ตอนที่49 การป้องกันตัวจากศาสตร์มืด-การหลบหนี
ในช่วงบ่ายวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดไม่ได้ทำให้ทุกคนผิดหวัง
ศาสตราจารย์บัดบรอดเป็นชายชราที่มีอารมณ์ขัน ในวันแรกของการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดเขาพูดกับทุกคน:
“พวกเธออาจไม่รู้ว่าตำแหน่งศาสตราจารย์ป้องกันตัวจากศาสตร์มืดถูกสาป ไม่มีใครสามารถอยู่ในตำแหน่งนี้ได้เป็นเวลามากกว่าหนึ่งปี ฉันคิดว่าฉันเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ก่อนที่ฉันจะจากไป ฉันจะสอนความรู้ที่พวกเธอต้องเชี่ยวชาญ”
คำพูดเช่นนี้น่าตกใจจริงๆ
“ศาสตราจารย์ คุณไม่สามารถแม้แต่ทำลายคำสาปนี้ได้เหรอครับ?” โรเจอร์ เดวิส ยกมือขึ้นแล้วถาม
“ฉันเกรงว่าจะ…ไม่!” ศาสตราจารย์บัดบรอดส่ายหัวและกล่าวว่า “ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา อาจารย์วิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดหลายคนได้พยายามแล้ว แต่พวกเขาล้มเหลวอย่างไม่ต้องสงสัย และแม้กระทั่งดัมเบิลดอร์ ฉันคิดว่าฉะนไม่สามารถทำสิ่งที่ฉันทำไม่ได้ได้ เป็นเรื่องสำคัญสำหรับคนเราที่จะตระหนักถึงความสามารถของตนเอง เอาล่ะ เปิดไปที่หน้าที่ห้าของ “คู่มือการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด” และชั้นเรียนกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
ศาสตราจารย์บัด บรอดพูดเมินเฉยทันทีที่เขาพูด เขากำลังบอกทุกคนว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างการเดินทางของเขา เช่น การใช้อมยิ้ม เลือกเพื่อรับมือกับแวมไพร์ผู้หิวโหย
ศาสตราจารย์บรอดบอกกับทุกคนว่าแวมไพร์ไม่ได้ต้องการเลือด จริงๆ พวกเขาแค่กระหายกลิ่นเลือด
“ผู้หญิงต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษเมื่อพบกับแวมไพร์ เพราะแวมไพร์ส่วนใหญ่ชอบที่จะมุ่งเป้าไปที่เด็กสาว” ศาสตราจารย์บรอดพูดติดตลก
แน่นอนว่าแวมไพร์และมนุษย์หมาป่าส่วนใหญ่ในปัจจุบันลงทะเบียนกับกระทรวงเวทมนตร์ แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีปลาที่อยู่นอกตาข่าย
เมื่อพูดถึงมนุษย์หมาป่า คำแนะนำของศาสตราจารย์บัด บรอดสำหรับทุกคนคืออยู่ให้ห่างจากมัน
คนที่ถูกกัดจะกลายเป็นมนุษย์หมาป่าหลังจากถูกกัดโดยมนุษย์หมาป่าที่แปลงร่างแล้ว มนุษย์หมาป่าจะถูกพ่อมดปฏิเสธ เป็นการยากที่จะหางานที่เหมาะสม และส่วนใหญ่จะหลงทาง
“ถ้าฉันเจอมนุษย์หมาป่าที่แปลงร่างข้างนอก สิ่งแรกที่ฉันทำคือหลบหนี” ศาสตราจารย์บรอดคิดว่าเป็นการดีที่สุดที่จะไม่เข้าไปพัวพันกับมนุษย์หมาป่าที่แปลงร่างแล้ว เพราะนั่นหมายความว่าคุณอาจเสี่ยงต่อการถูกกัด
หากถูกมนุษย์หมาป่าแปลงร่างกัด เขาจะต้องอดทนกับบางสิ่งที่โหดร้ายกว่าความตายคือการกลายเป็นมนุษย์หมาป่า
“ศาสตราจารย์บรอด ถ้าเราเจอมนุษย์หมาป่าล่ะ”
“ฉันคิดว่าในสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเธอ เป็นการยากที่จะพบกับมนุษย์หมาป่า แน่นอนว่าถ้าเธอเจอมันคงโชคร้าย และทำได้แค่ช่วยตัวเองให้รอด เธอสามารถใช้คาถาล็อคเพื่อล็อคประตูได้ สัตว์วิเศษ พ่อมด หรือมักเกิ้ลที่กลายเป็นมนุษย์หมาป่า ในกรณีส่วนใหญ่ พวกมันจะเสียสติ ล็อคประตูแล้วยิงประกายไฟสีแดงเพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น”
“แล้วถ้าไม่มีที่หลบซ่อนในถิ่นทุรกันดารหรือในที่ราบล่ะ?”
