ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 847 หม้อชีชิงซวน

มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ในโลกนี้สูงศักดิ์เป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร และมีเพียงแค่หม้อเทพนิรันดร์เท่านั้นที่สามารถทำของเลียนแบบออกมาได้มากมายเช่นนี้

ก่อนจะได้เจอกับนิรันดร์ มู่เฉียนซีไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดนิรันดร์ถึงได้กระทำเช่นนี้ ทว่า ตอนนี้นางเข้าใจแล้ว……

มีผู้ช่วยที่สามารถหลอมยาได้เพิ่มมาอีกหนึ่ง เขาก็จะมีเวลามากพอที่จะไปเกี้ยวพาราสีสาวอย่างไรล่ะ!

เจ้าหมอนั่นก็ไม่ได้ต่างอะไรกับอันธพาลเลย

ภายใต้การนำทางของหม้อเทพปาฮวางชิงมู่ พวกเขาจึงเดินผ่านเขาวงกตใต้ดินที่ซับซ้อนมากนี้มาได้

เขาวงกตนี้ไม่ใช่เขาวงกตทดลองของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาสามารถจะเทียบได้

เขาวงกตทดลองเมื่อเปรียบเทียบกับเขาวงกตนี้แล้วดูเด็กมาก!

มีผู้นำทางอยู่เช่นนี้พวกเขาไม่มีทางหลงแน่นอน ไม่นานนักก็ได้มาถึงแกนกลางของเขาวงกต หม้อยาหม้อหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา

สีของหม้อยาเป็นสีแดงเข้มออกสีดำ มีเจ็ดขา งดงามและละเอียดอ่อน อีกทั้งยังเล็กกระจุ๋มกระจิ๋มอีกด้วย

ในขณะที่แสงสีเขียวของหม้อเทพปาฮวางชิงมู่ได้ปกคลุมมันเอาไว้นั้น จากนั้นเสียง “เปรี้ยง!” ก็ดังขึ้นหนึ่งครา ผนึกของหม้อยาหม้อนี้ก็ถูกเปิดออก

“ฮือ ฮือ ฮือ! เสี่ยวชิงชิง!” เสียงร้องสะอึกสะอื้นเสียงหนึ่งดังออกมา เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเสียงของบุรุษ แต่กลับทำตัวเหมือนสตรียิ่งนัก

จวินโม่ซีอดหนาวสั่นสะท้านไม่ได้ นี่เป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ เหรอ

“ชีชิง เจ้าช่วยทำตัวให้เป็นปกติหน่อยได้หรือไม่ เจ้ายังไม่รู้อีกเหรอว่ามีใครอยู่ด้วย?”

ฟิ้ว!

เสียงฟิ้วดังขึ้นหนึ่งครา ทันใดนั้นหม้อยาสีดำก็ได้ปรากฏตรงหน้ามู่เฉียนซี

“ฮือ ฮือ ฮือ! ฝ่าบาท ในที่สุดฝ่าบาทก็มาเจอข้าแล้ว ฝ่าบาท ชีชิงคิดถึงฝ่าบาทยิ่งนัก ฮือ ฮือ ฮือ!”

คำเตือนของชิงมู่นั้นไม่ได้ทำให้เจ้าหมอนี่ทำตัวปกติขึ้นเลย อีกทั้งยังผิดปกติมากกว่าเดิมอีก

สีหน้าของมู่เฉียนซีดำคล้ำด้วยความไม่พอใจ “เจ้าจำผิดแล้ว แม้แต่ฝ่าบาทของตัวเองเจ้าก็ยังไม่รู้จัก ตกลงเจ้าเป็นใครกันแน่”

“ฝ่าบาท ข้าก็คือชีชิงอย่างไรเล่า เหตุใดฝ่าบาทถึงไม่รู้จักข้า?”

หม้อยาสีเขียวโจมตีหม้อยาสีดำนั้นไปครั้งหนึ่ง

“นายท่าน เจ้าหมอนี่ก็คือหม้อชีชิงซวน เป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้ไม่นานจิตวิญญาณของนายท่านกับฝ่าบาทได้รวมเข้าด้วยกัน บนร่างของนายท่านยังมีกลิ่นอายของเขาหลงเหลืออยู่ ดังนั้นเจ้าโง่เขลาผู้นี้จึงจำผิดไป”

ตลอดเวลาที่ผ่านมาชิงมู่นั้นนิสัยดีมาโดยตลอด แต่เจ้าหม้อชิงชีซวนนี่สิ ช่างทำให้ปวดหัวยิ่งนัก

“นายท่านเหรอ……นายท่าน หรือว่า……”

“ในที่สุดก็มีเทพธิดาผู้หนึ่งสามารถทำให้ฝ่าบาทของพวกเราเป็นผู้ที่เชื่อฟังได้แล้ว ช่างเป็นเรื่องที่ดีจริง ๆ!” หม้อชีชิงซวนกล่าวพลางกระโดดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกขึ้นเล็กน้อย เดิมทีคิดว่าจะได้เจอกับมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ยอดเยี่ยมชิ้นหนึ่ง แต่กลับนึกไม่ถึงว่าจะได้เจอกับมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่โรคจิตเช่นนี้

มู่เฉียนซีกล่าว “จวินโม่ซี ดูเหมือนว่าเรามาครั้งนี้คงจะเสียเวลาเปล่าซะแล้วสิ ที่นี่ไม่ได้มีของล้ำค่าอันใดเลย พวกเรารีบกลับกันเถอะ ควรจะไปคิดบัญชีกับพวกหุบเขาหมอเทวดาแล้ว!”

