นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน – ตอนที่ 3

“ว่าแล้วเชียว…แบบว่า….รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้”

ผมทำงานที่กิลด์นักผจญภัยจนเสร็จและตอนนี้กำลังกลับบ้าน วันนี้มีแต่เรื่องแปลกๆเต็มไปหมด คนที่มาที่แผนกต้อนรับก็มีแต่ผู้หญิง

ว่าไปแล้วก็ไม่เห็นนักผจญภัยชายแม้แต่คนเดียวเลยแฮะ อย่าว่าแต่นักผจญภัยเลย ทั้งพนักงานในกิลด์นอกจากผมและกิลด์มาสเตอร์ก็เป็นผู้หญิงกันหมดเลย ไม่ใช่แค่นั้นนะทัศนคติของพนักงานผู้หญิงพวกนั่นก็ค่อนข้างจะแปลกๆเหมือนกัน อย่างตอนที่ผมแบกของหนักๆอยู่ พวกพนักงานหญิงพวกนั้นก็มาพูดกับผมว่า

 

“เรียวคุง ไอ้นั่นน่ะเดี๋ยวฉันยกให้เอง” หรือไม่ก็  

“เดี๋ยวฉันถือให้เองนะ ว่าแต่วันนี้พวกเราไปดื่มกันหน่อยมั้ย?”  

จะว่าไงดีล่ะ มีแต่เสียงเรียกของพนักงานหญิงเรียกผมทั้งนั้นเลย ผู้หญิงพวกนั้นดูแลเอาใจใส่ผมเป็นอย่างดี  นี่หรือว่าหน้าผมเหมือนคนป่วยขนาดนั้นเลยงั้นหรอ? หรือว่าจริงๆผมควรจะไปรับเวทย์รักษาดีกว่า?  หรือเป็นเพราะฝันเห็นอะไรประหลาดๆที่อยู่ในห้องประเมินนั่นกันนะ?

ผมสะสมความเครียดไปแบบไม่รู้ตัว พูดถึงฝันแปลกๆนั่น จะว่าไปแล้วเราฝันเห็นภูติแปลกๆนั่นด้วยสินะ

หลังจากนั้นรอบตัวก็มีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้นเต็มไปหมด  จะว่าไปแล้ว ภูติที่อยู่ในฝันตนนั้นพูดว่าอะไรกันนะ ถ้าจำไม่ผิด เหมือนจะใช้เวทย์มนต์ที่ทำให้เป็นที่นิยมในหมู่เพศตรงข้ามหรืออะไรนี่แหละ  

แต่อย่างที่คิด มันก็คงเป็นแค่ฝันล่ะนะ เพราะผมไม่เห็นจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นที่นิยมเลยซักนิดผมคิดแบบนั้นแล้วก็พยักหน้าอยู่คนเดียวระหว่างกำลังกลับบ้าน

 

นั่นสินะ มันก็นานมากแล้วด้วยที่ไม่ได้กลับเร็วแบบนี้ ยังพอมีเวลาเหลือก่อนกลับอยู่

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไปดื่มเปลี่ยนบรรยากาศซักหน่อยก่อนจะกลับบ้านดีกว่า

เมื่อผมตัดสินใจแบบนั้น ผมจึงเดินออกจากถนนหลักไปสู่ย่านบันเทิง จากนั้นผมก็แวะเข้าไปในบาร์ในโรงเตี๊ยมที่ผมมักจะมาเป็นบางครั้งบางคราว

อาจจะเป็นเพราะว่าผมเลิกงานเร็วไปหน่อย ตอนนี้ที่ถนนแถวร้านจึงไม่ค่อยมีคน

เมื่อผมเดินมาถึงที่หน้าโรงเตี๊ยมที่มีป้ายเขียนไว้ว่า “กิ่งสีเงิน” ผมก็ผลักประตูไม้โอ๊คหนักๆเข้าไป เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้น

“ยินดีต้อนรับ”

เอ๋? คุณเจ้าของร้านไปไหนกันนะ วันนี้คุณภรรยามาทำแทนอย่างงั้นหรอ?

ช่างเถอะ ยังก็ไปนั่งที่เคาท์เตอร์ก่อนดีกว่า

“อ๊ะ….”

อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงที่ฟังดูคุ้นๆ

เมื่อผมมองไปตามทิศทางของเสียงนั้น ก็เจอกับบางอย่างนั่นคือ โต๊ะมีนักรบสาวผมแดงกับเอลฟ์ผมเงินจากโรเซนครูเซอร์นั่งอยู่

และคนที่ส่งเสียงนั้นคือนักรบสาวผมแดง 

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนกำลังมาดื่มกันลำพัง 2 คนหลังสำรวจดันเจี้ยนนะ ผมโค้งคำนับทักทายให้ทั้งสองคน เสร็จแล้วผมก็ไปนั่งที่หน้าเคาท์เตอร์

ผมนั่งลงที่เก้าอี้แล้วก็กำลังคิดว่า จะสั่งอะไรมาดื่มดี

จะว่าไปแล้ว มันอะไรกันล่ะเนี่ย ปกติที่โรงเตี๊ยมนี่มักจะเต็มไปด้วยผู้ชายนี่นา แต่ทำไมวันนี้เห็นมีแต่ผู้หญิงเต็มไปหมดเลย แถมยังเอาแต่จ้องมาที่ผมอีก รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยแฮะ หรือว่าวันนี้มันเป็นวันของผู้หญิงกันนะ?

“ดะ…เดี๋ยวสิ คาร์ล่า!?”

เอ่อ จะว่ายังไงดีล่ะ เหมือนมีเสียงดังมาจากทางที่โรเซนครูเซอร์นั่งอยู่เมื่อตะกี้เลยแฮะ

อะไร อะไร ทะเลาะกันเหรอนั่น?

ด้วยความอยากรู้ผมจึงหันหลังไปดูก็พบว่า นักรบสาวคนเมื่อกี้ลุกจากที่นั่ง และจากนั้นไม่รู้เพราะอะไร เธอก็โดนตรงมาทางผม

 

“งะ…ไง”

“เดี๋ยวก่อนสิคาร์ล่า อย่าเลยจะดีกว่านะคะ”

นักรบสาวคนนั้นดูเหมือนว่าจะชื่อคุณคาร์ลาสินะ

คุณคาร์ล่าเดินมานั่งข้างๆผมและทักทายด้วยท่าทีแปลกๆ

แล้วก็คุณเอลฟ์ที่ตามมาถึงกับเอามือจับหัวแล้วทำหน้ากังวล

 

“อย่ามาขวางนะไอริส เขาคือผู้ชายที่ใจดีแม้แต่กับผู้หญิงน่าตาน่าเกลียดอย่างฉันนะ บางทีนี่อาจจะเป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวในชีวิตแล้วก็ได้?”

“เรื่องนั้นน่ะ มันก็เพราะว่าเขาเป็นพนักงานกิลด์ยังไงล่ะคะ มันก็เป็นเป็นธรรมดาอยู่แล้วไม่ใช่รึไงที่เขาจะเป็นมิตรน่ะค่ะ อย่างที่คิดเธอดื่มมากเกินไปแล้วนะ เดาว่าฉันคงต้องเห็นเธอเจ็บปวดอีกแน่เลยล่ะค่ะ”

“โอกาสอยู่ตรงหน้าทั้งที ก็ต้องรีบคว้าไว้สิ เอาล่ะ ไอริสน่ะหลบไปซะ”

“แต่ถ้าถูกหักอก มันก็ไม่มีความหมายเลยไม่ใช่รึไงคะ!”

 

“เอ่อ คือ……?”

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ผมก็ส่งเสียงไปทางคุณนักรบสาวและคุณเอลฟ์

แต่ดูเหมือนว่า คุณนักรบสาวนี่จะดื่มไปเยอะพอสมควรเลยแฮะกลิ่นเหล้าลอยออกมาหึ่งเชียว และคุณเอลฟ์ก็เดินกลับไปโต๊ะเดิมพร้อมทำสีหน้าเป็นกังวล

“งะ…ไง เอ่อคือ….วันนี้เลิกงานแล้วอย่างงั้นเหรอ”

“ครับ วันนี้เลิกเร็วหน่อยน่ะครับ เอ่อ….คุณคาร์ล่าสินะครับ? คุณไปสำรวจดันเจี้ยน Hunger Wolve มาแล้วเหรอครับ”

“ใช่ วันนี้ฉันเข้าไปสำรวจมานิดหน่อยน่ะ อ๊ะ เจ้าของร้านขอเบียร์ให้เขาที่นึงหน่อย”

เอ๊ะ ผมไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้เลย ทำไมคุณคาร์ล่าถึงสั่งเบียร์ให้ผมด้วยล่ะ?  

แถมยังจ่ายให้ภรรยาคุณเจ้าของเรียบร้อยแล้วอีกต่างหาก

“ขอโทษด้วยนะครับ แต่มันจะดีหรอครับที่จ่ายให้ผมแบบนี้”

“มะ…ไม่เป็นไรหรอก ก็แบบว่า….นั่นไงล่ะ…แบบว่าถ้าไม่รังเกียจมาชนแก้วกันหน่อยมั้ย “

คุณคาร์ล่ายิ้มให้พร้อมท่าทางเขินอายเล็กน้อย และเธอก็ยื่นแก้วมาทางผม

จัดไปตามคำขอ ผมหยิบแก้วเบียร์ของผมขึ้นมาแล้วชนแก้วกับเธอ

ย่าห์ เป็นคนดีอะไรอย่างงี้น้า โรเซนครูเซอร์เนี่ย เลี้ยงเบียร์กะแค่พนักงานกิลด์ธรรมดาๆอย่างผม ทั้งๆที่เป็นถึงนักผจญภัยแรงค์  S แท้ๆ

เคยได้มาว่านักผจญภัยระดับสูงนั้นจะเป็นพวกรับมือยาก แต่พวกเธอดูท่าทางจะเป็นคนที่สุดยอดไปเลยนะ  

ผมเป็นแฟนคลับพวกเธอไปซะแล้วสิ

ทว่า มีเรื่องที่ติดใจอยู่เรื่องหนึ่งนั่นคือการที่คุณคาร์ล่าเอาแต่แอบจ้องมาที่ร่างกายของผมปานจะกลืนกินเพราะอะไรก็ไม่รู้

อีกอย่าง โต๊ะข้างหลังผมก็ยังมีอีกสายตาที่จ้องมาด้วยสีหน้าเป็นกังวล

ก็นะ ถึงแม้ผมก็อยากจะรู้ว่าเพราะอะไรก็เถอะ  ผมก็คุยกับคุณคาร์ล่าต่อไปทั้งๆแบบนี้อยู่ดี

 

เรื่องราวปาร์ตี้แรงค์ S ของพวกเธอที่เล่าให้ผมฟังนั้นน่าสนใจมากเลยล่ะ เพราะสำหรับคนที่อาศัยอยู่บ้านนอกมาตั้งแต่เกิดอย่างผมแล้ว นี่เป็นเรื่องราวที่ราวกับฝันเลยล่ะ

หลังจากนั้น น่าจะเป็นช่วงที่เราเริ่มดื่มกันไปได้ประมาณ 3 แก้วล่ะมั้ง คุณคาร์ล่าก็พูดบางอย่างขึ้นมา

“คะ…คือว่านะ…..”

“?”

“คะ…คือว่าฉันมีห้องที่ชั้นบนน่ะ ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็จะไปด้วยกันไหม?”

เธอหน้าแดงมากๆ แต่เห็นได้ชัดเลยว่าคงไม่ได้หน้าแดงเพราะเมาเหล้าหรอก

“มะ….มะ….มะ….มะ…ไม่ใช่นะ ไม่ใช่นะ คือว่า ไม่ได้มีความคิดที่จะทำอะไรแปลกๆหรอกนะ ฉันไม่ทำอะไรหรอก ก็แค่แบบว่า แทนที่เราจะมานั่งคุยในที่ที่เสียงดังแบบนี้ เราไปหาที่เงียบๆคุยกันน่าจะดีกว่าก็เท่านั้นเอง!”

“ได้สิครับ”

“ก็นั่นน่ะสินะ ขอโทษด้วยนะที่ผู้หญิงที่น่าตาน่าเกลียดอย่างฉัน—เอ๊ะ!!?”

ดวงตาของคุณคาร์ล่าที่เบิกกว้างจ้องมาทางผม

“เอ๊ะ…!?”

มีเสียงเอ๊ะ? คุณเอลฟ์ดังมาจากข้างหลังพวกเรา

เอ๋….นี่ผมพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ?

นี่ก็น่าจะเป็นคำตอบที่ดีแล้วนี่นา แต่ก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ก็คุณคาร์ล่าน่ะ เป็นคนดีนี่นา ถึงแม้จะแปลกๆนิดหน่อยก็เถอะ

 

การที่มาแผนกต้อนเพื่อมารับเอาแผนที่ถึง 2 ครั้ง แถมยังอุตส่าห์เลี้ยงเบียร์พนักงานกิลด์ธรรมดาๆอย่างผม ไม่พอยังชวนผมขึ้นไปคุยที่ห้องชั้น 2 อีกต่างหาก ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ คุณคาร์ล่าคงต้องมีความลับอะไรบางอย่างที่ต้องการจะพูดกับผมซึ่งเป็นพนักงานกิลด์เป็นการส่วนตัวแน่นอน

เพราะแบบนั้นแหละ จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงดูอายๆ ตอนที่เธอจะชวนฉันไปที่ห้องของเธอน่ะ

