ซังหลินจวินดูพ่อของเขาที่แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง
นึกได้ว่าโย่วอี และเฉินเฉียวยังอยู่ในโรงพยาบาลเขาไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป
“พ่อ โย่วอีประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์”
คำพูดที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมาดูเหมือนการอ่านหนังสือในชั้นเรียน แต่สำหรับหูของ ซังหลีหย่วนมันเป็นเหมือนข่าวที่น่ากลัว
ศีรษะของเขามึนงงอยู่ครู่หนึ่งและฉากตรงหน้าเขาดูเหมือนกระจกชิ้นหนึ่งและเมื่อเขาสัมผัสมันก็จะแตกเป็นเสี่ยง ๆ
เขาส่ายหัวเขาเห็นแววแห่งความกังวลในสายตาของลูกชาย
หัวใจเต้น”ตึกตึก” ในใจ.
เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่ลูกชายพูดในตอนนี้เป็นความจริงไม่ใช่หูแว่วที่จู่ๆก็ได้ยินขึ้นในหูของเขา
ซังหลีหย่วนยังคงไม่เชื่อ แต่เขาถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง: “แกลูกเนรคุณ แค่เพื่อผู้หญิงคนนั้น แม้แต่หลานของฉันก็เอาไปเป็นข้ออ้างใช่ไหม?”
พูดเช่นนี้เขาพยายามจะบรรเทาความตื่นตระหนกในใจ
เขามีชีวิตอยู่มาหลายปี ความต้องการของเขาไม่ค่อยมีแล้ว มีเพียงแต่ทำเพื่อลูกชายเขากับบริษัท
แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือการมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับหลานชายในอนาคต
เขาเฝ้าดูหลานชายของเขาเติบโต เขาปากหวานและเป็นคนที่มีความประพฤติดีเขาไม่เหมือนลูกชายเขาที่ชอบทำให้เขาโกรธอยู่เรื่อย
แล้วเขาจะเชื่อได้อย่างไรว่าเด็กฉลาดของเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์
ต้องเป็นข้ออ้างที่ลูกชายเขาใช้เพื่อเฉินเฉียวผู้หญิงคนนั้นแน่ๆ
ซังหลินจวินขมวดคิ้วและมองไปที่พ่อเขาที่ไม่เชื่อข่าวที่เขาเพิ่งพูดเขาปล่อยไม้เท้าในมือและพูดเสียงแหบ“ โย่วอีถูกส่งไปโรงพยาบาลแล้วซึ่งก็คือโรงพยาบาลเหรินหมินที่หมอเฉินอยู่ ”
โรงพยาบาลเหรินหมินที่หมอเฉินอยู่อยู่มีหุ้น 50% ของหย่วนเซิ้งกล่าวได้ว่าหากไม่มีเงินทุนและอุปกรณ์ทางการแพทย์ของหยวนเซิ้ง โรงพยาบาลเหรินหมินแห่งนี้จะโรงพยาบาลอื่นเหยยีบย่ำไปแล้ว
อย่างไรก็ตามในฐานะที่เป็นอุตสาหกรรมการแพทย์ที่มีผลประโยชน์และความเสี่ยงอยู่ร่วมกันจึงไม่ใช่เรื่องยากเกินไปที่จะสร้างความก้าวหน้าเท่าที่มีเงินทุนและเส้นสายเพียงพอ
โรงพยาบาลเป่ยเฉิงเหรินหมินสามารถพัฒนาได้อย่างมั่งคั่งเพราะการสนับสนุนของกลุ่มหยวนเซิ้ง
“ แค่ก แค่ก … ”หลานชายของฉันฉันจะไปหาหลานชายของฉัน “ซังหลีหย่วนไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้เลยใบหน้าของเขาซีดลงในทันทีและเห็นได้ชัดว่าเขาได้รับความทุกข์ทรมานอย่างมาก
ซังหลินจวินก้าวขึ้นมาเพื่อพยุงเขาและพูดว่า “พ่อถ้าคุณต้องการไปหาโย่วอีผมจะพาคุณไป แต่คุณต้องดูแลร่างกายของคุณก่อน”
ในแง่ของสุขภาพไม่ว่าในอดีตจะมีเรื่องรบกวนเพียงได้ก็สามารถนิ่งเฉยได้
“ พวกเราไปกันเถอะ”ซังหลีหย่วนบีบแขนลูกชายของเขาและอยากจะออกไปทันที
ในเวลานี้ เฉียวอวี้หมิ่นซึ่งยืนอยู่ข้างๆวิ่งเข้ามา
เธอมองไปที่ซังหลินจวินลูบมือของเธอแล้วพูดว่า “ฉันขอไปด้วยนะ ถ้าฉันอยู่ฉันสามารถดูแลพ่อของคุณได้”
ซังหลินจวินมองไปที่เธอและในที่สุดก็พยักหน้า
เขาคิดว่าตอนนี้เฉินเฉียวกำลังอารมณ์ไม่ดีและอย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของเธอจากอดีตได้