จวินโม่ซีกล่าว “ข้ารอคอยเวลานี้มานานแล้ว!”

มู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีหันหลังจะจากไป หม้อชีชิงซวนก็ร้อนอกร้อนใจขึ้นแล้ว “นายท่าน ช้าก่อน อย่าทอดทิ้งข้าเลย!”

มู่เฉียนซีกล่าว “ข้าไม่ใช่นายท่านของเจ้าสักหน่อย”

“นายท่านคือนายท่านของฝ่าบาทข้า ก็ต้องเป็นนายท่านข้าด้วย นายท่าน รีบทำพันธสัญญากับข้าเถอะ! ข้าจะเชื่อฟังนายท่านอย่างแน่นอน”

เจ้าหมอนี่ช่างบ้าไปแล้วจริง ๆ นางมีนิรันดร์กับชิงมู่อยู่แล้ว แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ไม่มีความจำเป็นใดต้องเอาหม้อยาโรคจิตนี้มาอีก

ถึงอย่างไรเสียก็เป็นคู่หูของตัวเอง ถึงแม้ว่าจะถูกทอดทิ้งอีกครั้ง แต่ก็ไม่อยากให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวในสถานที่มืดมิดเช่นนี้

ชิงมู่กล่าว “นายท่าน……”

“เจ้าอยากให้ข้ารับเจ้าหมอนี่เอาไว้อย่างนั้นเหรอ!”

ชิงมู่กล่าว “นายท่านมีฝ่าบาทอยู่แล้ว แน่นอนว่าไม่สนใจหม้อยาอื่นแล้ว โดยเฉพาะเจ้าชีชิงผู้ที่สมองมีปัญหาผู้นี้”

“ฮือ ฮือ ฮือ! เสี่ยวชิงชิง เหตุใดเจ้าถึงใส่ร้ายป้ายสีข้าเช่นนี้ รู้ ๆ กันอยู่ว่าข้านั้นองอาจห้าวหาญเพียงใด” ชีชิงแทบจะร้องไห้แล้ว

สีหน้าของมู่เฉียนซีดำคล้ำ “ใช่ ข้ารับเจ้าหมอนี่ไม่ได้จริง ๆ เพราะฉะนั้นพวกเราไปกันเถอะ!”

“แต่หากใช้ชีชิงหลอมยา ระดับของเม็ดยาวิญญาณนั้นก็จะเพิ่มถึงสามระดับ ในร่างของชีชิงก็น่าจะมีสมุนไพรวิญญาณอยู่ไม่น้อยที่ผนึกอยู่ บางทีอาจจะมีสมุนไพรวิญญาณที่นายท่านต้องการอยู่ก็ได้ ไหนจะยัง……” ชิงมู่เริ่มกล่าวถึงข้อดีของชีชิง

ถึงอย่างไรมันก็เป็นวัตถุที่เลียนแบบมาจากหม้อเทพนิรันดร์ ยิ่งมันทำตัวบ้า ๆ บอ ๆ มากเท่าไหร่ ความสามารถของมันก็ยิ่งยอดเยี่ยมมากขึ้นเท่านั้น บนโลกใบนี้มีหม้อยาไม่มากนักที่จะเทียบกับมันได้

มู่เฉียนซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตนเองไม่อยากจะทำพันธสัญญาแล้ว แต่ว่า……

มู่เฉียนซีเหลือบมองไปที่จวินโม่ซี ถึงแม้ว่าหม้อยาของจวินโม่ซีจะไม่เลวเลย เพราะเป็นหม้อยาที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษตระกูลจวินของเขา แต่เมื่อเปรียบเทียบกับวัตถุเลียนแบบของหม้อเทพนิรันดร์แล้ว หม้อชีชิงซวนนั้นห่างชั้นกันไกลมาก

จวินโม่ซีรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี “สาวน้อย เจ้าคงจะไม่……”

“ไม่……”

“ไม่เอานะ!” จวินโม่ซีพึมพำ

เห็นได้ชัดว่ามันเป็นหม้อยาที่รองลงมาจากหม้อเทพนิรันดร์ ทว่า ตอนนี้กลับถูกคนสองคนปฏิเสธและทอดทิ้งมันเช่นนี้

“ฮือ ฮือ ฮือ!” ในใจของหม้อชีชิงซวนเจ็บช้ำแทบจะแหลกสลาย อากาศบริเวณรอบ ๆ ก็พลันเปลี่ยนเป็นชุ่มชื้นขึ้น

เขาใช้ไม่ได้เช่นนั้นเลยเหรอ

มุมปากของมู่เฉียนซียกยิ้มขึ้นเล็กน้อย “หัวหน้านักปรุงยาจวินผู้เป็นที่รัก เพื่อยกระดับของหอหมอปีศาจของพวกเรา เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับหอหมอปีศาจของเรา ได้โปรดเจ้าทำพันธสัญญากับมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์อย่างเจ้าชีชิงนี้เถอะนะ”

“ข้าไม่เอา!” ในใจของจวินโม่ซีกำลังปฏิเสธ

“สาวน้อย เจ้าเป็นโจรที่ชอบเอาแต่ของดี ๆ แย่งแต่ของดี ๆ มาโดยตลอด ตอนนี้ได้เจอกับหม้อยาเช่นนี้ เจ้าก็ต้องรีบคว้ามันสิ ข้าไม่มีทางแย่งชิงเจ้าเด็ดขาด!”

เห็น ๆ กันอยู่ว่าหม้อยานี้สมองมีปัญหาเป็นอย่างมาก หากทำพันธสัญญาด้วยจะไม่รำคาญตายเหรอ

มู่เฉียนซีกล่าว “หม้อยาดี ๆ ข้ามีตั้งสองหม้อแล้ว!”

“ของดีเช่นนี้มีเพิ่มอีกหน่อยไม่นับว่าเยอะ สามหม้อก็ไม่เยอะ!”

ทันใดนั้นชีชิงจึงตัดสินใจและกล่าวว่า “ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ข้าเข้าใจแล้ว ท่านอยากจะให้ข้าทำพันธสัญญากับเขามากใช่หรือไม่!”

“เจ้าก็นับว่าฉลาดเหมือนกันนะ!” มู่เฉียนซีกล่าว

“ตราบใดที่ข้าได้ทำพันธสัญญากับเจ้าหมอนี่ ต่อไปข้าก็จะไม่มีทางให้ชายใดเข้าใกล้เขาเด็ดขาด……”

“อ้อ! ไม่ใช่สิ จะไม่ให้หญิงใดเข้าใกล้ จะปกป้องความบริสุทธิ์ของเขา ไม่ให้ปล่อยให้เขาไปก่อเรื่องวุ่นวาย และจะไม่ให้เขาสวมเขาให้ท่านเด็ดขาด แล้วก็……”

มู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีก็รู้สึกไม่พอใจขึ้น ส่วนชิงมู่ก็รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก!

“เมื่อก่อนฝ่าบาทได้ชื่นชอบผู้หญิงคนหนึ่ง ก็เลยมอบชีชิงให้นางไป จากนั้นก็ไม่ให้ชายใดยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงของฝ่าบาท จนกว่าฝ่าบาทจะเบื่อหน่าย ดังนั้นชีชิงก็เลยเข้าใจผิดไป”

มู่เฉียนซีกล่าว “ที่แท้เจ้านายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนี่เอง ลูกน้องถึงได้เป็นเช่นนี้ โชคดีที่ชิงมู่ไม่ได้ถูกสั่งให้ไปทำเรื่องเช่นนั้น”

“ข้าไม่เอานะ พระเจ้าช่วย สาวน้อย นับว่าข้าขอร้องเจ้าเถอะนะ ข้าไม่อยากทำพันธสัญญากับเจ้าหมอนี่”

เจ้าหม้อนี่ได้คิดว่าเขาเป็นที่หวงแหนของสาวน้อยผู้นี้ไปแล้ว มันช่างเป็นเรื่องที่เหลือทนจริง ๆ

หม้อชีชิงซวนกล่าว “ข้าจะทำพันธสัญญากับเจ้า ต่อให้เจ้าขัดขืนมันก็ไร้ประโยชน์ เพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้กับนายท่าน ข้าจะให้เจ้าเป็นเจ้านาย ข้าเป็นผู้รับใช้เอง”

กล่าวจบ แสงสีแดงเข้มแสงหนึ่งก็ได้ปกคลุมร่างของจวินโม่ซีเอาไว้ จวินโม่มองไปที่มู่เฉียนซี และตะโกนเสียงดังลั่นว่า “สาวน้อย ช่วยข้าด้วย!”

มู่เฉียนซีส่งสายตาอยากจะช่วยแต่ก็ช่วยไม่ได้ให้เขา หม้อชีชิงซวนที่เป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้จะทำพันธสัญญากับเขา นางก็ไม่อาจจะช่วยได้

“อ๊า!” จวินโม่ซีส่งเสียงกรีดร้องขึ้น