มู่เฉียนซีเก็บมันเอาไว้ จากนั้นก็กล่าวว่า “เราไปตามหาไข่หงส์ดำโบราณนั้นกันเถอะ!”
ตามหาอยู่รอบหนึ่ง แต่มู่เฉียนซีกลับไม่เจอสิ่งใดเลย!
อู๋ตี้กับเสี่ยวหงกล่าวว่า “นายท่าน พวกเราออกไปจากที่นี่กันเถอะ ไอ้เจ้าไก่บ้านั่นมันต้องโกหกพวกเราเป็นแน่ ที่นี่มีไข่ที่ไหนกันเล่า มีผีล่ะสิไม่ว่า”
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าว “เดินหาทั่วหมดแล้วก็ยังไม่เจออะไรเลย คาดว่าไข่ของหงส์ดำโบราณคงจะหายไปตั้งนานแล้วล่ะ พวกเราไม่มีความจำเป็นใดที่จะเสียเวลาที่นี่อีก ออกไปเถอะ!”
พลังสีดำที่คุ้นตานั้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง กู้ไป๋อีเห็นร่างที่คุ้นเคยร่างนั้นปรากฏตัวตรงหน้าก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง!
หงส์ดำโบราณกล่าวขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า “หาเจอแล้วใช่หรือไม่ เจ้าหาลูกของข้าเจอแล้วใช่หรือไม่?”
มู่เฉียนซีกล่าว “ในนั้น นอกจากจะมีกลิ่นอายมรณะกับอัคคีมรณะที่น่ากลัวแล้ว ยังมีวิญญาณมรณะที่รวมตัวกันขึ้นมาอีกด้วย ส่วนอย่างอื่นไม่มีเลย”
“ยังมีวิญญาณมรณะด้วยเหรอ!” สีหน้าของกู้ไป๋อีเคร่งขรึมลงทันที
มีสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้นอยู่ แต่สาวน้อยผู้นี้สามารถเอาชีวิตรอดออกมาได้ ช่างเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์เป็นอย่างมาก
“ไม่มีอย่างนั้นเหรอ ไม่มีจริง ๆ เหรอ ข้าไม่เชื่อ! ลูกของข้ายังไม่ตายแน่ ๆ ข้ารู้สึกได้ ข้า……”
ลมสีดำโหมพัดอย่างบ้าคลั่ง และเริ่มทำลายวังแห่งนี้
มู่เฉียนซีกล่าว “ข้าพูดความจริง นอกจากข้าเจอก้อนหินกลม ๆ สีดำก้อนนี้แล้ว ข้าไม่เจอสิ่งใดเลย”
หงส์ดำโบราณสงบสติอารมณ์ลง “ก้อนหินกลม ๆ สีดำอย่างนั้นเหรอ อยู่ไหน มันอยู่ไหน?”
มู่เฉียนซีเอาก้อนหินก้อนนั้นออกมา เมื่อเห็นก้อนหินก้อนนี้ หงส์ดำโบราณก็ดีใจจนแทบบ้าคลั่ง
“ลูกข้า ลูกของข้า……” สายลมพัดกระโชกก้อนหินก้อนนั้นไป และไปตกอยู่ตรงหน้าหงส์ดำโบราณ
พวกเขาตกใจผงะไปครู่หนึ่ง ก้อนหินก้อนนี้เป็นลูกของหงส์ดำโบราณอย่างนั้นเหรอ เข้าใจอันใดผิดไปหรือไม่
“บนร่างของลูกข้า มีพลังแห่งชีวิตอยู่ นี่เจ้า……”
“ร่างกายเจ้า มีของล้ำค่าอย่างพลังแห่งชีวิต!”
หงส์ดำโบราณมองมู่เฉียนซีด้วยความตกตะลึงพรึงเพริด
เสี่ยวหงกับอู๋ตี้กล่าวอย่างดุดันว่า “นี่เจ้าอย่าได้คิดแย่งของของนายท่านข้าเพื่อช่วยชีวิตลูกของเจ้าเด็ดขาดนะ มิเช่นนั้นพวกข้าจะไม่เกรงใจเจ้า”
นายท่านให้ความสำคัญกับเจ้าท่อนไม้นั่นมาก จะยอมให้คนอื่นมาแย่งของของเจ้าท่อนไม้ได้อย่างไรกันเล่า
หงส์ดำโบราณกล่าว “ข้าไม่ได้คิดจะแย่งไป สภาพของข้าในตอนนี้ ต่อให้แย่งของล้ำค่าไปแล้วจะมีประโยชน์อันใดเล่า ข้าแค่อยากจะฝากฝังให้เจ้าดูแลลูกของข้าก็เท่านั้น”
มู่เฉียนซีกล่าว “ฝากฝังให้ข้าดูแลอย่างนั้นเหรอ!”
