ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 813 อยู่เป็นเพื่อนเจ้าตลอด

เมื่อเห็นแววตาอิจฉาริษยาของพวกเขา มุมปากของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

“นี่คือหนึ่งในเก้าหม้อเทพที่เป็นรองหม้อเทพนิรันดร์ หม้อพิษสามอสูร!” เขากล่าว

“หม้อยานี่ เป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพเหรอ!”

“มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพที่เป็นรองจากหม้อเทพนิรันดร์ ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!”

“…….”

จากนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของทุกคนพลันเปลี่ยนเป็นร้อนผ่าวขึ้น

“แต่ว่า เข้าไปในหม้อยาแล้วจะทดสอบเช่นไรล่ะ?” มีคนกล่าวขึ้นมาด้วยความสงสัย

“พวกเจ้ารอก่อน เดี๋ยวก็รู้เอง”

เขาโบกมือขึ้น ทันใดนั้นหม้อยาก็พลันเปลี่ยนเป็นขนาดใหญ่เท่ากับสนามแข่งสนามหนึ่ง

“เข้าไปเถอะ! การทดสอบรอบสุดท้าย เริ่มได้!”

หม้อยาโบราณนี้ แข็งแกร่ง และมีกลิ่นอายที่อันตรายด้วย

พวกเขารู้สึกว่าหากกระโดดลงไปก็เหมือนว่าตนเองนั้นได้เข้าไปในปากสัตว์ร้ายก็มิปาน สิ่งนี้ทำให้พวกเขากระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก

ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้น พวกกลุ่มนี้ช่างขี้ขลาดตาขาวจริง ๆ เลย

มู่เฉียนซีหันไปมองจวินโม่ซีครั้งหนึ่ง จากนั้นทั้งสองก็กระโดดเข้าไปในหม้อยาพร้อมกัน

หม้อพิษสามอสูรเป็นหนึ่งในเก้าของหม้อเทพที่เป็นหม้อพิษ

ทว่า ในร่างของนางนั้นมีหม้อเทพนิรันดร์กับหม้อเทพปาฮวางชิงมู่อยู่ หม้อพิษสามอสูรนี้ไม่ได้เป็นอันตรายสำหรับนางเลย

ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดามองตามหลังมู่เฉียนซีกับจวินโม่ซี เขายิ้มอย่างพึงพอใจ สองคนนี้ต้องเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ดีแน่นอน!

เมื่อคนอื่นเห็นมู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีกระโดดลงไปเช่นนี้ พวกเขาก็อดไม่ได้จึงกระโดดตามไปทีละคน ๆ

ภายในหม้อ ก็กลายเป็นโลกอีกโลกหนึ่งแล้ว

หม้อขนาดเล็กหลายหม้อได้ตกลงมาตรงหน้ามู่เฉียนซีกับจวินโม่ซี

“หม้อเจ็ดหม้อนี้ล้วนแต่มีพิษทั้งสิ้น เลือกยาพิษหนึ่งชนิดมากิน จากนั้นก็คิดหาวิธีแก้พิษเอง” น้ำเสียงอันแหบแห้งเสียงหนึ่งดังขึ้น

มู่เฉียนซีตกใจผงะไปครู่หนึ่ง “เจ้าคือกลไกวิญญาณของหม้อพิษสามอสูร”

ในครั้งนั้น นางได้รับปากตาเฒ่าประหลาดผู้นั้นเอาไว้แล้วว่าจะต้องแย่งชิงหม้อพิษสามอสูรของเขามาจากเงื้อมมือของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดามาให้ได้

เขากล่าวอย่างหงุดหงิดว่า “เด็กน้อย ทดสอบก็คือทดสอบ อย่าคิดจะตีสนิทข้า มันไร้ประโยชน์!”

มู่เฉียนซีกล่าว “โอ้! ข้าเข้าใจแล้ว!”

หม้อยาทั้งเจ็ดหม้อมีพิษเจ็ดชนิด หลังจากที่มู่เฉียนซีได้ดู นางก็รู้ว่าหม้อไหนที่เป็นพิษร้ายแรงที่สุด หากกินเข้าไปแล้วจะต้องตายในทันทีแน่นอน

ดังนั้น หากกินเข้าไปแล้วค่อยปรุงยาแก้พิษ นั่นเป็นไปไม่ได้แน่นอน มู่เฉียนซีจึงตัดสินใจปรุงยาแก้พิษก่อน แล้วค่อยกินยาพิษเข้าไป

มู่เฉียนซีเอาหม้อยาหม้อหนึ่งออกมา เตรียมจะหลอมเป็นเม็ดยาวิญญาณ!

