[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 131

 ชั้นพานีน่าไปที่บึง แล้ววางเธอลงข้าง ๆ บอลแรบบิท

 

 「เนี๊ย…มี มีแค่ตรงนี้ที่น้ำใส…..」

 

 นีน่ามองไปยังบึงอย่างประหลาดใจ

 

 「เปฟุ!」

 

 บอลแรบบิทส่งเสียงออกมาพร้อมยืดอกขึ้น

 ไม่สิ ตัวกลม ๆ แบบนี้ ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าตรงนั้นมันเป็นอกหรือพุงกันแน่ แต่ก็ช่างมันเถอะ

 

 หลังจากที่นีน่าได้ดื่มน้ำ สีหน้าของเธอก็ดีขึ้นมาก

 ชั้นเองก็หิวน้ำอยู่เหมือนกัน

 ขอสักนิดละกันนะ

 

 ชั้นยืนข้าง ๆ นีน่า แล้วก้มหัวลงไปที่ริมบึง ก่อนจะดูดน้ำขึ้นมา

 อร่อย

 ทั้งๆที่น่าจะเป็นน้ำปกติแท้ ๆ ไม่รู้เพราะชั้นคอแห้งรึเปล่า แต่ชั้นกลับรู้สึกว่าน้ำมีรสชาติหวานอยู่หน่อย ๆ

 

 ระหว่างที่กำลังดื่มน้ำ จู่ๆก็มีบางสิ่งเหนียว ๆ มาติดอยู่ที่ฟัน

 ขณะที่สงสัยว่าคืออะไร กว่าจะรู้ตัวก้อนโคลนก็ลอยเข้ามาในปากแล้ว

 

 บอลแรบบิททำให้น้ำสะอาดได้แค่ส่วนเดียวเท่านั้น

 ถ้าดื่มมากไป ส่วนต่อไปที่จะไหลเข้ามาในปากคือน้ำที่สกปรก

 

 ชั้นหยุดคิดเรื่องในหัวแล้วคายตะกอนกับน้ำในปากออก

 แค่ก! อยากจะอ้วก!

 รู้สึกเหนียวไปทั้งปากเลย

 ไอ้ที่เข้าไปตะกี้ เป็นซากทากงั้นเหรอ?

 อ๊ะจริงด้วย ชั้นพึ่งโยนลงน้ำไปไม่นานนี้เองนี่หว่า!

 

 พอคายออกไปจนหมดก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

 อยากได้อะไรมาล้างปากจัง

 

 ตอนนี้ให้กินน้ำทะเลยังได้เลย

 จะเค็มไปรึเปล่านะ?

 แต่ชั้นเป็นถึงมังกร คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

 บางทีถ้ามีสกิลต้านทานเกลือหรือต้านทานไขมันบ้างก็คงจะดีต่อสุขภาพ

 

 อา กินไม่ลงแล้ว

 พอชั้นหันไปข้างๆ ก็เจอบอลแรบบิทจ้องตรงมาทางชั้น ยืดหูออก

 โกรธจนตัวสั่น

 

 「เปฟุเปฟุ!」

 

 ทะ โทษทีโทษที

 ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะกินจนหมดหรอกนะ

 แค่หิวน้ำนิดหน่อยเลยหยุดไม่ทัน……ถ้าช่วยล้างให้กว่านี้หน่อยจะเยี่ยมเลย

 

 「เปฟุ!」

 

 แล้วมันก็เอาหูมาฟาดเท้าชั้นเหมือนทุกที

 แกตั้งใจจะเพิ่มเลเวลสกิลฟาดเหรอ?

 เริ่มจะรู้สึกเจ็บนิด ๆ แล้วแฮะ

 จริง ๆ ดาเมจมันไม่น่ามีหรอก แต่ชั้นรู้สึกถึงแรงกระแทกจากเกล็ดได้

 

 คงเพราะเจ้านี่มันระดับ D แล้วสินะ

 จะว่าไป ถ้ามันวิวัฒนาการอีกทีก็อยู่ระดับเดียวกับลิตเติ้ลร็อคดรากอนแล้ว

 โดนมอนสเตอร์ระดับลิตเติ้ลร็อคดรากอนฟาดหูใส่ ถึงตายได้เลยนะ

 

 แต่ก่อนอื่น ยังมีเรื่องที่สำคัญกว่าน้ำอยู่

 ช่างเรื่องน้ำไปก่อน ตอนนี้ชั้นต้องให้แกช่วยใช้ [โทรจิต] คุยกับนีน่า

 

 「กรร」

 

 ชั้นส่งเสียงเรียกบอลแรบบิทออกไปเบา ๆ

 น่า ๆ ใจเย็นลงก่อนนะ จะได้ใช้ [โทรจิต] ได้ไง

 

 บอลแรบบิทพองแก้มแล้วหันหน้าหนี

 โทษที! ไว้ชั้นจะทำอะไรอร่อย ๆ ให้ทีหลัง

 

 『ทาก ไม่อร่อย』

 

 ความคิดของบอลแรบบิทลอยเข้ามาในหัวชั้น

 

 เอ๋ สรุปว่ามันไม่อร่อยหรอกเหรอ?

 ที่เขมือบซะเรียบนี่คือหิวเฉย ๆ เรอะ?

 

 เข้าใจแล้ว ก็เดี๋ยวจะทำของอร่อยๆให้ทีหลังไง!

 ทีนี้ก็ใช้ [โทรจิต] ที! น้ำไว้ทีหลังก็ได้!

 

 บอลแรบบิทมองมาด้วยหางตาขณะที่ยังคงหันหน้าหนีอยู่

 เสนอเพิ่มไปอีกสักนิดแล้วกัน

 

 งั้นเอาเป็น เนื้ออูฐย่างเกลือเป็นไงล่ะ

 โหนกอูฐรสชาติคล้าย ๆ เครื่องใน ใส่เครื่องปรุงหน่อยต้องอร่อยแน่

 หือ? นิ่งกว่าที่คิดแฮะ

 สกิล [โทรจิต] ส่งความคิดได้ งั้นก็น่าจะส่งภาพได้เหมือนกันสินะ?

 

 ชั้นจินตนาการถึงภาพเนื้ออูฐชิ้นโต ค่อย ๆ โรยเกลือลงไปช้า ๆ

 แล้วก็นึกภาพที่ได้กัดเข้าไปที่เนื้อแบบเต็มปากเต็มคำ

 

 「เปฟุ! เปฟุ!」

 

 บอลแรบบิทโดดลิงโลดเข้ามาหาชั้น

 ติดกับล่ะ

 ดีล่ะ เจ้านี่นี่มันเรียบง่ายจริง ๆ

 

 ชั้นขอให้บอลแรบบิทถามนีน่าว่าเธออยากจะไปที่ไหน

 ถ้าไม่รู้ ก็ทำได้แค่เร่ร่อนไปเรื่อย ๆ ไม่มีจุดหมาย

 

 「……เปฟุ」

 

 บอลแรบบิทหูตก แล้วถอนหายใจออกมา

 มันหันไปมองนีน่าแวบนึง แล้วหันกลับมามองชั้น

 

 「เปฟุ! เปฟุ!」

 

 ท่าทางบอลแรบบิทจะไม่อยากแยกกับนีน่า

 

 มันช่วยไม่ได้ต่างหาก

 เพราะ [ละอองเกล็ดมังกร] ชั้นมันเป็นพิษต่อนีน่า

 ชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเหลือเวลาอีกเท่าไหร่

 ถ้านีน่าติดคำสาปขึ้นมาโดยที่ไม่ได้เตรียมรับมืออะไร ชั้นก็ต้องทิ้งนีน่าที่อ่อนแอลงไว้กลางทะเลทรายน่ะสิ

 

 บอลแรบบิทหันไปมองนีน่า แล้วทั้งสองก็จ้องตากัน

 

 「เนี๊ย…..ทามะจัง?」

 

 นีน่าอุ้มบอลแรบบิทขึ้น แล้วก็ยืนเงียบ

 ทั้งสองคงกำลังคุยผ่าน [โทรจิต] กันอยู่สินะ

 

 เมื่อทั้งคู่คุยเสร็จ นีน่าก็มองขึ้นมาหาชั้น

 

 「นีน่า ไม่รู้ว่าอยากไปที่ไหน….」

 

 นีน่าพูดออกมาเบา ๆ แล้วก้มหน้าลงไป

 

 อืม…นั่นสินะ

 จากเหตุรถม้านั่น มันชัดเจนอยู่แล้วว่าในเมืองหลังกำแพงนั่นไม่ได้ปลอดภัยกับเธอเลย ต่อให้เป็นบ้านเกิดของนีน่าเองก็คงไม่ดีนัก เพราะยังไงเธอก็ถูกขายให้มาเป็นทาส

 

 เดิมทีชั้นเองก็ไม่คุ้นเคยกับพื้นที่แถวนี้อยู่แล้ว

 จะให้ค่อย ๆ เดินหาที่เหมาะสมไปเรื่อย ๆ น่ะ ไม่ไหวหรอก

 แต่ยังไงการพาไปส่งที่เมืองก็น่าจะดีกว่าการทิ้งไว้กลางทะเลทรายอยู่ดี เก็บไว้เป็นตัวเลือกสุดท้าย

 

 「เอ่อ คือว่า คุณมังกร! นีน่า….อยู่กับคุณมังกรไม่ได้เหรอคะ?」

 

 นีน่าหยุดพูด แล้วมองขึ้นมาอย่างไม่สบายใจ

 

 ไม่ใช่ว่าชั้นไม่อยากหรอกนะ แต่ชั้นไม่รู้ว่า [ละอองเกล็ดมังกร] มันจะออกผลเมื่อไหร่

 ชั้นทนสายตานีน่าไม่ไหวจนต้องหลบตาไป

 

 「ขะ ขอโทษเนี๊ย…..เป็นตัวเกะกะ สินะคะ ตอนนี้นีน่าทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เอาแต่กินข้าว…..」

 

 เสียงของนีน่าเบาลงเรื่อย ๆ

 บอลแรบบิทใช้หูของมันปาดไปที่ตาของนีน่า แล้วหันมาจ้องชั้น

 

 ถะ ถึงจะจ้องกันแบบนั้นชั้นก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ!

 แกมี [โทรจิต] ก็น่าจะรู้นี่ว่าชั้นคิดอะไรอยู่!

 

 ดวงตาของนีน่าชื้นขึ้นเรื่อย ๆ แต่ชั้นก็ไม่มีทางเลือกอื่นอยู่ดี

 ถ้าจะให้ดีที่สุด ก็ต้องพยายามหาหมู่บ้านใกล้….หือ?

 

 ชั้นสัมผัสได้ถึงอะไรแปลก ๆ จึงตั้งสมาธิไปที่ [สัมผัสตรวจจับ]

 จับสัมผัสได้จำนวนนึงจากอีกฝั่งของทะเลทราย

 ชั้นยังไม่เห็นตัว แต่พวกนั้นกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ไม่ผิดแน่

 ระยะไกลขนาดนี้ชั้นไม่รู้ว่ามันอันตรายขนาดไหน แต่ไม่ใช่พวกปลาซิวปลาสร้อยแน่นอน

 ความเร็วระดับนี้ พอ ๆ กับเจ้าตะขาบยักษ์เลย

 

 ทำไมถึงมุ่งตรงมาทางนี้กันล่ะ?

 หรือเพราะมันเห็นเมฆเหนือที่นี่ ก็เลยมาตามหาน้ำงั้นเหรอ?

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร
Status: Ongoing
เปรี๊ยะ ข้างหน้าชั้นตอนนี้มีรอยร้าวอยู่ โลกที่เคยมีแต่ความมืดก็มีแสงส่องเข้ามา ชั้นแลตามองออกไปดูรอยร้าวที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หืม นี่มันป่าเหรอ? เหมือนว่าจะอยู่บนยอดต้นไม้ซะด้วย พอชั้นลองยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรแตกอยู่ใต้เท้า เอ ชั้นเหยียบอะไรอยู่ล่ะเนี่ย แบบว่า เหมือนมันกำลังแตกอยู่เลยอะ ทันทีที่คิดอย่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเกมก็ปรากฏขึ้นในหัว —————————————————————

Comment

Options

not work with dark mode
Reset