“ลูกของข้า มีเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าอยู่ ตราบใดที่มีพลังแห่งชีวิตช่วยฟื้นฟู มันจะต้องฟักตัวออกมาได้อย่างราบรื่นแน่นอน และหากว่ามันเติบโตขึ้นมา มันอาจจะช่วยเจ้าได้ ถึงอย่างไรเสียมันก็เป็นถึงสัตว์เทพโบราณเชียวนะ”
อู๋ตี้กล่าว “หากเจ้าหมอนี่ฟักตัวออกมาและมีสายเลือดของสัตว์เทพโบราณ นายท่านมีหงส์ดำโบราณไว้เป็นพาหนะก็ไม่เลวเลยนะขอรับ”
เสี่ยวหงกล่าว “ข้าเห็นด้วย ถึงอย่างไรนายท่านก็ยังไม่มีสัตว์ที่บินได้ รับเจ้านี่เอาไว้ก็ไม่เลว”
มู่เฉียนซีกล่าว “เช่นนั้นก็ตกลง!”
อาจเป็นเพราะว่าสัตว์เทพตัวนี้ฟักออกมาเพื่อทำประโยชน์ให้กับนาง หรืออาจจะเป็นเพราะความรักที่ลึกซึ้งของผู้เป็นแม่อย่างหงส์ดำโบราณตัวนี้ จึงทำให้นางไร้หนทางที่จะปฏิเสธ
มู่เฉียนซีนำไข่ฟองสีดำนี้ไว้บนร่างของชิงอิ่ง ร่างของชิงอิ่งนั้นมีพลังแห่งชีวิตที่เข้มข้นอยู่ เช่นนั้นก็ให้เขาช่วยนางฟักไข่ฟองนี้ก็แล้วกัน!
“สาวน้อย เจ้าอยากจะรู้เรื่องใด ข้าจะทำตามสัญญาที่ข้าให้ไว้ ขอเพียงเป็นเรื่องที่ข้ารู้ ข้าจะบอกเจ้า” หงส์ดำโบราณกล่าว
มู่เฉียนซีเอ่ยปากกล่าวถามว่า “หงส์ดำโบราณ เจ้ารู้เรื่องคัมภีร์หมื่นคำสาปหรือไม่?”
หงส์ดำโบราณรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก “คัมภีร์หมื่นคำสาป นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะรู้ถึงการมีอยู่ของของสิ่งนี้ด้วย”
กู้ไป๋อีก็รู้สึกตกใจมากเช่นกัน คัมภีร์หมื่นคำสาป เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
“ข้าไม่เพียงแต่รู้ว่ามีของสิ่งนี้อยู่ แต่ข้ายังอยากจะตามหามันอีกด้วย ในเมื่อเจ้าเคยได้ยินมัน แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่ามันอยู่ที่ไหน?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม
“สำหรับเรื่อของคัมภีร์หมื่นคำสาป หากเจ้าไปถามเหล่ามนุษย์ด้วยกัน ก็ไม่มีเหล่ามนุษย์คนใดสามารถตอบคำถามนี้ของเจ้าได้ แต่เจ้าถามข้าผู้ที่เป็นเผ่าหงส์ ข้าสามารถตอบคำถามเจ้าได้”
“เรื่องของคัมภีร์หมื่นคำสาปนั้น อันที่จริงแล้วไม่สามารถบอกผู้ใดได้ เพราะนี่ถือเป็นการฝ่าฝืนกฎเผ่าหงส์ของพวกเรา แต่เจ้าเป็นความหวังของลูกข้า และข้าก็ได้ตายมานานหลายปีแล้ว ต่อให้ฝ่าฝืนกฎของบรรพบุรุษ ข้าก็ต้องยอมรับแล้ว”
ดวงตาของมู่เฉียนซีเปล่งประกายขึ้น “คัมภีร์หมื่นคำสาป สำหรับข้ามันสำคัญมากที่สุด ได้โปรดเจ้าบอกข้าในสิ่งที่เจ้ารู้เถอะ”
หงส์ดำโบราณกล่าวอย่างเชื่องช้าว่า “ไม่มีผู้ใดรู้ว่าคัมภีร์หมื่นคำสาปนั้นปรากฏขึ้นเมื่อใด แต่การปรากฏขึ้นของมัน นับเป็นฝันร้ายของเผ่าเทพ เพราะคัมภีร์หมื่นคำสาป มีคำสาปอยู่สิบสามชนิด ต่อให้เป็นเผ่าเทพที่แข็งแกร่งที่สุด หากโดนคำสาปนั้นเข้า ก็ไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็น”
“สำหรับเผ่าเทพมองว่ามันเป็นฝันร้าย เพราะการปรากฏของมันทำให้ทุกดินแดนเกิดการนองเลือดขึ้น จนในที่สุดสัตว์เทพโบราณทั้งสามเผ่าได้ร่วมมือกับเผ่าเทพทำลายคัมภีร์หมื่นคำสาปนั้น นับแต่นั้นต่อมาคัมภีร์หมื่นคำสาปก็ได้แบ่งออกเป็นสามส่วน และถูกปกป้องโดยเผ่าสัตว์เทพโบราณทั้งสาม เผ่าสัตว์เทพโบราณทั้งสามนั้นก็คือเผ่าหงส์ เผ่ากิเลน และเผ่ามังกร”
มู่เฉียนซีกล่าวเสียงต่ำว่า “ถูกปกป้องโดยเผ่าสัตว์เทพโบราณทั้งสามเผ่า มิน่าล่ะที่ผ่านมาข้าถึงหาเบาะแสไม่เจอเลยแม้แต่น้อย”
“เจ้าเคยเห็นส่วนหนึ่งของคัมภีร์หมื่นคำสาปหรือไม่?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม
“ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นหนึ่งในเผ่าหงส์โบราณ แต่ข้าก็ไม่มีสิทธิ์ได้เห็นของสิ่งนั้นหรอก”
มู่เฉียนซีกล่าวถามต่อว่า “เช่นนั้นเผ่าสัตว์เทพทั้งสาม ตอนนี้อยู่ที่ไหน?”
