ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 757 เป็นเพราะคล้ายกัน

มู่เฉียนซีกล่าว “ไม่มีสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้ ข้าเป็นนักปรุงยา EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq การสงสัยผู้อื่นสุ่มสี่สุ่มห้าเช่นนี้มันไม่ดีนะ”

“นักปรุงยา สาวน้อยอย่างเจ้าเพิ่งจะอายุสิบกว่าปี จะสามารถอยู่ในระดับใดกัน ?” ซวนอียังคงไม่เชื่อ

มู่เฉียนซีเกียจคร้านที่จะสนใจเขา EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq แต่เป็นนายน้อยของเขา

มู่เฉียนซีมองเฟิงอวิ๋นซิวและกล่าวถามว่า “จ้าตกลงหรือไม่ ?”

เฟิงอวิ๋นซิวมองดูหญิงสาวที่หน้าตาแพรวพราวผู้ที่อยู่ตรงหน้า รอยยิ้มบนใบหน้าของนางนั้นงดงามจนทำให้เขาหวั่นไหว

นางทำหน้าตาเช่นนั้น ดูเหมือนว่าเขาไม่อาจจะปฏิเสธได้แล้ว

เขาพยักหน้าพลางกล่าว “ได้!”

“ตอบตกลงแล้วไม่อาจกลับคำได้แล้วนะ เช่นนั้นข้าจะไปเตรียมยา”

ครั้นแล้วมู่เฉียนซีก็เดินออกไป บุรุษผู้นี้หน้าตาโดดเด่นอย่างมิอาจเทียบได้ สถานะตัวตนไม่ธรรมดา ไม่ใช่คนที่เชื่อคนแปลกหน้าได้ง่าย ๆ

ทว่า นางกลับเสนอความต้องการนี้ออกมาอย่างลวก ๆ นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของเขา และเขาก็ตอบตกลงแล้ว

ไม่ได้ให้นางรับประกันสิ่งใด ไม่ได้ไต่ถามสิ่งใด ไม่ได้ตรวจสอบความเป็นมาของนาง เขาก็ตอบตกลงแล้ว

มู่เฉียนซีเอามือลูบคลำใบหน้าของตัวเอง ถึงแม้ว่าท่านพ่อท่านแม่จะให้ใบหน้าที่งดงามนี้ให้กับนาง แต่นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะมีประโยชน์เช่นนี้

ทำให้คนหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้นได้ถึงเพียงนี้ เกรงว่าชายผู้นี้คงจะสนใจคนที่หน้าตาคล้ายนางผู้นั้นมาก

เป็นเพราะหน้าตาคล้ายกัน เขาจึงช่วยชีวิตนางไว้อย่างไร้เงื่อนไข

เป็นเพราะคล้ายกัน ดังนั้นเขาจึงได้เชื่อนางอย่างไร้เงื่อนไข

ตอนนี้มู่เฉียนซีอยากจะไปตรวจสอบสมองของเจ้าหมอนั่นแล้ว หากมีคนแปลงกายมาเป็นหญิงสาวที่หน้าตาคล้ายกับหญิงสาวคนที่เขาสนใจ เข้าใกล้เขา ลอบทำร้ายเขา เขาจะไม่แย่เอาหรอกเหรอ

ทว่า ความรู้สึกที่ถูกคนอื่นมองว่าเป็นอีกคนหนึ่งเช่นนี้ มันไม่ดีเอาซะเลย!

รอหลังจากที่เขาหายดีแล้วก็คงจะไม่ต้องมีความรู้สึกนั้นแล้ว ก็คงเลือกได้เพียงแค่นี้

“นายน้อย!” หลังจากที่มู่เฉียนซีเดินออกไป ซวนอีก็ร้อนใจขึ้นเป็นอย่างมาก

“สาวน้อยผู้นี้มีความเป็นมาไม่ชัดเจน สถานะตัวตนก็ไม่ชัดเจน หากมีคนเจตนาให้นางมาใกล้ชิดนายน้อย นายน้อยให้นางรักษาการบาดเจ็บให้ หากนางลงมือทำร้ายนายน้อยขึ้นมา เช่นนั้นนายน้อยก็เป็นอันตรายแล้ว”

ซวนอีไม่รู้ ตั้งแต่นายน้อยได้เจอกับหญิงสาวผู้นั้นก็ดูเหมือนถูกครอบงำ ไม่เหมือนนายน้อยคนเดิมแล้ว

ตลอดเวลาที่ผ่านมานายน้อยไม่เคยให้ผู้ใดเข้าใกล้มาก่อน และไม่เคยเชื่อใจผู้ใดง่าย ๆ เช่นนี้มาก่อนเลย

“เชื่อนาง! ข้าไม่เคยโดนใครลอบทำร้ายง่าย ๆ เช่นนั้น และนางก็ไม่ใช่คนที่ใครจะมาออกคำสั่งง่าย ๆ” เฟิงอวิ๋นซิวกล่าวอย่างเย็นชา

“ขอรับ!”

ถึงแม้ว่าซวนอีจะเป็นกังวล แต่เขาก็ยังคงฟังคำของนายน้อยของพวกเขา

ทว่า หลังจากที่เดินออกไป ซวนอีกล่าวว่า “จับตาดูผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ให้ดี อย่าให้นางทำร้ายนายน้อยได้เด็ดขาด”

“ขอรับ!”

ในขณะที่มู่เฉียนซีกำลังปรุงยาอยู่นั้นนางก็รับรู้ได้ว่ามีคนกำลังจับตามองนางอยู่

แต่หากนางคิดจะลงมือวางยาพิษทำร้ายผู้ใดเข้าจริง ๆ การจับตามองนางเช่นนี้ก็ไร้ประโยชน์

เป็นเพราะนางปรุงยาแผนปัจจุบัน (ยาน้ำ) นางจึงใช้เวลาในการปรุงอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ได้บรรจุยาเสร็จ มู่เฉียนซีก็ไปดูอาการของคนที่ช่วยชีวิตนางเอาไว้

ซวนซานเดินมาก่อน และกลับไปรายงานให้ซวนอีทราบ “หญิงสาวผู้นั้นนางไม่ได้หลอมยา แต่นางปรุงเป็นโอสถ โอสถเหล่านั้นจะรักษาอาการบาดเจ็บของนายน้อยได้อย่างไรกัน ?”

ซวนอีกล่าว EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq แต่แม้กระทั่งเม็ดยานางก็หลอมออกมาไม่ได้ ยังคิดจะโกหกนายน้อยอีก”

“พี่ใหญ่ จะไปห้ามหรือไม่!”

“ไม่ได้ นายน้อยบอกว่าเชื่อนาง หากพวกเขายื่นมือเข้าไปแทรก นายน้อยจะไม่พอใจเอาได้” ซวนอีกล่าวอย่างจนปัญญา

ครั้นแล้วมู่เฉียนซีจึงเดินเข้าไปในห้องของเฟิงอวิ๋นซิวภายใต้สายตาที่ไม่พอใจเป็นอย่างมากของซวนอี

มู่เฉียนซีเอายาขวดหนึ่งออกมา “นี่คือยารักษา กินซะเถอะ!”

เฟิงอวิ๋นซิวตกใจนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง ถึงแม้ว่ามู่เฉียนซีจะหน้าตาคล้ายกับหญิงสาวที่เขาสนใจมาก แต่การที่นางเอายาขวดหนึ่งยื่นให้เขาดื่มเช่นนี้ เขายังมีความลังเลใจอยู่บ้าง

นี่คือความลังเลใจที่อยู่ในจิตสำนึกของการปกป้องตนเอง ถึงอย่างไรก็ถูกวางยาพิษตั้งแต่เด็กมาหลายครั้งหลายคราแล้ว

มู่เฉียนซีมองก็รู้แล้ว นางกล่าวขึ้นว่า “ซวนอี เจ้ามาลองยาให้นายน้อยของเจ้าสิ!”

นี่เป็นความสงสัยที่เกิดขึ้นตามสัญชาตญาณ มู่เฉียนซีก็ไม่ได้โกรธแต่อย่างใด

สถานะเป็นผู้สูงศักดิ์ หากไร้ซึ่งความระมัดระวัง ตายไปเช่นไรก็ไม่อาจจะรู้ได้

ซวนอีมองไปที่เฟิงอวิ๋นซิว เฟิงอวิ๋นซิวก็พยักหน้าอย่างช้า ๆ

หลังจากที่ซวนอีดื่มเข้าไป เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูปก็ไม่ได้เป็นอันตรายแต่อย่างใด เฟิงอวิ๋นซิวจึงยื่นมือออกไป และกล่าวว่า “เอามาให้ข้า!”

“ขอรับ!”

ครั้นแล้วเฟิงอวิ๋นซิวจึงดื่มมันลงไปอย่างไม่ลังเล

ซวนอีไม่ใช่ผู้บาดเจ็บ เมื่อดื่มยารักษาอาการบาดเจ็บเข้าไปแน่นอนว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไร

แต่เฟิงอวิ๋นซิวเป็นผู้บาดเจ็บสาหัส หลังจากดื่มยารักษาอาการบาดเจ็บของมู่เฉียนซีเข้าไปแล้ว ชั่วครู่หนึ่งก็รู้สึกสบายตัวขึ้นทั่วทั้งร่าง

ยานี้เป็นเพียงยาขวดเล็ก ๆ เท่านั้น นึกไม่ถึงว่าประสิทธิภาพจะดีกว่ายาวิญญาณขั้นปฐพีระดับสูงที่พวกเขาพกติดตัวเอาไว้มาก นี่เป็นสิ่งที่น่าทึ่งเกินไปแล้ว

มู่เฉียนซีกวักมือเรียกซวนอี และกล่าวว่า “มาลองอีกครั้ง!”

ซวนอีเดินไปตรงหน้ามู่เฉียนซี เดิมทีคิดว่ามู่เฉียนซีจะให้เขาลองยา แต่สุดท้ายมู่เฉียนซีกลับเอาเข็มยาออกมาเข็มหนึ่งและปักเข้าที่แขนเขา อีกทั้งตั้งใจจะให้เขาเจ็บปวด ก็ใครใช้ให้เจ้าหมอนี่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ใส่นางกันเล่า

อ๊า! ซวนอีร้องอุทานขึ้น

“นี่เจ้า……เจ้าใช้อาวุธลับลอบทำร้ายข้า!” ซวนอีกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว คิดจะลงมือกับมู่เฉียนซี

“ซวนอี!” เสียงของเฟิงอวิ๋นซิวทำให้เขาใจเย็นลง

มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าวว่า “ข้าเป็นเพียงแค่จักรพรรดิแห่งภูตระดับสองตัวเล็ก ๆ คนนึง จะลอบทำร้ายเจ้าได้ยังไง เจ้าพูดล้อเล่นอะไรกัน ?”

“แล้วเมื่อครู่เจ้า……”

“ก็เป็นเพียงวิธีการรักษาอย่างหนึ่งก็เท่านั้นเอง ให้ฤทธิ์ยาเข้าสู่ร่างกายโดยตรง ช่วยให้ยาออกฤทธิ์เร็วขึ้น ทำให้นายน้อยของเจ้าหายไวไวอย่างไรเล่า” มู่เฉียนซีกล่าว

“นี่……เหตุใดข้าถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน นึกไม่ถึงว่าแดนใต้ค้นคิดวิธีการรักษาเช่นนี้ออกมา” ซวนอีกล่าวด้วยความกลัดกลุ้มใจ

มู่เฉียนซีมองไปที่เฟิงอวิ๋นซิวและกล่าวว่า “เจ้ายังเชื่อข้าอยู่หรือไม่ ?”

ผลของยาเมื่อครู่ และการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของเขา เขารับรู้ได้อย่างชัดเจน เฟิงอวิ๋นซิวพยักหน้าพลางกล่าว “อืม!”

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ! มู่เฉียนซีปักเข็มยาสามเข็มลงบนร่างของเขา หลังจากที่ฉีดเข้าไปสามเข็มเฟิงอวิ๋นซิวก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย

มู่เฉียนซีกกล่าว “อีกประเดี๋ยวข้าจะเอายาวิญญาณมาให้ เจ้าพักผ่อนเถอะ!”

มู่เฉียนซีจะเดินออกไป ซวนอีก็กล่าวขึ้นว่า “เพราะเหตุใดเมื่อครู่ข้าถึงเจ็บปวดถึงเพียงนั้น แต่นายน้อยกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บเลย หรือว่าเจ้าจะทำสิ่งใดลงไป ?”

มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว “นายน้อยของเจ้ารูปงามถึงเพียงนั้น ข้าก็ต้องอ่อนโยนสักหน่อยสิ ผิวหนังหยาบกระด้างของเจ้าทำให้ข้าอารมณ์ไม่ดีเอาซะเลย หากไม่รุนแรงกับเจ้าแล้วจะให้ไปรุนแรงกับใครเล่า”

กล่าวจบนางก็อันตรธานหายไปต่อหน้าพวกเขาราวกับสายลมพัดกระโชกก็มิปาน

เฟิงอวิ๋นซิวมองตามหลังร่างชุดม่วงนั้น ดวงตาสีอำพันคู่นั้นขุ่นมัวลง ไม่ใช่จริง ๆ ด้วย!

บนโลกใบนี้คนที่หน้าตาคล้ายกันใช่ว่าจะไม่มี แต่คนที่คล้ายกันถึงเพียงนี้กลับทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

ทว่า รูปลักษณ์ภายนอกคล้ายกัน แต่นิสัยกลับต่างกัน

ซวนอีกล่าว “นายน้อย นายน้อยชอบสาวน้อยมู่เฉียนซีผู้นี้มากใช่หรือไม่ หากชอบก็พานางกลับไปก็ได้ ด้วยความสามารถของท่านแล้วสามารถปกป้องสาวน้อยผู้นี้ได้อย่างแน่นอน”

เฟิงอวิ๋นซิวตกใจผงะไปครู่หนึ่ง “มู่เฉียนซี เป็นชื่อของนางอย่างนั้นเหรอ ?”

“ขอรับ! ข้าน้อยก็ได้ยินพวกที่ไล่ฆ่านางพวกนั้นเรียก ก็คงจะเป็นชื่อของนาง!”

ซวนอีไม่ได้ยิน นายน้อยของตนกล่าวเบา ๆ ว่า “มู่ นึกไม่ถึงว่าจะแซ่มู่เหมือนกัน!”