ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 791 เข้าหุบเขาส่วนใน

จวินโม่ซียิ้มแล้วกล่าว “งั้นข่าวดีเช่นนี้ พวกเราควรจะฉลองกันให้ดีเสียหน่อยหรือไม่!”

มู่เฉียนซีมองไปที่จวินโม่ซีด้วยดวงตาทั้งคู่ที่ส่องประกาย มู่เฉียนซีแสยะมุมปากกล่าว “เจ้าตะกละนี่!”

ภายใต้การชักเหตุผลทั้งร้อยแปดของจวินโม่ซี มู่เฉียนซีมิได้ปฏิเสธ และให้เขาได้กินจนพอใจเป็นอย่างมาก

อย่างไรเสียหลังจากที่เข้ามาในหุบเขา พวกเขาก็ได้สัมผัสกับใจกลางของหุบเขาหมอเทวดาแล้วและในขณะเดียวกันก็ต้องเผชิญกับอันตรายที่ใหญ่หลวงมากกว่าเดิม การที่จะมีเวลากินอาหารสักมื้ออย่างสบายๆก็น้อยลงไปกว่าเดิมนัก

การคัดเลือกของหุบเขาส่วนในของหุบเขาหมอเทวดาจะจัดขึ้นที่ตึกโอสถ

ตึกโอสถนั้นเคยเป็นบรรพบุรุษแห่งหนึ่งของหุบเขาหมอเทวดา มันถูกสร้างโดยเลียนแบบมาจากหอโอสถ

แต่ทว่ามันมิใช่มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งมันยังไม่มีเครื่องกลไกวิญญาณที่ด้านใน เมื่อเทียบกับหอโอสแล้วช่างห่างไกลกันนัก

เจ้าหุบเขาส่วนนอกกล่าวประกาศขึ้น “ทุกคนเข้าไปในตึกโอสถ ในตึกโอสถมีทั้งหมดสามชั้น ไม่ว่าจะไปถึงขั้นใดก็ตาม ขอแค่ทำการสอบให้สำเร็จก็จะมีคุณสมบัติที่สามารถเข้าไปหุบเขาส่วนในได้”

ศิษย์ของหุบเขาส่วนนอกทั้งหมดล้วนเข้าไปในตึกโอสถ

หลังจากเข้าไปด้านในแล้วมู่ฉียนซีพบว่าแท้จริงแล้วตึกแห่งนี้ทดสอบพลังสมาธิของผู้เข้าสอบ

แต่ละชั้นมีแรงกดดันของพลังสมาธิไม่เหมือนกัน มีแต่เพียงต้องรับพลังกดดันนี้ให้ไหวถึงจะสามารถก้าวไปข้างหน้าได้

เมื่อเทียบกับหอโอสถแล้วมันช่างเด็กเสียจริงเชียว

มู่เฉียนซีเดินขึ้นไปที่ชั้นสองได้อย่างง่ายดาย จวินโม่ซีเองก็เช่นกัน

จวินโม่ซีถามขึ้น “จะขึ้นไปชั้นสามหรือไม่?”

มู่เฉียนซีกล่าว “เพื่อประกันว่าเราจะผ่านไปได้อย่างสมบูรณ์ แน่นอนว่าต้องขึ้นไป”

สำหรับพวกเขาแล้วแรงกดดันสมาธิของชั้นที่สามนั้นไม่ได้ยากลำบากเลย

เมื่อตอนที่พวกเขาเดินขึ้นไปชั้นบนนั้น ผู้อาวุโสและเจ้าหุบเขาส่วนนอกก็ล้วนแต่ตะลึงงัน

“มีคนขึ้นไปชั้นที่สามได้ด้วยระยะเวลาที่รวดเร็วเช่นนี้แล้ว?”

“การคัดเลือกในครั้งนี้กลับมีลูกศิษย์ที่มีพลังสมาธิแข็งแกร่งเช่นนี้”

“ช่างเหนือความคาดหมายเสียจริง! แต่ทว่าการทดสอบของชั้นที่สามนั้นยากที่สุด มีพลังสมาธิดีก็ไม่แน่ว่าจะสามารถสอบผ่านได้อย่างราบรื่น!”

สำหรับนักปรุงยาผู้หนึ่งพลังสมาธิเป็นสิ่งที่สำคัญเป็นอย่างมาก แต่ทว่าพรสวรรค์ในการปรุงยานั้นก็มิอาจที่จะขาดได้

บนชั้นที่สามมีประตูอยู่ทั้งหมดเก้าบาน ในประตูแต่ละบานจะมีการทดสอบอยู่หนึ่งชนิด

จวินโม่ซีเดินไปที่หน้าประตูบานหนึ่งแล้วกล่าว “ข้าเข้าไปก่อนนะ แล้วมาดูกันว่าถึงตอนนั้นพวกเราสองคนใครจะเป็นผู้ที่ผ่านการทดสอบก่อน!”

มู่เฉียนซีผงกหัวกล่าว “ได้!”

หลังจากที่จวินโม่ซีได้เปิดประตูบานนั้นออก มู่เฉียนซีเองก็เปิดประตูอีกบานออกเช่นกัน

ภายในห้องนั้นมีล้อหมุนขนาดใหญ่ล้อหนึ่ง แล้วก็มีลูกดอกปาเป้าอยู่หนึ่งดอก ที่บนป้ายหินมีอักษรเขียนเอาไว้

“เมื่อหยิบลูกดอกขึ้นมาวงล้อขนาดใหญ่นั้นก็ได้เริ่มหมุนเองขึ้นมา หากลูกดอกไปปักลงที่จุดใดก็จะมีสูตรยาที่จะต้องสกัดในครั้งนี้ออกมาให้”

ไร้ซึ่งเครื่องกลไกวิญญาณจึงเห็นได้ชัดเลยว่ามันไม่ได้สะดวกสบายเหมือนกับที่หอโอสถ ไม่แปลกที่หุบเขาหมอเทวดาวางแผนที่จะยึดเอาหอโอสถมาเป็นของตนอยู่ตลอดเวลา

มู่เฉียนซีหยิบลูกดอกขึ้นมา จากนั้นวงล้อก็ได้เริ่มหมุน มู่เฉียนซีสะบัดข้อมือเบาๆลูกดอกนั้นก็ได้ไปปักเข้าบนที่แห่งหนึ่งของวงล้อนั้น

และใบสูตรยาใบหนึ่งก็ได้ลอยออกมา เมื่อมู่เฉียนซีเห็นเข้าก็ตะลึงงัน มันคือยาระดับปฐพีขั้นที่สาม

นี่มันมิใช่หลอกลวงกันหรือ?

มู่เฉียนซีพบว่าตนไม่ควรที่จะขึ้นมาบนชั้นที่สามกับจวินโม่ด้วยความใจร้อน เห็นได้ชัดเลยว่าระดับความยากของชั้นที่สามนั้นไม่น้อยเลย

จวินโม่ซีเป็นนักปรุงยาระดับสูงผู้หนึ่งที่เข้าใจและสามารถทุกสิ่งในใต้หล้า แต่กับนางนั้นมันไม่เหมือนกัน

การสกัดยาขั้นต่ำระดับที่สาม นางมิเคยสกัดมันมาก่อนโดยที่ไม่ใช้ยาเพิ่มพลังวิญญาณ แต่ทว่านางก็กะที่จะลองทำดู!

หากไม่ไหวจริงๆค่อยเพิ่มพลังวิญญาณเพื่อที่จะไปสกัดยาระดับปฐพีขั้นที่สาม

มู่เฉียนซีหยิบเอาส่วนประกอบของยาที่จำเป็นจะต้องใช้ออกมา จากนั้นก็ได้เริ่มลงมือสกัดยา หม้อพิษสามอสูรนั้นอยู่ในมือของผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดา มู่เฉียนซีมิได้ใช้หม้อเทพปาฮวางชิงมู่หรือหมอเทพนิรันดร์แต่อย่างใด

นางกลับใช้หม้อธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีพลังวิเศษใดทั้งสิ้น

ท้ายที่สุดแล้วนางมีพลังสมาธิที่เพียงพอแต่กลับขาดพลังวิญญาณ!

ตูม!

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามู่เฉียนซีได้ทำให้ยาที่กำลังผสมอยู่นั้นระเบิดออกจากหม้ออย่างสวยงาม

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อย่างไรเสียก็ยังมีเวลาเหลืออีกไม่น้อย มู่เฉียนซีได้ใช้ยาที่มีฤทธิ์แรงกว่าเดิมแล้วทำการสกัดยาต่อไป

ตูม!

มันระเบิดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง เห็นได้ชัดเลยว่าการที่อยากจะสกัดยาที่มีคุณภาพสูงออกมาพลังความสามารถของตนเองก็จะต้องเพิ่มขึ้นตามให้ทันระดับด้วยถึงจะได้

แต่ครั้งนี้มู่เฉียนซีได้ถูกยาระดับต่ำขั้นที่สามขวางกั้นเอาไว้ มู่เฉียนซีได้โคจรพลังวิญญาณทั้งหมดไปสกัดยา และในตอนที่กำลังสกัดยาเม็ดระดับที่สามอยู่นี่เอง มู่เฉียนซีก็รู้สึกถึงพลังที่เต็มขั้นแล้วของระดับจักรพรรดิแห่งภูตขั้นที่สอง นางบรรลุขั้นเสียแล้ว

ทันใดนั้นพลังวิญญาณรอบด้านและพลังวิญญาณของหุบเขาหมอเทวดาก็พุ่งไปทางตึกโอสถแล้ววนล้อมอัดแน่นเหมือนฝูงผึ้งก็มิปาน นั่นทำให้เหล่าผู้อาวุโสแห่งหุบเขาหมอเทวดาตะลึงงัน

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?

“มีคนบรรลุขั้นในตึกโอสถ!”

“มีคนผู้หนึ่งเข้าไปทำการสอบแล้วก็บรรลุขั้นพร้อมกันไปด้วย การดูดซับเอาพลังวิญญาณอย่างบ้าคลั่งเช่นนี้เกรงว่าคงจะบรรลุจักรพรรดิแห่งภูตขั้นที่เก้าเสียแล้ว”

ในตอนนี้แม้แต่ผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาที่อยู่ส่วนลึกสุดของหุบเขาเองก็ยังสัมผัสได้ถึงแรงผันผวนของพลังวิญญาณที่มีความแปลกประหลาดอยู่บ้าง

“ไปสืบดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

มู่เฉียนซีกำลังบรรลุขั้น และในเวลาเดียวกันกับที่บรรลุขั้นนั้น พลังสมาธิของนางก็ยังควบคุมหม้อปรุงยาเอาไว้อยู่เช่นเดิม และนางไม่ปล่อยให้พลังวิญญาณที่เหลือจากการบรรลุขั้นนั้นสิ้นเปลืองไปโดยเสียเปล่า นางได้เอาพลังส่วนที่เหลือนั้นอัดลงไปในการปรุงยา

เมื่อตัวยาดูดซับพลังวิญญาณได้มากพอ มู่เฉียนซีก็ได้ทำให้พลังของจักรพรรดิแห่งภูตระดับที่สามมั่นคงขึ้นมา จากนั้นก็ทุ่มเทพลังสมาธิทั้งหมดลงไปและสกัดส่วนสุดท้ายของยาเม็ดระดับปฐพีขั้นที่สามนี้ออกมาได้สำเร็จ

สำเร็จแล้ว! ครั้งนี้มิได้ล้มเหลว

มู่เฉียนซีพึมพำขึ้นมา “ดูแล้วการฝึกอย่างปีศาจร้ายของเจ้าเฒ่าประหลาดนั่นจะมีแผนการอื่นซ่อนเร้น ไม่เพียงแต่สามารถที่จะสงบจิตสงบใจปรุงยาภายใต้สถานการณ์ที่มีการต่อสู้อันตรายได้ แม้แต่ตอนที่บรรลุขั้นเองก็ยังเป็นประโยชน์”

พลังวิญญาณที่ด้านนอกได้เงียบสงบลงมาแล้ว ผู้อาวุโสกล่าวขึ้น “บรรลุขั้นสำเร็จแล้ว? แต่ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถผ่านการสอบไปได้หรือไม่ นั่นเป็นถึงชั้นที่สามเชียว!”

เขาเพิ่งกล่าวจบ ก็มีผู้กล่าวขึ้นด้วยความประหลาดใจ “มีผู้สอบผ่านในชั้นที่สามแล้ว!”

“เพิ่งจะบรรลุขั้นก็สอบผ่านในชั้นที่สามแล้ว มันจะเป็นไปได้อย่างไร?”

“ไหนเลยจะมีผู้ที่สามารถทำการทดสอบไปพร้อมกับการบรรลุขั้นได้ ถึงต่อให้เป็นท่านผู้เฒ่าก็ยังทำไม่ได้ คงจะสกัดยาสำเร็จไปตั้งแต่แรกแล้ว แต่เพียงแค่ยังไม่ทันที่จะได้ตรวจดูพลังความสามารถก็เริ่มบรรลุไปอีกขั้น!”

“จะต้องเป็นเช่นนั้นแน่”

มู่เฉียนซีได้ถูกตึกโอสถส่งตัวออกมา แต่ที่ด้านนอกยังไม่พบเงาของจวินโม่ซี!

