ตอนที่174 จ้องมองจากข้างหลัง
“โอ้ แพ้อีกแล้ว แต่ฉันยังเล่นการ์ดได้อย่างมีความสุข”
ในห้องรวมของกริฟฟินดอร์ จอร์จซึ่งทําการ์ดวิการ์ดแพ้อีกรอบ ทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างอ่อนแรง โยนการ์ดจํานวนมากกลับไปบนโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจ และอดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “ทําไแพ้? ทําไมฉันตลอด?”
“ไร้สาระ มันคงเป็นเรื่องแปลกถ้านายสามารถเอาชนะฉันได้ในตอนนี้” อัลเบิร์ตทําความสะอาดการ์ดของเขา และตบไหล่จอร์จเพื่อปลอบเขา: “ท้ายที่สุด เกมนี้ฉันเป็นผู้คิดค้น ในระดับปัจจุบัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะฉันในตอนนี้ นายควรเล่นกับเฟร็ดหรือลี จอร์แดน ระดับของพวกคุณสามคนน่าจะเท่ากัน”
“ไม่ ไม่ จอร์จกับเฟร็ดเอาชนะฉันไม่ได้” ลี จอร์แดนหัวเราะคิกคัก
“ไม่ใช่การ์ดไม่ทําการ์ดแปลก ๆ อีกใบแล้วผสมลงในเด็คของนายเหรอ?” อัลเบิร์ตมองดูลี จอร์แดนอย่างสงสัยด้วยสีหน้าว่านายจะโกงอีกไหม
“นายเห็นฉันเป็นคนอย่างนั้นรึไง” สี จอร์แดน ประท้วงอย่างไม่พอใจ
“ราวกับว่านายไม่เคยทํามาก่อน เกิดอะไรขึ้นกับการ์ดใบสุดท้ายของคําสาปพิฆาต?” เฟร็ดจ้องที่ดีจอร์แดนด้วยความดูถูก
“อะแฮ่ม การ์ดใบนั้น ฉันเพิ่งใช้มันเพื่อทดสอบว่าจะเอาคําสาปต้องห้ามใช้ดีไหม” ลี จอร์แดนไอเล็กน้อยและอธิบายว่า “แต่มันดูไม่เหมาะสม ฉันเพิ่งทิ้งการ์ดใบนั้น การ์ดใบนั้นจะถูกลบออกจากเด็ค”
“ไม่ ฉันจะแก้ไขเนื้อหาของการ์ดคําสาปพิฆาตในภายหลัง” อัลเบิร์ตคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าใช้การ์ดเวทย์นี้แล้วไม่เอาชนะคู่ต่อสู้จะทําให้ผู้เล่นที่มีการ์ดจะแพ้ในเกมโดยตรง”
“ทําไม?” ทั้งสามถามพร้อมกัน
“เพราะว่าพ่อมดที่ใช้คําสาปพิฆาตจะถูกจับโดยมือปราบมารของกระทรวงเวทมนตร์และถูกคุมขังในเรือนจําอัซคาบัน!” อัลเบิร์ตกล่าวแน่นอน: “นี่คือการ์ดสําหรับสายพ่อมดแห่งความมืด นายสามารถเลือกได้เฉพาะพ่อมดแห่งความมืด ผู้เล่นของฝ่ายนี้จะไม่แพ้เกมนี้โดยตรงหากพวกเขายังคงล้มเหลวในการชนะเกมหลังจากใช้คําสาปพิฆาตแต่ในแต่ละรอบคู่ต่อสู้ของเขาจะมีการ์ดมือปราบมารร่วมด้วยในสนามยาวนานสามรอบ”
“พ่อมดดําถูก มือปราบมารไล่ล่าหลังจากใช้คําสาปโทษผิดสถานเดียวหรือนี่น่าสนใจมาก” ลี รู้สึกว่าความคิดนี้ดีมาก และรีบหยิบบันทึกเพื่อจุดความคิดที่กล่าวถึงในทันที
“ในอนาคตจะมีสายของกระทรวงเวทมนตร์ไหม?” เฟร็ดพูดอย่างมั่นใจ “ฮอกวอตส์ ก ระทรวงเวทมนตร์พ่อมดแห่งศาสตร์มืด?”
“ถ้าเป็นไปได้ จะมีโลกเวทย์มนตร์ ก๊อบลิน และการ์ดสัตว์เวทย์มนต์” อัลเบิร์ตอธิบายว่า “แน่นอนว่ารูปแบบการเล่นก็แตกต่างกัน เช่น การเล่นเกมสํารับควิดดิชและสํารับคาถาของฉัน”
“ทําไมการ์ดของฉันถึงแพ้ในเกมเสมอ” จอร์จอดไม่ได้ที่จะท้วง ” การตั้งค่าของนายไม่สมเหตุสมผล
“จอร์จ นายมีการ์ดไฮสตาร์มากเกินไป” เฟร็ดพูดพลางเอามือปิดหน้า ”การ์ดไฮสตาร์ใช้ได้เฉพาะช่วงหลังๆ ถ้าใช้ช่วงแรกไม่ได้ก็จะแพ้”
“ใช่ เฟร็ดพูดถูก” ลี จอร์แดนพยักหน้าเห็นด้วย “นายใส่ดัมเบิลดอร์ระดับสิบดาวสามดวงลงในเด็ค แต่นายจะไม่สามารถใช้มันได้จนกว่าจะถึงรอบที่สิบเป็นอย่างน้อย ฉันอยากจะบอกว่า ทิ้งมันใบหนึ่ง มีแค่ 1 ก็เพียงพอแล้ว นายใส่มา3ใบทําอย่างไร นายต้องการจะทํา?”
“หลังจากรอบที่สิบ พวกนายจะไม่สามารถเอาชนะฉันได้” จอร์จกล่าวว่า
“อันที่จริง มันยากสําหรับนายที่จะถ่วงเวลานั้นไว้” เฟร็ดอยากบ่นเสมอเกี่ยวกับความคิดของจอร์จที่ชอใช้การ์ดโหดๆ
” หรือว่าเราจะเพิ่ม HP ของผู้เล่นเป็น 30 ไหม” จอร์จแนะนํา
“สิบห้าถึงยี่สิบก็พอ” ลี จอร์แดนส่ายหัวและคัดค้าน “นายควรรู้วิธีร่วมมือ ถ้านายใช้คาถากับอัลเบิร์ต นายควรมีรับการ์ดเพื่อยับยั้งเขา”
“ไม่มีเหรอ?” อัลเบิร์ตเตือนว่า “ห้ามเล่นในเกมควิดดิชไง”
ห้ามผู้เล่นใช้คาถาในการแข่งขันควิดดิช สําหรับสามรอบถัดไป เวทมนตร์ไม่สามารถใช้ทั่วทั้งสนามได้ และการโจมตีของผู้เล่นควิดดิชจะแสดง +1
ไพ่เฟร็ดคือไฟควิดดิชทั้งหมด ดังนั้นการ์ดใบนี้จึงเตรียมไว้สามใบ แต่เมื่อเขาเล่นกับอัลเบิร์ต เขาก็ยังไม่สามารถชนะได้
” พวกนายกําลังทําอะไรอยู่?” แองเจลิน่าเดินไปที่นี่และถามด้วยความสงสัย มองดูคนสี่คนที่มารวมตัวกันและไม่รู้ว่ากําลังทําอะไรอยู่
“การเล่นการ์ด เกมการ์ดที่คิดค้นโดยอัลเบิร์ต” เฟร็ดอธิบายอย่างไม่ใส่ใจ
“การ์ดเกม นั่นอะไรน่ะ?” แองเจลิน่ามองดูการ์ดบนโต๊ะด้วยใบหน้าที่สับสน เธอไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเกมดังกล่าวในโลกแห่งเวทมนตร์
จอร์จยื่นการ์ดให้แองเจลิน่า ซึ่งอดไม่ได้ที่จะชะงักหลังจากอ่านการ์ดนั้น เพราะเธอพบว่าในการ์ดนั้นจริงๆ แล้วมีชื่อของจอร์จเขียนอยู่
“หมายเลขถัดจากสัญลักษณ์ดาบคือพลังโจมตี ตัวเลขถัดจากสัญลักษณ์หัวใจคือปริมาณเลือด และบรรทัดด้านล่างคือเอฟเฟกต์ของการ์ดนั้น” อัลเบิร์ตอธิบาย
“เธออยากเล่นเกมด้วยไหม” เฟร็ดพูดด้วยรอยยิ้มว่า “การ์ดของฉันเหมือนกับจอร์จ นี่คื อการ์ดของลี จอร์แดน และอัลเบิร์ตคือการ์ดใบนี้”
“มันน่าสนใจ” แองเจลิน่าวางการ์ดของลี จอร์แดนและถามด้วยความสงสัย ” ทําไมพวกนายถึงใช้ชื่อจริงล่ะ”
“นี่คือแรงบันดาลใจที่อัลเบิร์ตได้รับจากการ์ดกบช็อกโกแลต” เฟร็ดอธิบายว่า “ถ้าเธอต้องการการ์ดของตัวเอง เธอสามารถขอให้อัลเบิร์ตสร้างให้เธอได้”
“จริงหรอ?” แองเจลิน่ามองไปที่อัลเบิร์ต
” แน่นอนว่าไม่มีปัญหา” อัลเบิร์ตดึงการ์ดเปล่าออกจากสมุดบันทึก จากนั้นหยิบปากกาออกมาและเริ่มเติมการ์ดด้วยเลือดจํานวนเท่ากันและโจมตีเหมือนกับลจอร์แดน อย่างไรก็ตาม เอฟเฟคการ์ดของแองเจลิน่าเป็นผู้นํา เธอทําคะแนนได้ 10 คะแนนก่อนในการแข่งขันควิดดิช ซึ่งช่วยเพิ่มขวัญกําลังใจอย่างมาก เพื่อนร่วมทีมทุกคนในรอบนี้โจมตี +1
“ฉันชอบสิ่งนี้!” แองเจลิน่าพูดด้วยรอยยิ้ม หากนายสามารถทําคะแนนได้ก่อนในเกมควิดดิช มันจะช่วยเพิ่มขวัญกําลังใจอย่างไม่ต้องสงสัย
“สักรอบไหม” เฟร็ดมอบการ์ดให้แองเจลิน่า
แองเจลิน่าเข้ายึดเด็คและดึงการ์ดอีกใบซึ่งกลายเป็นคนรู้จัก
“บีตเตอร์หัวรุนแรง: เหวี่ยงไม้ตีศัตรูอย่างแรง สร้างความเสียหาย 2 แต้ม เมื่อไอรีนและมาร์คอยู่พร้อมกัน แต่ละรอบจะสร้างความเสียหาย 2 แต้มแก่ศัตรู” แองเจลินากระซิบหลังจากเอฟเฟกต์การ์ดของไอรีน เธออดหัวเราะไม่ได้ เธอคิดว่าเกมนี้อาจจะน่าสนใจกว่าที่เธอคิด เธอถามว่า “ฉันจะเล่นเกมนี้ได้อย่างไร”
ไม่กี่นาทีต่อมา แองเจลิน่าก็แพ้อัลเบิร์ต
“ฉันแพ้จริงๆ” แองเจลิน่ารู้สึกน่าสนใจมากเกี่ยวกับเกมแปลกๆ นี้ เธอเห็นว่าเด็คของอัลเบิร์ตแตกต่างจากของเฟร็ดอย่างสิ้นเชิง
“ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าเล่นกับอัลเบิร์ต” ลี จอร์แดนเตือนว่า “เป็นเรื่องปกติที่คุณจะแพ้เขาคาดว่าไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้ในตอนนี้”
” ทําไม?” แองเจลิน่าถามด้วยความสงสัย
“เพราะเขาคิดค้นเกมนี้” เฟร็ดพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้จนกว่า เราจะหาไพ่ที่ตรงกันและวิธีการเล่นเกม”
“ใช่แล้ว นายก็กล้าที่จะเล่นกับเราที่นี่นะ” แองเจลิน่าจ้องไปที่อัลเบิร์ตและบ่น
“ดูเหมือนเธอเองที่คิดริเริ่มที่จะเล่นกับฉันนะ” อัลเบิร์ตยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “ฉันให้เธอเล่นกับจอร์จ”
“จริงเหรอ จอร์จ เรามาเล่นเกมกันเถอะ” แองเจลิน่าส่งคําเชิญถึงจอร์จ
ไม่กี่นาทีต่อมา จอร์จนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยใบหน้าที่เสื่อมโทรมและมีสีหน้าที่บอกว่าฉันไม่อยากเล่นการ์ดอีกต่อไป
“ฉันบอกนายก่อนหน้านี้ว่าถ้านายไม่เปลี่ยนการ์ดระดับสูงของนายออก นายจะแพ้เท่านั้น” ลี จอร์แดนพูดกับจอร์จโดยไม่พูดอะไร
“อย่างไรก็ตาม ฉันเข้าใจเจตนาที่ดีของอัลเบิร์ต” เฟร็ดพูดขึ้นทันที
“นายหมายถึงอะไร?”
“ให้แองเจลิน่าพบความมั่นใจ”
” ช่างน่าสงสาร” ทั้งสองมองจอร์จด้วยกัน แสดงสีหน้าเช่นนั้น
“เฮ้ ทําหน้าบ้าอะไร” จอร์จอดไม่ได้ที่จะประท้วง
” พวกนายกําลังทําอะไรอยู่?” ในเวลานี้ ชาร์ลีเดินไปพร้อมกับใบประกาศ พร้อมที่จะโพสต์ประกาศการคัดเลือกควิดดิชบนกระดานข่าวกริฟฟินดอร์
“เล่นเกมการ์ด” แองเจลินายิ้มและส่งการ์ดของชาร์ลีให้
“การ์ดเกม นั่นอะไรนะ?” ชาร์ลีหยิบของที่แองเจลิน่าส่งไปอย่างสงสัย เหลือบดูเนื้อหาด้านบนแล้วพูดเบาๆ ว่า ” กัปตันปีศาจ: หลังจากฝึกฝนในนรกเป็นเวลานาน เพื่อนร่วมทีมโจมตี +1 ทุกคนในทีมของเขา”
วู้ดข้างๆเขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“ดูเหมือนว่าการฝึกของฉันยังง่ายเกินไป” ชาร์ลีจ้องไปที่อัลเบิร์ตทั้งสี่อย่างไม่ปรานี
“อะแฮ่ม การ์ดพวกนี้ทําโดยอัลเบิร์ต” เฟร็ดปัดความรับผิดชอบอย่างไร้ยางอายมาก
“ใช่ พวกเขาทั้งหมดถูกสร้างขึ้นโดยอัลเบิร์ต” จอร์จรับมันทันที
“กัปตันปีศาจคือสิ่งที่เฟร็ดและจอร์จยืนยัน พวกเขาคิดว่ามันเหมาะสมกว่า” อัลเบิร์ตฆ่าพวกเขาอย่างไร้ความปราณี
“นายมีการ์ดของฉันไหม” วัดถามด้วยความสงสัย
“มีนี่” เฟร็ดเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว “คีปเปอร์ ช่วยเพื่อนร่วมทีมที่กําหนดป้องกันความเสียหายสองแต้ม”
วู้ดค่อนข้างพอใจกับไพ่ของเขา แต่เขาพบว่าชื่อผู้เล่นส่วนใหญ่สามารถพบได้ในสํารับของเฟร็ด แต่…
“ทําไมถึงมีแค่กริฟฟินดอร์ล่ะ” วู้ดถามพลางมองอัลเบิร์ต อย่างสงสัย
“ไม่มีการ์ดจากบ้านอื่นในขณะนี้” อัลเบิร์ตกล่าวว่า “ฉันจะพิจารณาสร้างมันในอนาคต อย่างไรก็ตาม เวลามีจํากัด ฉันสร้างการ์ดเหล่านี้เท่านั้นในขณะนี้”
“โรงเรียนล่ะ มีอาจารย์ด้วยเหรอ?” แองเจลิน่าถามด้วยความสงสัย “การ์ดของอาจารย์มีกี่ใบ”
ตกลง
“ส่วนใหญ่” เฟร็ดยื่นการ์ดของสเนปให้แองเจลิน่า ซึ่งอ่านแล้วอดหัวเราะไม่ได้
ผลกระทบของ หัวหน้าบ้านสลิธีริน คือ “การจ้องมองข้างหลังคุณ: คุณกําลังถูกจ้องมองหลังของคุณอย่างเย็นชา เป็นการดีที่สุดที่จะไม่ทําอะไรเลย พลังโจมตีของเป้าหมายที่กําหนดจะลดลงเหลือศูนย์”
“อะแฮ่ม นายหมายถึงสิ่งนี้หรือเปล่า” ลี จอร์แดนไอ พยายามแกล้งทําเป็นเสียงปกติของสเนป ซึ่งทําให้คนไม่กี่คนที่อยู่ด้วยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
ดูเหมือนว่าทุกคนมักจะถูกจ้องมองจากด้านหลังโดยศาสตราจารย์ปรุงยา
