นิยามแห่งราตรี (Night’s Nomenclature ) – ตอนที่ 93

ตอนที่ 93 – การเริ่มต้นใหม่

 

เวลาตีสองกว่า พวกพ้องของอีกฝ่ายตายไปหมดแล้ว เวลานี้ใครจะโทรศัพท์มาหาคนร้าย

เขาเดินไปข้างรถ ล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาจากในกระเป๋าอีกฝ่ายอย่างเบา ๆ กดปุ่มรับสาย

หมายเลขที่แสดงคือ “ผู้โทรที่ไม่ทราบชื่อ”

ตั้งแต่ต้นจนจบ ชิ่งเฉินใช้นิ้วของมืออีกข้างปิดกล้องมือถือตลอด ไม่ให้ใครมีโอกาสถ่ายรูปใบหน้าของตนเองจากโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ ถึงแม้เขาจะยังปิดหน้าอยู่ก็ตาม

ในโทรศัพท์มือถือ อีกฝ่ายไม่ได้พูด เหมือนกับจะรอให้หัวหน้าคนร้ายเปิดปากก่อน

เพียงแต่ชิ่งเฉินที่ปลายสายฝั่งก็นิ่งเงียบตลอด

คนที่อีกปลายสายเกิดปฏิกิริยาขึ้นมา อีกฝ่ายหัวเราะเบา ๆ “พวกเขาตายแล้วถูกไหม”

ชิ่งเฉินไม่ได้พูด

เสียงในโทรศัพท์นั้นหัวเราะต่อว่า “ในเมื่อพวกเขาตายแล้ว ไม่สู้คุณกับผมมาคุยกัน”

ชิ่งเฉินไม่ได้รีรออีก เขาใช้โค้ทกันลมของหัวหน้าคนร้ายลบรอยนิ้วมือบนโทรศัพท์มือถือแล้วประทับรอยนิ้วมือของอีกฝ่ายลงไป สอดเข้าไปในเสื้อโค้ทกันลมของอีกฝ่ายแล้วจึงเข้าสู่ราตรีมืดมิดช้า ๆ

เขากำลังคิดว่า นี่เป็นแค่คนร้ายที่แม้แต่ผิวหนังไบโอนิกอย่างซื้อไม่ไหวเจ็ดคนเท่านั้น แต่แทบจะเอาชีวิตเขาไปครึ่งตัวแล้ว

จนกระทั่งชั่วขณะนี้ ชิ่งเฉินจู่ ๆ ตระหนักว่าชีวิตอันน่ามหัศจรรย์นี้ของตนเองเหมือนกับเพิ่งจะเริ่มต้น

……

เหตุเพลิงไหม้บนเขาเหล่าจวินอยู่ในการควบคุมตอนรุ่งสาง โฮมสเตย์ทั้งถนนล้วนกลายเป็นซากปรักหักพังสีเทาดำ

มีนักท่องเที่ยวร้องไห้อยู่บนถนน ยังมีนักท่องเที่ยวนั่งยอง ๆ อยู่ข้างถนน สีหน้าว่างเปล่า

รถออฟโร้ดสีดำเจ็ดคันแล่นฉิวขึ้นเขา พวกเขาจอดชั่วครู่ตรงสถานที่เกิดอุบัติเหตุรถชนบนถนนภูเขาก่อน จากนั้นทิ้งคนหนึ่งคันรถไว้ดำเนินการตรวจสอบโดยละเอียด คนอื่นขึ้นเขาต่อไป

ลู่หยวนมาถึงหน้าประตูรีสอร์ทอวิ๋นซ่าง มองดูอาคารที่ถูกเผาเป็นตอตะโก ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

เบื้องหน้าเขาเป็นศพของสมาชิกคุนหลุนสองคน ด้านข้างยังมีศพของคนร้ายหลายคน

ลู่หยวนอดใจไม่ไปมองดูสหายร่วมรบของตนเอง ทว่านั่งยอง ๆ ทำการชันสูตรเบื้องต้นให้คนร้าย

“คนร้ายทั้งหมดแปดคน คนที่อยู่บนทางด่วนผานซานน่าจะเป็นตัวหัวโจก ในระหว่างหลบหนีถูกคนแทงม้าม พวกเราหาเจอรอยเท้าของคนอื่นบนเขา แต่ว่ามีจุดที่น่าสงสัยคือ ผู้ที่ฆ่าคนเหมือนกับจะไม่ได้สวมรองเท้า”

“พวกเราพบรอยเท้าที่เปื้อนเลือดบนพื้น รอยเลือดเก็บกลับไปเปรียบเทียบ DNA แล้ว”

“แถว ๆ รีสอร์ทมีคนร้ายทั้งหมดเจ็ดคน คนหนึ่งถูกคนหักหัวเข่าในลานจอดรถ แต่คนยังมีชีวิต อีกฝ่ายเห็นได้ชัดว่ามีความสามารถจะฆ่าเขาแต่ไม่ฆ่า เหมือนกับว่าทิ้งเขาไว้ให้พวกเราสอบสวนโดยเฉพาะ”

“คนร้ายหกคนที่เหลือ มีสองศพถูกเพลิงเผาทำลาย คนหนึ่งถูกปืนยิงสังหาร สามคนที่เหลือล้วนถูกคนแทงม้ามโดยไม่เว้นสักคน ฝีมือแม่นยำอย่างยิ่ง มีความเป็นไปได้มากว่าเป็นมือสังหารมืออาชีพ”

“หัวหน้าทีมลู่ มีนักเรียนพูดว่าบันโส่วกับซานจาก่อนตายได้ช่วยเปิดประตูใหญ่ ไม่อย่างนั้นนักเรียนสี่สิบกว่าคนก็หนีออกมาไม่ได้…… พวกเขาไม่ได้ทำให้คุนหลุนขายหน้า”

ลู่หยวนฟังรายงานของลูกน้องเงียบ ๆ ลมภูเขาหอบหนึ่งพัดมา จมูกของเขาจู่ ๆ แสบร้อนขึ้นมา

ลมพัดหวีดหวิด ก่อกวนขี้เถ้าจนคละคลุ้ง

ลู่หยวนเช็ดถูจมูก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาอารมณ์อ่อนไหว

เขานั่งย่อง ๆ บนพื้นตรวจสอบบาดแผลของคนร้าย ยังมีจุดที่ค้นพบศพซึ่งลูกน้องทำเครื่องหมายเอาไว้

จุดที่ค้นพบศพแรกคือเพื่อนบ้านรีสอร์ทอวิ๋นซ่าง แต่ที่นั้นไม่ใช่จุดเกิดเหตุเลย

สมาชิกคุนหลุนค้นพบรอยเลือดบนถนนนอกประตู ยังมีร่องรอยการลาก

ลู่หยวนกล่าวโดยสงบว่า “น่าเป็นมีคนใช้ความมืดฆ่าเขาบนถนน จากนั้นจึงลากเขาไปที่ลานข้าง ๆ ไฟเผาอาคารไม่ได้ขยายไปถึงในลาน”

ขณะนี้ลู่หยวนดูบาดแผลของคนร้าย ในใจยิ่งเกิดความตื่นตะลึง

ลูกน้องวิเคราะห์ได้ไม่ผิดสักนิด คนร้ายพวกนี้ล้วนถูกเขาโจมตีจุดชีวิตในท่าเดียว

อีกฝ่าย ไม่ว่าจะการแทงมีดจากด้านหลังหรือว่าแทงมีดจากด้านหน้า ปลายมีดนั้นสุดท้ายแล้วล้วนแทงทะลุม้ามอย่างแม่นยำ

“ประหลาด ทำไมแทงแต่ม้าม” ลู่หยวนกังขาอยู่บ้าง “หรือว่ามีอาการเสพติดหรือว่าความเคยชินโดยเฉพาะอะไร”

เขาติดตามจุดที่ลูกน้องทำเครื่องหมายไว้ เดินตลอดทางไปจนถึงด้านหลังของลาน

ที่นี่น่าจะเป็นจุดเกิดเหตุที่สอง ผู้ที่ฆ่าคนเก็บคนร้ายคนที่สองที่นี่ จากนั้นเข้าไปในลาน

ลู่หยวนถามว่า “นักเรียนพวกนั้นว่ายังไง”

ลูกน้องกล่าวว่า “มีสามคนได้รับบาดเจ็บหนัก มีสองคนชื่อหูเสี่ยวหนิวกับจางเทียนเจินถูกคนร้ายยิงเข้าช่องท้อง แต่ดีที่ยิงถูกแค่ลำไส้ ตอนนี้ส่งลงเขาไปผ่าตัดแล้ว สามารถรักษาชีวิตได้แน่”

ลูกน้องรายงานต่อว่า “ยังมีหนึ่งคนชื่อหวังอวิ๋น แต่อาการบาดเจ็บของเด็กสาวคนนี้ประหลาดมาก ตามที่เธอพูดคือถูกคนร้ายที่ปิดบังใบหน้าคนหนึ่งยิงใส่ขาทั้งคู่ สุดท้ายถูกนักเรียนที่ชื่อหนานเกิงเฉินลากออกจากรีสอร์ท ไม่งั้นก็โดนเผาตายอยู่ข้างในแล้ว”

ลู่หยวนขมวดคิ้ว “ปิดหน้า”

“อืม” ลูกน้องพยักหน้า “ผมสงสัยว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนร้าย ทว่าเป็นคนคนนั้นที่ฆ่าคนร้ายทิ้ง”

“ไม่ต้องสงสัย เป็นเขาแน่ ๆ อีกอย่างคุณจับสังเกตหวังอวิ๋นคนนั้นเอาไว้ เธอมีปัญหา คนที่ช่วยพวกเราฆ่าคนร้ายคนนั้นจะไม่ยิงใส่เธอสองนัดอย่างไร้เหตุไร้ผล” ลู่หยวนกล่าว “จริงสิ หนานเกิงเฉินคนนั้นทำไมอยู่ในรีสอร์ท”

“เห็นบอกว่าถูกคนร้ายดึงเข้ารีสอร์ทไปทำมิดีมิร้าย” ลูกน้องอธิบาย “แต่ผมเห็นเขาเสื้อผ้าเรียบร้อย ไม่ได้เหมือนกับเกิดเรื่องขึ้น”

“งั้นเขาน่าจะเห็นผู้ที่ฆ่าคน ผู้ที่ฆ่าคนอาจจะช่วยชีวิตเขาเป็นทางผ่าน” ลู่หยวนวิเคราะห์ “ถามอะไรออกมาได้ไหม”

ลูกน้องตอบว่า “เขาบอกแล้ว ผู้ที่ฆ่าคนสูงน่าจะประมาณ 176 เท้าเปล่า หางตามีตีนกาจาง ๆ เหมือนจะสามสิบกว่าปี”

ลู่หยวนพยักหน้า “งั้นหาตามขอบเขตนี้ไปก่อนชั่วคราว หนานเกิงเฉินเป็นพยานคนแรก คำสารภาพของเขาน่าเชื่อถือที่สุด”

คนทั้งหมดกลับมาถึงข้างหน้า ตรงสถานที่ที่จัดวางศพ

ลู่หยวนมองดูถนนที่หักพังครุ่นคิดอย่างจริงจัง คนร้ายแปดคนตายไปเจ็ดคน หนึ่งคนถูกยิงตาย หนึ่งคนคุกเข่าอยู่ที่ลานจอดรถ หนึ่งคนถูกสหายทีมคุนหลุนฆ่า*

สี่คนที่เหลือล้วนตายจากม้ามแตก หรือก็คือ อีกฝ่ายลงมือสี่ครั้ง แถมยังล้วนประสบผล

คนประเภทนี้อันตรายมาก แต่จู่ ๆ ลู่หยวนไม่อยากจะตามสืบขึ้นมานิดหน่อยแล้ว เพราะว่าคนคนนี้แก้แค้นให้เพื่อนร่วมทีมแทนเขา

บนเส้นทางไล่ล่านั้น เหล่าสมาชิกทีมคุนหลุนค้นพบรอยเท้าเลือดนับไม่ถ้วน เขาจินตนาการได้ยากมากว่าอีกฝ่ายหอบหิ้วพลังใจอย่างไร อาศัยความเลือดเดือดทั้งตัวฆ่าคนร้ายไปทีละคน

ลู่หยวนมองดูศพอื่น ๆ แวบหนึ่ง จู่ ๆ ค้นพบรายละเอียดหนึ่ง “มีแค่คนร้ายคนนี้ที่หน้าประตูที่บนตัวขาดวิทยุสื่อสาร เขาน่าจะเป็นคนที่ตายคนแรกสุด…… ในสถานที่เกิดเหตุไม่ได้ค้นพบวิทยุสื่อสารที่ตกอยู่เครื่องอื่น ดังนั้น วิทยุสื่อสารที่หายไปน่าจะยังอยู่บนตัวผู้ที่ฆ่าคนคนนั้น”

วินาทีถัดมา ลู่หยวนจู่ ๆ หยิบวิทยุสื่อสารบนตัวคนร้ายอีกคนขึ้นมา เขาสูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นกดปุ่มสื่อสาร “สวัสดีครับ ผมคือลู่หยวนของคุนหลุน”

แต่ว่า ในลมภูเขาไม่มีคนตอบเขา

……

*คุณคนเขียนมั่วมากอีกแล้ว ก่อนหน้านี้บอกคุนหลุนฆ่า 2 คน 

เรามานับคนร้ายกัน

1 คนที่เฝ้าประตูหน้า (เจ้าห้า) ถูกชิ่งเฉินแทงม้าม ลากเข้าลานโฮมสเตย์ตัวเอง

2 คนเฝ้าประตูหลัง (เจ้าสี่) ถูกชิ่งเฉินแทงม้าม

3 คนที่ลากหนานเกิงเฉินเข้าห้อง (เจ้าสาม) ถูกชิ่งเฉินแทงม้าม (น่าจะโดนเผา)

4&5 อยู่ในลาน โดนคุนหลุนยิงตาย

6 คุมตัวไป๋หว่านเอ๋อร์  (เจ้าเจ็ด) ถูกชิ่งเฉินแทงม้ามระหว่างหลบหนี

7 คุมตัวหลิวเต๋อจู้ (เจ้าหก) ถูกชิ่งเฉินยิงตาย

8 ตงจื่อ ถูกจับหักขาอยู่ในลานจอดรถ

9 ตัวหัวหน้า ถูกชิ่งเฉินแทงม้าม

ดังนั้นเราขอเดาว่า ที่ผู้เขียนบอกว่าคุนหลุนฆ่า 2 คน ตอนที่เขียนเขาอาจจะนับจำนวนคนร้ายผิดค่ะ หลังจากนั้นรู้ตัวเลยมาแก้เป็นว่าคุนหลุนฆ่าแค่คนเดียว คนที่โดนเผาน่าจะเป็นคนที่คุนหลุนฆ่ากับเจ้าสาม ที่ถูกยิงคือเจ้าหก ถูกแทงม้ามสามคนคือเจ้าห้า เจ้าสี่ เจ้าเจ็ด

 

ตอนที่ 94 – ดูแลตัวเอง

นิยามแห่งราตรี (Night’s Nomenclature )

นิยามแห่งราตรี (Night’s Nomenclature )

夜的命名术
Score 9.4
Status: Ongoing Type: Author: , Released: 2021 Native Language: Chinese
อ่านนิยาย นิยามแห่งราตรี (Night’s Nomenclature )ท่ามกลางแสงนีออนสีน้ำเงินและสีม่วง ภายใต้ท้องฟ้าสีเทาเมทัลลิค มันคือพรมแดนของข้อมูลทั้งหมด ผลที่ตามมาของการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ รวมถึงพรมแดนของนิยายและความเป็นจริงด้วย เหล็กกับตัวถัง อดีตและอนาคต ที่นี่โลกภายนอกและโลกภายในดำรงอยู่คู่กัน ดูเหมือนว่ากำแพงแห่งเวลาจะอยู่ต่อหน้าต่อตาคุณ ความมืดค่อยๆกลืนกินโลก แต่ฟังนะ เพื่อนเอ๋ย เราไม่สามารถใช้ความเมตตาเพื่อเอาชีวิตรอดในความมืดได้ เราต้องการไฟ

Comment

Options

not work with dark mode
Reset