[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 10

มีเกรย์วูล์ฟสองตัวไล่ตามชั้นมาอยู่
อย่างน้อยสองตัวนี้ก็เผยตัวให้เห็น
เหมือนจะตั้งใจเข้าหาชั้นมากกว่าจะจับตาดูเฉย ๆ
จะสู้กันจริง ๆ สินะ

ชั้นพยายามรักษาระยะห่างไว้แต่พวกนั้นกลับเข้าใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ

Lv7 กับ Lv8
ถ้าแค่จะจัดการกับพวกนี้ ต่อให้ชั้นต้องแบกมิเรียไปด้วยก็ไม่เป็นปัญหาหรอก
ถ้าแค่นี้นะ

เพราะว่าสองตัวนี้เป็นแค่ตัวหลอกเท่านั้น
คงจงใจจะล่อชั้นด้วยตัวที่อ่อนแอที่สุดในฝูง
ถ้าชั้นเสียติดกับมันเมื่อไหร่ อีกสามตัวที่ซ่อนอยู่คงเข้ามาโจมตีชั้นทันที
วิธีล่าตามปกติของพวกมัน ไม่มีอะไรผิดแปลก

อันที่จริงห้าตัวชั้นก็ไหว
แต่ตอนนี้ชั้นมีมิเรียอยู่ด้วย
ทางเลือกเดียวคือต้องวิ่งหนี

วุ้ย ไอ้พวกหมาสตอล์กเกอร์
ชั้นเร่งฝีเท้าขึ้นแต่พวกมันก็ยังตามมาได้สบาย ๆ อยู่ดี

ถ้าเป็นมังกรที่ขั้นสูงกว่านี้ก็คงสบายไปแล้ว แต่ตอนนี้ชั้นไม่มี MP เพราะใช้กับเวทฟื้นฟูไปซะหมด

[กรรร!] [กุรุรุ…]

[กรราา!!] [กรร!] [กรรรร!]

เสียงเห่าหอนของหมาป่าดังขึ้น
ไม่รู้ว่าเพราะเห็นชั้นไม่ตกหลุมของพวกมัน หรือว่าเพราะเห็นชั้นเยินไปทั้งตัวกันแน่ แต่พวกตัวที่ซ่อนอยู่ก่อนหน้านี้กลับปรากฏตัวให้เห็นแล้ว
กลายเป็นมีหมาป่าห้าตัวไล่ชั้นอยู่

มีสองตัวที่ Lv7 กับ Lv8 ซึ่งพวกนี้ไม่มีปัญหาอะไร
ชั้นล่าพวกมันได้โดยไร้รอยขีดข่วยด้วยซ้ำ

มีอีกสองที่อยู่ข้างหัวหน้า เป็น Lv10 กับ Lv11
พวกนี้ปกติชั้นจะไม่สนใจนอกจากจะอยู่ในสภาพพร้อมจริง ๆ
ถึงชั้นจะไม่แพ้ แต่มันก็เป็นไปได้ที่จะมีมอนสเตอร์ตัวอื่นเข้ามาตอนชั้นอ่อนแอหลังสู้เสร็จ

ส่วนตัวสุดท้าย …. ชิ จ่าฝูง Lv15
ชั้นเพิ่งเคยเห็นเกรย์วูล์ฟที่เลเวลสูงขนาดนี้เป็นครั้งแรก
เป็นคู่ต่อสู้ที่ชั้นไม่อยากจะเข้าไปยุ่งแม้ว่าชั้นจะพร้อมเต็มที่
ส่วนตอนนี้ชั้นโทรมไปทั้งตัว MP ก็หมดเกลี้ยง ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากเจอหน้ามันเลยด้วยซ้ำ

อ่าาา ดึงดันซะจริง

ถึงชั้นพยายามจะวิ่งอย่างเต็มแรง แต่ระยะห่างของเรากลับใกล้เข้ามาเรื่อย วิ่งเร็วเป็นบ้าเลยฟ่ะ

ชั้นดูสเตตัสมัน แต่ความเร็วมันก็พอ ๆ กับชั้น
แต่มันมีฉายา [นักล่าแห่งพงไพร] ด้วยนี่สิ
ในหมู่เกรย์วูล์ฟนี่เจ้านี่มันน่านับถือเหมือนกันนะ

โชคยังดีที่จ่าฝูงเองก็ทิ้งระยะห่างจากพวกลูกน้องด้วย
ถึงอาจจะเสี่ยงไปสักหน่อย แต่ชั้นอาจจะโค่นจ่าฝูงพร้อมปกป้องมิเรียไปด้วยก็ได้

จัดการลิ่วล้อไปก็ไม่ได้อะไร ถ้าโค่นหัวหน้ามันได้สิว่าไปอย่าง

ชั้นน่าจะชิงโจมตีก่อนได้ แต่ชั้นไม่มี MP เหลือ เพราะงั้นก็ไม่มีทางอื่นนอกจากไปแลกหมัดกันลุ่น ๆ

ชั้นเร่งสปีดสูงสุด
ที่ทำงี้คือเพื่อเพิ่มระยะห่างระหว่างจ่าฝูงกับพวกลูกน้อง พวกนั้นจะได้ไม่มายุ่ง
ถ้าโดนหมาหมู่ชั้นคงรับมือไม่ไหว

เอาจริง ๆ ชั้นก็แอบหวังอยู่ลึก ๆ ว่าจะสลัดมันได้เลย แต่โชคไม่ดีขนาดนั้น
เอาเถอะ ก็ไม่ได้หวังไว้ขนาดนั้นมากอยู่แล้ว

ชั้นหยุดแล้วหันกลับไปหลังโดดไปยังกิ่งไม้ที่ต้นไม้ใกล้ ๆ
หมาป่าจ่าฝูงที่กำลังสับสนกับสิ่งที่ชั้นทำ ก็ถูกชั้นเตะเข้าไปที่คอเต็ม ๆ

[เอ๋ง!]

ชั้นเตะไปเต็มแรงโดยไม่ลังเล
จากนั้นชั้นก็โดดลงพื้นแล้วเริ่มวิ่งต่ออีกครั้ง

เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ยกเว้นอย่างนึง

[กรรรรร!!]

ชั้นเอามันไม่ลงแฮะ
ถ้าลงมือมากกว่านี้พวกข้างหลังก็จะตามมาทันอีก

ไม่ไหวจริง ๆ เรอะ
คงเพราะชั้นอ่อนแรงด้วย ออกแรงได้ไม่ดั่งใจเลย

ถ้ามันนอนกองอยู่ตรงนั้นก็ดี แต่นี่ดันยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก
มันกลับมาตั้งท่าอีกรอบอย่างรวดเร็ว จ้องมาที่ชั้นด้วยนัยน์ตาสีแดงก่ำ แล้ววิ่งตามมาด้วยความเร็วที่สูงยิ่งกว่าเก่า

หมาป่าจ่าฝูงวิ่งมาโดยเท้าทั้งสี่อย่างสุดแรง
และสถานะก็กลายเป็น [คลั่ง]
HP ของมันเหลือประมาณหนึ่งในสี่

อุตส่าห์ทิ้งระยะห่างตั้งเยอะ มันวิ่งมากระชั้นชิดจนได้อีกแล้ว
คราวนี้จะทำไงดี? จะเล่นงานมันอีกยังไง?

ก่อนหน้าชั้นทำท่าประมาณว่า [หนีละว้อย] ทำให้สามารถโจมตีทีเผลอได้
แต่การวิธีเดิมๆไม่น่าจะได้ผลแล้ว นอกจากนั้นยังมีปัญหาที่การเคลื่อนไหวของมันคาดเดายากเพราะสถานะ [คลั่ง] นั่นอีกด้วย

สถานการณ์แบบนี้ ถ้าโดนตีเข้าสักทีคงไม่ดีแน่
HP ทั้งของชั้นและมิเรียก็ต่ำมากทั้งคู่

ถ้ามี MP พอใช้ [เบบี้เบรธ] ล่ะก็นะ…

ชั้นหันตัวกลับไปกลางอากาศ เปลี่ยนทิศกระทันหันโดยดีดตัวจากต้นไม้
แต่ร่างของมิเรียทำให้ชั้นเสียศูนย์กลางอากาศ

[กรรร!!]

หมาป่าจ่าฝูงฟันกรงเล็บมันลงมา
ผลคือชั้นโดนข่วนตั้งแต่อกลงไปถึงท้อง

ชั้นเกือบปล่อยมิเรียหล่น แต่ก็ยังจับไว้ได้

[ก่าาห์!]

ถึงจะกันไว้ได้ด้วยไหล่ แต่แผลก็ลึกไม่ใช่เล่น

หมาป่าตัวที่เร็วรองลงมาตามมาทันและอ้อมไปข้างหลัง
ชั้นหมุนตัวก่อนจะโดนโจมตีจากจุดบอด
เกือบไปแล้ว มิเรียเกือบตายไปแล้ว

ชั้นออกแรงเหวี่ยงมิเรียมให้ออกห่างไปจากตรงนี้เล็กน้อย
ถึงการที่เธอกระแทกกับพื้นจะเป็นอันตรายเพราะสภาพแบบนั้น แต่แยกเธอไปไว้ที่อื่นก่อนจะปลอดภัยกว่า
พอตัวเบาขึ้น ชั้นก็หลบการโจมตีจากหน้าและหลัง แล้วจัดการอัดลงไปกลางจมูกตัวจ่าฝูง
HP เป็นศูนย์ ตายแล้วแน่ ๆ

[ได้รับค่าประสบการณ์ 60 แต้ม]
[ได้รับค่าประสบการณ์ 60 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้]]

[เลเวลของ [เบบี้ดรากอน] เพิ่มขึ้นจาก 20 เป็น 22]

แฮ่ก…แฮ่ก.. เหนื่อยเป็นบ้าเลย
แต่ก็ยังดีที่ HP เพิ่มขึ้นมาหน่อยตอนเลเวลอัพละนะ

ชั้นพยายามจะยกหมัดขึ้น แต่แขนกลับไม่มีแรง

[กรรร!]

ไหล่ชั้นถูกกัดโดยหมาป่าตัวที่อยู่ข้างหลัง
ชั้นเตะมันออกไปแล้วรีบไปอุ้มตัวมิเรียแล้วหนีอีกครั้ง

พวกมันยังคงตามมาอย่างไม่ลดละ เพราะเห็นชั้นอ่อนแรงเต็มที่แล้ว
ถ้าจ่าฝูงโดนโค่นแล้วฝูงก็น่าจะแตกสิฟะ หรือเพราะเห็นว่าชั้นจัดการตัวที่มากัดไหล่ตอนท้ายนั่นไม่ได้นะ

สติชั้นเริ่มเลือนลางเพราะ HP เหลือเพียงนิดเดียวเท่านั้น
รู้สึกปวดหัวสุด ๆ
แผลที่โดนข่วนก็เจ็บ
แผลที่โดนกัดก็เจ็บ
การจะก้าวแต่ละก้าว รู้สึกเหมือนเท้ามันหนักเหลือเกิน

[กรร!]

หมาป่าตัวที่ตามชั้นทัน กระโจนเข้ามาข่วนชั้น
ชั้นหมุนตัวเพื่อไม่ให้โดนมิเรีย ให้มันโจมตีชั้นแทน
ไม่ไหวแล้ว ร่างกายชั้นหนักเกินไป คงสติไม่ไหวแล้ว
เจ้าพวกนี้เองก็ไม่ได้ใจดีขนาดจะปล่อยเราไปด้วย

ซวก
ชั้นได้ยินเสียงจากข้างหลัง
เหะ ชั้นตายแล้วเหรอ
แปลกดีแฮะ ไม่รู่สึกเจ็บเลย ปกติมันเป็นอย่างนี้อยู่แล้วรึเปล่า

…ไม่สิ ชั้นยังขยับตัวได้อยู่ ที่หลังก็ยังมีความรู้สึกอยู่ด้วย…. หา?

ชั้นเพิ่งจะเข้าใจเพราะหัวสมองอื้อไปหมด
ร่างที่โดนน่ะไม่ใช่ชั้น แต่เป็นมิเรียต่างหาก

HP ของเธอลดลงอย่างมาก และยังมีสถานะ [เลือดออก] อีกด้วย
ชีวิตที่ชั้นช่วยต่อไว้ กำลังจะหายไปอีกครั้ง

พอรู้สึกตัว ชั้นก็คำรามออกไป
หมาป่าทั้งสี่ตัวชะงัก เหมือนรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

[สถานะเปลี่ยนแปลง [คลั่ง] ]