ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 363 ต้องการแค่ความสุขที่อยู่ตรงหน้า

ซังหลินจวินเห็นสิ่งเหล่านี้

ดังนั้นเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับเขาเลยแม้แต่นิด

หลังจากที่ทั้ง เฉินเฉียว และซังหลินจวินพักค้างคืนที่บ้านของคุณผู้หญิง ถึงแม้ทั้งสองในใจยังมีความรู้สึกว่าไม่อยากจากกัน แต่ก็ต้องนั่งรถจากไป

เฉินเฉียวไม่ได้นอนกับเหมิงเหมิงมานานแล้วเมื่อวานเหมิงเหมิงให้เธอเล่านิทานให้ฟัง ในฝันได้เจอกับเจ้าหญิงและเจ้าชายกบ

เมื่อตื่นมาในตอนเช้า ขอบตาดำอย่างเห็นได้ชัด แสดงให้เห็นถึงว่าพักผ่อนไม่เพียงพอ

ซังหลินจวินมองไปที่กระจกมองหลังและพูด: “เฉียวเฉียว นอนในรถก่อนก็ได้นะ”

จากนั้นเขาก็มองไปที่โย่วอีที่นั่งข้างๆเฉียวเฉียวแล้วพูดว่า “โย่วอีช่วยแม่อุ้มน้องนั่งดีๆ อย่ารบกวนเวลาพักผ่อนแม่”

โย่วอีพยักหน้าเข้าใจ ถึงแม้เขาจะเวียนหัวเล็กน้อยก็ตาม

เมื่อคืนโย่วอีได้ยินเสียงซุบซิบมากมายรู้สึกตื่นเต้น เลยไม่ได้นอน ตื่นมาตอนเช้า รู้สึกมึน

เดิมทีโย่วอีตั้งใจจะนอนในรถ แต่หลังจากเห็นแม่เขาที่ซีดเซียวแล้วก็ล้มเลิกความคิดนี้ ซังหลินจวินเมื่อลงจากรถ

เธอยังสลึมสลือไม่ได้สติกลับมา

ถึงแล้วหรอ?ตอนที่ถาม เป็นเพราะนอนน้อยเสียงเธอเลยถามอย่างอ่อนแรง

“อื้อ ถึงบ้านเก่าแล้ว”เธอสัมผัสเส้นผมของเฉียวเฉียวด้วยความรักและ ซังหลินจวินก็ช่วยประคองเธอออกจากรถ

หลังจากลงรถ มองดูบ้านเก่าๆที่ต้อนนี้เหมือนไม่มีคนอยู่

ซังหลินจวินที่สังเกตเห็นเฉียวเฉียวหยุดกะทันหันเขาจึงหันไปมอง และถามคนรับใช้ข้างๆ

“ พวกคุณถูกใช้ให้มายืนเฉยๆหรอ? ไม่รู้จักช่วย? ”

คนรับใช้ที่เพิ่งมาใหม่หน้าแดงน้ำตาตลอเบ้า รีบวิ่งขึ้นไปช่วยที่ชั้นบน

เฉินเฉียวรู้ว่า หลินจวินทำสิ่งนี้เพื่อใครและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ: “ขอบคุณนะ แต่ฉันว่าเธอน่าจะสนุกกับการแขวนโคมไฟ”

ท้ายที่สุดถ้าไม่ได้อยู่ในบ้านเก่าเฉินเฉียวก็อยากลองแขวนโคมไฟเหล่านี้ด้วยตัวเอง

ซังหลินจวินมองความคิดที่กระตือรือร้นของเฉียวเฉียวออกเดินขึ้นไปและหยิบโคมไฟดวงหนึ่งที่วางเรียงกันเป็นแถวบนทางเดินด้านนอกห้องโถง

หลังจากส่งให้เฉินเฉียวแล้วเขากล่าวว่า “โคมไฟเหล่านี้ทำจากกระดาษสีแดงสดมันดูสวยงาม มีรสนิยม เฉียวเฉียว ถ้าคุณชอบผมจะแขวน ใน จิ้งหย่วน”

เมื่อหลินจวินกำลังหยอกล้อกับเธอเฉินเฉียว ก็พยักหน้าและพูดว่า “งั้นก็ดีเลยค่ะ รอพวกเรากลับไป ฉันจะแขวนโคมไฟทุกชั้นเลย”

โย่วอีที่จูงเหมิงเหมิงอยู่แอบเบ้ปาก

โคมไฟอะไรพวกนี้เขาเลิกเล่นไปตั้งนานแล้ว

เหมิงเหมิงที่ไดยินเรื่องแขวนโคมไฟ ก็ดึงแขนเสื้อพ่อ แล้วพูดว่า”พ่อคะ หนูก็อยากได้”

“ โอเคๆๆ ได้ทุกคน”ซังหลินจวินยิ้ม

สำหรับคำขอของลูกสาวของเขาซังหลินจวินก็ตอบรับ

ยังไงซะลูกสาวก็เป็นของรักของหวงของเขา

ตอนนี้เขามีลูกชายและลูกสาวและภรรยาที่รักมากทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เขาคาดหวังในอดีตตอนนี้เขามีมันจริงๆแล้วเขารู้สึกพอใจมาก แม้แต่การได้เซ็นสัญญาร้อยล้านยังเทียบไม่ติด

ไม่ว่าจะมีเงิน หรืออำนาจมากแค่ไหน เมื่อเทียบกันแล้วเขาอยากจะเก็บความสุขตรงหน้าเขาเอาไว้

ด้วยเหตุนี้เขาจึงยอมทุกอย่าง