ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 88 ไม่อยากเป็นตัวถ่วงความเจริญของเขา

จู่ๆซังหลินจวินก็ใช้กำลังดึงเธอเข้ามาใกล้เขาอีกครั้ง

เขาก้มศีรษะและมองเข้าไปในดวงตาของเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งและทุกคำที่เขาเปล่งออกมานั้นหนักแน่นและมีพลัง “เฉินเฉียวแม้ว่าความสัมพันธ์ของเรามันเป็นการคบชู้ แต่ผมไม่เคยคิดที่จะเลิกกับคุณเพราะฉะนั้นคุณควรเตรียมใจไว้”

เฉินเฉียวหัวใจว้าวุ่นไปหมด

เธอออกจากห้องแล้วออกไปยืนข้างนอกสักพัก คำพูดสุดท้ายของ ซังหลินจวิน สะท้อนอยู่ในใจของเธอเสมอ

เธอค้นพบว่าสติ หลักการ ลิมิตทั้งหมดของเธอเมื่ออยู่ต่อหน้าซังหลินจวินผู้ชายคนนี้แล้วล่ะก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

เขาสามารถเอาชนะความแน่วแน่ของเธอได้อย่างง่ายดาย

เธอกับเขานี่คือการเสี่ยงตายที่บ้ามาก พวกเขาอาจจะผ่านไปได้หรือบางทีอาจจะถูกบดขยี้อยู่ตรงกลางทาง

ในห้องจัดเลี้ยงการร้องเพลงและเต้นรำเริ่มขึ้นอย่างสงบ ไม่มีใครรู้ว่าสักครู่นี้มีพายุซัดอยู่ที่ชั้นบน

เฉินเฉียวพยายามที่จะออกไปอย่างเงียบ ๆ แต่เถียนเถียนได้เดินเข้าไปหาเธอแล้ว

เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเถียนเถียน และท่าทางที่อ่อนโยน เฉินเฉียวรู้สึกสับสนในใจชั่วขณะ

“คุณใส่ชุดนี้แล้วสวยมาก”เถียนเถียนกล่าวชื่นชมเธอ

“ขอบคุณค่ะ รบกวนคุณแย่เลย”เฉินเฉียวก้มมองตัวเอง “ชุดนี้หลังจากที่ฉันเอาไปซักแล้วส่งคืนได้ที่ไหนคะ”

ไม่ต้องหรอกค่ะเถียนเถียนยิ้มและโบกมือ“ ถ้าไม่รังเกียจ คุณเฉินเก็บไว้เถอะค่ะ จริงๆแล้วเป็นชุดใหม่ที่หลินจวินมอบให้ฉันเมื่อตอนที่ฉันยังอยู่ที่จีน ตอนหลังจะไปเมืองนอกแล้ว เอาไปไม่ไหวเลยไม่มีโอกาสได้ใส่ค่ะ ”

เฉินเฉียวรู้สึกเศร้าอย่างอธิบายไม่ถูก

ที่ผ่านมาเชื่อข่าวลือนั้นจริงๆและคิดว่าซังหลินจวินไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหนเลย แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเรื่องราวระหว่างเขากับเถียนเถียนได้เริ่มขึ้นตั้งนานแล้ว ตอนที่เธอยังไม่รู้จักซังหลินจวิน เขากับเถียนเถียนก็มีความสัมพันธ์ไปถึงไหนแล้ว

ความรู้สึกที่ไม่ชัดเจนและหลบๆซ่อนๆกับซังหลินจวินตอนนี้มันแย่มาก เขาก็เหมือนกับชุดที่เธอใส่ในตอนนี้ไม่ใช่ของเธอ

เธอปรากฏตัวในฐานะแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

เธอเม้มริมฝีปาก “เป็นของขวัญที่ประธานซังซื้อให้ ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”

“ ไม่เป็นไรค่ะ หลินจวินให้ของขวัญฉันทุกปี กระโปรงตัวนี้ไม่ได้สำคัญอะไรมาก”

เฉินเฉียวมองไปที่หญิงสาวหน้าหวานตรงหน้าที่กล่าวถึงผู้ชายคนนั้นก็รู้สึกอิจฉาและรู้สึกผิด

