[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 121

　ชั้นยืนดูนีน่ากินข้าวจากไกล ๆ

　บางครั้งก็บังเอิญสบตากัน นีน่าเลยยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูกจนต้องให้บอลแรบบิทเตือนชั้นอีกครั้ง แล้วก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งนีน่ากินจนอิ่ม

　ส่วนที่เหลือ บอลแรบบิทเขมือบไปทั้งหมด

　ท้องแกมันอะไรกันแน่เนี่ย?

　กินไปเกินขนาดตัวแล้วแน่ ๆ มันหายไปไหนหมด

　สีหน้าของนีน่าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังกินข้าวเสร็จ

　คงเพราะไม่ได้กินอะไรดี ๆ มานานแล้ว

　เอาล่ะ ทีนี้จะคุยกับนีน่ายังไงดี

　ใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] ก็เปลืองพลังเวทแบบสุด ๆ

　ถ้าจะใช้จริง ๆ ก็ต้องใช้ทุกวิให้คุ้มค่า ต้องทำให้การสนทนาไหลลื่น แล้วก็คอยดู MP ไปด้วย

　ส่วนตอนนี้ MP ชั้นลดลงไปมากเพราะไปสู้กับอูฐกระบองเพชรมา

　ชั้นต้องวางแผนเรื่องที่จะคุย ต้องคิดคำพูดที่จะตอบนีน่าไปด้วย

　ถ้าทำอะไรพลาดไปก็จะเป็นการเสีย MP ไปเปล่าๆ

　ถ้าทำไมดี ชั้นอาจจะหมดสติเหมือนครั้งก่อนก็ได้

　ถึงจะมี [ศาสตร์ร่างมนุษย์] ถึงเลเวลสี่ แต่ถ้าเป็นมนุษย์แบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ จะยิ่งน่ากลัวกว่ารึเปล่า

　ระหว่างที่กำลังคิดเรื่องนั้นอยู่ นีน่าก็เดินเข้ามาหาชั้น

　เธอก้าวเข้ามาอย่างกล้า ๆ กลัว พร้อมกอดบอลแรบบิทในอ้อมกอดไว้แน่น

　「เอ่อ..ขอบคุณมากเนี๊ย! สำหรับอาหารที่เตรียมไว้ให้….แล้วก็..ตอนนั้นคุณช่วยนีน่าจากมอนสเตอร์ไว้เหรอคะ?」

　「กรร」

　ชั้นตอบกลับไปเบา ๆ

　ดีล่ะ ถ้าเป็นตอนนี้ น่าจะคุยกันได้

　ไหน มี MP เหลืออยู่เท่าไหร่กัน

—————————————————————

〖อิลเชีย〗

เผ่าพันธุ์ : มังกรแห่งภัยพิบัติ

สถานะ : ปกติ

Lv : 29/75

HP : 182/293

MP : 41/213

—————————————————————

　….สี่สิบเอ็ดวิ แค่อ้าปากก็หมดเวลาแล้ว

　ต้องเผื่อไม่ให้หมดหลอดด้วย ก็คงสักสามสิบวิล่ะมั้ง

　ขนาดสามนาทียังไม่พอเลย

　เอาเถอะ ยังไงก็ต้องทำล่ะนะ

　แค่ถามว่านีน่าอยากไปที่ไหนก็พอ

　จะปล่อยไปก็คงกลายเป็นอาหารมอนสเตอร์ แต่อยู่ด้วยกันก็ไม่ได้เพราะ [ละอองเกล็ดมังกร]

　ชั้นตั้งสมาธิ สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วก็ใช้งาน [ศาสตร์ร่างมนุษย์]

　ความร้อนแล่นไปทั่วร่างอีกครั้ง

　ไม่รู้ว่าเพราะมันเลเวลสี่หรือเพราะชั้นใช้จนชิน แต่การแปลงร่างมันไม่ทรมานแล้ว

　ร่างมนุษย์ของชั้นเสถียรขึ้นกว่าแต่ก่อน

　ถ้าสกิลนี้มันเลเวลเพิ่มอีกครั้ง คงเหมือนมนุษย์จนมองชั้นลำบากเพราะเปลือยอยู่

　ส่วนตอนนี้ชั้นยังมีหางอยู่ เกล็ด เขี้ยว กรงเล็บก็ยังไม่หายไปไหน

　ไม่มีกระจกให้ส่องนี่แย่จังแฮะ

　คงเพราะเธอเคยเห็นร่างนี้มาก่อนแล้ว ไม่ก็เพราะมันดูดีขึ้นกว่าครั้งก่อน เธอเลยดูไม่กลัวเท่าไหร่

　แต่ก็ยังกอดบอลแรบบิทแน่ จนมันใช้หูตีแขนนีน่าเบา ๆ

　「อยาก ไปที่ไหน? ที่นี่ ไม่ปลอดภัย ชั้น จะพาไป」

　「……เอ๋」

　พอชั้นถามไป นีน่าก็ตอบกลับมาสั้น ๆ

　ความเงียบยังคงดำเนินต่อไป พร้อมกับ MP ก็ที่ออกไปเรื่อย ๆ

　พูดอะไรสักอย่างที ขอร้องล่ะ

　ชั้นถามผิดไปเรอะ? หรือยังเป็นเพราะรูปลักษณ์ชั้นอีก?

　「ไม่รู้ เนี๊ย….นีน่า อยากไปที่ไหนงั้นเหรอ..?」

　นีน่าก้มหน้าลง บอลแรบบิทก็เงยหน้าขึ้นแล้วร้อง「เปฟู…」ออกมา

　ที่นึงที่ไม่น่าพาไปคือ….ที่ที่เธอมา

　ชั้นไม่คิดว่าพานีน่ากลับไปหาเจ้านายที่คิดสละทาสตัวเองให้ตะขาบกินจะเป็นความคิดที่ดีหรอก

　「แต่ว่า ที่….」

　ทันทีที่อ้าปากออก ก็รู้สึงถึงพลังเวทที่ค่อย ๆ ไหลออกจากร่างไป

—————————————————————

〖อิลเชีย〗

เผ่าพันธุ์ : มังกรแห่งภัยพิบัติ

สถานะ : ร่างมนุษย์ Lv4

Lv : 29/75

HP : 91/293

MP : 18/213

—————————————————————

　…..แย่แล้วสิ

　ถึงจะยังเหลืออีกหน่อย แต่หยุดใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] ก่อนแล้วกัน

　อย่างน้อย ๆ ตอนนี้ก็รู้ประเด็นหัวข้อแล้ว ที่เหลือค่อยใช้ท่าทางเอาก็คงได้

　ชั้นก้าวถอยหลังกลับไป แล้วกลับคืนร่างมังกร

　ท่าทางของนีน่าดูเศร้า ๆ เพราะรู้ว่าไม่มีที่ไหนให้ตนอยู่

　เพราะมีละอองเกล็ดมังกร ทำให้ยังไงก็อยู่ด้วยกันไม่ได้….ทำยังไงดีนะ

　ในกรณีที่แย่ที่สุด คือต้องพาเธอไปส่งที่เมืองที่มีกำแพงล้อมรอบนั่น

　แถวนั้นจะมีหมู่บ้านรึเปล่านะ?

　ไว้คงต้องลองถามนีน่าดูทีหลัง

　เอาเป็นว่า ตอนนี้ไปหาซากอูฐกระบองเพชรกันดีกว่า

　ถ้ามีเจ้านั่นอยู่ ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารไปสักพัก

　ชั้นหันหลังให้นีน่าแล้วก้มตัวลง

　「กรรร」

　ชั้นเอียงคอไปข้างหลัง แล้วบอกให้นีน่าขึ้นมา

　บอลแรบบิทเองก็ดันขานีน่าที่กำลังยืนสับสนอยู่ด้วย

　「เอ๊ะ? คืออะ….เนี๊ย!」

　ชั้นใช้หางจับตัวนีน่ากับบอลแรบบิทขึ้นมาบนหลังชั้น

　ทีนี้ก็จับแน่น ๆ ล่ะ