ท่านเทพมาแล้ว – ตอนที่ 270 คนประหลาด (2)

บทที่ 270 คนประหลาด (2)

“แน่นอน ข้าไม่ได้เชื่อเขาจนหมดใจเพราะเหตุนี้ จนกระทั่งภายหลังข้าได้หลักฐานยืนยันจากปากของเซวียนหยวนฮุ่ยเอง ตอนนั้นไม่ว่าอย่างไร ข้าไม่คิดอยากร่วมมือกับเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนพี่สาวตายก็ไม่หวังให้ข้าแก้แค้นแทนนาง หากต้องการสังหารเซวียนหยวนฮุ่ยจริง ข้าก็ไม่ยินยอมถูกใครบีบคั้น ที่สำคัญที่สุดคือซื่ออินไม่อยู่ ข้าไม่คิดจะทิ้งเขาไปเสี่ยงอันตราย”

“เขากลับไม่ทำให้ข้าลำบากใจอีก แต่หลังจากนั้นผ่านไปข้าก็ล้มลงหมดสติ รอจนฟื้นมาอีกที เรื่องราวเหล่านั้นก็เหมือนกับฝันอันเลือนราง บางครั้งขาดตอนบางครั้งต่อเนื่อง แม้แต่ตัวข้าเองยังคิดว่าเป็นความฝัน”

“จากนั้น ยังไม่ทันให้ข้าคิดให้ดีก่อนว่าจะนำเรื่องเหล่านี้ไปบอกราชินีอย่างไร วันถัดมาเขาก็แปลงกายเป็นซื่ออินมาหาข้า ภาพนั้นเหมือนจริงอย่างมาก ข้าเคยเห็นวิชามายาของชิงชิว ลึกลับวิจิตรโดยแท้ แต่วิชามายานั้นไม่เป็นรองชิงชิวเลย ข้าคิดว่าเขาเป็นซื่ออินตัวจริง จึงตามเขาออกไปให้อาหารนกที่ภูเขาด้านหลังตามคำชักชวนของเขา”

“ข้าไม่รู้เลย ตอนนั้นมีเพียงข้าคนเดียวที่เห็นเขา!”

พูดถึงตรงนี้ นางยกกำปั้นขวาที่กำแน่นขึ้นมาตรงหน้า มองจากมุมของมู่จิ่วเห็นเล็บนางจิกเข้าไปในเนื้อจนเลือดไหลออกมา

มู่จิ่วสัมผัสได้ว่าหัวใจนางบีบรัดถึงขีดสุด จึงรีบชงชาให้ รอจนนางฝืนดื่มเข้าไปอึกหนึ่งถึงค่อยถาม “พูดแบบนี้หมายความว่าเจ้าถูกเขาหลอกออกมา?”

“ไม่ผิด!” เหลียงจีตัวสั่น เงยหน้าขึ้นมา “หลังจากออกไปเขายังพูดเรื่องไปเยี่ยมหลุมศพพี่สาวกับข้า ทั้งยังปลูกต้นหางนกยูงไว้ที่นั่นหนึ่งต้น! เพราะต้นหางนกยูงนี้ข้าจึงไม่สงสัยเลยว่าเขาเป็นซื่ออินตัวปลอม ตราบจนลงจากภูเขาไป เขาพลันยืนนิ่งไม่ขยับ ก่อนเผยใบหน้าที่แท้จริงออกมา”

“เขาจับเจ้า?”

“เขาบอกข้าว่าข้าตั้งครรภ์แล้ว!” เหลียงจีพูด น้ำตาไหลรินลงมา “หากข้าไม่ไปกับเขา เขาจะทำให้ข้ากับลูกไม่ได้เจอซื่ออินอีกตลอดไป ข้าไม่รู้ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ทำไมต้องเลือกข้า แต่ตอนนั้นข้าไม่มีหนทางจริงๆ”

ซื่ออินหันหลังไป หมัดหนึ่งพลันชกลงไปบนกำแพง

เหลียงจีเช็ดน้ำตาพลางมองเขา “เขาโน้มน้าวข้า รับประกันว่าไม่เพียงหลังจบเรื่องจะให้ข้าสังหารเซวียนหยวนฮุ่ย แต่ยังรับประกันว่าข้าจะไม่ถูกเซวียนหยวนฮุ่ยล่วงเกิน ข้าครุ่นคิดแล้วไม่มีหนทางหนีจากเงื้อมมือเขา เพื่อลูก ข้าทำได้เพียงรับปากไปก่อน และตามเขาไปหุบเขานั้น”

“แต่ข้าก็เตรียมตัวอย่างดี ข้าซ่อนปิ่นอันหนึ่งไว้ในกำไล หากเซวียนหยวนฮุ่ยแตะต้องข้าจริง ข้าจะเลือกสังหารตนเอง”

“แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือต่อมาหลายร้อยปีเซวียนหยวนฮุ่ยไม่ได้แตะต้องข้า ไม่เพียงเขาไม่เคยยุ่งกับข้า แต่ข้ายังใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นได้ไม่เลว หลังจากคลอดเจ้าขาวน้อย ข้ากลัวพวกเขาจะลงมือกับลูก จึงระแวดระวังอย่างมาก แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำ คนผู้นั้นสร้างเขตพลังให้ลานบ้านข้า เซวียนหยวนฮุ่ยเข้ามาไม่ได้ ข้าดีใจที่ได้รับการปกป้องแบบนี้ แต่อย่างไรข้าก็ไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้ทำไม”

“จนไม่นานมานี้…”

“ไม่นานมานี้ทำไม?” ลู่ยาที่ไม่ได้พูดมานานส่งเสียงมา เขาเปิดฝาครอบถ้วยชาก่อนพูดช้าๆ “ไม่นานมานี้ คือสองปีก่อน?”

“ใช่เจ้าค่ะ!” สายตาเหลียงจีเต็มไปด้วยความยำเกรง “เป็นอย่างที่ท่านเทพพูด ราวสองปีก่อน มีวันหนึ่งเซวียนหยวนฮุ่ยพลันจับข้าไว้ในหุบเขาแล้วคิดจะล่วงเกินข้า! ข้าชักกระบี่ตะโกนใส่เขา หากกล้าหุนหันแตะต้อง ข้าจะเชิญนายท่านออกมาให้ความยุติธรรม! เพราะตอนนั้นฐานะของข้าคือทูตที่คนผู้นั้นส่งมา”

“ฐานะทูตนี้ก็เป็นยันต์ปกป้องชีวิตให้ข้ากับเจ้าขาวน้อยอยู่อย่างสงบภายใต้เงื้อมมือของเซวียนหยวนฮุ่ยได้!”

“แต่เซวียนหยวนฮุ่ยกลับบอกข้า วิญญาณร้ายใกล้หลอมเสร็จแล้ว รอจนวิญญาณร้ายหลอมเสร็จเมื่อใด อาคมปีศาจของเขาก็จะยิ่งใหญ่ขึ้น ถึงตอนนั้นเขาจะเข้ากุมอำนาจถิ่นทุรกันดานทางเหนือทั้งหมด เผ่าพันธุ์โบราณที่เหลืออยู่ทั้งหมดจะถูกทำลาย ตายจนสิ้น! นอกจากนี้ เขายังบอกข้าว่านายท่านสัญญาว่าจะมอบข้าให้เขาเมื่อเรื่องจบลง!”

“ข้าตะลึงงันทันที! ที่แท้ลางสังหรณ์ของข้าไม่ผิด นี่คือกับดักจริงๆ! ข้าจึงรีบพูดตะล่อมเขา เริ่มหลอกล่อเขา จากนั้นเขาจึงบอกข้าว่าแต่เดิมคนผู้นั้นเลือกข้าเพราะข้ากับเซวียนหยวนฮุ่ยมีความแค้นกัน และเพราะเซวียนหยวนฮุ่ยมากตัณหา หมายตาข้ามานาน ดังนั้นจึงใช้ข้าเป็นเหยื่อล่อหลอกเขามาหลอมวิญญาณให้!”

“และก่อนหน้านั้น ข้าไม่รู้เลยว่าพวกเขาทำอะไรกันอยู่! ข้าเพียงรู้ว่าบ้านพักนั้นทำลายไม่ได้ หากทำลายไปก็หมายความว่าเซวียนหยวนฮุ่ยทำลายข้อตกลงระหว่างพวกเขา

“ข้ารู้ว่าสถานการณ์ของข้าอันตรายขนาดไหน หลังครุ่นคิดอยู่ทั้งคืน ข้าถึงตัดสินใจส่งเจ้าขาวน้อยออกไปก่อน”

“แต่ข้าไปไม่ได้ เพราะเป้าหมายของพวกเขาคือข้าไม่ใช่เจ้าขาวน้อย ยิ่งไปกว่านั้นข้าก็หนีไม่พ้น ข้าใช้เลือดหัวใจครึ่งหนึ่งล้างความจำของลูกและกลิ่นอายข้าบนเสื้อผ้าจนหมดสิ้น เพราะข้ากลัวพวกเขาจะตามเจอจากกลิ่นอายของเจ้าขาวน้อย จากนั้นหาโอกาสใช้เวลาที่ไม่มีคนจับตามองสั้นๆ นำเขาไปซ่อนไว้ใต้ต้นหางนกยูงที่ภูเขาเรือ!”

