บริษัทย่อยหยวนเซิ่งกรุ๊ป
เช้านี้พนักงานหญิงทั้งหมดแต่งตัวกันได้งดงามฉูดฉาน เฉินอินถือเอกสารกองใหญ่และวิ่งไปหอบไปเมื่อเห็นพวกเธอสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป “พวกเธอเป็นอะไรกัน” ทำไมแต่งตัวแบบนี้กันหมด ”
เพื่อนร่วมงานผู้หญิงถามแบบไม่เกรงใจ”เธอก็ด้วยไม่ใช่หรอ กระโปรงที่ใส่มาวันนี้ซื้อมาใหม่ละสิ? คอเสื้อต่ำขนาดนี้ อยากให้ประธานซังดูใช่ไหมละ ”
“ ให้ประธานซังดูเพราะว่าอีกเดี๋ยวฉันจะต้องขึ้นเวทีรายงาน ประธานซังต้องมองมาที่ฉัน พวกเธอไม่ได้เข้าไปในห้องประชุม ไม่ได้เจอประธานซัง ไม่ใช่ว่าพวกเธอแต่งตัวมาฟรีหรอ ”
“พวกเราพอใจ เธอยุ่งอะไรด้วย”
เฉินอินกัดริมฝีปาก คู่แข่งเธอเยอะเกินไปแล้ว
“ ประธานซัง เชิญทางนี้ครับในขณะนี้เสียงของรองประธานบริษัทหย่วนจิ้งดังขึ้น เขาพากลุ่มคนไปที่ห้องประชุม
ชายที่รายล้อมไปด้วยฝูงชนทำให้พนักงานหญิงทุกคนหยุดหายใจ พลางซ่อนแป้งและซ่อนลิปสติก
เฉินอินมองไปที่ชายคนนั้นหัวใจของเธอเต้นเร็วมาก
ตั้งแต่พบเขาครั้งสุดท้ายตอนไปพรีเซ็นต์ที่สำนักงานใหญ่เธอก็ยิ่งแน่ใจว่าตกหลุมรักเขาอย่างบ้าคลั่ง
ชายคนนี้ได้เดินเข้าไปในห้องประชุมราวกับว่าไม่ได้รู้สึกถึงสายตาคลั่งไคล้ที่มองเขา ผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ ในการประชุมเดิมตามเข้าไปทีละคน เฉินอินหอบเอกสารนั่งลงอย่างประหม่า
สายตาของเธอจับจ้องไปที่ประธานคนนั้นอย่างควบคุมไม่ได้
เขากำลังพลิกดูเอกสารตรงหน้าเธอทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เธอ“มีปัญหาอะไรไหมครับ”
น้ำเสียงของเธอไม่มีความสุข แต่ใบหน้าของเฉินหยินเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมกับถอนหายใจ “ไม่ …ไม่มีค่ะ
ตอบสองคำแบบห้วนๆ
ชายคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณคือเฉินอิน?”
เฉินอิน ตะลึง
เธอไม่อยากจะเชื่อว่าอีกฝ่ายจะถามเธอ ยิ่งไปกว่านั้นไม่อยากเชื่อว่าเขาจะเรียกชื่อเธอ
หัวใจเธอเต้นแรงราวจะหลุดออกมา กระอึกกระอักอยู่นานก่อนจะเปล่งเสียงออกมา: “ค่ะ ฉันชื่อเฉินอิน ประธานซัง…..รู้จักชื่อฉันได้อย่างไงคะ? ”
ซังหลินจวินไม่ได้ตอบคำถามนี้ แต่เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆพลางกล่าว “ตั้งใจทำนะ”
“ ขอบคุณค่ะ ประธานซัง”หลังจากหายช็อค เธอก็รู้สึกตื่นเต้น แม้ว่าคำทั้งสี่นี้จะเรียบง่าย แต่ก็เป็นกำลังใจที่ดีสำหรับเฉินอิน
เธอมีความสุขมาก
ในบรรดาพนักงานหลายคน คาดไม่ถึงว่าประธานซังจะเรียกชื่อเธอ หมายความว่ายังไง
เธอยิ่งคิดหัวใจยิ่งเต้นแรง
ในการประชุมทั้งหมด หูของเธอไม่ได้ยินอะไรเลย ในที่สุดตอนที่เธอก้าวขึ้นไปพูด เธอจัดการกับอารมณ์ตัวเองอยู่นานก่อนจะพยายามพรีเซ็นต์ได้เสร็จ
————
ทางด้านนี้
ทันทีที่เฉินเฉียวถึงห้องทำงาน หลี่ชิงก็เข้ามา
เธอเปิดประตูเข้ามาและถามว่า “ผู้อำนวยการเฉิน เมื่อคืนเป็นไงบ้างคะ”
เฉินเฉียวส่ายหัว “ก็เฉยๆ”
หลี่ชิงไม่ได้ถามอะไรมาก สองคนคุยกันเฉพาะเรื่องงาน
เฉินเฉียวถาม “หลูตงซิ้งตอบกลับมาหรือยัง? บอกไหมว่าจะเซ็นสัญญาเมื่อไหร่ ”
“ ประธานหลูโทรมาตอนเช้า บอกว่าโทรหาคุณไม่ติดเขาเลยโทรหาฉันค่ะ บอกว่าพอคุณเข้าบริษัทแล้วให้โทรหาเขาด้วย แต่ไม่ได้พูดถึงเรื่องสัญญาเลย พอถามเขาก็อ้อมค้อมไปเรื่อย”
“ ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปหาเขาเอง เธอออกไปก่อนเถอะ เอาสัญญาไปตรวจดูอีกรอบ ”
