เขาหัวเราะในทันใดรอยยิ้มที่มุมปากของเขาช่างน่าหลงใหล
“ยัยเฉิ่ม เธอต้องมีความมั่นใจในตัวเองสิ ยังไงซะคนที่ชู่จี้ชอบไม่ใช่คนซื่อๆ”
ซังอี๋คาดเข็มขัดนิรภัยในรถ “เดี๋ยวเรากำลังจะไปไหนกันเหรอ?”
“กลับบ้านเก่าไง”ใบหน้าของชู่จี้ดูเหมือนจะถูกฝังอยู่ในหมอกควัน
ซังอี๋รู้ว่าเขาไม่ต้องการกลับไป แต่ปู่ของเขาใจดีกับเขาแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการกลับไปที่บ้านหลังนั้นแต่เขาก็ยังต้องกลับไปหาปู่ของเขาเป็นระยะๆ
ทันทีที่ปู่เห็นซังอี๋รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ยิ่งมากขึ้นไปอีก “แม่หนู ไม่ได้เจอนานเลยนะหลานฉันไม่ได้รังแกอะไรเธอใช่ไหม”เขาทักทายอย่างเป็นกันเอง
ใบหน้าของซังอี๋แดงเล็กน้อยและเธอเหลือบมองไปชู่จี้อย่างอายๆ ที่กำลังนวดไหล่ให้ปู่อยู่ “คุณปู่ค่ะ ความสัมพันธ์ฉันกับชู่จี้ดีมากตลอดขอบคุณคุณปู่ที่เป็นห่วง ช่วงนี้อากาศดีออกไปเดินเล่นข้างนอกเยอะๆนะคะจะได้ช่วยผ่อนคลาย”
ชายชราเล่นกำไลลูกประคํากลมๆที่อยู่ในมือ ใบหน้าของเขาใจดีเขาตบมือของซังอี๋เบาๆ“ชู่จี้เด็กคนนี้จริงๆแล้วค่อนข้างโดดเดี่ยว ตอนเด็กๆเจอความลำบากอะไรก็ไม่เคยเปิดปากพูด”
เธอฟังชายชราพูดถึงวัยเด็กของชู่จี้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดราวกับว่าเธอรู้สึกแบบเดียวกัน แม้ว่าเขาจะมีเงิน อำนาจ และชื่อเสียงที่คนอื่นไม่มีแต่เขามีประสบการณ์ในวัยเด็กมากกว่าคนอื่นๆ
“แม่หนู ดูเหมือนเธอจะจริงใจกับชู่จี้จริงๆนะ” เมื่อชายชราเห็นน้ำตาในดวงตาของซังอี๋เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ชอบหลานเขามาก เขาพอใจที่ได้เห็นหลานเขาเจอกับคนที่ชอบเหมาะสมกัน
เมื่อตอนที่เขายังเด็กเขาทำงานหนักเพื่อธุรกิจของครอบครัวหลังจากที่ลูกชายของเขาชู่จินเจิ้งสืบทอดมรดกไปทรัพย์สินก็โดนยึดไปมาก เขารู้จักลูกชายตัวเองดี เป็นคนทะเยอทะยานและมักใหญ่ใฝ่สูงแต่ความสามารถของซังหลินจวินนั้นดีกว่าดังนั้นตระกูลชู่จึงไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน
จนกระทั่งชู่จี้เกิด เขาฝากความหวังไว้ที่ชู่จี้เห็นได้ชัดว่าชู่จี้ไม่ได้เป็นไปตามที่หวัง เขามีความทะเยอทะยานและมั่นคงในเวลาเดียวกันเขาสามารถทำสิ่งต่างๆได้อย่างรวดเร็ว
แต่เขามีความรู้สึกผิดเรื่องแม่ขอชู่จี้ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติกับชู่จี้ดีเป็นสองเท่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ความสัมพันธ์ระหว่างชู่จี้กับพ่อเขาแย่เสมอมา
เมื่อแก่ตัวลงก็ยิ่งกลัวความตายมากขึ้น
ชายชราถอนหายใจ “เสี่ยวอี๋ ปู่ขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม”
ความหวังสูงสุดของเขาคือการเห็นพ่อและลูกชายคืนดีกันเขาถึงจะตายตาหลับ
แม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันถูกต้องหรือไม่ที่จะฝากความหวังไว้กับหลานสะใภ้ เพราะหลังจากชู่จี้คบกับผู้หญิงคนนี้ บุคลิกของเขาก็เปลี่ยนไปมากจริงๆชู่จี้เป็นคนที่ฝืนตัวเองไม่เป็น
เขารู้ว่าเสี่ยวจี้ชอบผู้หญิงคนนี้มากถึงคบหากับเธอ และจะไม่สนใจเรื่องอื่นๆ เช่นนิสัยของแม่ก่อนที่เขาจะมีชีวิตอยู่และจะไม่ยอมแพ้ถ้าเขารู้เรื่องนี้
“คุณปู่ค่ะ มีเรื่องอะไรก็พูดมาเถอะค่ะฉันจะพยายามทำให้”สิ่งที่ทำให้คุณปู่ลำบากใจต้องเป็นเรื่องยากแน่ๆแต่เธอทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้คุณปู่ผิดหวังและจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำตามคำสั่งของคุณปู่
