเขาใช้ฝ่ามือใหญ่ๆจับเอวเธอแนบชิดติดกับร่างเขาแน่นขึ้น ราวกับว่าเธอทำของใส่ ริมฝีปากของเขาไม่อยากจะละออกจากลิ้นของเธอ อีกมือหนึ่งปลดเสื้อเชิ้ตของเธอ

น่าหลงใหลเป็นบ้าเลย

แม้ว่าเขาจะเคยลูบไล้และลิ้มรสร่างกายของเธอทุกกระเบียดนิ้วมาแล้ว แต่ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอก็ยังคงมีแรงดึงดูดต่อเขา

ต้องการเธอ!

คืนนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยเธอไป!

แม้ว่าเธอจะทำผิดแม้ว่าเธอจะยังลังเล แต่เขาก็ไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยผู้หญิงคนนี้ที่ทำให้เขาแทบคลั่ง!

เธอควรจะเป็นของเขา!

เขาขาดผู้หญิงคนนี้ไม่ได้

ตัณหาอันแรงกล้ากำลังส่งเสียงอื้ออึง ซังหลินจวินรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงทั่วร่างกาย

สติปัญญาและความสุขุมในอดีตหายไปในพริบตานี้ ความร้อนวูบวาบออกมาจากความคิดและพุ่งตรงไปที่ร่างกาย

เขาฉีกเสื้อผ้าบาง ๆ ของเธอโดยไม่คิดเรื่องอื่น

ตะแคง

จูบที่ร้อนแรงตั้งแต่ลำคอลงมากัดยอดอกสีชมพูเพียงครั้งเดียว

เฉินเฉียวสั่นสะท้าน

น้ำตาแห่งความอัปยศไหลลงจากดวงตา

ซังหลินจวิน…คุณอย่า……อื้ออหยุด….หยุด….เธอสั่นและพูดติดขัด

มือที่วางอยู่บนไหล่ของชายคนนั้น ผ่านผ้าบาง ๆ เขารู้สึกร้อนไปทั้งตัว

เขายืดตัวขึ้นเอนตัวและมองเธอด้วยรอยยิ้ม “ตกลงคุณจะให้ผมหยุดหรือไม่ให้หยุด”

เสียงเขาแหบและเซ็กซี่

ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาเต็มไปด้วยความน่าหลงใหล

ผู้ชายคนนี้เหมือนปีศาจ เฉินเฉียวรู้สึกว่าเธออยู่ในกำมือของเขาและเธอไม่สามารถที่จะต้านทานได้

เธอหายใจหอบ พูดไม่ออกดวงตาของเธอพร่ามัว