ได้ค่ะหลี่ชิงพยักหน้าและออกไป
เฉินเฉียวและโทรหาหลูตงซิ้ง พอเขารับโทรศัพท์ก็พูดเข้าประเด็นทันที“คุณเฉินครับ พูดตรงๆพวกเรารื่ออันอยากจะมีพันธะสัมพันธ์กับหยวนเซิ่งแต่พวกเราไม่เห็นทางเลย เมื่อคืนต้องพึ่งคุณเฉิน ผมถึงได้พบกับท่านประธานซัง เอาอย่างนี้ดีไหม พวกเราต่างก็อยากได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ คุณช่วยผมนัดประธานซังมากินข้าวกันสักมื้อ ถ้าพวกเรานัดได้สำเร็จผมจะเซ็นสัญญาทันที เงื่อนไขอื่นๆพวกเราไม่ต้องพูดอะไรมาก ดีไหม ”
หลูตงซิ้งคนนี้หัวหมอจริงๆ
รู้อยู่แล้วว่าอาหารมื้อนึงซื้อใจเขาไม่ได้หรอก
อีกฝ่ายพูดต่อ:“ ดูสิ คุณกับประธานซังสนิทกันขนาดนั้น นัดทานข้าวแค่นี้น่าจะไม่ยาก พวกเราช่วยๆกัน โอเคไหม ”
ช่วยกันและกันหรอ
ปัญหาคือเธอไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับซังหลินจวิน
เฉินเฉียวคิดสักพัก“ ขอคิดดูก่อนนะคะ ประธานซังมีนิสัยแปลกๆค่ะ ฉันไม่แน่ใจว่าจะนัดเขาได้ไหม ”
“ คุณพูดอย่างนี้ผมก็เบาใจ เอ๋ แต่ว่าผมดูออกนะครับ ประธานซังปฎิบัติกับคุณไม่เหมือนคนอื่น ”
เฉินเฉียวหัวเราะไม่กี่คำกับหลูตงซิ้งและไม่ได้พูดอะไรอีก
เธอวางสาย และนึกถึงคำพูดของหลูตงซิ้ง
ซังหลินจวินปฎิบัติกับเธอ ตกลงหมายความว่าไง
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปที่จิ้งหย่วน แต่ทำไมกลับพาเธอไป
เฉินเฉียวไม่เข้าใจ
เธอสะบัดความคิดที่ยุ่งเหยิงทั้งหมดทิ้งไปจากสมอง
จะคิดยังไงก็ช่างเขา ผู้ชายคนนั้นเป็นถึงประธานของหยวนเซิ่งกรุ๊ป เธอจะเดาใจเขาได้อย่างไร? อาจจะเป็นแค่แรงกระตุ้น!
แต่ว่าตอนนี้หลูตงซิ้งอยากให้เธอนัดเจอเขาอีกครั้ง นัดยังไงดีนะ เธอไม่มีเบอร์มือถือของเขาด้วยซ้ำ
ปวดหัว
คิดถึงตอนนี้ มือถือดังขึ้นพอดี
ฉันเหลือบมองหน้าจอพลางเปิดคอมพิวเตอร์และเชื่อมต่อเข้ากับโทรศัพท์
พี่ คะ ฉันตื่นเต้นมาก “เสียงของเฉินอินผ่านโทรศัพท์ทำให้แก้วหูของเธอสั่น
เฉินเฉียวหยิบโทรศัพท์ให้ไกลขึ้นและรอให้อารมณ์ของเธอจะผ่อนลงก่อนที่จะพูดว่า “ใจเย็น ๆ ฝนตกเป็นแบงค์พันหรอไง”
“ ไม่ใช่ซะหน่อย แต่เป็นชายหนุ่มรูปงามต่างหาก พี่ว่าฉันตื่นเต้นหรือเปล่า! ”
เฉินเฉียวทำอะไรไม่ถูก “เฉินอินตอนนี้ฉันยุ่งอยู่ไม่มีธุระสำคัญอะไรไว้ค่อยคุยกัน”
“พี่คะ แต่ฉันว่าประธานซังชอบฉัน”เฉินอินอยากเล่าจะตายอยู่แล้ว
“……เธอพูดอะไรมือของเฉินเฉียวกำลังจะกดวางสายหยุดชั่วคราว “เธอหมายถึงประธานซังคนไหน”
“ จะประธานซังคนไหนซะอีกล่ะ บอสใหญ่ของพวกเราไง คุณซัง”
“ เฉินอิน นี่เธอ…ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดไปใช่ไหม ”
“ พี่หมายความว่าอะไร”เหมือนถูกน้ำเย็นสาดทั้งถัง น้ำเสียงเฉินอินก็เย็นลง “พี่หมายความว่าในสายตาพี่ฉันไม่ดีพอ มันเป็นไปไม่ได้งั้นหรอ ”
ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น…เฉินเฉียวกล่าวว่า: “เท่าที่ฉันรู้ ในชีวิตของซังหลินจวินไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ฉันกลัวว่าเธอจะหวั่นไหว หลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น สุดท้ายก็ทำร้ายตัวเอง ”
เฉินอิน ยังคงเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีจิตใจขาวบริสุทธิ์เฉินเฉียวไม่อยากให้เธอเจ็บ
“ พี่พูดถูก ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยู่ในสายตาเขา แต่ยกเว้นฉัน เขาปฏิบัติกับฉันไม่เหมือนคนอื่นๆ “