มู่เฉียนซีเกิดความสงสัยว่าเจ้าหมอนั่นได้เอาขนมติดตัวเข้าไปด้วย และคงไม่สนใจการสอบไปช่วงเวลาหนึ่ง

นางเดาไม่ผิดจริงๆ จวินโม่ซีได้พกขนมเข้าไปกินด้วยจำนวนไม่น้อย และได้กินจนอิ่มอยู่ในห้องปรุงยาที่เงียบสงบนั้น

โชคดีที่ตึกโอสถแห่งนี้ไม่มีเครื่องกลไกวิญญาณ มิเช่นนั้นแล้วอาจจะได้สู้ตายกับจวินโม่ซีก็ไม่แน่ เพราะมีผู้ที่ดูถูกการทดสอบของมัน

เมื่อเวลาผ่านไปช้าๆจวินโม่ซีก็ได้รู้ตัวขึ้นมา “ดูเหมือนว่าใกล้จะหมดเวลาแล้ว ข้าต้องรีบหน่อยแล้วมิเช่นนั้นก็จะตกรอบ”

นักปรุงยาจวินได้ปรุงยาเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็วแล้วออกไปที่ด้านนอก จากนั้นก็ได้พบมู่เฉียนซีเข้า

“ดูเหมือนว่าครั้งนี้ข้าจะค่อนข้างช้านะ!”

มู่เฉียนซีแสยะมุมปาก “ถ้าหากว่าข้าช้ากว่าเจ้าที่ไปกินขนมอยู่ด้านในตั้งครึ่งวัน เช่นนั้นข้าก็ไม่ต้องอยู่ที่นี่แล้ว”

ไม่นานนักรายชื่อผู้ผ่านการทดสอบก็ออกมา มู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีเป็นผู้ที่ขึ้นไปยังชั้นที่สามและทำการสอบจนสำเร็จสมบูรณ์ได้ แน่นอนว่าชื่อของพวกเขาจะต้องไปอยู่ในรายชื่อของผู้ที่สอบผ่าน

“นับแต่วันนี้ไป พวกเจ้าเป็นลูกศิษย์แห่งหุบเขาหมอเทวดา วันพรุ่งนี้ผู้อาวุโสแต่ละท่านของหุบเขาหมอเทวดาจะทำการคัดเลือกลูกศิษย์จากคนในบรรดาพวกเจ้า จงเตรียมตัวเสียให้ดี!”

“ขอรับ!”

หลังจากการสอบในครั้งนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว ก็ได้มีผู้ไปรายงานแก่ผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดา

“รายงานท่านผู้เฒ่า ข้าได้ไปตรวจสอบมาชัดเจนแล้ว ในตอนที่มีการสอบที่ตึกโอสถได้มีศิษย์ผู้หนึ่งบรรลุขั้นในนั้น แต่ทว่าบนชั้นสามมีศิษย์ที่อยู่บนนั้นสองคนในเวลาเดียวกัน จึงไม่ทราบว่าเป็นผู้ใดกันแน่”

ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ

ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ

Score 7.8
Status: Ongoing Artist: Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ นางคือหมอปีศาจผู้เหี้ยมโหดแต่กลับต้องมาอยู่ในร่างของหญิงอ่อนแอไร้ความสามารถที่ผู้คนพากันรังเกียจ ทว่าหลังทำพันธสัญญากับเทพอสูรโบราณ ฝึกฝนบำเพ็ญเคล็ดวิชาต้านสวรรค์จึงเปล่งประกายเจิดจรัสจนผู้คนต้องหลบตาไปตาม ๆ กัน ทั้งยังครอบครองพิษหลายแขนง ใครที่กล้ามารังแกนาง นับว่ารนหาที่ตาย! โอสถเก้าสรรพคุณน่ะหรือ นั่นมันถั่วเคลือบน้ำตาลไว้ให้สัตว์เลี้ยงแสนน่ารักของนางกินเล่นต่างหากเล่า ปรุงยาเป็นก็ต้องเอาแต่ใจอย่างนี้นี่ล่ะ! -------------------------- เขาคือเยี่ยอ๋องรูปงามผู้เย้ายวน ผู้คนต่างเข้าใจว่าเขาเหี้ยมโหดไร้ความปรานี แต่ทำไมกับนาง เขาถึงได้เอาแต่ตามติดจนสลัดไม่หลุดอย่างนี้นะ “ท่านจ้องข้าทำไม” “ข้ากำลังคิดอยู่ว่า เจ้าจะกลายมาเป็นสตรีของข้าอย่างถูกต้องเมื่อไหร่” ทันใดนั้น เข็มเล็กก็จ่อเข้าที่เอวของเขา นางเอื้อนเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “ท่านอ๋อง การหุนหันพลันแล่นเปรียบดั่งปีศาจร้าย หากพิษเข้าร่างเกรงว่าท่านคงจะต้องมีชะตาเยี่ยงขันทีไปชั่วชีวิต!”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset