คำพูดของเฉินเฉียวไม่แสดงถึงอารมณ์ใดๆ ซึ่งทำให้ผู้ช่วยหลูตะลึงตาค้าง ภรรยาของท่านประธานยังไงก็คือภรรยาของท่านประธาน ขนาดต้องเผชิญกับเรื่องน่าอายแบบนี้ยังทำหน้าเรียบเฉยได้อีก
แต่ถ้าไม่สงบจิตสงบใจแล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ให้โวยวายร้องไห้แบบนั้นเธอทำไม่ลงหรอก
ยิ่งกว่านั้นเธอไม่เคยน้ำตาไหลต่อหน้าผู้ชายที่ไร้ความปราณี
เฉินเฉียวเปิดประตูและออกไป
ทันทีที่ประตูปิดเสียง “โครม” ก็ดังมาจากข้างในซึ่งเป็นเสียงของปู้อี้เฉินปัดเอกสารลงพื้น หลังจากนั้นก็มีเสียงโทสะเปร่งออกมา “เฉินเฉียว ฉันจะพักงานเธอ”
ด้านนอกประตูร่างของเฉินเฉียว แข็งทื่อแม้ว่าเธอจะได้ยินคำพูดเหล่านี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนและมีการทำใจมาแล้วแต่ทั่วร่างก็เย็นราวกับว่ามีน้ำทั้งถังเทลงบนตัวเธอ
คืนที่เงียบสงัน
เฉินเฉียวยังคงทำโอทีในบริษัท เจียงฉยงฉยงโทรมา “เฉียวเฉียว มาหาพี่ชายฉันหน่อย”
พี่ชายของเจียงฉยงฉยงเป็นบอสที่อยู่เบื้องหลังของผับ
เฉินเฉียวเคาะแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์อย่างชำนาญด้วยนิ้วที่สวยงามพลางถาม: “ไปทำอะไรอีกล่ะ”
“ มาแล้วก็จะรู้เอง เร็วๆสิฉันกำลังรออยู่นี้ “เจียงฉยงฉยงทำให้เธออยากรู้เพิ่มขึ้น
เฉินเฉียวพูดอย่างขี้เกียจและวางสายโทรศัพท์
หลังจากจัดการงานในมือเสร็จเธอก็เงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาที่แขวนบนผนัง สามทุ่มกว่า เวลานี้ปู้อี้เฉินน่าจะยังไม่กลับ แม้ว่าเธอจะอยู่บ้านตอนกลางวันถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นเธอก็ไม่อยากเจอเขาในวันนี้
พับคอมพิวเตอร์หยิบกระเป๋าลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงาน เลขาหลี่ชิงเงยหน้าขึ้น “ประธานหลินเลิกงานแล้วหรอะ”
เฉินเฉียวพยักหน้า“ คุณก็รีบกลับไปผักผ่อนเถอะ ดึกป่านนี้แล้ว”
ค่ะ แล้วเจอกันค่ะ ท่านประธานหลิน ”
เฉินเฉียวขับรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูสีขาวขับตามถนนที่โล่ง
“ เฉียวเฉียว ทางนี้”เจียงฉยงฉยงโบกมือให้เธอจากระยะไกล
เฉินเฉียวเดินไปนั่งบนโซฟาหรูวางกระเป๋าไว้ข้างๆแล้วรินไวน์ให้ตัวเอง หลังจากจิบหนึ่งคำแล้วก็พูดว่า “ไหนเล่า”
“สุดยอด! หล่อขั้นสุดจริงๆนะ! “เจียงฉยงฉยงชี้นิ้วไปที่บาร์ที่อยู่ไม่ไกลใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาเปล่งออร่าด้วยความตื่นเต้น “ดูตรงนั้นสิ! หล่อจนหุบขาไม่ลง! ”
ที่แท้ก็แค่ผู้ชาย!
เจียงฉยงฉยงเป็นพวกบ้าผู้ชาย เธอรู้ตั้งนานแล้ว แต่เพื่อไม่เป็นการขัดใจเธอจึงหันหน้าร่วมด้วยซักหน่อย
เฉินเฉียวยอมรับว่าตัวเองได้เห็นหนุ่มหล่อมามากมาย ปู้อี้เฉินก็ใช้ของความหล่อของตัวเองทำเรื่องบัดสี อย่างไรก็ตามความหล่อเหลาของปู้อี้เฉินถ้าเธออยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้เธอก็คงจะเสียศูนย์ไปบ้าง
แสงไฟแสดงให้เห็นใบหน้าที่ไร้ที่ติของชายคนนั้นเขารูปร่างสูงโปร่งนั่งดื่มด่ำหลงใหลกับแก้วไวน์และรอบกายของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ไม่สามารถอธิบายได้
เหมือนกับรู้ถึงการจ้องมองของเธอชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้น เฉินเฉียวถึงกับผงะก่อนที่จะละสายตาและชนเข้ากับเขา
นัยน์ตาที่ลึกลับของเขาใครก็ไม่อาจหยั่งรู้ได้ มันเหมือนวังวนที่ทำให้มึนเมาซึ่งทำให้เข้าหาได้อย่างง่ายดาย
เฉินเฉียวหัวใจเต้นราวกับว่าเธอถูกจับได้ว่าแอบทำเรื่องไม่ดี หน้าของเธอร้อนผ่าว
“ เฉียวเฉียว เขากำลังมองเธอหน่ะ”เจียงฉยงฉยงเขย่าแขนของเธอ
ดูออกหมดแล้วเฉินเฉียวแกล้งทำเป็นมองไปรอบ ๆ หลบสายตาที่จ้องมองจิบไวน์อีกครั้งและลูบไล้ลำคอที่ร้อนระอุ
“ ครั้งนี้ฉันไม่ได้พูดเวอร์ใช่ไหมล่ะ หล่อมากเลยใช่ไหม? ”
“……ก็พอถูๆไถๆแหละ”
“ ปากแข็ง! หน้าตาดีกว่าปู้อี้เฉินของเธอมั้ง ”
พอพูดถึงผู้ชายคนนั้นเฉินเฉียวก็ไม่พูดอะไรต่อ และดื่มต่อไป