“ซู่ว ซู่ว!” แต่พิษอันรุงแรงได้กัดกร่อนหม้อยานี้จนพังลง

“เด็กน้อย เอาหม้อยากระจอก ๆ มาใช้ในพื้นที่ของข้า เจ้าช่างทำให้ข้าขายหน้าจริง ๆ”

มู่เฉียนซีรู้สึกว่ากลไกวิญญาณของหม้อพิษสามอสูรนี้มีนิสัยเหมือนกับตาเฒ่าประหลาดผู้นั้นมาก

นางกล่าว “ขายหน้าเหรอ นั่นเป็นถึงวัตถุวิญญาณขั้นปฐพีเชียวนะ ข้างนอกขายราคาสูงมาก เจ้าทำหม้อยาราคาแพงของข้าพังจนไม่เหลือซากเช่นนี้เจ้าต้องชดใช้! ข้ายากจนมากนะ”

จวินโม่ซีได้ยินมู่เฉียนซีบอกว่าตัวเองจนเช่นนี้ เขาก็กลั้นขำเอาไว้จนแทบช้ำใน

สาวน้อยผู้ชั่วร้ายอย่างไร้ที่เปรียบผู้นี้ไม่เพียงแต่หลอกลวงคน แม้กระทั้งหม้อยานางยังหลอกได้

“เด็กหาเรื่อง ไร้เหตุผล!”

“หากเจ้าไม่อนุญาตให้พวกข้าใช้หม้อยา เจ้าก็แยกร่างให้ข้าสักสามสี่ร่างสิ!”

คนอื่นเข้ามาในโลกของหม้อยานี้ต่างก็อกสั่นขวัญหาย แต่มู่เฉียนซีกลับต่อรองเงื่อนไขกับหม้อพิษสามอสูร

“สาวน้อย นี่เจ้าเรียกร้องความต้องการกับข้า เจ้าช่างบังอาจมากเกินไปแล้ว”

มู่เฉียนซีกล่าว “ถ้าไม่ให้ เจ้าก็ส่งข้าออกไปเดี๋ยวนี้เลย ข้าไม่ซงไม่สอบมันแล้ว พอแค่นี้!”

“นี่เจ้าท้าทายข้า!”

“ใช่! ท้าทาย แล้วยังไง?”

หากหม้อพิษสามอสูรสามารถแปลงร่างมาเป็นมนุษย์ได้ มันต้องยืนจ้องหน้ามู่เฉียนซีจนดวงตาแทบจะถลนออกมาเป็นแน่

“นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอเด็กที่น่าสนใจเช่นเจ้า เจ้าต้องการหม้อยา ได้ ข้าจะให้เจ้าเอง” น้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยความเหงา

แต่ละวันก็อยู่กับท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาผู้จอมปลอมน่าเบื่อผู้นั้น หากสนุกก็แปลกแล้วล่ะ

ครั้นแล้วหม้อยาสองใบก็ปรากฏขึ้นต่อหน้ามู่เฉียนซีและจวินโม่ซี

มู่เฉียนซีกล่าว “นี่ เจ้าตะกละ มาแข่งความเร็วกันไหมล่ะ!”

จวินโม่ซีกล่าว “สาวน้อย หากข้าเร็วกว่าเจ้า เจ้าต้องเพิ่มของกินให้ข้านะ!”

“เช่นนั้นก็รอให้เจ้าเร็วกว่าข้าก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”

สุดท้ายทั้งสองก็ได้หลอมยาออกมาสำเร็จพร้อมกัน หลังจากที่กินยาวิญญาณลงไม่ได้ไม่นาน ทั้งสองก็ได้กินยาพิษตามลงไป และพวกเขาไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย

มู่เฉียนซีกล่าว “จบการทดสอบแล้วหรือไม่?”

“เจ้าก็ประเมินข้าต่ำเกินไปแล้ว นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น!”

หม้อพิษสามอสูรได้ส่งสมุนไพรวิญญาณจำนวนมากให้พวกเขากิน มู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีหลอมยาก่อน จากนั้นก็เลือกสมุนไพรวิญญาณที่มีพิษร้ายแรงที่สุดชิมดูรสชาติ

หนึ่งครั้งก็นับว่าเป็นเรื่องบังเอิญ แต่นี่สิบกว่าครั้ง นั่นไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว

ตั้งใจ!

หม้อพิษสามอสูรกล่าว “นี่พวกเจ้า……พวกเจ้ารู้ดีอยู่แล้วว่าต้นไหนมีพิษร้ายแรงที่สุด แต่พวกเจ้าก็ยังจะกินเข้าไปอีก”

มู่เฉียนซีกล่าว “ยิ่งมีความยากมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเพิ่มความท้าทายมากขึ้นเท่านั้น! เจ้าคิดว่าจริงไหมล่ะ?”