“ข้าไม่รู้ว่าลูกจะเป็นอย่างไร? แต่ข้ารู้ว่าเขาอาจจะไปตายข้างนอก แต่หากรั้งอยู่ต่อต้องตายแน่นอน!”

“ข้าหวังว่าเขาจะออกจากภูเขาได้และส่งข่าวออกไป! หากสวรรค์ไม่ละทิ้งข้า ซื่ออินต้องหาข้าเจอ!”

“แต่รอจนข้ากลับถึงหุบเขาไม่นาน พวกเขาสัมผัสได้จากชีพจรที่อ่อนแรงของข้าว่าข้าส่งเจ้าขาวน้อยออกไปแล้ว ขณะเดียวกันก็เดาว่าข้าส่งข่าวออกไปแล้วเช่นกัน คนผู้นั้นโกรธอย่างมาก ทำร้ายเซวียนหยวนฮุ่ย เซวียนหยวนฮุ่ยหันมาลงความโกรธกับข้า จับข้าขังไว้ที่ใต้แม่น้ำแห่งความตายนั้น”

เรื่องราวในภายหลังนางพูดอย่างเร็ว แต่เทียบกับเรื่องร้ายในตอนแรกแล้วกลับยังเบากว่า ราวกับนางไม่คำนึงถึงความลำบากที่ตนเองได้รับ ส่งอาฝูออกไป…เจ้าขาวน้อยสำหรับนางแล้วถือเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

ซื่ออินโอบนาง กลัวและกล่าวโทษตนเอง แต่ที่มีมากกว่าคือความเจ็บปวด

หญิงที่อ่อนแอผู้หนึ่งสามารถปกป้องตนเองกับลูกได้ภายใต้สภาพแวดล้อมแบบนั้น ก็นับว่าไม่ง่ายแล้วกระมัง?

มู่จิ่วกัดฟัน “คนผู้นี้ควรถูกฟ้าดินลงโทษ! กล้านำเด็กมาข่มขู่แม่!”

เหลียงจีได้ยินคำนี้ก็อดไม่ได้ ลุกขึ้นมาจากอกซื่ออินช้าๆ ก่อนขมวดคิ้วพูด “ที่จริงข้ากลับไม่เกลียดเขา”

“เพราะหลังจากที่ข้าส่งเจ้าขาวน้อยออกไปแล้ว สิ่งที่ข้ากังวลที่สุดคือเขาจะสังหารข้าก่อน แต่เขากลับไม่ทำ และยังนำความโกรธไปลงกับเซวียนหยวนฮุ่ย ถึงแม้เขาไม่ได้ห้ามเซวียนหยวนฮุ่ยขังข้า แต่มีวันหนึ่งเขาพลันมาที่ห้องหินข้างล่าง ป้อนยารักษาวิญญาณให้ข้า เพราะตอนนั้นข้าถูกเซวียนหยวนฮุ่ยทำร้ายบาดเจ็บแล้ว”

ทุกคนอดประหลาดใจขึ้นมาไม่ได้

สีหน้าของซื่ออินยิ่งซีดขาว “แบบนั้นเขากับเจ้า…”

เหลียงจีมองเขา “ใจของข้าที่มีต่อเจ้า เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ? เขาไม่มีความคิดอื่นใดกับข้าเลย ข้าก็เหมือนกัน…แม้แต่หน้าเขาข้ายังจำได้ไม่ชัดเจน ข้าจะมีใจเป็นอื่นได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้นเขายังทำให้ครอบครัวของข้าลำบากอีก แต่ตอนที่เขาป้อนยาข้า ข้ากลับได้ยินคำพูดหนึ่งของเขาอย่างรางเลือน”

………………………………………………

ท่านเทพมาแล้ว

ท่านเทพมาแล้ว

เส้นทางการบำเพ็ญเป็นเซียนของมู่จิ่วราบรื่นนัก แต่พอถึงจุดสำคัญกลับไม่สามารถเลื่อนขั้นเป็นเซียนได้ อาจารย์ชี้ทางสว่างให้นาง เดิมทีสามารถปะปนอยู่ในแดนสวรรค์รอเวลาที่จะสำเร็จสมหวัง ไหนเลยจะรู้ว่าไปได้ครึ่งทางกลับเก็บเจ้าตัวปัญหาได้คนหนึ่ง…

Comment

Options

not work with dark mode
Reset