ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 231 การเซอร์ไพร์สที่คาดไม่ถึง 2

“บริษัท XXXเพิ่งพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ ว่ากันว่าได้ส่งมอบให้กับ C&J ซึ่งเป็นบริษัทใหม่ที่ไม่ค่อยมีชื่อเสียง ทิ้งหยวนเซิ่ง อวี้หวาและบริษัท นาดใหญ่หลายแห่ง บริษัทนี้มีภูมิหลังที่ยอดเยี่ยม แถมยังคงทำธุรกิจสีดำกับใครบางคนอีก หวังว่าทุกคนจะให้ความสนใจกับข่าวซุบซิบทางการเงิน และเราจะให้คำตอบที่แท้จริงแก่คุณ ”

ซังหลินจวินโยนหนังสือพิมพ์ซุบซิบทิ้งลง

นวดขมับที่ปวดตุ้บของเขา และเดาคนที่เป็นต้นตอของเรื่องนี้

แตกต่างจากเฉินเฉียวและคนอื่น ๆ ซังหลินจวินรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้ได้รับการส่งเสริมโดยปู้อี้เฉินแน่ๆและเห็นได้ชัดว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุเป้าหมายนี้

พูดตามตรงแม้ว่าข่าวลือที่ไม่ได้รับการพิสูจน์เช่นนี้จะทำให้ C&J เสียเปรียบอย่างมาก

แต่ข้อดีคือได้เปิดชื่อเสียงให้กับบริษัทและพันธมิตรอื่น ๆ

โลกกำลังพัฒนาไปอย่างรวดเร็วในปัจจุบันและบริษัทต่างๆก็ไม่ค่อยรู้จักการบีบตัวออกจากโลกนี้ เพียงแต่ต้องใช้เงินและความแข็งแกร่งเท่านั้น และอีกอย่างก็คือชื่อเสียงที่ยังขาดไม่ได้

หากไม่มีชื่อเสียงบริษัทอื่น ๆก็จะถูกกำจัดทันที เมื่อเลือกคู่ค้าและเมื่อมีชื่อเสียงแล้วคนเหล่านั้นจะรู้ว่าจุดสนใจหลักของบริษัทคืออะไร และอำนาจการขายของพวกเขาคืออะไรและทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น

เห็นได้ชัดว่าคนที่ทำสิ่งนี้ไม่ได้ต้องการแค่โจมตี C&J เท่านั้น แต่เขาก็ยังแอบช่วย C&J ขยายตลาดอีกด้วย

เหตุการณ์นี้ทำให้เขานึกถึงคน ๆ หนึ่ง

“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูขัดจังหวะการครุ่นคิดของซังหลินจวิน เขาขมวดคิ้วและรู้สึกเครียดๆ เขาหยิบเอกสารออกมาหนึ่งฉบับและตะโกนเอ่ยไปที่ประตู: “เข้ามา”

“คุณผู้ชาย อาหารมาถึงแล้วครับ”มีถุงอยู่ตรงหน้าเขา และข้างหลังก็มีเสียงดังขึ้นมา

แม้ว่าเสียงจะแสร้งทำเป็นเกรี้ยวกราด แต่ซังหลินจวินแค่ได้ยินเสียงก็พอจะรู้ว่าเป็นใคร แต่จำได้ว่าหลังจากที่เธอวางสายโทรศัพท์ในตอนเที่ยง สายตาของเขาก็รีบจับจ้องไปที่เอกสารทันที แต่ก็ไม่มีร่องรอยของการเคลื่อนไหว เสียงของเขาที่เย็นชาเอ่ย: “ฉันไม่ได้สั่ง คุณมาผิดที่แล้ว ออกไป”

ใบหน้าที่ถูกปิดบังด้วยถุงสะท้อนให้เห็นถึงความกังวลของเฉินเฉียว

เธอไม่คิดว่าเขาจะเย็นชาขนาดนั้น เขาไม่มองไปที่ของที่ส่งมาให้ฟรีด้วยซ้ำ

เดินตรงเข้าไปและวางถุงลงบนโต๊ะที่ไม่มีเอกสารที่อยู่อีกด้าน แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะของเขาแล้วจับมือเขา ปล่อยให้สายตาของเขาเคลื่อนไหวมอง