“เด็กน้อยทั้งสองคนอย่างพวกเจ้า มีความกล้าไม่น้อยเลย ไปต่อ!”

หลังจากผ่านการทดสอบมาหลายครั้ง มู่เฉียนซีก็กล่าวขึ้นมาอย่างเกียจคร้านว่า “นี่ สหายกลไกวิญญาณ เจ้าช่วยมีความคิดสร้างสรรค์หน่อยจะได้หรือไม่ ทุกการทดสอบง่ายเหมือนกันหมด ไม่สนุกเอาซะเลย!”

เผชิญหน้ากับเมล็ดพันธุ์ที่ดีเช่นนี้ หม้อพิษสามอสูรก็เอาของล้ำค่าออกมามากมายจากในกล่อง ส่วนคนอื่นไม่ได้โชคดีเช่นนี้

พรวด! หนึ่งคนในนั้นกระอักเลือดออกมา

“เหตุใดท่านผู้เฒ่าต้องให้พวกเราลองพิษด้วย พวกเราเป็นถึงนักปรุงยาแห่งหุบเขาหมอเทวดานะ!”

“นั่นน่ะสิ เพราะเหตุใดกัน พวกเราเป็นนักปรุงยาของหุบเขาหมอเทวดา แต่ไหนแต่ไรมาเหยียดหยามการใช้พิษมาโดยตลอด เหตุใดการทดสอบรอบสุดท้ายถึงได้เป็นยาพิษเช่นนี้”

“……”

คนเหล่านี้บ้างก็ตายไปเพราะโดนพิษ บ้างก็เพราะโดนพิษและถูกคัดออก

เวลาค่อย ๆ ผ่านไปอย่างช้า ๆ และยี่สิบคนก็ถูกส่งออกไปแล้ว

ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาเอ่ยปากกล่าวว่า “สามอสูร พอแล้ว! ควรจะจบได้แล้ว”

หม้อพิษสามอสูรได้ส่งคนอื่น ๆ ออกไป แต่สำหรับมู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีนั้น เขาส่งออกไปด้วยความจำใจจริง ๆ

“เด็กน้อย หรือว่าพวกเจ้าจะอยู่เป็นเพื่อนข้าที่นี่เป็นเช่นไร?”

มู่เฉียนซีกลอกตามองบนและกล่าวว่า “อยู่เป็นเพื่อนเจ้าเนี่ยนะ เจ้าอยู่ลึกและมืดเช่นนี้ ใครอยากจะอยู่ที่นี่กันล่ะ เจ้าคิดมากไปแล้ว”

“สาวน้อย เจ้ากล้าฝ่าฝืนข้าเหรอ เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะทำให้เจ้าตายแล้วเอาเจ้ามาอยู่เป็นเพื่อนข้าหรอกเหรอ” หม้อพิษสามอสูรกล่าว

“เจ้านี่ก็วิปริตเกินไปแล้ว คิดจะเอาข้าอยู่กับเจ้า เว้นเสียจากเจ้าจะยอมรับข้าเป็นนาย เช่นนี้ข้ายังพอจะเก็บเอามาคิดพินิจดู”

“สาวน้อย เจ้าใจกล้าไม่น้อยเลย นึกไม่ถึงว่าเจ้าอยากจะได้ข้า”

“หนึ่งในเก้าของมหาวัตถุเทพศักดิ์สิทธิ์ อยากจะได้เจ้า ก็เป็นสิ่งที่ควรคิดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?

“เด็กน้อยเอ๋ยเด็กน้อย มีใจกล้าก็ไม่ใช่เรื่องผิด พรสวรรค์ในการปรุงยาของเจ้าก็ดีมาก แต่พลังยังไม่ได้ ไม่คู่ควรกับข้า อีกอย่างข้าก็มีเจ้านายแล้ว”

มู่เฉียนซีกล่าว “ใช่! เจ้ามีเจ้านายแล้ว หากเจ้าเหงาเจ้าก็ให้นายของเจ้ามาอยู่กับเจ้าสิ จะมาหาข้าเพราะเหตุใดกัน?”

“เขา! ให้เขาอยู่เป็นเพื่อนข้า ให้ข้าเบื่อเหงาคนเดียวต่อไปดีกว่า!” หม้อพิษสามอสูรกล่าว

“ยังมีอีกสองคน!” ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาสังเกตเห็นว่ามู่เฉียนซีกับจวินโม่ซียังไม่ออกมา

หม้อพิษสามอสูรกล่าวด้วยความไม่พอใจว่า “สองคนนี้ยังไม่ตาย เจ้าจะเร่งรีบไปทำไม?”