เฉียวอวี้หมิ่นก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยซังหลีหย่วนและทั้งสามคนก็ไปที่รถปอร์เช่สีดำ
เพิ่งเดินออกมาจากห้องโถบังเอิญเห็นอดีตสามีกับลูกชายแล้วก็ยังมีผู้หญิงคนนั้นออกจากจิ้งหย่วนด้วยกันสงสัยว่ามีอะไรเกิดขึ้น
คิดถึงลูกชายวันนี้เขายกเลิกการแต่งงานที่รอคอยมานาน สงสัยว่าคงจะเกิดเรื่องใหญ่มากๆ
หลังจากคิดเธอก็ตัดสินใจตามไป
“อามั่ว ไปให้คนเอารถออก ฉันจะออกไปข้างนอก”
“ ครับ คุณหญิง.”ป้ามั่วลงไปหาคนทันที
“ ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?”ก่อนที่ซังหลีหย่วนจะเข้าไปในรถเขาเห็นผู้หญิงคนนั้นนอนอยู่ในที่นั่งข้างๆคนขับ
ซังหลินจวินไม่ได้ตั้งใจที่จะปกปิดพูดตรงๆว่า: “เป็นเพราะเธอขับรถชนโย่วอี ผมจะให้เหล่าฟู่พาเธอไปส่งตำรวจ
เมื่อฉันได้ยินว่าเป็นผู้ร้ายที่ทำให้หลานชายของเขาได้รับบาดเจ็บดวงตาสีเข้มของซังหลีหย่วน ก็คมขึ้นและน้ำเสียงของเขาก็เย็นชาและไร้ความปราณี: “ต้องไปพาสถานีตำรวจแน่ เหล่าฟู่ ไม่ต้องไปกับฉันแล้ว พาฆาตกรไปส่งตำรวจก่อน อธิบายให้ตำรวจเข้าใจให้ดี คนอย่าให้คนที่เจตนาฆ่าคนแบบนี้ออกมาทำร้ายคนอื่นอีก ”
นี่คือการลงโทษเธออย่างรุนแรง
ว่ากันว่าแม้ว่าพ่อและลูกผู้ให้กำเนิดจะมีหน้าตาไม่เหมือนกัน แต่บุคลิกก็จะคล้ายกัน
ในการจัดการกับศัตรูอย่างไม่แยแสและโหดเหี้ยมเห็นได้ชัดว่าพ่อและลูกมีความคิดเหมือนกัน
“ครับ”เหล่าฟู่ตอบและเขาก็ประคองเธอลง
ซังหลินจวินเลยไปขับรถแทน
โชคดีที่ตอนนี้ใจทุกคนจดจ่ออยู่ที่โย่วอี ไม่มีใครสนใจเรื่องเล็กๆแบบนี้
รถขับหายไปเหลือเพียงร่องรอยไอเสียที่แทบมองไม่เห็น
เหล่าฟู่ถอนหายใจและทนทุกข์กับความยุ่งเหยิงบนร่างกายของเขา เขาหารถคันใหม่แล้วพาเธอไปสถานีตำรวจ
เมื่อมาถึงโรงรถ แต่ได้พบกับคุณหญิง ที่กำลังจะตามรถของสามีของเธอเหล่าฟู่ ก็ทำเป็นไม่เห็น
ระหว่างทางซังหลินจวินขับรถในหัวเขาต้องจัดระเบียบคำพูดในใจเพื่อบอกสาเหตุและผลที่ตามมาทั้งหมด
มีบางที่ถูกเขาเติมแต่งเล็กน้อย
เขาบอกเพียงว่าผู้หญิงคนนี้คือมหันตภัยเพราะเธอรู้ว่าวันนี้เขากำลังจะแต่งงานเธอมาสร้างปัญหาถึงที่
ยังบอกด้วยว่าเธอเป็นน้องสาวของเฉินเฉียว ความสัมพันธ์ของเธอกับเฉินเฉียว ก็ไม่ค่อยเป็นมิตร
คำพูดนั้นชัดเจน
พ่อเขาจะคิดยังไง จะโทษว่าเป็นความผิดของเฉินเฉียวหรือไม่ ซังหลินจวินไม่รู้เลยซักนิด
เขาทำได้เพียงมองไปที่พ่อของเขาที่เอนหลังพิงเบาะรถผ่านกระจกมองหลังใบหน้าเหี่ยวย่นและคิ้วของเขาขมวดมุ่น
ซังหลีหย่วนก้มหน้าลงราวกับใช้ความคิดแค่นั่งอยู่ในรถที่เงียบสงบทำให้มองเห็นความคิดของเขาได้ยากขึ้น
ซังหลินจวินได้เตรียมใจสำหรับเรื่องร้ายๆทั้งหมดแล้ว
เขาคิดว่าแม้ว่าพ่อเขาต้องการให้เลิกกัน อย่างน้อยก็ยังคิดถึงหน้าของโย่วอี
ท้ายที่สุดแล้วการพูดถึงความรับผิดชอบความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่กว่าอยู่กับเขา
เขายอมรับ
เขาแค่อยากให้เป็นเหมือนเดิม
เฉียวอวี้หมิ่นซึ่งนั่งอยู่ข้างๆซังหลีหย่วน รู้ดีกว่าใคร ๆ ที่เขารู้สึกอึดอัดในเวลานี้
เธอกุมฝ่ามือหนาๆของเขาเบา ๆ และกดลงบนฝ่ามือของเธอบีบนิ้วแล้วเธอก็พูดว่า หลี่หย่วน คุณวางใจเถอะ โย่วอีจะต้องไม่เป็นอะไร ไม่แน่นะพอพวกเราถึงโรงพยาบาล อาจจะได้ยินทางโรงพยาบาลบอกว่าเขาฟื้นแล้วก็ได้นะ “