เจียงฉยงฉยงเข้ามาจับมือเธอ “เฉียวเฉียว ฉันปวดขาไปหมดแล้ว”

ระวังหน่อยเฉินเฉียวได้สติ ประคองเจียงฉยงฉยง

เถียนเถียนยิ้มให้พวกเขากล่าวคำอำลาและจากไป

เมื่อมองไปที่ร่างนั้นเฉินเฉียวก็ตกใจเล็กน้อย

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าถ้าเถียนเถียน รู้ความในใจที่ซ่อนไว้ของเธอในตอนนี้อาจจะเหมือนตัวเธอเองที่มองเฉินอิน

น่าตลกสิ้นดี

เจียงฉยงฉยงมองไปที่ด้านหลังของเถียนเถียน“ เธอพูดอะไร? เธอพูดถึงประธานซังใช่ไหม? ”

เฉินเฉียวไม่ตอบและพูดกับ เจียงฉยงฉยง: “ฉยงฉยงฉันว่าฉันจะกลับก่อน แล้วเธอล่ะ ”

“ไปไหม”

“ ฉันเหนื่อยและอยากกลับไปนอน”

“ช่วงนี้ยุ่งเรื่องบริษัทของเรา ไหนจะเรื่องอี้เฉินอีก ลำบากแย่เลย แต่ฉันต้องอยู่กับพี่ ไม่งั้นเขาด่าฉันตายเลย ”

“ไม่เป็นไรงั้นฉันกลับคนเดียว”

เจียงฉยงฉยงนึกอะไรบางอย่างได้ “ตอนนี้ปู้อี้เฉินตามหาเธออยู่นะ”

เฉินเฉียวพยักหน้า “ฉันรู้”

เฉินเฉียวเดิมทีต้องการที่จะกลับไปอย่างเงียบ ๆ คนเดียว คิดไม่ถึงว่าปู้อี้เฉิน ยืนอยู่ข้างนอกสูบบุหรี่และรออยู่

“ ผมตามหาคุณตั้งนานแล้วคุณไปอยู่ที่ไหน?”เมื่อเห็นเธอปู้อี้เฉินก็ดับบุหรี่ในมือแล้วเดินตรงไปหาเธอ

เฉินเฉียวตอบว่า: “เปลี่ยนเสื้อผ้า”

“ เปลี่ยนจัง”ปู้อี้เฉินมองเธออย่างสงสัย จากนั้นก็เพิ่มอีกประโยค: “ตะกี้ซังอวี้เพิ่งมา”

เฉินเฉียวมองไปที่ปู้อี้เฉิน“ คุณจะกลับหรือยัง? ถ้าคุณไม่กลับฉันจะกลับ ”

หลังจากนั้นเธอจะเดินออกไป ปู้อี้เฉินตามเธอและจับตัวเธอไว้ เขาจ้องมองเธอเป็นเวลานานและในที่สุดก็พูดเพียงว่า: “ขึ้นรถผมจะไปส่งคุณ”

เฉินเฉียวมองไกลๆ เรียกรถแท็กซี่ที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

เธอเงยหน้าขึ้นมองโดยไม่ได้ตั้งใจและเห็นร่างบนชั้นสองของวิลล่า ซังหลินจวินยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นสองถือแก้วไวน์ไว้ในมือและมองมาที่เธอ

เขาจ้องเธอมา เฉินเฉียวมองเห็นอารมณ์บนใบหน้าของเขาไม่ชัด เหมือนกับว่ามีครบทุกอารมณ์ทุกความรู้สึก

นี่คือผู้ชายที่ทำให้เธออยากปฏิเสธ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

ข้างๆเขามีร่างหนึ่งเดินเข้ามาเขาก็มองเธอจากชั้นบนเช่นกัน เฉินเฉียวจำได้ว่าเป็นซังอวี้ เธอไม่พูดอะไรเปิดประตูรถของปู้อี้เฉินแล้วนั่งรถ

เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหักห้ามใจและไม่ต้องการทำให้ซังหลินจวินต้องเดือดร้อนเพราะตัวเธอเอง

ซังอวี้ยืนอยู่ข้างๆซังหลินจวินและจิบไวน์แดงในแก้วของเขา เขามองเงารถในระยะไกลด้วยความสนใจแล้วหัวเราะ“ พี่รู้ไหม? พี่อะดีทุกอย่าง เว้นแต่ว่ารสนิยมแปลก”

ซังอวี้วางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของซังหลินจวินแสดงความรักแบบพี่น้อง“ พี่ ในฐานะที่เป็นน้องขอเตือนว่าอย่าทำลายตัวเองเพราะแค่ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วเลยนะ ผู้หญิงประเภทนี้นอกใจผู้ชายครั้งหนึ่งแล้ว เดี๋ยวก็ต้องมีครั้งที่สอง”

ซังหลินจวินยิ้ม “ฉันทำลายตัวเองแล้ว ไม่ใช่แกหรอที่มีความสุขที่สุด”

ซังอวี้หัวเราะอย่างมีความสุข “ก็ใช่ รอพี่ทำร้ายตัวเองพอถึงวันนี้ผมจะจุดพลุฉลองให้ตัวเองแน่ๆ!”

“ งั้นก็รอดูแล้วกัน จะรอถึงวันนั้นได้ไหม”ซังหลินจวินสะบัดมือของซังอวี้ออกไป

ปู้อี้เฉินไปส่งเฉินเฉียวที่หย่าย่วน

ระหว่างทางเธออดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “ตอนขึ้นรถผมเห็นคุณมองไปที่ชั้นบนตั้งสองครั้ง”

เฉินเฉียวใจหาย

“คนที่ยืนอยู่ชั้นบนคือซังอวี้!”ปู้อี้เฉินพูดประโยคนี้อีกแล้ว

เฉินเฉียวผ่อนคลายลงเล็กน้อย

“ ฉันอธิบายไปแล้วก็ไม่อยากอธิบายอีกแล้ว”เธอแกล้งทำเป็นหลับ

ในตอนนี้โทรศัพท์สั่น

สิ่งเข้ามาคือข้อความ

เฉินเฉียวเห็นชื่อที่กระพริบอยู่ด้านบนและหัวใจของเธอว้าวุ่น เมื่อแอบชำเลืองไปที่คนข้างๆเธอรู้สึกผิดอย่างอธิบายไม่ถูกไม่กล้ามอง

“ ทำไมมองผมแบบนั้น”สายตาของปู้อี้เฉินกวาดไปทั่วและสายตาของเขาก็จ้องมาที่โทรศัพท์ของเธออีกครั้ง “ข้อความจากใคร”

“ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์”

“ดึกขนาดนี้แล้วตัวแทนยังส่งข้อความมาหรอ?”ปู้อี้เฉินเป็นคนที่ขี้สงสัยดูเหมือนว่าเขาจะไม่เชื่อ

อืมเฉินเฉียวหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง เธอดูเหมือนจะไม่สนใจว่าเขาจะเชื่อหรือไม่

ปู้อี้เฉินขมวดคิ้วสงสัยว่าเธอโกหกตัวเองมาโดยตลอด อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าถ้าเขาถามอีกเฉินเฉียวจะอารมณ์เสียเขาเลยไม่ถามอะไรอีก

เมื่อถึง ‘หย่าย่วน’ เฉินเฉียวกล่าวว่า “ลาก่อน” กับเขาและผลักประตูลงรถและเข้าไปในอาคารโดยไม่หันกลับมามองอีก

ท่านประธานที่รัก

ท่านประธานที่รัก

เฉินเฉียวต้องมานอนกับผู้ชายลึกลับคนหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่รู้ ชื่อหรืออาชีพของเขา และไม่รู้เลยว่าเขานั้นได้แต่งานมาแล้ว แต่เขามักจะมาช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความอับอายอยู่เสมอ อะไรนะ!!! ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่เธอคิด แต่เขาเป็นถึงซังหลินจวินที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเป่ยเฉิง และมีข่าวลือมาว่า ชายผู้มีอำนาจคนนี้ทั้งได้ผ่านการแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง และมีลูกแล้วอีกด้วย และมีข่าวลือกอีกว่าชายคนนี้มีนิสัยเย็นชา………….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset