ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 277 ตาเฒ่าไร้ยางอาย

ใบหน้าของเจ้าสำนักซวนปิงแดงก่ำ เขากล่าวอย่างกรุ่นโกรธ “ฮั่วอู๋จี๋ เจ้าหยาบคายมากเกินไปแล้ว!”

ฮั่วอู๋จี๋กล่าวโต้ด้วยสีหน้าเย็นชา “เหอะ! หยาบคายหรือไม่นั้นเจ้ารู้ดีที่สุด”

เจ้าสำนักซวนปิงหันไปตะคอกใส่มู่เฉียนซี “ยาแก้พิษ เจ้าเอายาแก้พิษมาเดี๋ยวนี้!”

มู่เฉียนซี “สำนักซวนปิงของท่านก็น่าจะมีนักปรุงยา ไปให้นักปรุงยาของสำนักเจ้าแก้พิษให้เองซี่! อย่ามารบกวนข้า ต่อให้ข้ามีข้าก็ไม่ให้”

เจ้าสำนักซวนปิงโกรธจนใบหน้าเขียวคล้ำ “เจ้า! รนหาที่ตายแล้ว”

เขาจ้องมู่เฉียนซีตาเขม็ง ทว่าในขณะเดียวกันนั้น สายตาที่เย็นชา ไร้ซึ่งอารมณ์และความรู้สึกคู่หนึ่งก็กำลังจ้องมองเขาอยู่เช่นกัน  เจ้าสำนักซวนปิงไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม เขาเคยต่อสู้กับคนผู้นี้มาแล้ว รู้ดีว่าหากลงมือไปคงจะไม่เป็นการดีนัก

เจ้าสำนักซวนปิง “เจ้าคิดจริง ๆ รึว่าสำนักซวนปิงของข้าจะแก้ไม่ได้ ?” เจ้าสำนักซวนปิงแค่นเสียงก่อนจะพาอีซือเตรียมหันกลับไป

มู่เฉียนซีกล่าวไล่หลัง “ช้าก่อน! เจ้าสำนักซวนปิง ท่านทำผิดกฎการประลอง คิดจะจากไปง่าย ๆ เช่นนี้รึ ?”

เจ้าสำนักซวนปิงกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว “เจ้าทำร้ายซือเอ๋อร์เช่นนี้แล้วะยังไม่พออีกรึ ? เจ้าต้องการสิ่งใดอีก ?”

“เจ้าสำนักซวนปิง เจ้าเองก็อายุมากแล้ว เจ้าแยกไม่ได้หรืออย่างไรว่านั่นมันคนละเรื่องกัน ?” เจ้าสำนักเฟินเทียนกล่าวขึ้น ก่อนจะหันไปกล่าวกับเจ้าสำนักชางเยี่ย “เจ้าสำนักชางเยี่ย เรื่องนี้จะจัดการเช่นไร ? เหตุการณ์เมื่อครู่นั้นทำให้ข้าตกใจจนอกสั่นขวัญหายไม่เบา”

เจ้าสำนักซางเยี่ยตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะเขาไม่อาจทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่พอใจได้  ทันใดนั้นเอง ฉื่อเอี้ยนกล่าวขึ้นว่า “เอาเช่นนี้ดีหรือไม่ เรื่องที่เจ้าสำนักซวนปิงทำผิดกฎ รางวัลอันดับสองที่เดิมทีถือเป็นของอีซือ ก็เป็นอันยกเลิกและมอบให้กับแม่นางมู่แทน”

เจ้าสำนักซวนปิงได้ยินเช่นนี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ทว่านี่เป็นคำพูดของศิษย์สำนักระดับหนึ่งอย่างสำนักอวิ๋นเยียน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าขัด

“คุณชายฉื่อหลักแหลมยิ่งนัก!” เจ้าสำนักซางเยี่ยรีบกล่าวชื่นชม เขาเองก็อยากให้ปัญหาขัดข้องหมองเคืองนี้จบลงโดยไว

ทว่าเจ้าสำนักซวนปิงกล่าวอย่างเย็นชา “เหอะ… รางวัลอันดับสอง สำนักซวนปิงก็ไม่ได้อยากได้!” กล่าวจบตาเฒ่าผู้นี้ก็พาอีซือกลับไปรักษาทันที

พิษนั่นร้ายแรงมากราวกับจะคร่าชีวิตของอีซือได้ นางต้องทนทุกข์ทรมานตลอดทั้งยามราตรี

