[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 103

　พอบอลแรบบิทกินเสร็จ ขนาดตัวของมันก็ใหญ่ขึ้นเกือบเท่าตัว

　ทั้งที่ปริมาณที่กินเข้าไปมันเกินห้าเท่าแท้ ๆ ตัวแกทำมาจากอะไรกันแน่นะ

　พออิ่มท้อง มันก็นอนลงราบไปกับพื้น

　อ้าปากออกแล้วส่งเสียง「ฟ่า~」ออกมา

　ทันใดนั้น ร่างของบอลแรบบิทก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

　จากก่อนหน้านี้ที่เป็นขนาดของลูกซอฟต์บอล กลายเป็นเท่าลูกแตงโมไปแล้ว

　โอ้ วิวัฒนาการสักทีนะ

　ดูสเตตัสมันอีกทีดีกว่า

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : บอลแรบบิทเล็ก

สถานะ : ปกติ

Lv : 1/12

HP : 3/10

MP : 0/6

พลังโจมตี : 3

พลังป้องกัน : 4

พลังเวท : 6

ความคล่องแคล่ว : 4

ระดับ : E-

สกิลพิเศษ:

[หลบซ่อน : Lv1] [อาหารฟื้นฟู : Lv1]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานความหิวโหย : Lv4] [ต้านทานพิษ : Lv1]

[ต้านทานการกินเกินจำกัด : Lv1]

สกิลทั่วไป:

[ขุดดิน : Lv2] [แสง : Lv2] [แกล้งตาย : Lv1]

[ระบำสะบัดฟาด : Lv1] [เขมือบ : Lv1] [ช่องเก็บของภายใน : Lv1]

[ชาร์ม : Lv1]

สกิลฉายา:

[ไอดอลแห่งทะเลทราย : Lv2] [ผู้กลืนกินสายเลือด : Lv1] [ปรสิตเพิ่มเลเวล : Lv1]

[จอมกินจุ : Lv2]

—————————————————————

　…..สกิลที่เกี่ยวกับอาหารมันเพิ่มขึ้นรึเปล่าเนี่ย?

　ชั้นให้มันกินเยอะไปจริงๆด้วย…

　ขนาด [จอมกินจุ] ก็ได้เป็นเลเวลสองเลย

　[อาหารฟื้นฟู] นี่มันอะไรฟะ?

　แล้ว [ต้านทานการกินเกินจำกัด] นี่อะไรอีก? คือต่อให้กินเยอะก็ไม่ปวดท้อง?

　เอาไว้คอมโบกับกินจุงั้นเรอะ?

　นี่ขนาดยังเป็นแค่ตัวเล็ก แปลว่าหลังจากนี้มันจะใหญ่ขึ้นอีกงั้นสิ?

　ตอนนี้มันก็ถึงระดับ E แล้ว ชั้นน่าจะพาวิวัฒนาการได้อีกสักครั้งนึง

　ขึ้นอยู่กับว่า [ละอองเกล็ดมังกร] จะออกฤทธิ์เมื่อไหร่

　บางทีถ้าชั้นไม่สะบัดปีก มันอาจจะไม่มีผลมากก็ได้

　แต่มันก็ขึ้นไปถึงเลเวลสี่แล้วนี่สิ…..คงมองโลกในแง่ดีมากไม่ได้

　ศัตรูตัวต่อไป ไว้ชั้นจะลองใช้ [ลมหายใจแห่งโรคภัย] ดูหน่อยแล้วกัน

　บอลแรบบิทเดินเข้ามา แล้วมองขึ้นมาหาชั้น

　ทันทีที่เราสบสายตากัน บอลแรบบิทก็หันไปมองต้นกระบองเพชร

　แล้วก็หันมามองชั้นอีกครั้ง

　…..ยังไม่พออีก?

　ก็ได้ ชั้นจะให้แกกินจนกว่าจะพอใจเลย ต่อให้กระบองเพชรแถวนี้โดนกินจนเรียบ ชั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว

　พอชั้นตัดให้มัน บอลแรบบิทก็กินของเหลวข้างในทั้งหมด แล้วคายเนื้อนอกออกมา

　พอกินได้สักพัก ก็ส่งเสียง「ปุโฮ่~」ออกมาแล้วก็หยุดกิน

　ดีแล้วล่ะ อย่าตัวใหญ่กว่านี้เลย

　ไม่งั้นเราอาจจะมีปัญหาเรื่องอาหารจริง ๆ ก็ได้

　จริงสิ มันมีสกิล [อาหารฟื้นฟู] อยู่นี่นา

　บางทีอาจจะฟื้นฟูอะไรขึ้นมาแล้วก็ได้นะ

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : บอลแรบบิทเล็ก

สถานะ : ปกติ

Lv : 1/12

HP : 8/10

MP : 0/6

—————————————————————

　อุหวา จริง ๆ ก็คาดไว้แล้ว แต่ก็ยังน่ากลัวอยู่ดี

　สามารถเปลี่ยนของที่กินเข้าไปให้กลายเป็น HP เนี่ย

　พอมาคิดดูแล้ว แบบนี้มันก็เหมือนระดับต่ำของ [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ] ถือว่าดีที่สามารถรักษาตัวเองได้ในระดับ E

　แปลว่าการที่มี [ต้านทานการกินเกินจำกัด] เป็นเรื่องที่ดีแล้วสินะ

　ชั้นวางบอลแรบบิทไว้บนหัว แล้วเริ่มเดินทางสำรวจต่อ

　เพราะมีเจ้านี่อยู่ด้วย ชั้นเลยใช้ [กลิ้ง] ไม่ได้

　อ่าาา หงุดหงิด

　ระหว่างที่เท้าชั้นย่ำไปตามพื้นเรียบ ๆ ร่างกายมันก็เรียกร้องให้ชั้น [กลิ้ง]

　พื้นเรียบ ๆ ไม่มีต้นไม้ไม่มีก้อนหิน เวลามีเนินเล็ก ๆ ก็กลิ้งขึ้นไป ต้องรู้สึกดีแน่ ๆ

　อดทนไว้ อดทนไว้ตัวชั้น

　แบบนี้เขาเรียกว่าอาการลงแดงรึเปล่าสินะ

　ท้ายที่สุด แม้ท้องฟ้าจะเริ่มมืดแล้ว เราก็ยังหาที่สำหรับสร้างบ้านไม่เจอ

　บอลแรบบิทก็เริ่มง่วงแล้ว วันนี้พักเลยดีกว่า

　ชั้นวางบอลแรบบิทลงบนพื้น

　ทันทีที่ลงไปถึง มันก็ขุดหลุมแล้วฝังตัวเองลงไป

　ถ้ามองผ่าน ๆ ก็เห็นเป็นกองทรายกองโต ซึ่งยังไงมอนสเตอร์ตัวอื่นก็คงรู้อยู่ดีอ่ะนะ…..แบบนี้

　ชั้นนอนลงไปบนพื้นทราย แล้วก็หลับตาลง

　ระหว่างที่หลับ หวังว่าเจ้าบอลแรบบิทคงไม่โดนกินไปหรอกนะ

　…….ไม่ไหวแฮะ ให้นอนในที่แจ้งแบบนี้

　ยังไงก็ยังรู้สึกกังวลอยู่ดี

　แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้ว เพราะมีโอกาสที่เราจะโดนโจมตีตอนนอนอยู่ด้วย

　ถ้าเจ้าตะขาบยักษ์มันมาตอนนี้ชั้นตายแน่ ๆ

　ไม่อยากสู้กับมันเลยสักนิด ถ้าเจอหน้าเมื่อไหร่คงพาบอลแรบบิทบินหนีทันที

　พอมาเทียบกันดูปล้ว ชีวิตตอนอยู่ในป่าช่างสะดวกสบาย

　มีที่ให้ซุกหัวนอน มีพรมนุ่ม ๆ ปูพื้น ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารเพราะมีเนื้อให้กินอยู่ตลอด

　เวลาว่าง ๆ ก็มีงานอดิเรกปั้นหม้อ มีกระทั่งวางแผนที่จะขยายถ้ำ

　เหนือสิ่งอื่นใด คือการที่ชั้นมีกิ้งก่าดำกับพวกลิงอยู่ด้วย….

　ไม่สิ มันช่วยไม่ได้นี่นา

　เลิกคิดเรื่องเศร้าดีกว่า

　ถ้าชั้นเลือกวิวัฒนาการดี ๆ สกิล [ละอองเกล็ดมังกร] ก็อาจจะหายไป

　ถ้าถึงตอนนั้น ชั้นจะได้กลับไปอยู่ในป่าอีกครั้งสักที