[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 133

　「เข้าใจนะ? ข้าจะอ้อมไปข้างหลัง อยู่ให้พ้นระยะลมหายใจของมัน แล้วยิงธนูล่อความสนใจไปด้วย!」

　ชายที่ชื่อฮาเกน ตะโกนสั่งลูกน้องของตน

　อ๊ะ โทษทีนะ

　เล่นตะโกนซะแบบนั้น….แย่จังที่ชั้นฟังรู้เรื่อง

　พอตะโกนออกไป ฮาเกนก็บังคับม้าให้กระโดดออกไปทางซ้าย ก่อนจะอ้อมไปข้างหลังชั้น

　「วิ่งไปเลยมาเรีย! ไอ้เจ้ามังกรอืดอาดนั่นตามเราไม่ทันหรอก!」

　ขณะที่กำลังคิดว่าหมายถึงใคร ชั้นก็รู้ได้ทันทีว่าคือชื่อของม้า

　แล้วม้าสีดำตัวใหญ่ มาเรีย ก็ตอบสนองโดยเร่งความเร็วขึ้น

　ชั้นหันตัวตามแล้วแทงเล็บลงไปที่หางเพื่อตรึงมาเรียเอาไว้

　「ฮี้ฮี้!」

　มาเรียร้องโหยหวนออกมา

　ส่วนฮาเกนที่นั่งอยู่บนหลังก็ถูกส่งลอยไปข้างหน้า

　เสียงตะโกนของเขาหยุดลงเมื่อตัวตกกระแทกลงพื้น

　คง….คงไม่ตายหรอกมั้ง มี HP ตั้งเกือบร้อยนึงเลยนี่นา

　เป็นอะไรรึเปล่า?

—————————————————————

〖ฮาเกน・บาวแมน〗

เผ่าพันธุ์ : เอิร์ธ・ฮิวม่า

สถานะ : เลือดออก

Lv : 22/45

HP : 32/82

MP : 68/68

—————————————————————

　โอเค ยังไม่ตาย

　ถึกใช้ได้เลยนะนาย

　ถึงไว้ตรงนี้ก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

　พอชั้นยกแขนขึ้น มาเรียก็รีบวิ่งหนีไปสุดกำลัง

　「อึก..มา…..เรี…ย..」

　ฮาเกนยื่นมือไปข้างหน้า พยายามส่งเสียงเรียกมาเรียออกมา

　เจ็ดคนที่เหลืออยู่ พอเห็นฮาเกนเป็นแบบนั้นก็รีบหนีไปคนนึง

　ทั้งหกคนหันไปตะโกนว่าคนที่หนี ก่อนจะกลับมาตั้งสมาธิกับชั้นอีกรอบพร้อมเตรียมพร้อมอาวุธของตน

　สี่คนยกธนูขึ้น อีกสองคนชักดาบออกมาแล้วพุ่งเข้ามาพร้อมกันทั้งซ้ายและขวา

　แย่ล่ะสิ นีน่าจะโดนไปด้วยรึเปล่าล่ะเนี่ย

　หรือบางทีมันอาจจะตั้งใจเล็งนีน่าเพื่อให้ชั้นเปิดช่องก็ได้

　「แล้วมนุษย์สัตว์นั่นเอาไง?」

　「มังกรแห่งโรคภัยมันชอบกินคนแบบเป็น ๆ ข้าเคยได้ยินจากกวีของหมู่บ้านที่เคยไปมา」

　มือธนูสองคนถามกันระหว่างที่ยังคงจ้องชั้น

　เดี๋ยวสิ พูดแบบนี้ชั้นเสียหายนะ

　ขึ้นอยู่กับมังกรแต่ละตัวตะหาก

　แต่ว่าแบบนี้โอกาสที่พวกมันจะเล็งนีน่าก็น้อยลงไปด้วยใช่รึเปล่า?

　ชั้นใช้เล็บดีดลูกธนูออกไป

　พอเห็นว่ามือชั้นไม่ว่าง ทั้งสองคนที่ถือดาบก็รีบเข้ามาหาในทันที

　ชั้นใช้หางกวาดไปรอบ ๆ สกัดขาของม้าให้ล้มลง

　「อึก!」「หวาา!」

　เสียงร้องของคนที่ร่วงดังซะจนชั้นเผลอยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง

　พอนึกขึ้นได้ก็รีบหันกลับไปหาคนที่เหลือ ก่อนจะเห็นธนูลอยมาที่จุดบอดของชั้น

　ซวยล่ะ

　ใกล้ขนาดนี้ชั้นหลบไม่พ้นแน่

　ตรงหัวลูกศร สะท้อนแสงอาทิตย์เข้ามาในตาชั้น

　สีดำ ๆ นั่น ต้องเป็นพิษไม่ผิดแน่

　พวกนี้ออกมาตามหาชั้นแต่แรกแล้ว

　อาจจะเพราะได้ยินเจ้าของรถม้าที่นีน่านั่งมาบอกมาก็ได้

　ที่มั่นใจทั้ง ๆ ที่สเตตัสต่ำขนาดนั้น หรือว่านี่เป็นพิษที่ฆ่าได้กระทั่งมังกรงั้นเรอะ?

　ชั้นเผลอลดการระวังไป เพราะคิดว่าถ้าเป็นมนุษย์คงไม่มีสกิลอะไรแปลก ๆ

　ชั้นเองก็เป็นคนเหมือนกัน ควรจะระวังมากกว่านี้แท้ ๆ

　มนุษย์เป็นเผ่าพันธ์ุที่สามารถสร้างเมืองอยู่กลางทะเลทรายที่มีมอนสเตอร์เต็มไปหมดได้ เพราะมีสติปัญญานั่นเอง

　ต้องมีวิธีรับมือตัวแบบชั้นอยู่แล้ว

　ลูกธนูลอยมาสัมผัสกับเท้า…..ก่อนจะเด้งออกแล้วหล่นลงพื้นไปทั้งอย่างนั้น

　อะไรกัน ยังไม่เป็นรอยด้วยซ้ำ….

　ชั้นไม่ต้องปัดทิ้งก็ยังได้

　ถ้าเป็นหนามของกระบอลเพชรนั่น คงแทงทะลุไปแล้ว

　ยิงหนามกระบองเพชรมาดีกว่ามั้ง

　ทั้งสี่คนที่เหลือ พอเห็นว่าธนูทำอะไรไม่ได้สักนิดก็ยืนนิ่งด้วยความตกใจ

　ไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาสักอย่าง

　นี่น่าจะเป็นโอกาสแล้วช

　「กรรรรรรรรร!」

　ชั้นหันหน้าขึ้นฟ้าแล้ว [คำราม] ออกมาเสียงดัง

　มีคนนึงทิ้งธนูลงจากมือ ร่วงตกจากหลังม้า

　โอเค ทีนี้หนีได้ยัง?

　「「「ว้ากกกก!」」」

　ทั้งสามคนร้องตะโกนขึ้น แล้วยิงธนูมาโดยไม่แม้แต่จะเล็ง

　หยุดเลย ถ้าโดนนีน่าขึ้นมาชั้นโกรธจริง ๆ นะ

　『ไปซะ….』

　จู่ๆก็มีความคิดลอยเข้ามาในหัว

　[โทรจิต] งั้นเหรอ?

　ชั้นนึกหนึ่งในสามคนส่งมา แต่เหมือนคนอื่นก็ได้ยินเหมือนกัน เพราะจู่ ๆ ทั้งสามก็หยุดยิงแล้วจ้องเขม็งมาทางชั้นพร้อมกัดฟันแน่น

　เฮ้ย ชั้นเปล่านะ

　มีมอนสเตอร์ตัวอื่นอีกเหรอ?

　『ยังจะต่ออีก? ถ้าอย่างนั้น จะฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ถลกหนังออกแล้วกินเครื่องในให้หมด』

　ทันใดนั้น ทั้งสามคนก็หันหน้าหนีไปพร้อมร้องโหยหวนออกมา

　ไม่สิ เหมือนว่าม้าจะวิ่งหนีไปก่อนที่คนขี่จะสั่งซะอีก

　เพราะม้าวิ่งออกไปก่อนโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว เลยเหมือนกับว่าเกาะม้าอยู่มากกว่าขี่ม้า ไม่เป็นไรแน่นะ?

　คนถือดาบสองคนที่ร่วงลงจากม้าก็ปีนขึ้นแล้วหนีไปได้

　ส่วนมาเรียสุดที่รักของฮาเกนก็หนีไปก่อนแต่แรกแล้ว

　จากตรงนี้ถึงเมืองน่าจะไกลอยู่พอสมควรเลย…..เอ่อ โชคดีนะ

　ขอให้ได้เจอกับมาเรียอีกเร็ว ๆ ละกัน ถึงชั้นจะเป็นคนทำให้แยกกันก็เถอะ

　แล้วบอลแรบบิทก็โผล่ออกมาจากกองทรายตรงเท้าชั้น

　「เปฟุ!」

　….แกเป็นคนใช้ [โทรจิต] สินะ?

　ก็ดีแล้วล่ะมั้ง….แต่ชั้นรู้สึกพิกล ๆ

　ไล่กลับไปได้ก็จริง แต่แบบนี้มันจะไม่มีข่าวลือแปลก ๆ โผล่มาเอาเหรอ?

[เลเวลของสกิลฉายา [จิตเกื้อกูล] เพิ่มขึ้นจาก 6 เป็น 7]

　ไม่ได้เห็นนานเลยแฮะสกิลนี้…

　พอมาคิดดูแล้ว สกิลที่เลเวลสูงสุดของชั้นคือ [จิตเกื้อกูล] สินะ?

　[จิตเกื้อกูล : Lv7] รองลงมาก็……[วิถีแห่งปีศาจ : Lv6]?

　อันนี้ช่วยไม่ได้ แค่หายใจเฉย ๆ มันก็เพิ่มมาแล้ว

　นอกจากนั้นก็ [กลิ้ง : Lv6] กับ [ต้านทานความเดียวดาย : Lv6]….นอกจากนั้นเป็น Lv5 หรือต่ำกว่าทั้งหมด

　แล้วแบบนี้การวิวัฒนาการครั้งต่อไปของชั้นจะเป็นมังกรกลิ้งหรือจะเป็นมังกรขี้เหงากันล่ะ?