ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 365 กังวล

ซังหลินจวินรู้ดี ช่วงเวลานี้ปู้ฮวานเหยียนลำบากไม่น้อย

ถึงแม้ว่าจะมีความสัมพันธ์ห่างๆกับสามีเธอ แต่การติดต่อเพียงนิดเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาใช้ชีวิตอย่างไม่สบายใจ

ยังไงซะเขาก็ไม่ได้ควบคุมภรรยาของเขาให้ดี เลยทำให้ปู้ฮวานเหยียนไปรังแกคนที่อ่อนแอได้

สามีของปู้ฮวานเหยียนทำธุรกิจอย่างไม่มีความสุข เขาเลยหาคนรักเพื่อปลอบโยนตัวเอง

ปู้ฮวานเหยียนเป็นคนที่เกลียดมือที่สามมากๆ เมื่อสามีไม่เห็นแก่หน้าเธอ หลังจากสองสามเดือนที่ไม่ได้กลับบ้าน ก็กลับมาหาด้วยความโกรธ

เรื่องมือที่สามแบบนี้ทำให้เป็นจุดสนใจเป็นวงกว้าง

ไม่เพียงแค่นั้น เรื่องแบบนี้ทำให้เสียหน้าและสถานะ

ปู้ฮวานเหยียนรู้สึกหดหู่ใจมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาเมื่อเธอเห็นซังหลินจวินมากับผู้หญิงคนอื่นเธอรู้สึกอึดอัด เมื่อเห็นสามีที่ดูถูกเธอ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าดูหมิ่นเธอ

เธออารมณ์ร้ายปากจัดมากตอนอายุ 20 ปี

ตอนด่าเฉินเฉียว ด่าตรงๆ

ตอนนี้พอเผชิญหน้ากับมือที่สาม เธอก็คิดว่าเป็นเฉินเฉียวที่เธอเกลียดแล้วตบหน้า

แม้ว่าสามีของปู้ฮวานเหยียนจะเป็นเศรษฐีใหม่ แต่เขาก็ร่ำรวยและสถานที่ที่ เมียน้อยอาศัยอยู่ก็ยังเป็นคฤหาสน์ เพราะว่าเป็นเมียน้อยจะให้ใครเห็นไม่ได้ คฤหาสน์แห่งนี้จึงตั้งอยู่ไกล

ตอนโทรมาจะได้สะดวกกับปู้ฮวานเหยียน

รอจนการทะเลาะจบลง สามีของปู้ฮวานเหยียนประคองเมียน้อยเข้าบ้าน พูดกับเธออย่างโมโหว่า: “หย่า ต้องหย่าแน่”

ดังนั้นตอนที่ทุกคนกำลังฉลองปีใหม่ ปู้ฮวานเหยียนกับสามีของเธอกำลังง่วนกับเรื่องหย่า

ซังหลินจวินเห็นสิ่งเหล่านี้

ดังนั้นเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับเขาเลยแม้แต่นิด

หลังจากที่ทั้ง เฉินเฉียว และซังหลินจวินพักค้างคืนที่บ้านของคุณผู้หญิง ถึงแม้ทั้งสองในใจยังมีความรู้สึกว่าไม่อยากจากกัน แต่ก็ต้องนั่งรถจากไป

เฉินเฉียวไม่ได้นอนกับเหมิงเหมิงมานานแล้วเมื่อวานเหมิงเหมิงให้เธอเล่านิทานให้ฟัง ในฝันได้เจอกับเจ้าหญิงและเจ้าชายกบ

เมื่อตื่นมาในตอนเช้า ขอบตาดำอย่างเห็นได้ชัด แสดงให้เห็นถึงว่าพักผ่อนไม่เพียงพอ

ซังหลินจวินมองไปที่กระจกมองหลังและพูด: “เฉียวเฉียว นอนในรถก่อนก็ได้นะ”

จากนั้นเขาก็มองไปที่โย่วอีที่นั่งข้างๆเฉียวเฉียวแล้วพูดว่า “โย่วอีช่วยแม่อุ้มน้องนั่งดีๆ อย่ารบกวนเวลาพักผ่อนแม่”

โย่วอีพยักหน้าเข้าใจ ถึงแม้เขาจะเวียนหัวเล็กน้อยก็ตาม

เมื่อคืนโย่วอีได้ยินเสียงซุบซิบมากมายรู้สึกตื่นเต้น เลยไม่ได้นอน ตื่นมาตอนเช้า รู้สึกมึน

เดิมทีโย่วอีตั้งใจจะนอนในรถ แต่หลังจากเห็นแม่เขาที่ซีดเซียวแล้วก็ล้มเลิกความคิดนี้ ซังหลินจวินเมื่อลงจากรถ

เธอยังสลึมสลือไม่ได้สติกลับมา

ถึงแล้วหรอ?ตอนที่ถาม เป็นเพราะนอนน้อยเสียงเธอเลยถามอย่างอ่อนแรง

“อื้อ ถึงบ้านเก่าแล้ว”เธอสัมผัสเส้นผมของเฉียวเฉียวด้วยความรักและ ซังหลินจวินก็ช่วยประคองเธอออกจากรถ

หลังจากลงรถ มองดูบ้านเก่าๆที่ต้อนนี้เหมือนไม่มีคนอยู่

โคมไฟสีแดงที่มีชีวิตชีวาถูกแขวนไว้ที่คฤหาสน์หลังเก่าและมีการวางคำอวยพรปีใหม่ไว้ที่ประตู

เฉินเฉียวมองไปที่มัน

“ไม่เห็นการฉลองปีใหม่บ้านๆแบบนี้หรอ”ทันทีที่ ซังหลินจวินเห็นสายตาที่จ้องมองของเฉินเฉียว เขาก็อยากจะแซวเธอ