สัมผัสของความเจ็บปวดปรากฏขึ้นในดวงตาของชายชรา “เมื่อแม่ของเขาแต่งงานกับครอบครัวชู่ของเรา ลูกชายของฉันไม่ได้ดูแลเธออย่างดีสุดท้าย…”ชายชรารู้สึกสำนึกผิดอย่างยิ่ง “ดังนั้นชู่จี้ไม่เคยเปิดใจกับความสัมพันธ์ของพ่อเขา…”
ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อและลูกชายของตระกูลชู่นั้นไม่ลงรอยกัน ใครๆก็มองเห็นได้ เขาไม่เคยพูดถึงเรื่องในตอนแรกเลยและเธอก็ถามอะไรมากไม่ได้
ตอนนี้คุณปู่หวังว่าจะให้เธอเกลี้ยกล่อมชู่จี้ ยังไงซะพ่อของเขายังคงรักเขาอยู่ด้วยเลือดเนื้อเชื้อไขตัดยังไงก็ไม่ขาด
“คุณปู่คะเรื่องนี้….” ซังอี๋ลำบากใจเช่นกันเธออยากจะทำให้ดีที่สุดแต่เธอทำอะไรไม่ได้ “ฉัน…งั้นฉันจะลองดู ”
หลังจากที่ชู่จี้ได้เจรจากับแขกเสร็จแล้วเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและเดินไปทางคุณปู่ “คุณปู่”เขาพูดด้วยความเคารพ
ชายชราหันกลับมามองหน้าเขาทันทียิ้มและพยักหน้า: “ปู่เห็นผมกับซังอี๋เราสองคนรักกันอย่างมีความสุขก็ดีแล้ว หลังจากนี้ผมจะกลับมาหาบ่อยๆคุณปู่อายุมากแล้วคงหวังว่าจะได้พบพวกคุณมากขึ้น ”
ชู่จินเจิ้งเพิ่งมาจากข้างนอก พอเห็นหน้าชู่จิ้งหน้าเขาก็บูด “เขากลับบ้านเหรอ? ถ้าในใจเขามีครอบครัวอยู่บ้างก็คงจะดี! ”
ลูกชายตัวเองแต่กลับควบคุมไม่ได้ พอเจอหน้าเหมือนกับเจอศัตรูถ้าไม่ใช่เพราะเป็นสายเลือดเดียวกัน ชู่จินเจิ้งคงจะบีบคอลูกชายตายไปนานแล้ว ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นผ่านผู้ชายมีกี่ครั้งแล้วไม่ได้สะอาดมาก่อน
เขาโกรธเมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้และน้ำเสียงของเขาก็รุนแรงขึ้น “ถ้าแกอยากจะให้เธอเข้ามาปรองดองกับตระกูลชู่ของพวกเรา งั้นแกก็ออกไปอยู่กันเอง!”
เกาเหม่ยเหวินยืนดูทุกอย่างอยู่ที่ชั้นบนเมื่อเห็นว่าชู่จินเจิ้นกลับมา เธอเดินลงบันไดด้วยรอยยิ้มและพูดกับชู่จินเจิ้งว่า “นั่นเป็นลูกชายแท้ๆของคุณนะทำไมต้องมีปัญหากับเขาด้วย”
“ลูกชายแท้ๆเหรอ?”เขายิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ว่า “คุณดูมันสิคนเป็นลูกควรมีทัศนคติแบบนี้เหรอ? มันทำกับฉันเหมือนเป็นพ่อเหรอ? ”
จู่ๆชู่จินเจิ้งก็รู้สึกว่าตัวเขาล้มเหลวมาทั้งชีวิต ตอนหนุ่มๆลงทุนโดยไม่ได้ระวังทำให้เสียทรัพย์สินของตระกูลไปมาก ต่อมาไปตกหลุมรักแม่ของชู่จี้คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้น! มันเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจจริงๆ!
แม้ว่าชู่จี้จะเป็นลูกชายของเขา แต่ชู่จินเจิ้งก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเมื่อเห็นใบหน้าที่คล้ายคลึงกันของชู่จี้กับแม่ของเขา
อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ให้ผู้หญิงคนอื่นให้กำเนิดลูกชายคนที่สองอีกต่อไปในหัวชู่จี้เต็มไปด้วยความโกรธ
ชู่จี้กำหมัดข้างกายของเขาอย่างเงียบ ๆ และเม้มปากแต่ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความเย็นชาอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
ซังอี๋ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคว้าแขนเสื้อของชู่จี้และพูดด้วยเสียงเบาๆ “เราจะกลับกันดีไหม? จู่ๆฉันก็รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย…”
ชู่จี้หันกลับไปมอง “อื้อ กลับกันเถอะ”
ฝ่ามืออันอบอุ่นของเขาจูงมือเล็กๆของเธอและเดินออกจากประตูไป
หลิงเยว่เพิ่งเดินออกมาจากประตูและเห็นหน้าชู่จี้ เธอตกใจมากวันนี้จะตายไหมเนี่ย?
เธอกำลังจะวิ่งหนี แต่เธอได้ยินเสียงของชู่จี้เบาๆ “คุณหลิงช่วงนี้ว่างเหรอ?”
ประโยคนี้เหมือนคำสาปทำให้คนตื่นกลัวตัวแข็งทื่อ