แน่นอนว่ามู่เฉียนซีนั้นจิตใจซื่อสัตย์มากพอ นางไม่ฆ่าศิษย์ที่เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนักของผู้อื่นตายอย่างแน่นอน เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะไม่ให้เกิดปัญหามากมายตามมา เพราะถ้าหากนางตั้งใจจะให้ตายจริง ๆ ก็คงไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้

ท้ายที่สุดแล้วการประลองครั้งนี้ก็ได้จบลง รางวัลสำหรับผู้ที่ได้อันดับหนึ่งคือยาวิญญาณระดับเจ็ดหนึ่งเม็ด ส่วนรางวัลสำหรับผู้ที่ได้อันดับสองคือยาวิญญาณระดับหกหนึ่งเม็ด  รางวัลทั้งสองนี้มู่เฉียนซีมอบให้กับฮั่วอู๋จี๋

ฮั่วอู๋จี๋รู้ดีว่าตระกูลมู่นั้นร่ำรวยเงินทองและมียาวิญญาณมากมาย ดังนั้นเขาจึงรับไว้อย่างไม่เกรงใจ  นางมียาดีอยู่มากแล้ว แต่สำนักของเขานั้นขาดแคลนเป็นอย่างมาก  เช่นนั้นรับไว้คงไม่น่าเกลียดกระมัง ?

ในค่ำคืนนั้นเอง อีซือนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงด้วยความเจ็บปวดภายใน ทำให้เจ้าสำนักซวนปิงยกกระบี่ขึ้นมาหลายต่อหลายครั้งด้วยความโกรธขึ้ง ใจร้อนดั่งไฟสุมหมายจะออกไปสังหารมู่เฉียนซีให้รู้แล้วรู้รอด

ไม่ว่าจะเป็นนักปรุงยาของสำนักซวนปิงหรือของสำนักซางเยี่ยก็ไร้ซึ่งหนทางรักษา สุดท้ายเขาไม่กล้าผลีผลาม  ได้แต่บากหน้าไปหาฮั่วอู๋จี๋

ฮั่วอู๋จี๋เห็นสีหน้าของเจ้าสำนักซวนปิงย่ำแย่ขึ้นเรื่อย ๆ ก็ลอบสะใจในใจไม่น้อย ในที่สุดตาเฒ่าผู้นี้ก็มีวันนี้จนได้

ฮั่วอู๋จี๋กล่าวขึ้น “ซวนปิง ใช่ว่าข้าจะไม่เคยเตือนเจ้า พิษของหมอปีศาจเจ้าไม่มีวันแก้ได้ ยาแก้พิษก็ไม่มี บางทีศิษย์ของเจ้าอาจจะทรมานแค่คืนนี้คืนเดียวก็ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป นางน่าจะหายด้วยเพราะร่างกายที่แข็งแกร่งใจสู้ของนาง  นางเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนักเจ้า ไม่มีทางที่จะทนต่อความเจ็บปวดนี้ไม่ได้”

เจ้าสำนักซวนปิงกล่าวด้วยความตกใจว่า “หมอปีศาจรึ ?! เจ้าบอกว่าหมอปีศาจ… สตรีผู้น้อยนั่นเป็นหมอปีศาจรึ ?”

ฮั่วอู๋จี๋ “ไม่ได้เป็นเช่นนั้น แต่สาวน้อยผู้นำตระกูลมู่กับหมอปีศาจมีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมใกล้ชิดกันอย่างมาก หมอปีศาจมียาพิษ นางก็มียาพิษ ดังนั้นเจ้าอย่าไปทำให้นางขุ่นเคืองจะดีกว่า แล้วเจ้าก็อย่ามาโทษสหายเก่าแก่อย่างข้าว่าไม่เตือนเจ้าล่ะ”

เดิมทีนั้นเจ้าสำนักซวนปิงคิดจะแก้แค้นมู่เฉียนซี แต่เมื่อเขาได้ยินชื่อของหมอปีศาจ เขาละทิ้งความคิดนั้นไปโดยปริยาย

ทุกวันนี้หอหมอปีศาจมีความสำคัญในทางตกของเซี่ยโจวอย่างมาก ศิษย์หลาย ๆ สำนักต่างก็ต้องการไปซื้อยาที่หอหมอปีศาจ  เมื่อรู้ว่ายาของหอหมอปีศาจนั้นทั้งคุณภาพดีและราคาถูก ทุกคนต่างก็ไม่ไปซื้อที่อื่นอีก