เฉินเฉียวส่ายหัว: “ไม่เคย แต่ฉันว่ามันน่าสนใจดีนะ บ้านพวกคุณดูเก่าแก่ ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าจะฉลองปีใหม่กันแบบนี้ อันที่ติดอยู่ตรงประตูฉันเคยเห็นแต่ในทีวี ”

จริงๆซังหลินจวินอยากจะพูดว่า เมื่อก่อนเคยเห็นมาแล้วนับไม่ถ้วน ยังไงซะตอนนี้ไม่เหมือนสองสามปีมานี้ ฉลองปีใหม่น้อยลงเรื่อยๆ

มีเพียงไม่กี่คนที่ยังคงปฏิบัติตามวิธีขึ้นปีใหม่แบบเก่า

ซังหลินจวินหัวเราะ“ ไหนๆก็รู้สึกสนใจแล้ว ไปดูอีกหน่อยแล้วกัน รอกินข้าวเสร็จพวกเราค่อยกลับ”

ถ้าไม่ใช่ช่วงปีใหม่เขาแทบจะไม่ได้มาที่บ้านหลังเก่า

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเนื่องจากซังอวี้เกิดเรื่อง คนในบ้านเก่ายิ่งเงียบเหงา

แม้ว่าซังหลินจวินจะไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจมากนัก แต่ในฐานะลูกก็ให้เงินพ่อตัวเองไม่ขาด

หลังจากเข้าไปในบ้านหลังเก่าเฉินเฉียวพบว่า “แม่” ในชุดเสื้อคลุมขนฟูสีแดงสดกำลังแขวนโคมไฟไว้ที่ระเบียงท่าทางของเธอดูคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ถือไม้ไผ่และค่อยๆแขวน

ซังหลินจวินที่สังเกตเห็นเฉียวเฉียวหยุดกะทันหันเขาจึงหันไปมอง และถามคนรับใช้ข้างๆ

“ พวกคุณถูกใช้ให้มายืนเฉยๆหรอ? ไม่รู้จักช่วย? ”

คนรับใช้ที่เพิ่งมาใหม่หน้าแดงน้ำตาตลอเบ้า รีบวิ่งขึ้นไปช่วยที่ชั้นบน

เฉินเฉียวรู้ว่า หลินจวินทำสิ่งนี้เพื่อใครและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ: “ขอบคุณนะ แต่ฉันว่าเธอน่าจะสนุกกับการแขวนโคมไฟ”

ท้ายที่สุดถ้าไม่ได้อยู่ในบ้านเก่าเฉินเฉียวก็อยากลองแขวนโคมไฟเหล่านี้ด้วยตัวเอง

ซังหลินจวินมองความคิดที่กระตือรือร้นของเฉียวเฉียวออกเดินขึ้นไปและหยิบโคมไฟดวงหนึ่งที่วางเรียงกันเป็นแถวบนทางเดินด้านนอกห้องโถง

หลังจากส่งให้เฉินเฉียวแล้วเขากล่าวว่า “โคมไฟเหล่านี้ทำจากกระดาษสีแดงสดมันดูสวยงาม มีรสนิยม เฉียวเฉียว ถ้าคุณชอบผมจะแขวน ใน จิ้งหย่วน”

เมื่อหลินจวินกำลังหยอกล้อกับเธอเฉินเฉียว ก็พยักหน้าและพูดว่า “งั้นก็ดีเลยค่ะ รอพวกเรากลับไป ฉันจะแขวนโคมไฟทุกชั้นเลย”

โย่วอีที่จูงเหมิงเหมิงอยู่แอบเบ้ปาก

โคมไฟอะไรพวกนี้เขาเลิกเล่นไปตั้งนานแล้ว

เหมิงเหมิงที่ไดยินเรื่องแขวนโคมไฟ ก็ดึงแขนเสื้อพ่อ แล้วพูดว่า”พ่อคะ หนูก็อยากได้”

“ โอเคๆๆ ได้ทุกคน”ซังหลินจวินยิ้ม

สำหรับคำขอของลูกสาวของเขาซังหลินจวินก็ตอบรับ

ยังไงซะลูกสาวก็เป็นของรักของหวงของเขา

ตอนนี้เขามีลูกชายและลูกสาวและภรรยาที่รักมากทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เขาคาดหวังในอดีตตอนนี้เขามีมันจริงๆแล้วเขารู้สึกพอใจมาก แม้แต่การได้เซ็นสัญญาร้อยล้านยังเทียบไม่ติด

ไม่ว่าจะมีเงิน หรืออำนาจมากแค่ไหน เมื่อเทียบกันแล้วเขาอยากจะเก็บความสุขตรงหน้าเขาเอาไว้

ด้วยเหตุนี้เขาจึงยอมทุกอย่าง

ท่านประธานที่รัก

ท่านประธานที่รัก

เฉินเฉียวต้องมานอนกับผู้ชายลึกลับคนหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่รู้ ชื่อหรืออาชีพของเขา และไม่รู้เลยว่าเขานั้นได้แต่งานมาแล้ว แต่เขามักจะมาช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความอับอายอยู่เสมอ อะไรนะ!!! ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่เธอคิด แต่เขาเป็นถึงซังหลินจวินที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเป่ยเฉิง และมีข่าวลือมาว่า ชายผู้มีอำนาจคนนี้ทั้งได้ผ่านการแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง และมีลูกแล้วอีกด้วย และมีข่าวลือกอีกว่าชายคนนี้มีนิสัยเย็นชา………….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset