เถียนเถียนพูดจบ ก็เดินออกไป หันหลังไปร่วมกลุ่มกับคนอื่น ๆ
ชายวัยกลางคนที่เดินควงแขนกับเธอน่าจะเป็นเถียนเฟิงเสียงพ่อของเธอ แวบแรกก็รู้ว่าเป็นนักธุรกิจที่ฉลาดหลักแหลม
“ มองอะไรอยู่”ปู้อี้เฉินยกมือขึ้นและโบกมือต่อหน้าเธอ
เฉินเฉียวปัดมือของเขาออกและรับค็อกเทลจากบริกรที่เดินผ่านมา: “คุณดูคุ้นเคยกับเถียนเถียน”
“เพื่อนร่วมชั้น.”
อ๋อเฉินเฉียวไม่พูดอะไรและมองไปที่เถียนเถียน
และมองไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว
จากชั้นมองเห็นชั้นสองและมองขึ้นไปไม่เห็นใคร
คุณกำลังมองหาใคร?ปู้อี้เฉินอ่านใจเธอ
เฉินเฉียวไม่ตอบเพียงแค่กลอกตา
“ เฉียวเฉียว!ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้น
เฉินเฉียวได้ยินเสียง
ฉันเห็นเจียงฉยงฉยง สวมชุดทางการและใส่ส้นสูงวิ่งเหยาะๆมาหาเธอ เจียงอี้ฝานอยู่ข้างหลังเธอถือแก้วไวน์ทำหน้าบึ้งและเตือนว่า “ฉยงฉยง ช้าหน่อย!”
เฉินเฉียวก้าวไปข้างหน้าและจับ เจียงฉยงฉยงไว้ “พี่ชายเธอดุแล้ว”
“ ช่างเขาเถอะ เขามักจะดุฉันตลอดอยู่แล้ว ในสายตาของเขาฉันก็ไม่ต่างจากเด็กปัญญาอ่อน “เจียงฉยงฉยงกลอกตา
เฉินเฉียวยิ้ม “เธอรู้ตัวนิ”
เจียงฉยงฉยงแกล้งมองเธอด้วยความโกรธ แต่ด้วยโอกาสแบบนี้คนสองคนเอะอะมากไม่ได้
เจียงฉยงฉยงเห็นปู้อี้เฉินข้างๆ เธอไม่ค่อยชอบปู้อี้เฉินสักเท่าไหร่ ทำเป็นมองไม่เห็นเขา พลางถามเฉินเฉียว“เธอมาได้ยังไง？ อีกทั้ง….มากับเขาด้วย. ”
ในประโยคสุดท้ายเธอพูดเบาๆ
เรื่องมันยาวน่ะเฉินเฉียวมองเจียงฉยงฉยง“ แต่เธอก็ไม่ได้บอกว่าคืนนี้จะมาร่วมงานเลี้ยง
เจียงฉยงฉยงเบ้ปาก”พี่ชายของฉันบังคับให้ฉันมา นอกจากนี้ตัวเอกในวันนี้ไม่ใช่ใคร? ฉันไม่กล้าบอกเธอ ฉันกลัวเธอคิดว่าฉันทรยศ ”
“ ฉันกับเธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน”เฉินเฉียวถามเสร็จ จิบเหล้าแล้วเดินไปที่ฝูงชน
“พี่”เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ปู้ฮวานเหยียนในชุดเดรส
คืนนี้คึกคักจริงๆ
คนที่อยากเจอ คนที่ไม่อยากเจอล้วนอยู่ที่นี้
ปู้ฮวานเหยียนเห็นเฉินเฉียวใบหน้าของเธอก็เย็นชา“ พี่คะทำไมถึงพาเธอมาด้วย?”
“ มีกฎหรอว่าเฉียวเฉียวจะมาที่นี้ไม่ได้ ทำไม เธอเป็นเจ้าภาพงานนี้หรอ งานเลี้ยงนี้จัดมาเพื่อเธอหรอ”เฉินเฉียวยังไม่ได้พูดแต่เจียงฉยงฉยงตอกกลับไปหมดแล้ว
ปู้ฮวานเหยียนโดนถากถาง
เธอรู้สึกเกรงเจียงฉยงฉยงเล็กน้อยซึ่งแตกต่างจากเฉินอิน ยังไงก็ตามคนที่อยู่เบื้องหลังของเจียงฉยงฉยงคือเจียงอี้กรุ๊ป ปู้ฮวานเหยียนไม่กล้าหือ ยิ่งไปกว่านั้น พี่ชายเธอเจียงอี้ยังขึ้นชื่อเรื่องหวงน้องสาวอีกด้วย
ปู้ฮวานเหยียนกล้าแขวะเฉินเฉียวเท่านั้น“ แม้ว่าฉันจะไม่ใช่เจ้าภาพ แต่ฉันก็มีการศึกษารู้ว่าควรจะแต่งตัวยังไง พี่คะ ไม่อายบ้างหรอที่พาผู้หญิงไม่รู้จักมารยาทแบบนี้ออกมาด้วย ”
ปู้อี้เฉินจิบไวน์ของเขาอย่างสบาย ๆ และมองไปที่เฉินเฉียว“ อืม ฉันว่าก็สวยดีนะ”
“พี่”ปู้ฮวานเหยียนโกรธมาก ทำไมแม้แต่คนที่เกลียดเธอมากที่สุดอย่างพี่ชายของเธอก็ยังเข้าข้าง?