หลังจากที่อีซือได้ผ่านพ้นความเจ็บปวดทรมานราวกับจะได้ไปเยือนแดนนรกในคืนที่ผ่านมา นางก็พบกับรอยบาดแผลน่าเกลียดบนไหล่ของตน  นางแทบคลั่ง ในใจว้าวุ่นประสงค์จะออกไปฆ่ามู่เฉียนซีให้ได้

“บัดซบ! มู่เฉียนซี ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เจ้าสำนักซวนปิง “ซือเอ๋อร์ใจเย็นลงก่อน อย่าได้หุนหันพลันแล่นไป”

“จะใจเย็นได้รึท่านอาจารย์ ? ท่านอาจารย์ดูข้าสิ น่าเกลียดเช่นนี้ ข้าไม่อาจทนได้” ดวงตาของอีซือแดงก่ำเพราะความความโกรธเคือง

เจ้าสำนักซวนปิงพยายามกล่าวให้อีซือสงบลง “มู่เฉียนซีผู้นั้นมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับหมอปีศาจ มิเช่นนั้นเจ้าเด็กอวดดีนั่นจะมียาพิษแปลกประหลาดมากมายได้เช่นนี้หรือ ตอนนี้ไม่ใช่โอหาสดีที่เราจะลงมือ รอให้ถึงดินแดนลึกลับทางตกก่อน เราจะทำให้นางหายสาบสูญไปจากโลกนี้โดยที่ไม่มีผู้ใดรู้เลยทีเดียว”

อีซือจับแขนเจ้าสำนักซวนปิง ใบหน้าเริ่มฉายแววสุขใจ “ข้ารู้อยู่แล้วว่าท่านอาจารย์รักข้ามากเพียงใด”

สามอันดับสำนักแรกก็คือสำนักเฟินเทียน สำนักซวนปิง และสำนักชางเยี่ย

ทั้งศิษย์และเจ้าสำนักทั้งสามสำนักได้เตรียมตัวที่จะเข้าไปสู่ดินแดนลึกลับทางตกแล้ว สัตว์วิญญาณที่บินได้นับไม่ถ้วนบินลงสู่กลางป่า ในที่สุดก็มาถึงดินแดนที่รกร้างของทางตก

ทุกคนกล่าวขึ้นด้วยความฉงนสงสัยว่า “สถานที่นี้คือดินแดนลึกลับทางตกเช่นนั้นรึ ?  เป็นไปไม่ได้!”

“ได้ยินมาว่าดินแดนลึกลับทางตกมีของล้ำค่าอัจฉริยะมากมาย แต่ที่นี่กลับไม่มีอะไรเลย”

“อา…”

ในเวลานี้เอง เจ้าสำนักซางเยี่ยได้เอาป้ายหยกออกมาและโยนขึ้นไปกลางอากาศ มีแสงปรากฏขึ้นจากป้ายหยกนั่น จากนั้นมันกลายเป็นประตูแสง

เจ้าสำนักซางเยี่ยกล่าว “หลังจากนี้ครึ่งเดือน ประตูนี้จะเปิดขึ้นอีกครั้ง  เพื่อเป็นการฝึกฝนของศิษย์ทุกคน ศิษย์ทุกคนจะแยกทางกับอาจารย์ตรงนี้ หลังจากที่พวกเจ้าเข้าไปในประตูนี้แล้ว จงเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้ได้มากที่สุดและเก็บเกี่ยวของมีค่าให้เร็วที่สุด  อ้อ นอกจากนี้ จงอย่าลืมปกป้องดูแลความปลอดภัยของตัวเอง มันเป็นสิ่งสำคัญที่สุด จงจำเอาไว้…”

“ขอรับ!” เหล่าศิษย์รับคำอย่างแข็งขัน

เวลานี้มีร่างของใครบางคนเดินเข้ามา ฉื่อเอี้ยนกล่าวขึ้นว่า “เจ้าสำนักชางเยี่ย สำหรับดินแดนลึกลับทางตกแห่งนี้ พวกเราก็มีความสนใจเป็นอย่างมาก ไม่ทราบว่าพวกเราจะขอเข้าไปด้วยได้หรือไม่ ?”

ผู้ที่มากับฉื่อเอี้ยนนั้นมีผู้อาวุโสผมหงอกผู้หนึ่ง เขากล่าวขึ้นว่า “พอดีข้าว่าง ๆ ได้ยินฉื่อเอ๋อร์พูดถึงดินแดนลึกลับทางตก ถึงแม้ว่าดินแดนลึกลับที่รกร้างเช่นนี้ของทางตกในเซี่ยโจวจะไม่มีอะไรที่ถูกใจข้า แต่ในเมื่อผ่านมาแล้ว ข้าก็อยากจะเข้าไปดูสักหน่อย”

ได้ยินวาจาของผู้มาเยือน ใบหน้าเจ้าสำนักทั้งสามสำนักพลันแข็งทื่อไปพร้อม ๆ กัน การมาชมการประลองของฉื่อเอี้ยนก่อนหน้านี้นั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญเสียแล้ว พวกเขาทุกคนรู้สึกได้!

