แม้ว่าเธอจะรู้ตั้งนานแล้วว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาแต่เธอก็ค่อนข้างแปลกใจที่ได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา ที่บริษัทฮวาเจิ้งเอนเตอร์เทนเมนท์จะเป็นอย่างไรในอุตสาหกรรมบันเทิงนะ? มันเป็นเพียงตำแหน่งของผู้นำ
ฮวาเจิ้งพูดมาหนึ่งประโยค บริษัทที่เหลือใครจะกล้าพูดคำว่า”ไม่” ?
และคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอคือชู่จี้ประธานฮวาเจิ้งที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นอัจฉริยะอายุ 25 ปีที่เริ่มทำงานอย่างหนักเมื่ออายุสิบสามและตอนนี้ครอบครองส่วนแบ่งครึ่งหนึ่งของวงการบันเทิง!
ในขณะเดียวกันเขาก็ยังเป็นนักแสดงที่มีพรสวรรค์อีกด้วย!
ซังอี๋คิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆมากมายและถอนความคิดของเธอออกไปสายตาของเธอจับจ้องไปที่มือที่สวยงามของชายคนนั้นด้วยข้อนิ้วที่เด่นชัดเรียวและทรงพลัง
ราวกับเขารับรู้การจ้องมองของผู้หญิงคนนั้น ชู่จี้ยิ้มอย่างนุ่มนวลมุมปากของเขาโค้งมนอย่างน่าหลงใหลและแม้แต่คนอย่างซังยี๋ที่ไม่เคยตกหลุมรักใครก็ยังตะลึง
“ถึงแล้ว”ชู่จี้อุ้มซังอี๋ลงจากรถเธอแค่อยากจะละจากอ้อมกอดของเขาแต่เขาสั่ง: “อย่าดิ้นสิ เชื่อผม”
หลังจากตรวจร่างกายอย่างละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้าจากภายในสู่ภายนอกไม่พบปัญหาใดๆ เมื่อชู่จี้ต้องการสั่งให้หมอตรวจซังอี๋อีกครั้งเธอกล่าวว่า “ไม่ต้องตรวจแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรอีกถ้าจะให้พูดน่าจะเป็นเพราะว่าระดับเทคโนโลยียังไม่ถึง”
ทันใดนั้นเขาก็บีบมือน้อยๆที่อ่อนนุ่มของซังอี๋”ผมจะรักษาคุณเอง”
ประโยคนี้เหมือนสัญญาที่หนักแน่น
หัวใจของซังอี๋อบอุ่นขึ้นทันที เมื่อมองดูผู้ชายดีๆ ตรงหน้าเธอหัวใจของเธอก็เต้นแรง
“คุณพักที่ไหน？ เดี๋ยวผมไปส่ง”ฝ่ามืออันอบอุ่นของเขาโอบมือเธอทำให้จิตใจของซังอี๋สงบ
บางทีน่าจะลอง …
เธอตอบชายคนนั้นทันทีโดยชักมือกลับจากเขา “หลินเจียงเสี่ยวอู”
เป็นทำเลที่ดีใกล้กับมหาวิทยาลัยมาก ไม่ง่ายเลยที่ซังอี๋จะเช่าบ้านนี้ได้ถึงแม้จะชอบบ้านนี้มากแต่เธอไม่อยากจะใช้เงินพ่อแม่ซื้อมันมา ถ้าซื้อมาได้ด้วยความพยายามของเธอเธอจะรู้สึกมีความสุขมาก
ความสุขแผ่ซ่านไปทั่วร่างพวกเขาทั้งสอง
“ไม่ชวนผมเข้าไปเหรอ?”ชู่จี้ยืนอยู่ที่ประตูและชายคนนั้นพิงอยู่กับประตู
ซังอี๋อดหัวเราะไม่ได้ “งั้นก็ได้ ฉันจะเลี้ยงชาคุณหนึ่งถ้วย” เธอหันร่างของเธอไปด้านข้างและหลีกทางให้
ชู่จี้ก้าวเข้ามาในห้องและสิ่งที่เขาเห็นคือบ้านที่มีสีเบจโรแมนติกและอบอุ่น
เขานั่งตัวตรงบนโซฟานุ่มๆและชมว่า “อืม คุณตาถึงเลยทีเดียว”
ซังอี๋เทชาร้อนหนึ่งถ้วยให้ชู่จี้ “ค่อยๆดื่มนะคะ ฉันไปทำอาหารก่อน”ไปทำโน่นทำนี่จนตัวเองก็หิวแล้ว
ทันใดนั้นเขาก็คว้าข้อมือเธอและถามว่า “ผมขออยู่กินข้าวด้วยได้ไหม”
ถ้าเป็นเรื่องปกติเธอจะไม่รั้งใครไว้ที่นี่เพื่อกินอาหารเย็นแต่ในตอนนี้เธอลังเล “คุณไม่กลัวฉันวางยาพิษเหรอ”
ฝีมือการทำอาหารของซังอี๋ไม่ได้แย่นักในทางกลับกัน ทักษะการทำอาหารของเธอดีมากเธอแค่ต้องการให้ชู่อี๋ออกไปโดยเร็วที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องอื่นๆขึ้น