เจียงฉยงฉยงเลิกคิ้ว “เอาล่ะ ปู้ฮวานเหยียนเธอแขวะไปแขวะมา ถึงเธอจะไม่เหนื่อยแต่ฉันฟังจนเหนื่อยแล้ว เฉียวเฉียวของเราถึงแม้จะไม่แต่งตัวไม่แต่งหน้าก็สวยกว่าคุณที่แต่งอะไรมาตั้งเยอะแยะ ดูผู้ชายกลุ่มนั้นสิ มีใครบ้างที่ไม่มองเฉียวเฉียว”
เจียงฉยงฉยงพยักหน้าเป็นวงกลม
สายตาของทุกคนติดตามการเคลื่อนไหวของเธอและมองไปรอบ ๆ
แน่นอนว่าสายตาของผู้ชายหลายคนจับจ้องไปที่เฉินเฉียว
ในสถานที่ที่มีแสงสลัวร่างสูงมองเธอจากระยะไกล
เขาไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่หรืออาจจะมานานแล้ว แต่เพิ่งมาปรากฏตัว
เขาถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงชนยืนถือแก้วไวน์ ล้อมรอบไปด้วยคนที่อายุมากกว่าเขาออร่าของเขาไม่แพ้ใครในนี้
เขาโดดเด่นมากกว่าใครดวงตาของผู้หญิงส่วนใหญ่จับจ้องมาที่เขา
ในขณะนี้เขามองไปที่เธอที่อยู่ห่างไกลจากฝูงชน
เฉินเฉียวใจเต้นไม่เป็นจังหวะและกำลังละลายตาจากชายคนนั้น
“ ไปทักทายเขากันเถอะ”ปู้อี้เฉินเห็นซังหลินจวิน และหยิบแก้วไวน์
ใจของปู้ฮวานเหยียนล่องลอยไปนานแล้ว
“ พี่คะ ฉันจะไปกับพี่”ปู้ฮวานเหยียนก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับมือของปู้อี้เฉิน
แต่ปู้อี้เฉิน ดึงมือของเธอออกและจับเฉินเฉียว “คุณไปกับผม”
เฉินเฉียวจิตหลุดเมื่อเธอกลับมามีสติ ปู้อี้เฉินก็พาเธอไปทาง ซังหลินจวิน
เธอยืนเผชิญหน้ากับซังหลินจวิน
ปู้อี้เฉินทักทายกลุ่มคนจากนั้นจับมือกับซังหลินจวิน “ประธานซัง ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ”
ซังหลินจวินจับมือกลับด้วยสีหน้าเฉยๆ”ครับ ไม่ได้เจอนานเลย”
“ประธานปู้ คนนี้คือ … ?”ไม่รู้ว่าใคร ดึงความสนใจไปไว้ที่เฉินเฉียว
“ภรรยาของผม.”ปู้อี้เฉินรีบแนะนำจับไหล่ของเธออย่างสนิทสนมด้วยมือของเขา
เฉินเฉียวพยักหน้าเล็กน้อยและทักทายพวกเขา เมื่อเธอได้พบกับการจ้องของซังหลินจวิน เธอตกอยู่ในภวังค์ ในไม่ช้าก็กลับสู่สภาพปกติ
ทุกคนไม่รู้ความคิดของพวกเขาสองคนและหัวเราะ “คุณนายปู้สุดยอดจริงๆ”
เฉินเฉียวรู้อยู่แล้วว่าทุกคนหมายถึงชุดที่เธอใส่ เธอจึงยิ้มแห้งๆ “พวกคุณเลยต้องมาเห็นอะไรแย่ๆแบบนี้เลย”
“ นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะครับ แต่เรียกว่า ธารใส”บางคนยกย่อง “คุณนายปู้นั้นงดงามเหมือนธรรมชาติและไม่ต้องการการปรุงแต่งใด ๆ ”
เฉินเฉียวยิ้ม
พวกคุณคุยกันไปก่อนนะทันใดนั้นเสียงทุ้มๆก็ขัดจังหวะคำชมเหล่านี้
ซังหลินจวินพูด กับทุกคนและจากไป
เป็นเรื่องยากที่ทุกคนจะคุยกับเขาสักครั้งและยังอยากอยู่ต่อ แต่เมื่อเห็นว่าเขาได้ก้าวไปไกลแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ
“ ประธานซังดูเหมือนว่าจะรู้สึกไม่พอใจ”
หรอ?
“ พวกเราใครคนหนึ่งไปพูดรบกวนเขาหรือเปล่า”
หลายคนมองหน้ากัน
เฉินเฉียวมองไปที่ร่างนั้นแล้วใจเต้น จับมือปู้อี้เฉินเดินออกไปจากฝูงชนรู้สึกว่างานเลี้ยงแบบนี้น่าเบื่อมากขึ้นเรื่อย ๆ
งานเต้นรำจะเริ่มในไม่ช้า
พิธีกรกล่าวอวยพรเถียนเถียนถูกล้อมรอบไปด้วยทุกคนราวกับเจ้าหญิงเธอมีความสุขมาก
เถียนเถียนเปิดงานเต้นรำ
เถียนเถียนมองชายที่โดดเด่นที่สุดในฝูงชนอย่างอ่อนหวานและเชิญอย่างกระตือรือร้น
ซังหลินจวินไม่ได้หลบหน้าและรับคำเชิญอย่างเปิดเผย
ที่กลางเวทีทั้งคู่ได้รับพรจากฝูงชนและเต้นรำในเพลงไพเราะ
เขาสง่างามหล่อเหลาและสูงส่งเหมือนเจ้าชายในการ์ตูน
เถียนเถียนเป็นคนที่สวยงามใจกว้างและอ่อนโยนเหมือนเป็นเจ้าหญิงในการ์ตูน
ทั้งสองเป็นคู่ที่ฟ้าดินสร้างมางดงามราวกับภาพวาด
เฉินเฉียวจิบไวน์ รู้สึกได้ถึงรสชาติความขมขื่นของค็อกเทลที่ไม่อาจบรรยายได้