“ทำไมคุณมาที่นี่ คุณไม่ได้บอกหรอว่าคุณจะกลับเอง?”ซังหลินจวินมองไปที่เธอจากนั้นก็หลบสายตา

เมื่อเห็นว่าเขาโกรธจริงๆเฉินเฉียวก็กอดเขาทันทีและจับมือเขาเบา ๆ: “นี่ไม่ได้ทำให้คุณเซอร์ไพร์สหรอ?” คุณดูสิ เซอร์ไพร์สไม่เซอร์ไพร์ส”

เดิมทีซังหลินจวินคิดที่จะเย็นชาใส่เธอ แต่เธอที่ไม่ค่อยได้เผยความออดอ้อนออกมาเท่าไหร่จู่ๆเธอก็อ้อนเขา ทันใดนั้นเขาที่จงใจจะเย็นชาก็ทนไม่ไหว

เขายื่นมือออกดึงเธอเบา ๆ แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและนั่งลงบนต้นขาที่อบอุ่นของเขา

เฉินเฉียวไม่คุ้นเคยกับการใกล้ชิดเขาข้างนอกมากนัก เธอขยับโดยไม่รู้ตัวและพบว่าเธอได้สัมผัสของบางอย่างที่แข็งขืน

เมื่อฉันรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรร่างกายก็แข็งทื่อและฉันไม่กล้าที่จะขยับ

เธอมองไปรอบๆเพื่อแก้เขิน

พอดีเห็นหนังสือพิมพ์ที่เพิ่งจะถูกโยนทิ้งไว้ที่โต๊ะทำงานอย่างลวก ๆ

เฉินเฉียวเห็น C&J ในแวบแรกที่ซึ่งกินพื้นที่จำนวนมากบนหน้าหนังสือพิมพ์ เธอตกใจและยื่นมือออกมาหยิบมันขึ้นมา

ซังหลินจวินไม่เคยคิดเลยว่าเฉินเฉียวจะปรากฏตัวในบริษัทอย่างกะทันหัน ดังนั้นจึงไม่มีเวลาที่จะนำหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ออกไป

ร่องรอยของความรำคาญปรากฏขึ้นภายในใจ และมือของเขาดึงหนังสือพิมพ์ออกอย่างรวดเร็ว

“หนังสือพิมพ์มันมีมีอะไรดี คุณมาที่หยวนเซิ่งเพื่ออ่านหนังสือพิมพ์หรือยังไง?”น้ำเสียงของเขาดูไม่มีความสุขและดวงตาของเขาที่มองไปที่เธอนั้นคมเหมือนมีด

เดิมทีเฉินเฉียวที่ต้องการหยิบมันมา หลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้เธอก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เธอเอาแต่มองเขาด้วยสายตาที่เอ่อล้นและพูดว่า: “หนังสือพิมพ์ข่าวซุบซิบเกี่ยวกับบริษัท C&J ของเรา”

เธอถามเพียงแค่คำเดียว แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่ซังหลินจวินจะปกปิดมัน

สาเหตุที่เขาหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านก็เพราะว่าเขาไม่อยากให้เธอกังวลมากเกินไป

ท้ายที่สุดแล้วเธอกังวลเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้และเธอจะยิ่งกังวลมากขึ้นเมื่อรู้ว่ามีการตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์

แต่ตอนนี้เธอกลับดูมีสติอย่างไม่คาดคิด

หลังจากใช้เวลาร่วมกันมานานเฉินเฉียว มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเดาความคิดของซังหลินจวินไม่ออก ก็เพราะว่ารู้เธอถึงทั้งรู้สึกเศร้าเศร้าและอบอุ่น

เธอทำอะไรให้เขาคิดว่าเธอเป็นแค่แก้วที่เปราะบาง ทำเหมือนว่าจะซ่อนทุกอย่างจากเธอได้