“เมื่อเธอเจอสิ่งนั้น ฉันคิดว่าเธอสามารถอธิษฐานต่อพระเจ้าได้เท่านั้น” ศาสตราจารย์บรอดกล่าวอย่างช่วยไม่ได้
“ใช้ไม้กายสิทธิ์ปราบมนุษย์หมาป่าไม่ได้เหรอครับ?” มีคนถามอีกครั้ง
“ใช่ พ่อมดผู้ทรงพลังสามารถทำได้” ศาสตราจารย์บรอดพยักหน้า “แต่ฉันจะไม่บอกให้เธอลองท้าทายมนุษย์หมาป่าที่แปลงร่าง มันโง่มาก มันเป็นทางตันและจะแย่กว่า ถ้ามนุษย์หมาป่ากัดร่างกายของเขา เขาจะตายแน่นอนถ้าเขาไม่ได้รับการรักษาที่ทันเวลา แม้ว่าเขาจะรอด, เขาก็ยังต้องเผชิญกับสิ่งที่น่ากลัวกว่าความตาย”
“นั่นหมายความว่าเธอจะกลายเป็นมนุษย์หมาป่า” เขาย้ำ
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าถูกมนุษย์หมาป่าที่ยังไม่แปลงร่างกัด?” อัลเบิร์ตถามขึ้นทันใด
“นี่เป็นคำถามที่ดี” บัด บรอดมองไปที่อัลเบิร์ตและพยักหน้า: “การถูกกัดโดยมนุษย์หมาป่าที่ไม่กลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่า เราจะไม่กลายเป็นมนุษย์หมาป่าอย่างสมบูรณ์ แต่จะมีบางส่วนของร่างกายที่มี ลักษณะของมนุษย์หมาป่า ส่วนที่ถูกกัด รักษายากมาก การรักษาบาดแผลของมนุษย์หมาป่าต้องใช้ส่วนผสมของผงเงินและของที่บริสุทธิ์
บัด บรอดปรบมือและดึงดูดความสนใจของทั้งชั้นเรียน “ทำไมไม่บันทึกล่ะ”
“จงระวัง ตื่นตัวตลอดเวลา อยู่ให้ห่างจากพวกมนุษย์หมาป่า และอย่าถูกกัดคือวิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันตัวเอง”
ก่อนจบวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดศาสตราจารย์บรอด ได้สอนเวทมนตร์สองประเภท วิธีใช้ไม้กายสิทธิ์เพื่อยิงประกายไฟสีแดงและประกายไฟสีเขียวขึ้นสู่ท้องฟ้า
ประกายไฟสีแดงโดยทั่วไปเป็นสัญลักษณ์ของกรณีฉุกเฉินเพื่อขอความช่วยเหลือ สำหรับจุดประกายสีเขียว อาจหมายถึงการรวมตัว การหาเป้าหมาย
เมื่อศาสตราจารย์บัด บรอดกำลังบอก ทุกคนก็จดบันทึกไว้ในหนังสือ
สำหรับการบ้านของวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดแน่นอนว่าเป็นแบบฝึกหัดจุดประกายสองประเภทนี้
เป็นศาสตราจารย์ที่เชื่อถือได้ในการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด
นี่คือการประเมินศาสตราจารย์บัด บรอดของอัลเบิร์ต ชายชราเป็นคนตลกและมีอารมณ์ขัน เขาไม่ได้สอนตามเนื้อหาของ “คู่มือการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด” เพื่อสอนพวกเขาในชั้นเรียน แต่เขาสอนพวกเขาตามประสบการณ์ของเขาเอง การพูดคุยประสบการณ์จริงเชิงปฏิบัติ
“ฉันหวังว่าศาสตราจารย์บรอดจะสอนคาถาที่ใช้ได้จริง” อัลเบิร์ตได้ยินคนบ่นแบบนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง และดูเหมือนว่าเขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะรีบไปหาพวกมนุษย์หมาป่า
พวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงเจตนาดีของศาสตราจารย์บรอด!
“อย่าโลภเกินไป พวกนายยังไม่เข้าใจคาถาเรืองแสงอย่างละเอียดเลย แถมมีคาถาแปลงร่างและคาถาปลดล็อคด้วย” อัลเบิร์ตเทน้ำเย็นใส่จอร์จอย่างไม่สมควร “ตอนนี้พวกนายยังต้องฝึกฝนวิธีใช้ไม้กายสิทธิ์เพื่อปล่อยประกายไฟสีแดงและสีเขียวอีก”
ทันใดนั้นทั้งสามก็ห่อเหี่ยวลงทันใด
ใช่ พวกเขายังมีเวทมนตร์อีกมากมายที่ยังไม่ได้เรียนรู้อย่างเต็มที่ แม้ว่าศาสตราจารย์บรอดจะสอนคาถาที่มีประโยชน์ แต่ก็ยากสำหรับพวกเขาที่จะเรียนรู้ในเวลาอันสั้น
ความเป็นจริงนี้โหดร้ายเกินไปสำหรับสามคน ไม่สิ สำหรับนักเรียนใหม่ส่วนใหญ่
“ถ้าพวกนายต้องการเรียนรู้เวทมนตร์ ฉันมีสำเนาของ “เวทมนตร์ป้องกันเชิงปฏิบัติและการยับยั้งเวทมนตร์แห่งความมืด” ซึ่งฉันสามารถให้พวกนายยืมได้ อัลเบิร์ตเดินผ่านมุมห้องแล้วพูดกับทั้งสามคนด้วยรอยยิ้มว่า “คาถาเกราะป้องกันในตอนเช้าก็มาจากมัน เป็นหนังสือที่มีประโยชน์มาก”
เมื่อทั้งสามได้ยินคำนั้น ดวงตาของพวกเขาก็เบิกโพลง และดูเหมือนพวกเขาอยากจะเริ่มเรียนรู้ทันที คำพูดเมื่อกี้ของอัลเบิร์ตก็ลืมไปหมดแล้ว
“เวทย์ป้องกันการปฏิบัติและการยับยั้งเวทย์มนตร์มืด” เป็นหนังสือที่แนะนำเวทมนตร์ป้องกัน คาถาต่อต้านความชั่วร้ายและคาถาพิษทั้งหมดมีภาพประกอบแอนิเมชั่นที่มีสีสัน ดังที่อัลเบิร์ตกล่าวไว้ วิธีนี้ใช้ได้จริงมาก แน่นอนว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ถูกเลย
ทั้งสามคนแทบจะละสายตาจากมันไม่ได้
“นายเรียนรู้ทุกอย่างแล้วเหรอ?”
ไม่ใช่แค่ลี จอร์แดนเท่านั้น แต่พี่น้องฝาแฝดก็มองอัลเบิร์ตอย่างคาดหวัง ราวกับว่ากำลังวางแผนที่จะใช้เวลาเพื่อขอให้อีกฝ่ายสอนคาถาให้เขา
อืม การมีคนสอนย่อมดีกว่า
เนื่องจากเวทมนตร์ของอัลเบิร์ต พวกเขาทั้งสามจึงคิดว่าพวกเขาสามารถเรียนรู้คาถาอื่นๆ จากเขาได้
สำหรับการศึกษาด้วยตนเองมันก็ยังยากอยู่บ้าง
“มันจะเป็นไปได้ยังไง ฉันไม่ได้เรียนรู้ด้วยตัวเองสักหน่อย” อัลเบิร์ตพูดอย่างหงุดหงิด “แล้วพวกนายสองคนไม่คิดจะควบคุมคาถาปลดล็อคก่อนเหรอ?”