“เผ่ามังกรกับเผ่ากิเลน ข้าไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่เผ่าหงส์นั้นอาศัยอยู่ในแดนหงส์เทพ แต่ตอนนี้เวลามันก็ผ่านมาเนิ่นนานแล้ว แดนหงส์เทพอยู่ที่ใดนั้น แม้แต่ข้าก็ไม่อาจรู้ได้ ต้องขอโทษเจ้าด้วย” หงส์ดำโบราณกล่าว
มู่เฉียนซีกล่าวเสียงต่ำว่า “เบาะแสที่เจ้าให้ข้ามาก็นับว่ามากพอแล้ว”
“เจ้ายังอยากจะถามอะไรข้าอีกหรือไม่?” หงส์ดำโบราณกล่าว
“มีเรื่องบางเรื่อง แต่ไม่แน่ใจว่าเจ้าจะรู้หรือไม่ หญ้าจิ่วอินหยวนกับผลจิ่วหยางซวน สมุนไพรวิญญาณขั้นสวรรค์สองชนิดนี้ เจ้ารู้จักหรือไม่?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม
กู้ไป๋อีรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ทุกคำถามที่สาวน้อยผู้นี้ถามนั้นล้วนแต่ไม่ธรรมดาเอาซะเลย
หงส์ดำโบราณกล่าว “ข้าได้ตายมานานมากแล้ว เรื่องสมุนไพรเหล่านี้ข้าไม่รู้แน่ชัดหรอก แต่ต่อให้รู้ เวลาผ่านไปนานหมื่นปีเช่นนี้แล้ว เกรงว่ามันจะไม่มีอยู่แล้วล่ะ”
“แล้วมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพนิรันดร์ล่ะ?” ได้โอกาสเช่นนี้แล้วก็ต้องใช้ให้คุ้มค่า มู่เฉียนซีจึงรีบถามต่อ
คำถามนี้ยากกว่าคำถามที่ผ่านมามาก หงส์ดำโบราณกล่าว “ถึงแม้ว่าข้าจะเกิดในเผ่าหงส์โบราณ แต่ข้าก็ไม่รู้หรอกว่ามหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพนิรันดร์นั้นอยู่ที่ไหน แต่ก็รู้เรื่องที่เกี่ยวข้องกับมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพนิรันดร์อยู่บ้าง”
“ผู้พิทักษ์นิรันดร์คือจ้าวแห่งมิติ ศาลานิรันดร์คือจ้าวแห่งกาลเวลา หม้อเทพนิรันดร์คือจ้าวแห่งหม้อทั้งปวง กระบี่ศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์คือราชาแห่งการสังหาร แหวนนิรันดร์คือผู้ศักดิ์สิทธิ์แห่งวิญญาณวารี หอคอยนิรันดร์คือจ้าวแห่งสัตว์ทั้งปวง นี่คือมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพนิรันดร์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด ส่วนสามชิ้นที่เหลือนั้นนับว่าอยู่ในอันดับต่ำ ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
ทุกสิ่งที่หงส์ดำโบราณกล่าวมานั้นไม่เหมือนกับที่นางได้อ่านเจอในตำราเลย อีกอย่าง นึกไม่ถึงว่ามันจะรู้จักแค่หกชิ้น!
หงส์ดำโบราณกล่าวอย่างทอดถอนใจว่า “มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพนิรันดร์เป็นของงล้ำค่าที่ต้านสวรรค์และทำให้มนุษย์บ้าคลั่ง แต่สาวน้อย ต่อให้เจ้ามีโอกาสได้มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพนิรันดร์มาครอบครอง แต่เจ้าก็อย่าได้ติดต่อกับมันมากเกินไปเชียวนะ”
มู่เฉียนซีกับกู้ไป๋อีตกตะลึงไป “เพราะเหตุใด?”