เขาจ้องไปที่ดวงตาของผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาแล้วพูดว่า “อย่ากลัวเลย” เขากล่าว “วางใจได้ผมจะไม่แตะต้องคุณ ถ้าคุณไม่อนุญาต”
ซังอี๋เข้าไปในครัวทันที
หูแดงหน้าแดง นึกไม่ถึงว่าเธอจะโดนผู้ชายคนนี้แซวครั้งแล้วครั้งเล่า
เธอหายใจออกมาด้วยลมร้อนและจากนั้นรู้สึกว่าอุณหภูมิร้อนบนใบหน้าของเธอจางลงเล็กน้อยและเธอก็เริ่มเตรียมส่วนผสมเพื่อเตรียมอาหารมื้อเย็นง่ายๆ
ซู่จี้นั่งสบายๆบนโซฟาพลิกอ่านหนังสือบนโต๊ะกาแฟและทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ไปเห็นภาพถ่ายที่อยู่ในนั้น
สาวสวยในภาพกำลังสวมชุดเจ้าหญิงน่ารักตาโตสีดำสดใส เธอเป็นเจ้าหญิงน้อยในชีวิตจริง
ชู่จี้ดูรูปด้วยความสนใจ
นี่น่าจะเป็ยซังอี๋เธอดูน่ารักมากเมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก แต่เมื่อโตขึ้นเธอยังจะสวยเหมือนเจ้าหญิงอีก
ซังอี๋เดินออกจากครัว “ฉันทำก๋วยเตี๋ยว คุณลองกินดูนะ”เธอวางชามไว้ข้างหน้าชู่จี้
โรยหน้าด้วยต้นหอม ผักชี และไข่เจียวแต่มีกลิ่นฉุน
เขาหยิบตะเกียบขึ้นมาชิมเส้นอย่างช้า ๆ ก็เปรียบเสมือนมื้ออาหารของชนชั้นสูง ขั้นตอนการกินทั้งหมดไม่มีเสียงออกมา
“รสชาติดีนิ”ชู่จี้ชมโดยไม่ลังเล
เมื่อเห็นชู่จี้กินอย่างอร่อยซังอี๋ก็รู้สึกได้ถึงความสำเร็จ เธอยิ้มมุมปากโดยไม่รู้ตัว
ในชามก๋วยเตี๋ยวเห็นก้นชามโดยไม่รู้ตัวและเขากินน้ำซุปที่อยู่ด้านล่างของชามแม้แต่น้ำซุปก็อร่อยมาก
“อีกชามไหม?”ซังอี๋ถาม
“โอเค” ชู่จี้รู้สึกพึงพอใจเป็นครั้งแรกที่รู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน
น่าตลกสิ้นดีเขาไม่ได้ขาดเงินไม่ได้ขาดอำนาจแต่มีบางอย่างที่เขาซื้อด้วยเงินไม่ได้อยู่ดี
แม้ว่าเขาจะเป็นประธานของฮวาเจิ้งแต่เขาไม่เคยรู้สึกพอใจ
การต่อสู้ในครอบครัวของชู่ทั้งหมดต้องก้าวข้ามผ่านผู้คนมากมาย เขาไม่มีวันลืมว่ามารดาผู้ให้กำเนิดของเขาได้ผลักไสเขาออกไปในช่วงเวลาวิกฤติเพราะเหตุนี้กลายเป็นไฟแค้นที่อยู่ในใจ
แต่คนร้ายคือบิดาผู้ให้กำเนิดและคุณนายฉี
ไม่ช้าก็เร็วเขาจะทำให้พวกเขาชดใช้ทีละนิดๆ
แม่เขาเป็นนักแสดงตอนที่เจอพ่อ แม่ก็กำลังดังแต่ก็ทิ้งหน้าที่การงานและตามพ่อไปมีชีวิตใหม่
ในที่สุดก็พยายามอย่างหนักเพื่อค้นหาชีวิตของตัวเอง แต่พ่อเขาไปมีคนรักคนใหม่ แม่ของเขาทำชุดแต่งงานให้เธอแต่สุดท้ายโดนพ่อของเขากับคนรักใหม่ฆ่าตาย
ชู่จี้หลับตาและพยายามอย่างหนักเพื่อระงับอารมณ์ทั้งหมดที่พลุ่งพล่านขึ้นมาแต่คิ้วขมวดเล็กน้อยของเขาเผยให้เห็นอารมณ์ของเขาในขณะนั้น
ซังอี๋เข้ามาใกล้ชู่จี้ “คุณไม่สบายหรือเปล่า”กลิ่นหอมจางๆของร่างกายของเธอส่งผ่านเข้าไปในจมูกของเขาซึ่งทำให้อารมณ์หดหู่ของชู่จี้หายไปมาก
“ไม่มีอะไรหรอกแค่นึกถึงเรื่องบางเรื่องเฉยๆหัวใจของเขาแข็งกระด้างมาหลายปีแล้วและเขาไม่มีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจได้อีกอย่างไรก็ตามผู้หญิงคนนี้เป็นข้อยกเว้น
เมื่อเห็นชู่จี้เงียบ ซังอี๋ก็ไม่อยากถามอะไรมาก “ก๋วยเตี๋ยวเย็นหมดแล้วรีบกินตอนร้อนๆจะอร่อยกว่านะ”
ชู่จี้คว้าแขนของซังอี๋ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา”อย่าขยับสิ ให้ผมจูบได้ไหม?”
ลมหายใจร้อนระอุถูกพ่นลงบนผิวบอบบางของซังอี๋
ชายคนนั้นทำเธอตกตะลึง ชายคนนั้นใช้ช่วงเวลาที่เธอตกตะลึงแง้มฟันของเธอและดูดที่ปลายลิ้นของเธอราวกับว่าจะดูดกลืนวิญญาณของเธอไป