แม้ว่าเหตุผลนั้นจะดี แต่เธอก็ยังรู้สึกอึดอัดใจ

เธออยู่กับเขาและสิ่งที่เธออยากทำมาตลอดคือยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขา

แทนที่เขาจะเดินไปข้างหน้าพร้อมกับเขา เธอทำได้เพียงเดินตามหลังเขาเท่านั้น

เธอไม่ใช่ไม่ประดับ และจะไม่มีวันเป็นไม่ประดับด้วย

เธอคือกุหลาบหนามที่มีความภาคภูมิใจในตัวของเธอเอง

ซังหลินจวินเข้าใจสายตาที่ซับซ้อนของเธอเที่มองไปที่เขาและทันใดนั้นก็ไม่มีการป้องกันใด ๆ

ความพากเพียรความภาคภูมิใจของเธอ ไม่ยอมที่จะพึ่งพาเขา

และเขาก็รู้ แต่เพราะเขากลัวเธอเสียใจเขาจึงทำเช่นนั้น

เขาคิดว่าถึงเวลาที่ต้องถอยหลัง

เขาสามารถปล่อยวางและปล่อยเธอไปได้เพราะเขาจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอไม่ว่าถนนจะเต็มไปด้วยขวากหนามเพียงใด

“C&J ได้รับการกำหนดเป้าหมายแล้ว แต่ยังไม่รู้ว่ามือมืดที่อยู่เบื้องหลังต้องการทำร้ายหรือบรรลุเป้าหมายนั้นหรือเปล่า เราได้แค่เฝ้าดูต่อไปเท่านั้น”เนื่องจากเขาตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปแทรกแซง Shang Linjun จะไม่หยุดเธอจากการอ่านมันโดยธรรมชาติหลังจากส่งหนังสือพิมพ์ให้เธอแล้วเขาก็วิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันให้เธอ

เฉินเฉียวอ่านข้อมูข้างต้นอย่างรวดเร็วด้วยการเหลือบมองสิบบรรทัดและหลังจากที่เธอเข้าใจทุกอย่างแล้วเธอก็ถามว่า: “หลินจวิน คุณมีคนที่อยู่เบื้องหลังในใจของคุณหรือเปล่า”

เมื่อเฉินเฉียวได้ยินว่าหลินจวินกำลังพูดถึงเบื้องหลังแถมไม่ใช่ปู้อี้เฉินอีกด้วย เธอก็รู้ทันทีว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่เธอคิด

เมื่อนึกถึงผลที่ตามมาของเหตุการณ์นี้ หากได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นจริงหรือเท็จ เธอก็คงเดาไม่ถูกอยู่ดีว่าคน ๆ นั้นคือใคร

ใบหน้าของซังหลินจวินสงบลงทันใด จากนั้นเขาก็เปลี่ยนคำถามและถามว่า: “เมื่อวานคุณไปหาซังอวิ๋นที่สำนักงานหรอ?”

เฉินเฉียวพยักหน้าเธอไม่คิดว่ามีอะไรปกปิดและไม่มีอะไรผิดปกติเมื่อเห็นเพื่อนของเธอ

“ฉันอยากจะบอกคุณอยู่ แต่ช่วงนี้คุณดูยุ่งมาก จริงๆฉันแค่อยากจะแวะไปดูก็เท่านั้นคุณจะไม่โกรธใช่ไหม”

เฉินเฉียวรู้สึกกังวลเล็กน้อย ภายในหนึ่งปีท้ายที่สุดเธอรู้ว่าเขาหึงแค่ไหนแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไร ในเวลาปกติเธอก็จะไม่แสดงสีหน้าดีๆ ถ้าวันนี้เธอไม่คุยกับเขาและพูดให้อย่างชัดเจน แม้แต่จะคิดก็ไม่ต้องคิด เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดเพราะความเข้าใจผิดเป็นเรื่องที่สะเทือนอารมณ์ที่สุดในโลก