[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 110

 รถม้าที่ถูกตะขาบยักษ์ไล่ตาม อีกไม่นานก็คงถึงขีดจำกัด

 ม้าทั้งสองเริ่มหายใจถี่ขึ้น ล้อก็เริ่มที่จะแตกออก

 

 การออกแบบคันรถถือว่าแข็งแรงไม่น้อย รูปลักษณ์เรียบง่ายไม่มีของตกแต่ง แต่ล้อทำมาใหญ่เกิน แถมดูเบี้ยว ๆ ด้วย

 ชั้นไม่รู้หรอกว่ามันสร้างไว้ขนอะไร แต่ก็ดูทนทานดี

 แต่ถ้าวิ่งด้วยความเร็วระดับนั้น อีกไม่นานคงพังแน่

 

 พอเข้าใกล้ส่วนหางของมัน ก็ยกเลิก [กลิ้ง] แล้วกระโดดเข้าไปหามัน

 มันมี [ต้านทานอัมพาต] ก็จริง แต่มันก็คงมีผลบ้างล่ะน่า

 ใช้ผลของแรงเหวี่ยงจากการกลิ้ง แล้วโจมตีมันด้วย [กรงเล็บอัมพาต]

 

 ทันทีที่กระทบกับผิวสีทรายของมัน เล็บชั้นก็หัก

 

 แข็งเกินไปแล้ว

 ไม่ใช่แค่พลังป้องกันของมัน แต่คงเป็นผลจากสกิล [เปลือกราชาแมลง] ด้วยแน่ๆ

 ถ้าเจาะไม่เข้าก็คงทำดาเมจใส่ไม่ได้

 

 ชั้นตั้งตัวกลางอากาศ แล้วกัดเข้าไปที่จุดเดิมอีกครั้ง

 

 เข้ารึเปล่า?

 ไม่ได้ ตื้นเกินไป เปลือกที่โดนกัดบุบลงไปเล็กน้อย แต่ก้ไม่แตกออก

 แข็งเกินไป นึกว่าเขี้ยวชั้นจะหักซะแล้ว

 

 จะปล่อยมันตรงนี้ไม่ได้

 ชั้นใส่แรงลงไปที่กราม แล้วกัดตะขาบยักษ์เอาไว้

 แม้จะเกาะไว้ได้ แต่นั่นทำให้ช่วงท้องของชั้นลากไปกับพื้น

 

 เทียบกับหลังแล้ว ตรงส่วนนั้นเกล็ดบางกว่ามาก

 โดนลากบนพื้นทรายด้วยความเร็วขนาดนี้ เจ็บจนเหมือนมันจะไฟลุกเลย

 

 แถมชั้นยังทำอะไรไม่ได้เพราะกำลังพยายามเกาะไว้สุดแรงอยู่

 แต่จะปล่อยไปก็ไม่ได้

 ถ้าอ้าปากออก ชั้นจะกระเด็นไปข้างหลัง รถม้านั่นก็ไม่รอดแน่

 

 「กรรรรร!」

 

 ชั้นคำรามขึ้นทั้ง ๆ ที่ปิดปากตัวเองอยู่

 ตะขาบยักษ์ยังคงเมินชั้นเหมือนเดิม

 

 ทั้งที่เจ้านี่ดูตัวหนักกว่าชั้นตั้งห้าเท่า แต่ความเร็วกับไม่ต่างกันเท่าไหร่

 ปกติแกกินอะไรถึงตัวโตขนาดนี้? อ้อ รถม้าสินะ

 ตัวมันใหญ่พอจะกินต้นไม้เข้าไปทั้งต้นเลย

 

 ถึงแม้จะเล็กน้อย แต่ชั้นก็เริ่มรู้สึกว่าความเร็วของมันลดลง

 ถ้ามันลากชั้นไปด้วย ความเร็วของรถม้านั้นเหนือกว่า

 ทำให้รถม้าเริ่มทิ้งห่างไปเรื่อย ๆ

 

 แต่สภาพนี้คงอยู่ได้อีกไม่นาน

 ท้องของชั้นยังคงครูดไปกับพื้น ม้าทั้งสองก็เริ่มถึงขีดจำกัดของมัน

 อีกไม่นานคงกลับมาเป็นเหมือนเดิมแน่

 

 อีกเดี๋ยวมันก็คงตามรถม้าทัน แล้วสิ่งเดียวที่ชั้นทำได้ในตอนนี้คือเกาะไว้ไม่ให้หลุดเท่านั้น

 ไม่มีอย่างอื่นแล้วรึไงนะ?

 

 「กิกิจิจิจิจิจิ!」

 

 ตะขาบยักษ์ร้องออกมาเสียงดัง

 ม้าที่ลากอยู่ตกใจจนเสียจังหวะเล็กน้อย แต่ก็กลับมามั่นคงอีกครั้ง

 

 ฟู่ เกือบไปแล้วสิ ใจเย็นไว้ ใจเย็น

 ทันทีที่ชั้นรู้สึกโล่งอก ชั้นก็เหลือบไปเห็นแสงสีแดงรวมกับอยู่ตรงหัวของตะขาบยักษ์

 นั่นมัน สกิลระยะไกลที่ชั้นเห็นเมื่อตอนเช็คสเตตัส [ลำแสงความร้อน] งั้นเรอะ

 

 ถ้ามันยิงบีมด้วยร่างมหึมาแบบนี้ รถม้าเละแน่ ๆ

 แค่ดูเฉย ๆ ชั้นก็รู้แล้วว่าไม่ใช่สกิลง่อย ๆ แต่เป็นสกิลระดับที่ใช้ปิดเกมได้เลยทีเดียว

 ชั้นพยายามให้มันลดความเร็วลงอีก แต่ถ้าจะให้ดี เปลี่ยนเป้าหมายของสกิลไปด้วยเลยก็ได้นะ

 

 ไม่มีวิธีหยุดสกิลนี้เลยเหรอ?

 ไม่มีทาง ต่อให้ชั้น [กลิ้ง] ไปเต็มแรงก็ยังไปถึงส่วนหัวมันไม่ทันอยู่ดี

 อันที่จริงไม่ต้องหยุดสกิลนี้ก็ได้

 แค่เปลี่ยนทิศมันให้ได้ก็พอแล้ว

 

 นับว่ายังโชคดี เพราะตะขาบยักษ์ต้องตั้งสมาธิกับการชาร์จ [ลำแสงความร้อน] ทำให้ความเร็วมันลดลงนิดหน่อย

 ดีล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้จะได้จัดท่าทางอีกรอบ

 ชั้นใช้สองมือจับตัวของมันไว้ แล้วกระทืบเท้าลงบนผืนทราย

 

 ทีนี้ก็ หยุดซ้าาาาา

 

 ทรายคละคลุ้งไปทั่ว พร้อม ๆ กับชั้นที่ถูกลากไปข้างหน้า

 ชั้นทำให้มันช้าลงได้อีกสำเร็จ แต่ก็ยังไม่พอที่จะหยุดมัน

 ยิ่งไปกว่านั้น ปากของมันนกำลังเล็งตรงไปที่รถม้า กำลังจะปล่อย [ลำแสงความร้อน] แล้ว

 

 หยุดไม่ไหวแน่

 ต้องเปลี่ยนทิศทางสกิลเท่านั้น

 

 งั้น แบบนี้ล่ะเป็นไง

 ชั้นกางปีกออก แล้วกระโดดขึ้นฟ้าไปสุดแรงทั้งที่ยังกัดตัวมันอยู่

 

 ร่างส่วนท้าย ๆ ของตะขาบยักษ์ลอยขึ้นไปบนฟ้า

 ชั้นถูกเหวี่ยงไปมากลางอากาศเหมือนกับว่าวโดยตะขาบยักษ์

 บินขึ้นกว่านี้ไม่ไหวแล้ว

 นี่แกยังวิ่งได้อยู่อีกเรอะ?

 

 

 แสงสีแดงพุ่งออกไปจากหัวของตะขาบยักษ์เป็นเส้นตรง

 ทรายส่วนที่ลำแสงพุ่งไปกระจายออก คงร้อนน่าดู

 

 ตะขาบยักษ์พยายามหันหน้าไปเพื่อเปลี่ยนทิศทางของสกิล

 พุ่งไปซ้ายขวา พร้อมกับเผาทรายในที่ที่มันเคลื่อนผ่าน

 ลำแสงลากยาวไปตามพื้นจนถึงด้านหลังของรถม้า ก่อนจะหลบข้างแล้วผ่านไปด้านหน้า

 ทรายที่ลำแสงลากผ่านเกิดเป็นรอยดำ พร้อมส่งเสียง ฉู่ ออกมา

 

 แย่ล่ะสิ เดี๋ยวมันต้องโดนแน่

 ชั้นก็เริ่มกระพือปีกขยับตัวไปมา

 ทำให้วิถีของลำแสงยิ่งมั่วยิ่งขึ้น

 

 แล้วลำแสงบังเอิญลากผ่านส่วนบนของรถม้า

 คันรถส่วนหนึ่งพังไป แล้วไฟก็เริ่มลุก

 แบบนั้น…..อันตรายมั้ยน่ะ?

 ไม่สิ ความเร็วขนาดนี้เดี๋ยวก็คงดับเองมั้ง….?

 

 ลำแสงพุ่งตรงไปยังต้นกระบองเพชรที่อยู่อีกทาง และผลของสกิลก็หมดลงในที่สุด

 รอดแล้วรึเปล่า?

 ทรงพลังเกินไปแล้ว ถ้าชั้นโดนเข้าไปตรง ๆ สักทีคงซี้แหง

 

 ตะขาบยักษ์เริ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง

 เพราะไม่ต้องตั้งสมาธิกับ [ลำแสงความร้อน] แล้วก็เลยกลับสู่สปีดเดิมได้

 

 มันพยายามกดน้ำหนักลงตรงช่วงท้ายของมันเพื่อดึงตัวเองลงพื้น

 ชั้นเองก็พยายามยื้อไปข้างหลัง แต่สุดท้ายก็กลายเป็นว่าชั้นปลิวไปด้านหลังเอง

 

 ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาในปาก

 ดูเหมือนว่าแรงมหาศาลบวกกับเปลือกแข็งของมัน จะทำให้เขี้ยวชั้นหลุดออก

 

 แน่นอนว่าชั้นคงเกาะไม่อยู่ ถึงโดนดีดกระเด็นมา

 ตัวชั้นกระแทกลงพื้น ก่อนจะกลิ้งไปหลายตลบ

 ตะขาบยักษ์ที่สลัดชั้นหลุด ก็เริ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง

 ด้วยความเร็วที่เร็วยิ่งกว่าตอนแรก

 

 ชั้นพยายามรีบลุกขึ้น แต่ขยับตัวไม่ได้

 ความเร็วมันยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่ความเร็วม้ากำลังลดต่ำลง

 ตอนนี้ปัญหาไม่ใช่ว่าชั้นจะหยุดมันได้รึเปล่า เพราะทุกอย่างคงจบก่อนที่ชั้นจะไปถึงแน่

 

 ชั้นลากตัวเองให้ลุกขึ้น เมินความเจ็บที่กำลังกัดกินร่างกาย

 เห็นกระทั่งเขี้ยวที่หักไปอยู่บนพื้น แต่ก็ตั้งสมาธิกับศัตรูตรงหน้าทันที

 ไม่มีเวลามาคิดเรื่องจุกจิกแล้ว

 ตอนนี้ ตามมันให้ทันให้ได้ก่อนดีกว่า

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร
Status: Ongoing
เปรี๊ยะ ข้างหน้าชั้นตอนนี้มีรอยร้าวอยู่ โลกที่เคยมีแต่ความมืดก็มีแสงส่องเข้ามา ชั้นแลตามองออกไปดูรอยร้าวที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หืม นี่มันป่าเหรอ? เหมือนว่าจะอยู่บนยอดต้นไม้ซะด้วย พอชั้นลองยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรแตกอยู่ใต้เท้า เอ ชั้นเหยียบอะไรอยู่ล่ะเนี่ย แบบว่า เหมือนมันกำลังแตกอยู่เลยอะ ทันทีที่คิดอย่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเกมก็ปรากฏขึ้นในหัว —————————————————————

Recommended Series

Comment

Options

not work with dark mode
Reset