(พระเอกเข้าใจว่า นางน่าจะมีความลับบางอย่างที่พูดในที่สาธารณะไม่ได้ เลยต้องคุยกับพนักงานกิลด์อย่างอย่างพระเอกเป็นการส่วนตัว เลยต้องไปคุยกันที่ห้องแทน แต่ก็ต้องชวนผู้ชายขึ้นไปห้องเธอก็เลยอาย)

 

หึ นี่ถ้าผมเป็นพวกเวอร์จิ้นล่ะก็  คงคิดไปเองแหงว่า ‘จริงๆแล้วเธอคงจะสนใจในเราอยู่สินะ’ แล้วล่ะ

แต่ว่า ฉันน่ะไม่ใช่แบบนั้นเฟ้ย! ถ้าโลกนี้ไม่พลิกกลับ เรื่องแบบนั้นมันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก ไอ้การที่นักผจญภัยสาวแรงค์ S อย่างพวกเธอจะชวนพนักงานกิลด์ธรรมดาและน่าเบื่ออย่างผมไปที่ห้องในแนวนั้นน่ะ

พูดไปแล้วก็แอบเศร้าเหมือนกันนะเนี่ย

 

“จะ…จริงหรอ….จริงๆหรอ พูดจริงๆใช่มั้ย!”

“ครับ ได้สิครับ”

“เจ้าของร้าน ขอกุญแจห้องหน่อยสิ ตอนนี้เลย!”

คุณคาร์ล่าขอกุญแจห้องกับภรรยาของคุณเจ้าของอย่างเสียงดัง คุณโอกามิจึงรีบเอากุญแจห้องให้คุณคาร์ล่า

มะ…มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายขนาดนั้นเลยงั้นหรอ?

หรือว่าในดันเจี้ยน Hunger Wolves นั้นมันจะมีมอนสเตอร์ระดับสูงปรากฎตัวอย่างงั้นเหรอ สงสัยคงต้องตั้งใจฟังแล้วสิ

เมื่อผมตัดสินใจได้แล้วผมจึงบอกกับคุณคาร์ล่า

“ถ้างั้น เราไปกันเลยไหมครับ”

คุณคาร์ล่าพนักหน้าให้ผมอย่างรวดเร็วชนิดที่ว่าเร็วมากจนหัวแทบหลุด

 

และหลังจากนั้น—–

“โกหกน่า…..ทำไมกันล่ะ….”

คุณเอลฟ์ผมสีเงินที่นั่งอยู่คนเดียว มองมาที่พวกเราที่กำลังขึ้นไปชั้น

สองด้วยกันด้วยท่าทางตกใจ

นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน

นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน

Status: Ongoing
อ่านนิยาย นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนานผมทำตามที่กิลด์มาสเตอร์สั่งและเดินตรงไปยังห้องประเมินของกิลด์ ในตอนที่ผมเปิดประตูเข้าไป สินค้าก็ได้วางอยู่ในห้องไว้อยู่แล้ว และเมจิคไอเทมที่กิลด์มาสเตอร์อยากให้ผมประเมินนั้นวางอยู่บนโต๊ะ ผมเดินไปหยิบคริสตัลประเมินออกมาจากตู้และเปิดใช้งานมันด้วยพลังเวทย์ คริสตัลประเมินนี่ถือว่าเป็นของมีค่ามากเลยทีเดียว ในแต่ละกิลด์ภายในอาณาจักรจะต้องคริสตัลนี้สาขาละ1อัน ก็ตามชื่อน่ะนะ คริสตัลอันนี้ มีไว้เพื่อใช้ประเมินค่าของเมจิคไอเทม ผมบอกตัวเองว่า ถ้าผมทำคริสตัลอันนี้แตกขึ้นมาล่ะก็ ต่อให้ผมจะเกิดใหม่ซัก 3 รอบก็คงไม่มีทางทำงานหาเงินมาจ่ายได้แน่ๆ จะว่าไปแล้ว คริสตัลอันนี้มันจำทำให้เราคิดมากจนเกินไปหน่อยแล้วมั้ง? หรือนี่มันจะเป็นชะตากรรมของผมกันนะ? ในตอนนั้นเองที่ผมกำลังหยิบคริสตัลประเมินผมไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่า ชายเสื้อของผมมันไปเกี่ยวกับไอเทมเวทย์มนต์บนโต๊ะและตอนที่ผมขยับออกมา เมจิคไอเทมอันหนึ่ง–ขวดแก้วเล็กๆ ตกลงไปที่พื้นและแตกเป็นเสี่ยงๆ

Comment

Options

not work with dark mode
Reset