ตาเฒ่าของสำนักอวิ๋นเยียนผู้นี้ วางแผนที่จะเข้ามาในดินแดนลึกลับทางตก  เห็นได้ชัดว่าเขาปรารถนาอยากจะได้ แต่ยังเสแสร้งแกล้งทำเป็นบอกว่าไม่สนใจ

สมบัติล้ำค่าในดินแดนลึกลับทางตกของเซี่ยโจวมีอยู่อย่างจำกัด หากมีคนเข้าไปมากกว่าที่กำหนด โอกาสที่จะได้ของล้ำค่านั้นก็จะน้อยลง  แต่เมื่อเผชิญหน้ากับผู้อาวุโสของสำนักอวิ๋นเยียนเช่นนี้ อีกทั้งผู้อาวุโสผู้นี้ก็มีพลังอยู่ในขั้นจักรพรรดิแห่งภูตระดับสูงสุดแผ่กระจายออกมาซึ่งอันตรายอย่างยากที่จะหาสิ่งใดมาเปรียบเปรย

หากพวกเขากล้ากล่าวคำว่า ‘ไม่’   มีหวังตาเฒ่าผู้นี้ต้องฆ่าทำลายล้างทั้งสำนักของพวกเขาเป็นแน่

เจ้าสำนักชางเยี่ยยิ้มเจื่อน ๆ “นับว่าเป็นเกียรติของพวกเรายิ่งนักที่ผู้อาวุโสของสำนักระดับหนึ่งอย่างสำนักอวิ๋นเยียนสนใจ เชิญท่านผู้อาวุโส…”

ผู้อาวุโสพยักหน้า พาฉื่อเอี้ยนและคนอื่น ๆ เข้าไปในประตูแสงเป็นกลุ่มแรก

พวกเขาถอนหายใจอย่างจนปัญญา ใต้หล้านี้ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่เป็นใหญ่ ขอเพียงแค่มีพลังที่แข็งแกร่งก็สามารถเอาชนะทุกสิ่งอย่าง

จากนั้นมู่เฉียนซีและคนอื่น ๆ ก็พากันเข้าสู่ประตูแสงแห่งดินแดนลึกลับนี้ .

.

Related

ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ

ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ

Score 7.8
Status: Ongoing Artist: Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ นางคือหมอปีศาจผู้เหี้ยมโหดแต่กลับต้องมาอยู่ในร่างของหญิงอ่อนแอไร้ความสามารถที่ผู้คนพากันรังเกียจ ทว่าหลังทำพันธสัญญากับเทพอสูรโบราณ ฝึกฝนบำเพ็ญเคล็ดวิชาต้านสวรรค์จึงเปล่งประกายเจิดจรัสจนผู้คนต้องหลบตาไปตาม ๆ กัน ทั้งยังครอบครองพิษหลายแขนง ใครที่กล้ามารังแกนาง นับว่ารนหาที่ตาย! โอสถเก้าสรรพคุณน่ะหรือ นั่นมันถั่วเคลือบน้ำตาลไว้ให้สัตว์เลี้ยงแสนน่ารักของนางกินเล่นต่างหากเล่า ปรุงยาเป็นก็ต้องเอาแต่ใจอย่างนี้นี่ล่ะ! -------------------------- เขาคือเยี่ยอ๋องรูปงามผู้เย้ายวน ผู้คนต่างเข้าใจว่าเขาเหี้ยมโหดไร้ความปรานี แต่ทำไมกับนาง เขาถึงได้เอาแต่ตามติดจนสลัดไม่หลุดอย่างนี้นะ “ท่านจ้องข้าทำไม” “ข้ากำลังคิดอยู่ว่า เจ้าจะกลายมาเป็นสตรีของข้าอย่างถูกต้องเมื่อไหร่” ทันใดนั้น เข็มเล็กก็จ่อเข้าที่เอวของเขา นางเอื้อนเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “ท่านอ๋อง การหุนหันพลันแล่นเปรียบดั่งปีศาจร้าย หากพิษเข้าร่างเกรงว่าท่านคงจะต้องมีชะตาเยี่ยงขันทีไปชั่วชีวิต!”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset